Του Ζαχαρία Ζούπη, Πολιτικού Αναλυτή
Τελικά αυτή η χώρα δεν "παίζεται με τίποτα". Γιατί όταν έχεις φτάσει στο χείλος της χρεωκοπίας και της καταστροφής και ακόμα συζητούνται ανοησίες, σημαίνει οτι υπάρχει συλλογική μυωπία, πριν απ' ολα του πολιτικού κόσμου, αλλά και στην συνέχεια όλων όσων έμαθαν να ζουν σε τεχνητή ευμάρεια και η χώρα να πορεύεται επί 30 χρόνια με ξέφρενους ρυθμούς δανεισμού για να μπορεί η κάθε ανεύθυνη Κυβέρνηση να διορίζει χιλιάδες ακόμα και από τα παράθυρα, να εμφανίζει δήθεν κοινωνικό - φιλολαικό πρόσωπο με δανεικά και όλοι μαζί να ζούμε χαρούμενοι στην τελευταία "χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού" στην Ευρώπη. Ξεχνώντας προφανώς, ότι όλες αυτές οι χώρες κατέρρευσαν η μία μετά την άλλη μέσα σε ένα χρόνο ...
Ας πάρουμε για παράδειγμα την αντιμετώπιση που είχε η φωνή αγωνίας της Ελληνίδας Επιτρόπου Μαρίας Δαμανάκη, η γνωστή δήλωσή της. Προφανώς η κυρία Δαμανάκη δεν είναι μυθομανής. Κινείται σε κύκλους της Ευρωπαικής Ένωσης, μιλάει με Επιτρόπους, τεχνοκράτες, οικονομολόγους, εν γένει σοβαρότερους ανθρώπους από κάτι μεγαλοδημοσιογράφους που δείχνουν να ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο με το συμφέρον του Συγκροτήματος που ανήκουν παρά της χώρας.Δέχεται επομένως ερεθίσματα και θέλησε να εκπέμψει ένα ΣΟΣ σε μία χώρα που ένα τμήμα του πληθυσμού πιστεύει ότι " όλα είναι ένα ψέμμα ", ότι "όλα είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας κατά της Ελλάδας" και εν ολίγοις δεν τρέχει και τίποτα ... Που το κακό λοιπόν ;