ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ

Ο Δημοσιογράφος Τ. Παπάς της Εφημερίδας των Συντακτών είναι γνωστός από παλιά. Έχουμε γράψει και βιβλίο μαζί, πριν πολλά χρόνια. Φαίνεται όμως ότι δεν μπορεί με τίποτα να δει την πραγματικότητα. Λογικό. Ήταν τόσο υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ και όταν ήταν στην Αντιπολίτευση και όταν ήταν στην Κυβέρνηση που τον ζήλευαν και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο αντικειμενική δημοσιογραφία ...

Δικαίωμά του να πιστεύει και να γράφει ότι θέλει. Σε Δημοκρατία ζούμε και όχι σε κανένα ολοκληρωτικό, αυταρχικό Κράτος. Αυτό που δεν είναι δικαίωμά του είναι να παίρνει δημοσκόπηση της OPINION POLL και αφού γράφει ένα άρθρο ευφυολόγημα στο οποίο περίπου περιγράφει μια κατάσταση όπου σχεδόν όπου νάναι πέφτει η Κυβέρνηση (!) αναρωτιέται: Μα καλά στα γραφεία της Ν.Δ έγινε η δημοσκόπηση; Μάλιστα, δεν τολμάει να κατονομάσει την Εταιρεία, αλλά αναφέρεται στην "τελευταία δημοσκόπηση" .Το άρθρο του με τον τίτλο « το μούσι της μαιμούς» γράφτηκε όμως την μέρα που δημοσιοποιήθηκε η έρευνα της OPINION POLL.

Αθλιότητα. Αθλιότητα σαν κι αυτή που ζήσαμε τα χρόνια πριν τις Ευρωεκλογές και τις Εθνικές. Τότε που οι Εταιρείες Δημοσκοπήσεων ( πλην αυτών που έδιναν μόνο 2%-3% διαφορά μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ) ήταν ύποπτες , βαλτές, συστημικές και άλλα πολλά. Κι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε με 9.5% στις Ευρωεκλογές και με 8.5% , ενώ εξαφανίστηκε στις Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές. Και τότε ο κ. Παπάς υπερασπιζόταν τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ και εμφάνιζε ότι « το ματσάκι παίζεται». Αλήθεια , έχει να πει κάτι για αυτά ; Ξεκινήσαμε πάλι τα ίδια;

Ο κ. Παπάς μπορεί να γράφει ότι θέλει. Δεν έχει δικαίωμα όμως να πλήττει έτσι επειδή δεν επαληθεύονται οι απόψεις του από την δημοσκόπηση , το κύρος , το ανεπηρέαστο και την επιστημονική επάρκεια των ερευνών της OPINION POLL. Ας είναι πιο προσεκτικός απ΄ότι στο προχειρογραμένο στο πόδι άρθρο του.

Απλά του θυμίζω ως υπεύθυνος Ερευνών της OPINION POLL, ότι στις Ευρωεκλογές προβλέψαμε το εκλογικό αποτέλεσμα με ακρίβεια 100% και στις Εθνικές, πέσαμε έξω μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ κατά..0.5% . Δεν έχουν σημασία όμως αυτά για τον κ. Παπά, απ΄ότι φαίνεται. Η αντίληψή του είναι ότι αν η πραγματικότητα δεν ταιράζει με τις αντιλήψεις και τις απόψεις του, τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα.

Ας βγει λίγο στην κοινωνία, ας αφουγκραστεί και λίγο την πραγματικότητα, τον παλμό των ανθρώπων. Η ιδεοληψία οδηγεί σε απόσταση από την κοινωνία, εκτός και αν δεν τον ενδιαφέρει αυτό, παρά μόνο να ρίξει λάσπη σε εμένα προσωπικά και στην OPINION POLL. Αυτά όμως δεν περνάνε. Ας δει δε και τις δημοσκοπήσεις όλων των Εταιρειών αυτού του μήνα που δίνουν διαφορές 14% - 18%υπέρ της Ν.Δ. Όλες στα γραφεία της Ν.Δ έγιναν κύριε Παπά; Θα υπήρχε συνωστισμός...

Ηρεμία λοιπόν. Ηρεμία και αυτοσυγκράτηση. Δεν κάνει κακό ...Αντίθετα, σε γλυτώνει από το να εκτίθεσαι...

ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

                                   

Σε λίγες μέρες η δολοφονία ενός νέου παιδιού από ένα πιστολέρο αστυνομικό θα χρησιμοποιηθεί για άλλη μια φορά για να υποδηλώσουν παρουσία δήθεν αναρχικοί, σίγουρα μπαχαλάκηδες, αμφισβητίες χωρίς ιδεολογία που το μόνο που γνωρίζουν είναι να καταστρέφουν. Είναι όλοι αυτοί που βεβηλώνουν κάθε χρόνο την μνήμη του αδικοχαμένου νέου για να κάνουν επαναστατική προπόνηση και μετατρέπουν την Αθήνα σε πεδίο μάχης. Είναι αυτοί που δεν ακούν καν τις κάθε χρόνο εκκλήσεις της οικογένειας Γργηγορόπουλου, να μην χρησιμοποιείται για κανένα λόγο και από κανένα η μνήμη του παιδιού τους. Άλλωστε αλήθεια, τι νόημα έχουν αυτές οι συγκεντρώσεις; Ο δολοφόνος συνελήφθη , καταδικάστηκε χωρίς κανένα ελαφρυντικό και εκτίει την ποινή του. Ο νεαρός Γρηγορόπουλος άλλωστε δεν είναι σύμβολο αγώνα. Ήταν ένα νέο παιδί.  Ήταν ένας νέος που τον πυροβόλησαν εν ψυχρώ. Δεν είναι ούτε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ούτε υπήρχε κανένα σχέδιο κάποιων κύκλων κατά κάποιου επικίνδυνου επαναστάτη.

Σε κάθε περίπτωση, σε Δημοκρατία ζούμε και ο καθένας μπορεί να οργανώσει όποτε θέλει συγκέντρωση και να επιλέξει να τιμήσει όποιον θέλει. Δεν βρέθηκε για παράδειγμα κανένας να οργανώσει συγκέντρωση κατά των θυμάτων της τρομοκρατίας. Δεν βρέθηκε ποτέ κανένας να τιμήσει την μνήμη των δολοφονημένων της MARFIN μπροστά στα μάτια εκατοντάδων διαδηλωτών. Δεν βρέθηκε κανένας ποτέ να τιμήσει την μνήμη του αδικοχαμένου Αξαρλιάν από τους δολοφόνους που είχαν αρχηγό τον Κουφοντίνα  που αργότερα έγινε και συγγραφέας, εκτίει πια την ποινή του σε ένα αγρό και όταν έπαιρνε άδειες τον υποδέχονταν σαν ήρωα αλληλέγγυοί τους ανάμεσά τους και από τον ακίνδυνο κατά κάποιους Ρουβίκωνα.

Αυτή είναι η Ελλάδα που ανεχτήκαμε. Αυτήν την Ελλάδα πρέπει να την αλλάξουμε και είναι παρήγορο ότι μια Κυβέρνηση πήρε την απόφαση να βάλει τάξη στα Πανεπιστήμια, να εκκενώσει πολύχρονες καταλήψεις, να « απελευθερώσει » χώρους, να αντιμετωπίσει μέχρι τέλους όλα αυτά τα αρρωστημένα φαινόμενα που έγιναν ανεκτά επί χρόνια και επί σειράς Κυβερνήσεων και ξέφυγε εντελώς στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί πια να γίνει ανεκτό να χτυπάνε φοιτητές μέσα σε Γενικές Συνελεύσεις, να ψάχνουν Πρυτάνεις και Καθηγητές για να τους προπηλακίσουν , να μετατρέπουν υπόγεια και χώρους Σχολών σε γιάφκες. Δεν μπορεί να παρακολουθούμε τα μπασίματα του Ρουβίκωνα όπου θέλει και τις απειλές καταλήψεων κατά της οργανωμένης Πολιτείας . Σ΄αυτά τα φαινόμενα πρέπει να υπάρχει ένα οριστικό τέλος. Στην φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου πήραν ένα μάθημα. Ας πάρουν πολλά μαθήματα και στο επόμενο διάστημα μέχρι να αναπνεύσουν Α.Ε.Ι, γειτονιές, σπίτια.

Απέναντι σ αυτό τον στόχο θα έπρεπε όλα τα κόμματα να είναι μαζί. Κάποιοι είναι μόνο στα λόγια, αποφεύγουν να καταγγείλουν, μιλάνε με τόσους αστερίσκους που στο τέλος συγχωρούνται όλοι αυτοί οι δήθεν αμφισβητίες. Όσοι θέλουν, ας συνεχίσουν έτσι. Το κοινωνικό κλίμα άλλαξε και θα απομονωθούν. Πρόκειται γα προοδευτική εξέλιξη και όχι συντηρητισμό. Έτσι το εμφανίζουν μόνο αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε πια σε Κράτος αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας. Γελοιότητες. Όλοι οι άλλοι ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για ένα μεγάλο κίνημα κανονικότητας, σοβαρότητας, μετατροπής της Ελλάδας σε σοβαρό Κράτος. Δεν είναι όλα υπόθεση της Αστυνομίας.

ΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ Ν.Δ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

                  

Επιμένω σταθερά από τις Εθνικές Εκλογές μέχρι σήμερα, από τις πρώτες δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα, ότι η 7^η Ιουλίου δεν ήταν απλά μία στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε μια μεγάλης έκτασης ήττα (την τρίτη κατά σειρά σε λίγους μήνες), μια στιγμή απλής εναλλαγής στην εξουσία. Η 7^η Ιουλίου ήταν μια στιγμή τομής. Ήρθε σαν αποτέλεσμα μίας ογκούμενης απαίτησης να ηττηθεί ο λαϊκισμός και η ψευδολογία, τα παιχνίδια με τους θεσμούς και ο τυχοδιωκτισμός, ο παραλογισμός και η ιδεοληψία. Ήταν μια στιγμή που σηματοδοτούσε μία στροφή μίας ταλαιπωρημένης κοινωνίας προς τις καθαρές κουβέντες, προς μια νέα αναπτυξιακή πορεία, προς την σοβαρότητα και την κανονικότητα. Η κοινωνία παίρνοντας γεύση από το αριστεροακροδεξιό αφήγημα και τις πρακτικές μιας παρδαλής Αριστεράς,  απαίτησε να προχωρήσουμε προς το μέλλον, να γίνουμε επιτέλους Κράτος, σοβαρό Κράτος.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της εποχής και όχι οι υψηλές επιδόσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις. Αυτές είναι καθαρές και ασφαλώς σημαντικές  ως προς το μήνυμα που εκπέμπουν έτσι κι αλλιώς. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, διευρύνει την εκλογική διαφορά της Ν.Δ από τον ΣΥΡΙΖΑ και έχει καταλάβει τον χώρο του Κέντρου. Ωστόσο, βρισκόμαστε στον τέταρτο μήνα της νέας διακυβέρνησης. Μία αποτυχία στην αντιμετώπιση του Προσφυγικού- Μεταναστευτικού προβλήματος και μια πιθανή διεθνής ύφεση που θα επηρέαζε σε κάθε περίπτωση και την πορεία της χώρας θα μπορούσε να ανατρέψει το κλίμα. Ας μην κρυβόμαστε. Στην κατάσταση ζαλάδας και ιδεολογικής- πολιτικής- στρατηγικής απροσδιοριστίας που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και της πλήρους αδυναμίας του ΚΙΝΑΛ να αξιοποιήσει ζωτικούς χώρους ώστε να επανέλθει πιο δυναμικά στο παιχνίδι, ο Κ. Μητσοτάκης έχει αντίπαλο τις υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν και το κλίμα αισιοδοξίας και ελπίδας που υπάρχει στην χώρα αυτούς τους μήνες.

Το πιο σημαντικό στοιχείο της περιόδου που προκύπτει και από όλες τις δημοσκοπήσεις είναι η επικράτηση κατά κράτος της ατζέντας της Ν.Δ και ο υψηλός βαθμός αποδοχής των κυβερνητικών επιλογών. Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το θέμα του Πανεπιστημιακού Ασύλου, των ανακαταλήψεων κτιρίων που είναι υπό κατάληψη, η αντιμετώπιση των μπαχαλάκηδων που μας απασχόλησαν έντονα και θα μας απασχολήσουν . Η κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου βρίσκει σύμφωνη την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Υπέρ τασσόταν πάνω από το 70% στην έρευνα της OPINION POLL το Σεπτέμβριο και πάνω από το 65% στην έρευνα της PULSE τον Νοέμβριο. Υπέρ της κατάργησης τασσόταν και ένα ποσοστό 40%- 50% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Υπέρ της ανακατάληψης των κτιρίων που είναι υπό κατάληψη τασσόταν πάνω από το 70% στην έρευνα της OPINION POLL τον Σεπτέμβριο και πάλι ο μισός σχεδόν ΣΥΡΙΖΑ εκφραζόταν θετικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα αυτά τα περί αυταρχισμού, ακροδεξιών πρακτικών της Κυβέρνησης και περί αστυνομοκρατίας που κραυγάζουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με μπροστάρη τον Α. Τσίπρα, όπως και η ΑΥΓΗ ή η Εφημερίδα των Συντακτών απευθύνονται σε μικρά ακροατήρια εμφανώς μειοψηφικά. Δείχνουν μη συνειδητοποίηση της νέας κατάστασης. Η κοινωνία απαιτεί κανονικότητα, σεβασμό της νομιμότητας, τάξη παντού ξεκινώντας από τα Πανεπιστήμια. Απαιτεί απλά σοβαρό δημοκρατικό Κράτος, λειτουργίες δημοσίων χώρων όπως σε όλες τις χώρες κατ΄αρχάς της Δύσης  και αυτό προϋποθέτει κάθετη αντιμετώπιση της δράσης όλων αυτών που θεωρούν τσιφλίκι τα Πανεπιστήμια, χώρος τραμπουκισμού και παρανομίας ή ακόμα και εκκόλαψης νέων τρομοκρατών. Είναι τόσες οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει αυτή η χώρα και αυτή η κοινωνία που δεν μπορεί να παρακολουθεί δήθεν αναρχικούς που ψάχνουν κανένα Πρύτανη να δείρουν, που ξυλοφορτώνουν φοιτητές ή Ρουβίκωνες που μπαίνουν όπου θέλουν και απειλούν, που κηρύσουν casus belli την εκδίωξή του από το άντρο του.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτό δεν συνιστά συντηρητισμό. Αποτελεί κοινωνική απαίτηση για μια νέα Ελλάδα. Όσοι δεν το καταλάβουν έγκαιρα και δεν πάρουν σαφείς θέσεις, αφήνοντας τα μεν ναι αλλά ή αναδεικνύοντας ψεύτικους κινδύνους, θα το πληρώσουν ακριβά. Γιά αυτό κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο απ΄ότι μπορεί να κατανοήσει ακόμα. Γι αυτό έχει περιθώρια το ΚΙΝΑΛ να παρέμβει καθοριστικά αφήνοντας τις επαμφοτερίζουσες θέσεις όπως αυτή που εξέφρασε στην Βουλή κατά την ψηφοφορία για την κατάργηση του καταργημένου από μπαχαλάκηδες Πανεπιστημακού Ασύλου.

Όποιος θέλει και μπορεί το καταλαβαίνει. Αν όχι, η ζωή θα δώσει πολύ σκληρές απαντήσεις. Αν όχι, όλοι δουλεύουν για τον Κ. Μητσοτάκη.     

ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ! ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΑΛ!

Δεν φαίνεται να καταλαβαίνει τι συμβαίνει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει να μην λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες, τους προβληματισμούς, τα υπαρξιακού τύπου ερωτήματα μελών και στελεχών του ιστορικού κόμματος. Η απόφασή της να πραγματοποιήσει ένα Συνέδριο μνημείο καταπάτησης των Καταστατικών Αρχών, απουσίας της Πολιτικής και κάθε στοιχειώδους δημοκρατικότητας, οδηγεί το ιστορικό κόμμα και επομένως και το ΚΙΝΑΛ σε αυτοκτονία. Αν δε έλειπε και η παρέμβαση Γερουλάνου, κανείς δεν θα ασχολείτο μ΄αυτή την ανούσια διαδικασία που  απλά βαφτίστηκε Συνέδριο. Η κ. Γεννηματά έκλεισε τα αυτιά της στις παρεμβάσεις σειράς στελεχών όπως ο Ν.Ανδρουλάκης, η Ν. Γιαννακοπούλου , ο Σ. Ξεκαλάκης και άλλοι και προχώρησε πεισματικά με βάση προαλειμμένες αλλού αποφάσεις τις οποίες τυπικά καλέστηκαν τα όργανα του ΠΑΣΟΚ να επικυρώσουν! Τόση Δημοκρατία!

Και μόνο το γεγονός ότι η μόνη ουσιαστική απόφαση που θα καλεστεί να πάρει αυτό το « Συνέδριο» είναι η παράταση της θητείας της Προέδρου του ΠΑΣΟΚ μέχρι το 2021 οπότε λήγει και η Προεδρεία της στο ΚΙΝΑΛ, οδηγεί στην απαξίωση του ΠΑΣΟΚ, στην απογοήτευση των τελευταίων πιστών, αλλά και στην δική της απαξίωση. Οι ηγέτες ή παίρνουν γενναίες αποφάσεις μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες που προχωράνε μπροστά την παράταξή τους ή είναι καρικατούρες που δημιουργούν ζημιά πια. Σ΄αυτό το γεγονός προσθέστε και τα εξής: Οι αντιπρόσωποι δεν θα είναι εκλεγμένοι! Δεν υπάρχει πολιτική ατζέντα ! Δεν υπάρχει πλαίσιο πρωτοβουλιών για το επόμενο διάστημα! Δεν θα εκλεγούν όργανα! Το Συνέδριο δε θα κρατήσει, δεν θα κρατήσει 24 ώρες! Μιλάμε για παρακμή, ξεπεσμό!

Το μόνο πρόβλημα λοιπόν είναι η παράταση της Προεδρίας της  κ. Γεννηματά; Αυτό την νοιάζει μόνο; Αυτό νοιάζει μόνο τα στελέχη που είτε μπροστά είτε πίσω από την κουρτίνα σχεδιάζουν τέτοια απίθανα, απολίτικα σχέδια που θα εντείνουν τον σκεπτικισμό, την απογοήτευση , την εσωστρέφεια; Το αστείο είναι πως μέσα σ΄αυτό το άρρωστο κλίμα, προστίθεται και μία απίστευτη τακτική προσπάθειας επιβολής σιωπής, μέσα στην οποία κάθε ένας που εκφράζει μία αντίθετη άποψη αντιμετωπίζει αυτόματα « διαρροές» με κατηγορίες για υπονόμευση. Κάποιοι φαίνεται ότι με καθυστέρηση ζήλεψαν τις κλειστές, σιωπηρές διαδικασίες του Κ.Κ.Ε πίσω από εφτασφράγιστες πόρτες.

Κι όμως, παρά το όχι καλό αποτέλεσμα στις Εθνικές εκλογές μέσα από τις παλινωδίες τακτικής και το θολό μήνυμα του ΚΙΝΑΛ, αλλά και τις τακτικές αποκλεισμού στελεχών ξεκινώντας από τον Ε. Βενιζέλο, υπάρχει περιθώριο να ανασυγκροτηθεί ο χώρος του ΠΑΣΟΚ και του ΚΙΝΑΛ. Υπάρχει περιθώριο, γιατί από την μια η πορεία της Κυβέρνησης που είναι κυρίαρχη αυτή την στιγμή του πολιτικού παιγνίου δεν θα είναι ανέφελη και γιατί από την άλλη υπάρχει ένας ΣΥΡΙΖΑ ζαλισμένος, χωρίς στρατηγική και σύγχρονο λόγο. Αντικειμενικά λοιπόν δημιουργείται χώρος. Μόνο που αυτό δεν θα ισχύει ες αεί.  Στην Πολιτική δεν σου δίνονται συνέχεια ευκαιρίες και αυτό ισχύει και στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ που μη δείχνοντας να έχει την δύναμη να κάνει μια σοβαρή, δυναμική επανεκκίνηση με ριζική αλλαγή ηγεσίας, πολιτικού λόγου, προφίλ, στρατηγικής , θα οδηγηθεί  σε συμπληγάδες. Ούτε ο Κ. Μητσοτάκης, ούτε ο Α. Τσίπρας θα περιμένουν και πολύ καλά θα κάνουν.

Αυτές τις μέρες υπογράφεται πιθανά η παραπέρα συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ/ ΚΙΝΑΛ με την υπογραφή της κ. Φ. Γεννηματά. Ευθύνη όμως θα έχουν και όσοι δεν μίλησαν, δεν παρέμβηκαν όταν έπρεπε.

Κρίμα για τον κόσμο μιας Παράταξης που κράτησε ότι κράτησε επειδή πάλεψε με την ψυχή του απέναντι στο ψέμα, τον τυχοδιωκτισμό και τον λαϊκισμό.

ΚΑΛΟ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΡΑΚΟ

Αν κάποιος είχε ταξιδέψει στον χωροχρόνο, επέστρεφε στην Ελλάδα και άκουγε δηλώσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ή διάβαζε κάποιο φύλλο της « ΑΥΓΗΣ» ή της Εφημερίδας των Συντακτών το τελευταίο διάστημα, θα νόμιζε ότι στην Ελλάδα αν δεν έχει επιβληθεί, αναμένεται η επιβολή κάποιου αυταρχικού καθεστώτος, κάποιας πιθανά δικτατορίας. Ότι η Δημοκρατία έχει καταλυθεί, ότι πολίτες συλλαμβάνονται και ξυλοφορτώνονται, η Αστυνομία χτυπάει τα παιδιά μας και μωρομάνες πετάγονται από ανθρώπινα διαμερίσματα που τους είχαν εξασφαλίσει ηρωικοί εθελοντές .  Οι λέξεις αυταρχισμός, εκτροπή και ακροδεξιά κυριαρχούν στα άρθρα των προαναφερθείσων εφημερίδων και την ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ προκαλώντας το γέλιο και ενισχύοντας την πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – το Κόμμα που συγκυβερνούσε υπερηφάνως με την ακροδεξιά για πάνω από τέσσερα χρόνια, χωρίς κανένας αριστερός αγωνιστής να ανησυχεί – βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου.

Πρωταγωνιστής σ΄αυτό το άχαρο, γελοίο  και επικίνδυνο « παιχνίδι» ο Αλέξης Τσίπρας. Καλώντας στην συγκέντρωση για το Πολυτεχνείο, έγραφε στο fb: « Φέτος έχουμε πολλούς λόγους να είμαστε εκεί. Όχι μόνο γιατί οι παλιοί υμνητές της χούντας δεν βρίσκονται πια μόνο στο περιθώριο αλλά και σε κυβερνητικούς θώκους να ομνύουν στην κανονικότητα.Ούτε μόνο γιατί η άγρια καταστολή αναβαθμίζεται σε κυβερνητική στρατηγική αναγκαστικότητας»! Είναι σίγουρο : Ή βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου και έχει χάσει την αίσθηση της στοιχειώδους σοβαρότητας ή κάτι επιδιώκει ή και τα δύο μαζί. Εκτιμώ ότι ισχύουν και τα δύο.

Σίγουρα βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, ζαλισμένος από τις αλεπάλληλες ήττες και την γρήγορη διαμόρφωση ενός πλαισίου που δεν του δίνει οξυγόνο. Ο ίδιος και οι πιστοί οπαδοί του δε μπορούν χωρίς την κατασκευή εχθρών και φαντασμάτων, χωρίς διχασμό, πολύ περισσότερο που δεν έχουν στρατηγική, ιδεολογία, εναλλακτική Πολιτική, αλλά και οργάνωση. Ζαλισμένος απευθύνεται σε ένα μικρό τμήμα του 31.5% για να εξασφαλίσει μία κατ΄αρχήν συσπείρωση, μέχρι να δει τι θα κάνει. Ξέρει προς τα που πηγαίνει; Αμφιβάλω. Ο βηματισμός του μετά την ήττα της 7^ης Ιουλίου μοιάζει να οδηγεί σε ραντεβού στα τυφλά.

Ωστόσο, δεν επιδιώκει μόνο την συσπείρωση έστω των πιστών ή έστω να κερδίσει χρόνο. Έχει ανάγκη την αλλαγή ατζέντας. Φοβάται. Τι φοβάται; Η πλειοψηφία της κοινωνίας θεωρεί ότι η Κυβέρνηση τα πάει καλά, η δε πορεία ιδιαίτερα  της Οικονομίας ενδυναμώνει μία πεποίθηση ότι η χώρα γυρίζει σελίδα, ότι υπάρχει μία αισιοδοξία πια για το μέλλον. Επομένως με ποια Πολιτική και με ποια πρόσωπα να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας; Με τον Κατρούγκαλο για το Ασφαλιστικό, τον Σκουρλέτη για τους Δήμους ή την Δ.Ε.Η ή μήπως με τον Τόσκα και τον Γαβρόγλου για την εξασφάλιση κλίματος ασφάλειας γα τους πολίτες και την εύρυθμη λειτουργία των Α.Ε.Ι. Το « σύστημα» μπάζει από παντού και για τα καλά , ένας Ραγκούσης που καταγγέλει τους πάντες και μία Ξενογιαννακοπούλου που δεν διακρίθηκε και ποτέ για κάποια πολιτική πρωτοβουλία δεν μπορούν να αλλάξουν το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ και υπάρχει  ανάγκη ενός εχθρού , ενός κινδύνου. Ε αυτός είναι ο κίνδυνος της ακροδεξιάς. Το παραμύθι είναι ωραίο, μόνο που δεν έχει δράκο. Θα έχει αξία στις επόμενες δημοσκοπήσεις, να τεθεί το ερώτημα: « Πιστεύετε ότι κυριαρχεί η ακροδεξιά, η καταστολή και ο αυταρχισμός στην χώρα  μετά τις εκλογές της 7^ης Ιουλίου ;». Θα έχει αξία να δούμε πως αισθάνεται, τι πιστεύει η κοινωνία. Φαντάζομαι ότι μάλλον η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθεί προ απροόπτου. Ίσως βέβαια πει τότε ότι η Ελλάδα γέμισε ακροδεξιούς το τελευταίο τρίμηνο

Ο Α. Τσίπρας όμως φοβάται και κάτι άλλο. Η θητεία του έχει πια σκελετούς στην ντουλάπα και όσο και αν η Ν.Δ δεν έχει ανοίξει φακέλλους που θα μπορούσε, ακόμα και μόνο η Προανακριτική για την εξέταση καταγγελιών σε βάρος του κ. Παπαγγελόπουλου αρκεί, αν κάνει ολοκληρωμένα την δουλειά της για να φανούν, να αποκαλυφτούν πολλά.Ήδη η κατάθεση Φρουζή, όσο και αν πρέπει να κρατάμε « πισινή» αφού κανονικά ο ίδιος ενέχεται στην υπόθεση , έφερε στην επιφάνεια πολλά. Όσοι παρακολουθούν τις εξελίξεις κατάλαβαν ή έστω διαισθάνθηκαν ποιες ήταν οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ με την Φαρμακοβιομηχανία γενικώς, αλλά και ειδικά με την NOVARTIS και γιατί τρία χρόνια η Δικαιοσύνη επί ΣΥΡΙΖΑ εντελώς τυχαία δεν θεώρησαν αναγκαίο να τον καλέσουν ποτέ για μάρτυρα! Κατάλαβαν ή έστω διαισθάνθηκαν ότι κάτι συνέβη, ότι κάποιοι έβαλαν το χεράκι τους και ότι βέβαια δεν αρκούσε ένας Παπαγγελόπουλος για να στηθεί μια τέτοια θεατρική παράσταση όπως η παραπομπή των δέκα πολιτικών στελεχών της Αντιπολίτευσης.

Τα άλλα θα τα δούμε στα επεισόδια των επόμενων ημερών. 

ΕΥΤΕΛΙΖΟΝΤΑΣ ΤO MHNYMA ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

              

Την μια μέρα η Αντιτρομοκρατική εξαρθρώνει μια ακόμα τρομοκρατική Οργάνωση, την « Επαναστατική Αυτοάμυνα». Γράφεται στα blogs και στα sites, ενημερώνουν τα Κανάλια και όλα τα Μ.Μ.Ε. Ακολουθεί σιωπή από όλα τα κόμματα της Αντιπολίτευσης. Επικρατεί αμηχανία, μικροψυχία και ανευθυνότητα απέναντι στο γεγονός αλλά και μια απλή αλήθεια: Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Δύση που ακόμα « γεννάει» τρομοκρατικές Οργανώσεις. Σ΄όλες τις χώρες του πλανήτη όταν πια μιλάνε για τρομοκρατία, εννοούν την τρομοκρατία από ακραίες μουσουλμανικές οργανώσεις, για τζιχαντιστές κ.λ.π Τι συμβαίνει στην Ελλάδα; Γιατί υπάρχει αυτό το « φυτώριο»; Το φαινόμενο χρήζει ανάλυσης, αλλά ας σταθούμε στα αυτονόητα. Η ανοχή τμημάτων του πολιτικού κόσμου έως και η χαλαρή συμπαράσταση, αλλά και η γενικευμένη ανομία σε περιοχές της Αθήνας μέσα στην οποία « εκπαιδεύονται» οι αυριανοί τρομοκράτες, δημιουργούν το έδαφος. Δεν ήταν άλλωστε τυχαίο ότι χρειάστηκαν περίπου 30 χρόνια για να εξαρθρωθεί η 17 Νοέμβρη αφού αφαίρεσε δεκάδες ανθρώπινες ζωές. Δεν είναι τυχαίο, ότι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έβλεπαν κάποιο κοινωνικό περιεχόμενο και κάποιο ιδεολογικό άλλοθι σ΄αυτή την εγκληματική δραστηριότητα. Είναι η γνωστή αντίληψη ότι υπάρχει καλή και κακή βία. Θα συμφωνήσουμε επιτέλους, ότι πρέπει να γίνουν τα πάντα ώστε να εξαρθρωθούν όλα τα πλοκάμια της τρομοκρατίας κάθε μορφής; Αυτό θα κρίνει και την πραγματική δημοκρατικότητα καθενός. Τα άλλα είναι λόγια.

Την άλλη μέρα, η Αστυνομία μπήκε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και βρήκε κοντάρια, κράνη, κουκούλες, άδεια μπουκάλια κ.ά! Βρήκε δηλαδή ένα κέντρο τροφοδότησης έκνομων ενεργειών, ένα κέντρο εξορμήσεων μπαχαλοποίησης της ζωής στην Πρωτεύουσα. Φαντάζομαι πως δεν θα πει κανείς ότι επρόκειτο για υλικά κάποιου εργαστηρίου της Σχολής. Και πάλι σιωπή από τους ίδιους κύκλους. Είχαν προηγηθεί οι έφοδοι της Αστυνομίας για την πάταξη του παραεμπόριου, οι απειλές και προπηλακισμοί κατά Πανεπιστημιακού, η έφοδος μπαχαλάκηδων που έτρεξαν θρασύδειλα να κρυφτούν ανάμεσα στους φοιτητές που ήταν στα μαθήματα, οι καταγγελίες φοιτητών ότι... φοβούνται και που πάνε στην Σχολή! Ακολούθησε η Απόφαση της Συγκλήτου να κλείσει η Σχολή μέχρι την επέτειο του Πολυτεχνείου και η αντίδραση φοιτητών(;) την άλλη μέρα και η παρέμβαση ΜΑΤ και Αστυνομίας. Και τότε η σιωπή τέλειωσε. Οι καταγγελίες ήταν έτοιμες. Για τον αυταρχισμό, για την ακροδεξιά και για όσα αντιδημοκρατικά ζούμε αυτή την περίοδο. Γελοιότητες, όπως και οι δηλώσεις των κομμάτων της Αντιπολίτευσης. Αστειότητες όπως πολλές αναρτήσεις στα social media που παράπεμπαν σε ταινίες της εφηβείας μας όπως το « Φράουλες και αίμα» !

Αν καταλαβαίνω καλά, η παρέμβαση των Σωμάτων Ασφαλείας για  να τηρηθεί ο Νόμος είναι για κάποιους δείγμα ακροδεξιάς πολιτικής. Μάλλον πολλοί δεν έζησαν τις παρεμβάσεις των Σωμάτων Ασφαλείας στις χώρες που εφαρμόστηκε το κοινωνικό μοντέλο που υπερασπίζονται. Δεν είναι όμως αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι σ΄αυτή την χώρα η τήρηση της Νομιμότητας που είναι προϋπόθεση για να υπάρχει Δημοκρατία, δεν είναι κάτι το αυτονόητο και η παρέμβαση της Αστυνομίας θεωρείται εξ ορισμού δείγμα αυταρχισμού. Ευτυχώς όμως, το κλίμα αλλάζει. Όσο ισχυρές και αν είναι οι αντιδράσεις, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας θέλει πια να γίνουμε μια κανονική χώρα, όπου τηρούνται οι Νόμοι και όποιος θέλει δεν μπορεί να βεβηλώσει, να καταστρέψει και να καταλάβει ένα Πανεπιστήμιο ή και να προπηλακίσει ένα φοιτητή, ένα Πανεπιστημιακό. Γι αυτό και πάνω από 70% τασσόταν υπέρ της κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου στην έρευνα της OPINION POLL. Γι αυτό και όποιοι επιμένουν στην ίδια ρητορική, θα καταλάβουν κάποια στιγμή ότι απομονώνονται. Γι αυτό και ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ξαναδεί πολύ καλά την στάση του αν θέλει βέβαια να αποτελεί μια εναλλακτική λύση εξουσίας.

Αυτά λίγες μέρες πριν την 46^η επέτειο του Πολυτεχνείου. Καλό θα ήταν κάποιοι να σταματήσουν να ευτελίζουν την αξία της Εξέγερσης. Οι αγωνιστές της αντιδικτατορικής πάλης και του Πολυτεχνείου δεν πάλεψαν για να γίνουν τα Πανεπιστήμια ορμητήρια επιθέσεων μπαχαλάκηδων, άντρα κατασκευής μολότοφ και άλλων απαραιτήτων αξεσουάρ, τόποι συνάντησης δήθεν αγωνιστών και τρομοκρατών με ποινικούς, ούτε χώροι παραεμπορίου. Πάλεψαν για Δημοκρατία και Δημοκρατία σημαίνει σεβασμός της Νομιμότητας, Ανοικτά Πανεπιστήμια, ο λόγος στην πλειοψηφία και όχι σε δικτατορίσκους που νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ότι θέλουν και όπου θέλουν.

ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ

Φαίνεται πως ο Α. Τσίπρας έχει βαλθεί να επαληθεύσει μια πολιτική εκτίμηση που εξέφραζε συχνά ο Ε. Βενιζέλος σε ανύποπτο πολιτικό χρόνο . Ότι δηλαδή όσο η χώρα επιστρέφει στην κανονικότητα, προχωράει τον δρόμο της Ανάπτυξης, εισέρχεται σε φάση σεβασμού των θεσμών, τότε θα αίρεται και η βάση που επέτρεπε στον ΣΥΡΙΖΑ να αναπτύσσεται ή να κρατάει σημαντικές δυνάμεις. Ότι όσο μένουν πίσω ως χαρακτηριστικά ενός προβληματικού παρελθόντος ο λαϊκισμός, η ψευδολογία, ο διχαστικός πολιτικός λόγος, τόσο θα αφαιρείται οξυγόνο από αυτό το ιδιόμορφο λαϊκίστικο αριστερόστροφο κόμμα. Αυτό έρχονται να επαληθεύσουν όλες μα όλες οι έρευνες κοινής γνώμης από τον Σεπτέμβριο και μετά.

Την στιγμή που ο Κ. Μητσοτάκης βελτιώνει την εικόνα του και αυξάνει την αποδοχή του όσο περνάει ο χρόνος από τις εκλογές, ο ΣΥΡΙΖΑ μειώνει την εκλογική του επίδοση, η συσπείρωσή του δεν ξεπερνάει το 70% , μένει όλο και πιο πίσω από την Ν.Δ που σύμφωνα με την τελευταία έρευνα τηςMARC η διαφορά υπέρ της  ξεπερνά το 18% , ενώ πάνω από το 50% ζητάει από αυτόν πιο δημιουργική αντιπολίτευση και ο ένας στους τέσσερις του ζητάει πιο ήρεμη αντιπολίτευση.

Είναι περίεργα αυτά τα ευρήματα; Όχι, αφού από την μια η Κυβέρνηση έχει πείσει ότι έχει σχέδιο και ότι είναι φερέγγυα. Γι αυτό και είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί κάποιος με την Πολιτική της, πάνω από το 80% θεωρεί ότι η Κυβέρνηση θα υλοποιήσει όσα έλεγε, όσα λέει. Πρόκειται για εύρημα πολύ σοβαρό, αφού συνδέεται με την αποκατάσταση της πολιτικής αξιοπιστίας. Όχι αφού από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε στρατηγικό, πολιτικό, ιδεολογικό κενό , δεν έχει βγάλει κανένα συμπέρασμα από τις τρεις βαριές ήττες που δέχτηκε και τα στελέχη του ερμηνεύουν το εκλογικό αποτέλεσμα στις Εθνικές Εκλογές, ως αποτέλεσμα της παραπλάνησης του λαού! Όχι αφού από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να κάνει αντιπολίτευση θυμίζοντας τις χειρότερες στιγμές του λαϊκισμού, τυχοδιωκτισμού , διχαστικού πνεύματός του, που τροφοδότησαν μαζί και με τις αντιλαϊκές πολιτικές του ένα μαζικό ρεύμα « ΦΥΓΕΤΕ» που έβαλε την σφραγίδα του σε τρεις εκλογικές μάχες και ακόμα συντηρεί την δύναμή του.

Ο Α. Τσίπρας και συλλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατανοούν, ότι η εκλογική ήττα του δεν ήταν απλά ένα εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά η έκφραση ενός ρεύματος που ζητούσε και ζητάει κανονικότητα, ανάπτυξη, λειτουργία των θεσμών, βελτίωση της ποιότητας ζωής, ηρεμία. Ότι η κοινωνία μετά από δέκα  χρόνια στα οποία ακούστηκαν τα πιο απίθανα πράγματα , μετά από δέκα χρόνια κρίσης και μνημονιακών πολιτικών, επαναστατικών ρητορικών , κουράστηκε και θέλει σοβαρότητα, σταθερότητα, αποτελέσματα που θα προχωρούν την χώρα και την ζωή του μέσου νοικοκυριού. Ουσιαστικά η ήττα του Ιουλίου ήταν βαθύτερη ήττα με στρατηγικά χαρακτηριστικά.

Τι κάνει αυτούς τους μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ; Ακριβώς τα αντίθετα απ΄ότι αναζητεί η κοινωνία. Ακόμα και ένα σημαντικό τμήμα των ψηφοφόρων του δείχνουν να μην συμφωνούν με τον τρόπο αντιπολίτευσης , βλέποντας τον ΣΥΡΙΖΑ να επιστρέφει σε ένα πολιτικό λόγο της περιόδου 2011-2015. Δεν είναι επομένως περίεργα τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Περίεργη είναι πια η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να προσαρμοστεί στο νέο πολιτικό περιβάλλον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοκτονεί. Με την στάση του απέναντι στην λειτουργία της Προανακριτικής για τον κ.         Παπαγγελόπουλο ωθεί πολίτες να διαισθάνονται ότι κάτι θέλει να καλύψει. Ποιος να πιστέψει ότι αν αντικαταστήσει τον Πολάκη και τον Τζανακόπουλο με δύο άλλα άξια στελέχη του, θα έχανε κάτι; Ποιος να πιστέψει τα περί χουντοεπιτροπής του κ. Γ. Ραγκούση ή τα περί φασιστών της κυρίας « ψήφισα και τα τρία Μνημόνια ,αλλά είμαι αριστερή» κ.Τσάκρη; Με την στάση του απέναντι στο Μεταναστευτικό- Προσφυγικό εκτίθεται, αφού την ίδια ώρα που ο Α. Τσίπρας μιλούσε για τον κεντροαριστερό λογογράφο του Κ. Μητσοτάκη αποδεχόμενος το προοδευτικό περιεχόμενο της ομιλίας του Πρωθυπουργού για το θέμα στην Βουλή , προσπαθεί να δείξει ότι εφαρμόζεται ακροδεξιά πολιτική! Επιπλέον ποιος μπορεί να ξεχάσει ότι η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν και θα είναι στην ιστορική μνήμη η Κυβέρνηση που ίδρυσε το κάτεργο της Μόριας; Η συμφωνία των Πρεσπών εκθέτει την προηγούμενη Κυβέρνηση αφού η εφαρμογή της συναρτούταν από την ενταξιακή πορεία της γείτονος χώρας, κάτι που δεν μπορούσε να υπάρχει σε μια διακρατική Συμφωνία. Ωστόσο και η όλη περιγραφή της Κυβέρνησης ως Κυβέρνησης ακροδεξιάς, νεοφιλελεύθερης κ.λ.π προσκρούει στην πραγματικότητα, όταν ο μέσος Έλληνας βλέπει μείωση του ΕΝΦΙΑ, Φόρων και άλλα που δεν έχουν ουδεμία σχέση με τις περιγραφές των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ζαλισμένος, αμήχανος και αδύναμος να υπερβεί τρόπους σκέψης και παρέμβασης, οδηγεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε συρρίκνωση. Αν δε δεν είχε το δώρο με το όνομα « αδυναμία ΚΙΝΑΛ» θα βρισκόταν σύντομα μπροστά σε τραγικά για αυτόν φαινόμενα.

Σε Δημοκρατία όμως ζούμε. Ο καθένας αποφασίζει ελεύθερα πως θα πορευτεί και στο τέλος έρχεται ο λογαριασμός…

ΕΝΑ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ , ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΑΔΙΕΞΟΔΟΥ

Το έκτακτο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ είναι πια γεγονός. Συνεδρίασαν  τα όργανα και κατέληξαν βασικά τις μέρες πραγματοποίησής του και όλα όσα είχε προαναγγείλει η Πρόεδρός του. Το μόνο που άλλαξε είναι αντί να γίνει το Συνέδριο σε 10 μέρες, να γίνει σε 20! Τι κι αν το Καταστατικό του ΠΑΣΟΚ προβλέπει κατ΄ελάχιστο διάστημα 2 μηνών για την πραγματοποίηση Εκτάκτου Συνεδρίου από την στιγμή που θα αποφασιστεί. Λεπτομέρειες .... Θα μπορούσαν και να μην συνεδριάσουν τα όργανα, αφού δεν φαίνεται να άκουσε και κανείς τις μαζικές αντιδράσεις για πρώτη φορά σε τέτοια έκταση βουλευτών και στελεχών. Μήπως γίνεται και ψηφοφορία; Όχι βέβαια. Αυτά γίνονται σε δημοκρατικά κόμματα και το ΠΑΣΟΚ του σήμερα, το ΠΑΣΟΚ της Φώφης κάνει ολοταχώς βήματα προς τα πίσω ακόμα και στην εσωκομματική Δημοκρατία.

Όσοι διατυπώνουν κάποια αντίθετη πρόταση ενοχοποιούνται, ενώ οι διαρροές προς τους δημοσιογράφους – προφανώς από τα πολιτικά, επικοινωνιακά κέντρα του όποιου κόμματος έχει απομείνει- παρουσιάζουν από την μια μία παντοδύναμη Πρόεδρο που πετάει με το καλημέρα το γάντι σε όποιον της « αντιμιλά» και από την άλλη στελέχη που « δεν τολμούν» . Κάτι σαν βεντέτα δηλαδή, χωρίς πολιτικό διακύβευμα με μοναδική εξαίρεση την εξουσία μίας αμφισβητούμενης Προέδρου. Η προσπάθεια απαξίωσης όσων « αντιμιλούν» είναι προφανής, όπως προφανές είναι και το βάλτωμα του ιστορικού κόμματος που σ΄αυτό συμπαρασύρει και το ΚΙΝΑΛ.

Μάλλον αυτό το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα σπάσει κάθε ρεκόρ πρωτοτυπίας. Πρώτον γιατί δεν θα έχει εκλεγμένους συνέδρους και όχι μόνο αυτό. Οι σύνεδροί του θα είναι όσοι είχαν εκλεγεί για το Συνέδριο του ΚΙΝΑΛ ( δηλαδή για το Συνέδριο άλλου κόμματος !) και ήταν μέλη του ΠΑΣΟΚ συν κάποιοι από το Συνέδριο που είχε κάνει το ΠΑΣΟΚ το 2015! Έχετε ξανακούσει ποτέ και σε κανένα κόμμα τέτοια διαδικασία; Μοιάζει με ανέκδοτο, αν δεν ήταν δημοκρατικά τραγικό. Δεύτερο, δεν θα υπάρχει καμία προσυνεδριακή συζήτηση, κανένας προσυνεδριακός διάλογος, αφού δεν θα συνεδριάσουν καν οι Οργανώσεις, οι όποιες Οργανώσεις. Τρίτο, γιατί θα είναι το μόνο Συνέδριο κόμματος που δεν θα έχει πολιτική ατζέντα. Εν ολίγοις θα είναι κάτι σαν συγκέντρωση που θα μιλήσει η αρχηγός, άντε να καταφέρει κανείς να ψελίσει και κάποια άποψη που δεν θα την ακούσει κανείς και στο τέλος θα ληφθεί η μοναδική και ιστορική απόφαση, να επεκταθεί η θητεία της Προέδρου, ώστε να παραμείνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ όσο είναι αρχηγός του ΚΙΝΑΛ.

Εν τέλει δηλαδή γίνεται ένα Συνέδριο, μόνο και μόνο για αυτό. Αν αυτό δεν είναι ο ορισμός της πολιτικής παρακμής, της αντιδημοκρατικής λειτουργίας, του αδιεξόδου, τότε τι είναι; Ποιος νοιάζεται όμως; Μάλλον κανείς. Οι οπαδοί αυτού του κόμματος διαισθάνονται ότι όλα γίνονται για την εξουσία. Η λογική είναι απλή: Καλύτερα μικρό και ελεγχόμενο κόμμα, παρά τολμηρή πορεία ανανέωσης.Την είδαμε όταν « τρωγόταν» ο Ε. Βενιζέλος, δήθεν γιατί με άλλο επικεφαλής του ψηφοδελτίου του ΚΙΝΑΛ θα  δημιουργόταν μεγάλη δυναμική.Την βλέπουμε και τώρα... Όπως βλέπουμε και κάποια στελέχη που θα περίμενε κάποιος να μιλήσουν, να σιωπούν.

Κρίμα. Γιατί όλη αυτή η κατάσταση πάει ένα κόμμα σαν το ΠΑΣΟΚ όλο και πιο πίσω. Γιατί πολλά μπορούν να γίνουν για να « πετάξει» όχι το ΠΑΣΟΚ από μόνο του ( αυτό είναι απλά αδύνατο) , αλλά ως πυλώνας ενός μεγάλου, μαζικού, μεταρρυθμιστικού, ριζοσπαστικού πόλου που θα μπορούσε να είναι το ΚΙΝΑΛ. Κανείς δεν πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει εύκολα τουλάχιστον να μετεξελιχθεί. Ο τρόπος που ασκεί Αντιπολίτευση δείχνει την παθογένειά του, την αδυναμία του να ξεφύγει από τον διχαστικό, αδιέξοδο πολιτικό λόγο του, την αδυναμία του να μετεξελιχθεί σε ένα σύγχρονο κόμμα της Κεντροαριστεράς. Αυτό δημιουργεί αντικειμενικά χώρο για το ΚΙΝΑΛ. Ωστόσο τίποτα δεν χαρίζεται. Αν δεν τολμάς να συζητήσεις τολμηρά για να αποσαφηνίσεις την Στρατηγική σου, τις θέσεις σου, αν δεν τολμάς να ανανεωθείς και να δεις ακόμα και την αλλαγή ηγεσίας,τότε το μεγάλο ψάρι θα φαέι το μικρό. Για την ακρίβεια, τότε το ΚΙΝΑΛ θα συνθλιβεί ανάμεσα στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Αλέξη Τσίπρα.

Οι δυνάμεις που βλέπουν αυτόν τον κίνδυνο επωμίζονται μεγάλη ευθύνη απέναντι στον κόσμο της Προοδευτικής Παράταξης.Η Φώφη Γεννηματά έδωσε ότι είχε να δώσει. Τώρα είναι η ώρα μίας επανεκκίνησης με νέα Στρατηγκή, νέα πολιτική και επικοινωνιακή πολιτική, νεα ηγεσία. Σήμερα, γιατί ήδη είναι αργά και το μέλλον είναι αβέβαιο. Ο χρόνος δεν είναι για ξόδεμα και κανεις δεν περιμένει όταν οι εξελίξεις τρέχουν. Ας το λάβουν αυτό υπόψη όλοι.

ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΕΛΟΣ !

           

Στην Δημοκρατία και το Κοινοβούλιο δεν υπάρχουν αδιέξοδα

Φαίνεται πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διορθώνεται με τίποτα. Αντίθετα, δείχνει να επιστρέφει στη τακτική των φραστικών και όχι μόνο προπηλακισμών, στην ενοχοποίηση αποφάσεων της Βουλής, στην προσπάθεια απαξίωσης της Βουλής και των Κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Δείχνει να επιστρέφει στην εποχή που στο Σύνταγμα δέσποζε το περίφημο πανό με το άθλιο σύνθημα « Η χούντα δεν έπεσε το ΄74». Κακό δικό του, αφού βρισκόμαστε πια σε μια άλλη εποχή και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί καν να επικαλεστεί πια την ιδεολογική- πολιτική- ηθική παρθενιά του, ούτε « την μέθη της νιότης » και τις υποτιθέμενες αυταπάτες.

Η συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή την εξαίρεση των Πολάκη, Τζανακόπουλου από την Προανακριτική Επιτροπή για τον Παπαγγελόπουλο δείχνει ένα κόμμα με έντονα τα στοιχεία του τυχοδιωκτισμού, του θεατρινισμού, της φραστικής πολιτικής αλητείας και του αντικοινοβουλευτισμού. Η επίκληση δήθεν Κοινοβουλευτικού Πραξικοπήματος, και περί Χουντοεπιτροπής συνιστούν δείγματα αμέτρητης θεσμικής αμετροέπειας, θρασύτητας και υποκρισίας.Είναι δείγματα της αντίληψης στελεχών « που έχουν λερωμένη την ουρά τους» και χρησιμοποιούν αθλιότητες για να ξεφύγουν. Οι δε δηλώσεις και τα τιτιβίσματα αυτού του δήθεν ηρωικού δίδυμου ,αλλά και άλλων στελεχών όπως η Γεροβασίλη και ο πάσχων να δείξει τον Συριζαισμό του Ραγκούση αποτελούν στοιχεία ντροπής για την Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό. Χειρότερα ακόμα, όλα αυτά αποτελούν τις πράξεις μιας κακοστημένης θεατρικής παράστασης με ενορχηστρωτή τον Αλέξη Τσίπρα.

Όλα είναι καθαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε την Προανακριτική Επιτροπή και για την ακρίβεια φοβάται την διερεύνηση που θα κάνει. Στελέχη του δεν έκρυβαν την άποψή τους ότι θα έπρεπε να μπει και κανένας φυλακή, για να κερδίσουν εκλογές. Δικαστικά στελέχη έχουν καταγγείλει ένα κλίμα πιέσεων και εκβιασμών από συναδέλφους τους και τον Ρασπούτιν προσωπικά. Δέκα πολιτικά στελέχη της Αντιπολίτευσης εκτέθηκαν, παραπέμφθηκαν με μαρτυρίες προστατευμένων μαρτύρων. Το φοβερό; Οι φάκελοι των επτά από αυτούς έχουν πάει ήδη στο Αρχείο ενώ δύο από τους τρεις μάρτυρες έχουν αλλάξει τις μαρτυρίες τους και ο ένας ειδικά καταγγέλει αφόρητες πιέσεις. Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Αυτοί που εμφανίστηκαν ότι προσπαθούν να ξεδιαλύνουν το σκάνδαλο ΝOVARTIS δεν φρόντισαν τρία χρόνια τώρα να εξεταστεί αυτός που αν υπήρχε χρηματισμός θα τον συντόνιζε, ο αξιωματούχος της Εταιρείας Φρουζής! Για τους χιλιάδες δε γιατρούς ούτε κουβέντα.

Η υπόθεση επομένως « βρωμάει» και μάλιστα πολύ. Η Προανακριτική μπορεί να συγκροτήθηκε για να εξετάσει τις καταγγελίες για τον Παπαγγελόπουλο, όμως κανένας δεν μπορεί να βάλει το χέρι του στην φωτιά για το αν από την διερεύνηση δεν προκύψουν και ποινικές για πολιτικά και δικαστικά στελέχη, αλλά και για εμπλεκόμενους δημοσιογράφους. Αναφέρομαι σε ποινικές ευθύνες, γιατί πολιτικές ευθύνες φέρει κατ΄αρχήν ο Α. Τσίπρας και άλλα βασικά πολιτικά στελέχη της προηγούμενης Κυβέρνησης. Αυτό είναι και η συλλογική πεποίθηση της Ελληνικής κοινωνίας. Στην τελευταία δημοσκόπηση της OPINION POLL το 48% θεωρούσε ότι η υπόθεση NOVARTIS χρησιμοποιήθηκε από την προηγούμενη Κυβέρνηση σε συνεργασία με κύκλους στην Δικαιοσύνη, ώστε να ενοχοποιηθούν χωρίς στοιχεία πολιτικά στελέχη της Αντιπολίτευσης, ενώ το 62% συμφωνούν με την συγκρότηση Προανακριτικής Επιτροπής για να διερευνήσει τις ευθύνες Παπαγγελόπουλου για σκευωρία κατά πολιτικών αντιπάλων.

Πως λοιπόν να θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να λειτουργήσει η Προανακριτική; Γι αυτό όρισε και τους Πολάκη και Τζανακόπουλο μέλη της Επιτροπής, γνωρίζοντας ότι κατά πάσα πιθανότητα θα καλούνταν ως μάρτυρες. Πίεσαν, εκβίασαν, αλλά δεν τους πέρασε. Εξαιρέθηκαν και οι δύο αφού δεν μπορεί να είναι « εισαγγελείς» και μάρτυρες ταυτόχρονα. Το γνώριζε αυτό η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και γνώριζε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που εξαιρούνται βουλευτές Κόμματος από Επιτροπή. Στην Επιτροπή για παράδειγμα για το Βατοπαίδι εξαιρέθηκαν δύο βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με ψήφο και του ΣΥΡΙΖΑ. Το γνώριζε , αλλά ήθελε και θέλει να εμφανίσει το δίδυμο Πολάκη- Τζανακόπουλου ως διωκόμενους, να απαξιώσει την Βουλή και να βάλει προσχώματα στο έργο της Επιτροπής. Επιδιώκει ταυτόχρονα να συσπειρώσει την αποσυσπειρωμένη βάση του.

Σχεδιάζει χωρίς τον ξενοδόχο. Στην Δημοκρατία και τον Κοινοβουλευτισμό δεν πάρχουν αδιέξοδα.Οι απειλές Πολάκη ότι θα πηγαίνει στην Επιτροπή μοιάζουν κωμικές . Υπάρχει τρόπος ο μέγας αυτός αγωνιστής να βγει από την αίθουσα συνεδρίασης της Προανακριτικής χωρίς να γίνει και τίποτα. Άντε να προσθέσει στο άλμπουμ φωτογραφιών του και μία με την φρουρά να τον συνοδεύει. Δεν θα συγκινηθούν και πολλοί. Η δε Επιτροπή θα συνεχίσει την Επιτροπή και το μόνο ερώτημα είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απαξιώνει τα στελέχη του και στείλει δύο άλλους βουλευτές στην Επιτροπή όπως δικαιούται. Τα πράγματα στην Δημοκρατία λύνονται ήσυχα, ήσυχα και απλά.

The game is over και ο ηγεμόνας πρέπει να το καταλάβει γιατί κινδυνεύει και σ΄αυτό το θέμα να χρεωθεί κόστος και μάλιστα αυτή την φορά για προσπάθεια συγκάλυψης μιας αλήθειας πολύ σκληρής.