Σάββατο 31 Αυγούστου 2019

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

                                  
Οι νέες Δημοτικές Αρχές, τα νέα Δημοτικά Συμβούλια ανέλαβαν. Μετά την χαρά της νίκης για τους Δημάρχους και τον ενθουσιασμό στις διαδικασίες ορκωμοσιών, έρχεται η ώρα της δράσης, των πρωτοβουλιών και του έργου στην βάση του Σχεδίου που έχουν ή που πρέπει να έχουν. Ξεκίνησε μια δύσκολη περίοδος που τώρα πια δεν θα έχει διάρκεια πέντε χρόνων όπως είχαν οι προηγούμενοι, αλλά τεσσάρων. Ασφαλώς η ανταπόκριση στα θέματα που καθορίζουν την καθημερινότητα του πολίτη( καθαριότητα, κατάσταση πλατειών και οδών, κατάσταση Παιδικών Χαρών και Σχολείων κ.ά )  κατέχουν την πρώτη θέση στις προτεραιότητες. Ωστόσο το μεγάλο στοίχημα συνολικά για την Αυτοδιοίκηση, για τους Δήμους τα επόμενα χρόνια είναι να δείξει έμπρακτα ότι έχει την δική της συμβολή σε μια πανεθνική προσπάθεια για μπει η χώρα, η κάθε Περιφέρεια, η κάθε πόλη στον ρυθμό της Ανάπτυξης.
Φοβάμαι ότι αυτό δεν είναι και τόσο απλό. Σε πολλούς Δήμους δεν υπάρχουν Επιχειρησιακά Σχέδια, δεν υπάρχει η βούληση για αξιοποίηση  σε συνεργασία και με τον Ιδιωτικό Τομέα της ακίνητης περιουσίας που έχουν οι Δήμοι, υπάρχουν εντελώς ανεπαρκείς Υπηρεσίες, λείπει ο στοιχειώδης Μηχανισμός ενημέρωσης για τις δυνατότητες εξασφάλισης χρηματοδοτήσεων και ένταξης σε Προγράμματα . Από την άλλη, η Κεντρική Εξουσία έχει « φροντίσει» να υπάρχουν δεκάδες εμπόδια. Γραφειοκρατία – πολυνομία - αλαλούμ με τις αρμοδιότητες συνιστούν « το τρίγωνο του θανάτου».  
Ο « ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» έφερε μαζί του πολύ γραφειοκρατία αφού ήταν σφραγισμένος από την αντίληψη ότι οι Δήμαρχοι είναι « λαμόγια» και ότι αυτό αντιμετωπίζεται από μια απελπιστική αλυσίδα ελέγχων. Ο « Νόμος Σπίρτζη» στο όνομα της διαφάνειας ήρθε να προσθέσει άλλη τόση γραφειοκρατία στην υλοποίηση έργων. Το αποτέλεσμα; Απλά έργα που θα μπορούσαν να τελειώσουν σε έξι μήνες έως ένα χρόνο, να χρειάζονται δύο έως τρία χρόνια, ανάλογα με τις ικανότητες του Δημάρχου και των Υπηρεσιών του Δήμου του. Σημαντικά κονδύλια να μην απορροφούνται. Ο ίδιος Νόμος προέβλεπε μια τολμηρή αποκέντρωση αρμοδιοτήτων που όμως ποτέ δεν υλοποιήθηκε. Μόνο το 80% περίπου των προβλεπομένων αρμοδιοτήτων πέρασαν στους Δήμους, αφού οι άλλες απαιτούσαν ΚΥΑ, Προεδρικά Διατάγματα και Υπουργικές Αποφάσεις που ποτέ δεν υπήρξαν.
Ο « ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ» που ψήφισε η προηγούμενη Κυβέρνηση δεν έλυσε κανένα πρόβλημα. Αποτελεί ένα κατ΄ευφημισμό Νόμο για την Αυτοδιοίκηση αφού οι συντάκτες του και αυτοί που τον ψήφισαν ενδιαφέρονταν μόνο για την αλλαγή του Εκλογικού Νόμου και την καθιέρωση της Απλής Αναλογικής. Για όλα τα άλλα θεσμικά και οικονομικά θέματα που  έκαιγαν και καίνε την Αυτοδιοίκηση δεν έδωσε καμία λύση. Ή δεν ήθελαν ή δεν μπορούσαν. Ο « ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ» θα περάσει στην Ιστορία ως ο Νόμος για την Αυτοδιοίκηση που δεν απάντησε σε τίποτα και καλό είναι σύντομα να καταργηθεί και να αντικατασταθεί από ένα σύγχρονο Νόμο. Ευτυχώς δε, η νέα ηγεσία του Υπουργείου Εσωτερικών πέρασε ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στους Δήμους να λειτουργήσουν και θα αποτρέψουν την διάλυση των Δήμων από την πλήρη αδυναμία λήψης αποφάσεων που έφερνε η Απλή Αναλογική. Χρειάζεται και σ΄αυτό το σημείο η οριστική κατάργηση της Απλής Αναλογικής  και η αντικατάστασή της από ένα νέο Εκλογικό Νόμο που δεν θα αποτελεί επιστροφή στο παρελθόν, όπου υποψήφιοι εκλέγονταν Δήμαρχοι με 14%,15% και έπαιρναν το 60% των εδρών του Δημοτικού Συμβουλίου. Η πρόβλεψη κλιμακωτού bonus και η δυνατότητα εκλογής Δημάρχου με ποσοστό 40% από τον πρώτο γύρο, θα μπορούσαν να είναι στοιχεία ενός νέου Νόμου.
Σ΄αυτό το σημείο θα ήθελα να σταθώ σε δύο έρευνες που υλοποιήθηκαν σχεδόν παράλληλα το 2017 που υλοποιήθηκαν από την OPINIONPOLL και τις επιμελήθηκα προσωπικά. To ίδιο σχεδόν ερωτηματολόγιο χρησιμοποιήθηκε σε έρευνα με δείγμα 1.000 πολίτες και σε έρευνα σε όλους τους Δημάρχους της χώρας ( Μάρτιος και Ιούνιος 2017 αντίστοιχα). Τα αποτελέσματα ήταν αποκαλυπτικά. Ας αναφερθούμε στις απαντήσεις των Δημάρχων σε καίρια θέματα, σημειώνοντας ότι η ταύτιση των απόψεων των πολιτών σ΄αυτά ήταν εντυπωσιακή. Μόνο σε ένα ερώτημα υπήρχε σημαντική διαφοροποίηση, σ΄αυτό της αξιολόγησης των έργων των Δημάρχων. Οι ίδιοι οι Δήμαρχοι αυτοαξιολογούνταν ως προς το έργο τους  κατά 55.85% θετικά, ενώ οι πολίτες εκτιμούσαν κατά 40.88% θετικά το έργο των Δημάρχων. Η « διπλή έρευνα » αποδείχθηκε προφητική. Το 40% των Δημάρχων επανεκλέχτηκαν. Στο 60% περίπου των Δήμων υπήρξε ανανέωση.
Ωστόσο , ας δούμε κάποιες από  τις απαντήσεις των Δημάρχων με τις οποίες συμφωνούσαν οι απαντήσεις των πολιτών:
-          Ως βασικά εμπόδια στην προώθηση του δημοτικού έργου εθεωρούντο οι Γραφειοκρατία( 51.95%) – Η έλλειψη σχεδιασμού παρεμβάσεων ( 22%) – Η οικονομική κατάσταση ( 36.36%)
-          Το 94.74% έκριναν ότι πρέπει να αποσαφηνιστούν οι αρμοδιότητες Κεντρικής Εξουσίας – Αυτοδιοίκησης.
-          Το 67.11% έκρινε ότι πρέπι να μεταφερθούν κι άλλες αρμοδιότητες στους ΟΤΑ ( π.χ για την Παιδεία, τις δομές Υγείας), ασφαλώς με ανακατονομή τω πόρων και την εξασφάλιση του κατάλληλα εκπαιδευμενου προσωπικού.
-          Το 75% ζητούσε την Οικονομική Αυτοτέλεια των Δήμων με ταυτόχρονη φορολογική αποκέντρωση ( π.χ είσπραξη ΕΝΦΙΑ κ.ά)
-          Το 54.74% ζητούσε την ενίσχυση της Αναπτυξιακής δυνατότητας των Δήμων με πρόσβαση στο ΕΣΠΑ μέσω ειδικού Προγράμματος.
-          Το 81.58% ζητούσε Νέο Πλαίσιο που θα επιτρέπει στην Αυτοδιοίκηση να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και την ενίσχυση της Επιχειρηματικότητας.

Το μήνυμα ήταν και νομίζω πως συνεχίζει να είναι σαφές: Οι Δήμαρχοι, το Αυτοδιοικητικό δυναμικό της χώρας απαιτούσε και απαιτεί την αναβάθμιση του ρόλου της Αυτοδιοίκησης,  την ενδυνάμωση του θεσμού, την αποσαφήνιση των αρμοδιοτήτων των ΟΤΑ στο πλαίσιο μιας τολμηρής Πολιτικής Αποκέντρωσης , την ύπαρξη ενός νέου Πλαισίου που θα επιτρέπει στους Δήμους να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στην υπόθεση της ανασυγκρότησης, της ανάπτυξης της χώρας, της αξιοποίησης των τοπικών δυνατοτήτων και της ενεργοποίησης των πολιτών.
Ελπίζω στους επόμενους μήνες και μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες να υπάρξουν εκείνα τα βήματα που θα φέρνουν την Αυτοδιοίκηση στην χώρα πιο κοντά στα Ευρωπαϊκά πρότυπα και θα τις δίνουν τα εφόδια να πρωταγωνιστήσει με ευθύνη και σχέδιο. 

ΣΥΡΙΖΑ: ΠΟΙΑ ΜΕΤΑΛΛΑΞΗ;



Η  υπόθεση της μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ απασχολεί την ειδησεογραφία και είναι λογικό. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το δεύτερο μεγάλο κόμμα της χώρας και είναι η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Μόνο που η προσοχή επικεντρώνεται  σε ορισμένα θέματα που είναι μεν βασικά και έχουν την αξία τους,  αλλά δεν είναι αυτά που θα καθορίσουν την επιτυχία ή μη του εγχειρήματος που υποτίθεται ότι έχει στο μυαλό του ο Αλέξης Τσίπρας.

Ας θεωρήσουμε λοιπόν, ότι αλλάζει τον Π. Σκουρλέτη από Γραμματέα και τοποθετεί ένα πιο μετριοπαθές στέλεχος, όπως διαρρέουν ακούραστα τα επιτελεία της παρέας του Α.Τσίπρα για να τα διαψεύδουν μετά. Το πολύ να υπάρχει μια αναταραχή, μια σύγκρουση. Ε και; Τρικυμία σε ποτήρι.Ας θεωρήσουμε ότι ο Α. Τσίπρας επιβάλλει να εκλεγεί Πρόεδρος από μια ανοικτή, θεωρητικά μαζική διαδικασία και μ΄αυτό διαφωνούν ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Ε και; Και τι θα γίνει;
Δεν έχουν καταλάβει όλοι αυτοί που διαρρέουν την διαφωνία τους με την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι πρακτικά δεν υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ παρά μόνο λαβωμένος και ηττημένος Α. Τσίπρας, χωρίς την λάμψη του παρελθόντος; Δεν έχουν καταλάβει ότι με την σιωπή τους λόγω εξουσίας που απολάμβαναν και οι ίδιοι, δημιουργήθηκε ένα από τα πιο προσωποκεντρικά κόμματα του του τόπου , που καμια σχέση δεν έχει με το μοντέλο λειτουργίας ενός αριστερού κόμματος; Δεν έχουν καταλάβει ότι η μαζική προσχώρηση δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ , η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ δημιούργησαν τις συνθήκες μίας ώσμωσης που οδηγούσε σε τερατογεννέσεις ;

Ωστόσο το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν βρίσκεται σ΄αυτά. Ο ΣΥΡΙΖΑ , ο ηττημένος ΣΥΡΙΖΑ δεν υπέστη απλά τέσσερις βαριές εκλογικές μάχες. Το πρόβλημα είναι ότι έφτασε στις εκλογές αποστεωμένος προγραμματικά, στρατηγικά, πολιτικά, ιδεολογικά και ηθικά. Ότι συγκεντρώνει την αντίθεση του 68.5% που δεν τον ψήφισαν από μια κοινωνία που ψάχνει αλλού από την ψεύτικη ελπίδα του 2015, το ψέμα  και τον λαικισμό. Ότι έχασε στο επίπεδο των ιδεών , ότι βασικές του τοποθετήσεις αμφισβητούνται από ευρύτερες δυνάμεις και ότι θεωρείται αναξιόπιστη πολιτική δύναμη.

Το πρόβλημα είναι ότι επλήγη ο άχαστος και προστατεύεται όσο και αν κοστίσει αυτή η προστασία, όσοι και αν χρειαστεί να θυσιαστούν. Γι αυτό και μεταθέτουν την ατζέντα συζήτησης. Δεν συζητούν για τις αιτίες των ηττών, αλλά για το ποιος μπορεί να γίνει Γραμματέας. Δεν είναι τυχαίο, αλλά τμήμα της προστασίας. Οι ήττες, οι αιτίες τους, οι βασικές πολιτικές επιλογές έχουν από κάτω μια υπογραφή: Α. Τσίπρας. Όσο όμως δεν συζητούν τις αιτίες των ηττών , δεν μπορεί να υπάρχει μετάλλαξη, πολιτική και ιδεολογική ανασυγκρότηση, διαμόρφωση ενός σύγχρονου λόγου και αφηγήματος. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την επανάληψη των ίδιων θέσεων και τοποθετήσεων που τον οδήγησαν σε ήττες. Ας λάβουμε δε υπόψη, ότι ως Κυβέρνηση έκανε τα πάντα και τώρα τι να πει με σοβαρότητα και αξιοπιστία. Ο πολιτικός λόγος του θα μοιάζει όλο και περοισσότερο με τροχό που γυρνάει στον αέρα. Τι θα σημαίνει αυτό; Ότι το 31.5% θα συρρικνώνεταιο και αυτόν τον κίνδυνο τον κατανοεί ο Α. Τσίπρας .

Ήδη φαίνεται αυτός ο κίνδυνος και η εκφορά ενός λόγου που δεν τον ακούει κανένας. Είναι δυνατόν η Αξιωματική Αντιπολίτευση να μιλαει για μωρομάνες και άλλα συγκινησιακά και να κάνει ψεύτικη επίδειξη ευαισθησίας επειδή η Αστυνομία επανεκατέλαβε κατηλειμένα κτίρια, την στιγμή που ως Κυβέρνηση δημιούργησε το πανευρωπαικό κολαστήριο της Μόιρα; Είναι δυνατόν να απειλούν την νέα Διοίκηση των ΕΛ.ΠΕ μη τολμήσουν να κάνουν κανένα βήμα για ιδιωτικοποίηση, όταν οι ίδιοι την ψήφισαν  στο 3ο Μνημόνιο και πέρυσι; Πως μπορεί να μιλάει για την ΔΕΗ η για τα ΕΛΤΑ , όταν οδήγησαν και τις δύο Εταιρείες στον γκρεμό;

Αυτά είναι κάποια παραδείγματα. Θα μπορούσε να γράψει βιβλίο με άλλα αντίστοιχα. Εδώ όμως είναι η ουσία που καθορίζει μια μετάλλαξη ή όχι.  Μετάλλαξη δεν μπορεί να υπάρχει χωρίς ιδεολογική και πολιτική επανατοποθέτηση. Διαφορετικά το μέλλον δεν είναι ευοίωνο για τον ΣΥΡΙΖΑ. Πόσες φορές να πείθεις με ψέματα και χωρίς αφήγημα;  


Κυριακή 25 Αυγούστου 2019

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ




Ένας κύκλος κλείνει, ένας νέος κύκλος ανοίγει

Σε λίγες μέρες ορκίζεται ο Δήμαρχος και τα νέα μέλη του νέου Δημοτικού Συμβουλίου. Την 1η Σεπτεμβρίου αναλαμβάνει η νέα Δημοτική Αρχή και το νέο Δημοτικό Συμβούλιο και είναι η πρώτη φορά που δεν θα συμμετέχω από το 1990. Είναι επομένως μια σημαντική στιγμή της ζωής μου. Τους εύχομαι καλή επιτυχία, αν και έχω δηλώσει ότι δεν είμαι ιδιαίτερα αισιόδοξος.Eύχομαι στον Δήμαρχο να ακούει και να μάθει να διαλέγεται και να συνθέτει, στην δε Αντιπολίτευση να εργαστεί σοβαρά, να μελετήσει τα προβλήματα , να κάνει καίριες παρεμβάσεις που να βοηθούν την πρόοδο της πόλης .
Περίπου τριάντα χρόνια υπηρέτησα τον Δήμο, έχοντας εκλεγεί επτά φορές. Ευχαριστώ όλους αυτούς τους δημότες που με εμπιστεύτηκαν όλα αυτά τα χρόνια. Πιστεύω ότι τίμησα αυτούς τους ανθρώπους. Δεν ήμουν από αυτούς που εκλέγονται και μετά εξαφανίζονται. Εργάστηκα επίμονα, με πολύμορφο κόστος , με σχέδιο, με συνέπεια, με σοβαρότητα είτε ήμουν μέλος Διοίκησης και υπηρέτησα οκτώ χρόνια σαν Αντιδήμαρχος, δύο χρόνια σαν Πρόεδρος του Αθλητικού Οργανισμού, δύο χρόνια σαν Πρόεδρος της ακμαίας τότε Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτισμού και από άλλες θέσεις ευθύνης, είτε η ψήφος με επιφόρτισε με καθήκοντα Αντιπολίτευσης. Άλλωστε ως άνθρωπος δύσκολος στην δουλειά, απαιτητικός από τους εργαζόμενους του Δήμου και γνωστός για την μη στήριξή του από πελατειακές συμπεριφορές και αντιλήψεις, δεν θα είχα τύχη αν δεν με πίστευαν για αυτά που έλεγα , πίστευα και προσπαθούσα να υλοποιήσω. Σ΄αυτά τα χρόνια αγάπησα τον Δήμο, πίστεψα σε μια δυναμική προοπτική και γι αυτό κατέβηκα ως υποψήφιος Δήμαρχος το 2014, οπότε και βρήκα φίλους και « φίλους» απέναντί μου σαν να φοβόντουσαν την εκλογή μου. Περασμένα , ξεχασμένα. ... Οι λόγοι δε που με οδήγησαν στο να μην είμαι ξανά υποψήφιος Δήμαρχος δημοσιοποιήθηκαν ευθέως και αν κάποιος έχει περιέργεια , μπορεί να βρει την δήλωσή μου στο blog μου).
Σ΄αυτά τα χρόνια αγάπησα την Αυτοδιοίκηση και πίστεψα στον ρόλο που μπορεί να παίξει. Πέραν των θέσεων στον Δήμο , υπηρέτησα σαν μέλος της Επιτροπής Θεσμών της Περιφερειακής Ένωσης Αττικής, Αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Περιβάλλοντος Δήμων Πειραιά και Γενικός Γραμματέας της Νομαρχίας Δυτικής Αττικής. Τριάντα χρόνια, πολύ εμπειρία, πολλές στιγμές χαράς από την δημιουργία και πικρών από τα παιχνιδάκια γύρω από τα προβλήματα του Δήμου και τα αντανακλαστικά συχνά μιας κοινωνίας που δύσκολα ξεφεύγει από την στασιμότητα , την υποσχεσιολογία, την μετριότητα, τα λίγα και τα μικρά, την κενή περιεχομένου ρητορική και ρέπει προς άρτον και θεάματα.
Τριάντα χρόνια, μια ζωή ολόκληρη. Τριάντα χρόνια συσσωρευμένης εμπειρίας και γνώσης. Δεν μπορώ ασφαλώς να αποποιηθώ αυτού του « περιουσιακού στοιχείου». Γι αυτό και δεν μου αρέσουν τα πολιτικά μνημόσυνα. Νιώθω άλλωστε νέος, φρέσκος , με σκέψεις και ιδέες, Γι αυτό θα είμαι παρών σαν ενεργός πολίτης καταθέτοντας ολοκληρωμένες προτάσεις για την Ανάπτυξη της πόλης, την αναβάθμιση της ζωής των πολιτών, την καταπολέμηση της ανεργίας όχι με μαζικούς ρουσφετολογικούς διορισμούς ομήρων συμβασιούχων στον Δήμο, για να αξιοποιηθεί σε συνεργασία με τον Ιδιωτικό Τομέα η Δημοτική Περιουσία, για να εργαστεί πιο απαιτητικά η δημοτική μηχανή. Γιατί το Κερατσίνι και η Δραπετσώνα δεν μπορούν να έχουν τις υποδομές της δεκαετίας του ΄90, γιατί έχει ανάγκη από καινοτομία, έξυπνες λύσεις, αναβάθμιση. Γι αυτό θα εργαστώ διανοητικά μαζί και με άλλους για την κατάθεση προτάσεων για ένα θεσμικό πλαίσιο για την Αυτοδιοίκηση που θα την εναρμονίζει με τα Ευρωπαϊκά πρότυπα και θα της εξασφαλίσει χρηματικοικονομικούς και αναπτυξιακούς μηχανισμούς και καθαρές αρμοδιότητες, κάτι που δεν έκανε ούτε ο “ KAΛΛΙΚΡΑΤΗΣ» και πολύ περισσότερο ο αστείος « ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ».
Εργαζόμενος ως υπεύθυνος ερευνών και πολιτικός αναλυτής μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες δημοσκοπήσεων, της OPINION POLL, θα έχω στο μυαλό και στην καρδιά μου πάντα την πόλη, θα βρίσκω τον χρόνο να συμβάλω σε μια νέα πορεία.
Για λόγους συμβολικούς και μόνο δεν θα λειτουργούν ( θα υπάρχουν για λόγους ιστορικούς και συναισθηματικούς , αλλά δεν θα αναρτώ πια τίποτα) οι σελίδες στο fb της « ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ» της Δημοτικής Κίνησης που ηγήθηκα αφού σταματάει να λειτουργεί και της σελίδας « Υποψήφιος Δήμαρχος», για να μην δημιουργούνται συγχύσεις. Πρόκειται όμως για συμβολικές κινήσεις. Επί της ουσίας θα είμαι παρών , θα είμαι εδώ με όρεξη, ιδέες, προτάσεις, σε συνεργασία με ομάδες πολιτών και νέες κοινωνικές δυνάμεις που έχουν μεγάλες δυνατότητες.


Παρασκευή 9 Αυγούστου 2019

ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ





Το αποτέλεσμα των εκλογών το έκανε σαφές. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ένας πολύ ισχυρός Πρωθυπουργός, « έχει όλη την τράπουλα στα χέρια του », απέκτησε μέσα από τρεις μεγάλες νίκες σε τρεις  εκλογικές μάχες μέσα σε ενάμισι μήνα μία τρομακτική δύναμη πυρός. Όλα τα άλλα που γράφονταν σε αναλύσεις ήταν άνευ πολιτικής σημασίας Ούτε το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ συνιστά κίνδυνο, ο οποίος έχασε την μάχη του Κέντρου έχοντας καταναλώσει ατέλειωτους τόνους διχασμού, πόλωσης , ψέματος, ενοχοποίησης αντιπάλων. Πολύ περισσότερο δεν συνιστούν κίνδυνο τα άλλα κόμματα, με το ΚΙΝΑΛ να φαίνεται ότι δεν συνειδητοποιεί σε τι φάση βρισκόμαστε και τι ρόλο μπορεί να διεκδικήσει. Ιδιαίτερα ο Κ. Μητσοτάκης συνδέθηκε με το πέρασμα σε μια φάση στην οποία η κοινωνία αναζητεί κοινή λογική, αλλαγές, ανάπτυξη, έξοδο αό το τέλμα, ορθολογισμό.
Οι αλήθειες αυτές επιβεβαιώθηκαν και στο διάστημα από τις εκλογές και με μεγάλη σαφήνεια στις συζητήσεις στην Βουλή. Η κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη έναντι του βαρετά επαναλαμβόμενου Α. Τσίπρα ήταν οφθαλμοφανής, με κάποια πρόσωπα όπως ο Π. Πικραμμένος και ο Γ. Γεραπετρίτης να δείχνουν ότι μπορούν και μόνοι τους σε κρίσιμα θέματα να μπορούν να καθαρίσουν τον π. Πρωθυπουργό. Θα  μπορούσε κάποιος να πει καθαρά μάλιστα , ότι στο διάστημα που μεσολάβησε από τις εθνικές εκλογές μέχρι και σήμερα ο Κ. Μητσοτάκης κέρδισε κι άλλη μια μάχη.Την μάχη των εντυπώσεων, της σοβαρότητας, των παραπέρα ανοιγμάτων προς το Κέντρο σχηματίζοντας μια Κυβέρνηση που δεν μοιάζει και πολύ με μια κλασσική Κυβέρνηση Ν.Δ. Ξεκίνησε επομένως δυνατά και ο απόηχος στην κοινωνία είναι θετικός.
Απέναντί του έχει ένα αμήχανο ΣΥΡΙΖΑ που δεν έχει καν συζητήσει τι άραγε να έφταιξε και έχασε και ένα Α. Τσίπρα που κολλημένος στην υπεράσπιση  τον Πολάκη και την Θάνου, μοιάζει μουδιασμένος και με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να επαναλάβει μια αντιπολίτευση της μορφής του 2010 έως 2014. Άραγε θέλει πολύ σκέψη για να του πουν οι επικοινωνιολόγοι του ότι τεσσεράμισι χρόνια κυβέρνησε την χώρα και τα είπε και τα έκανε όλα; Δεν καταλαβαίνει ότι έχει πια και πολλούς σκελετούς στην ντουλάπα του, κάποιοι από τους οποίους βα βγουν απ΄ότι φαίνεται; Μακάρι να προχωρούσε η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν κάτι σημαντικό για την ευστάθεια και σοβαροποίηση του πολιτικού συστήματος. Δεν φαίνεται όμως εύκολο και ορατό άμεσα.
Από την άλλη το ΚΙΝΑΛ/ ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορέσει να σταθεί για πολύ, αν δεν συνειδητοποιήσει ότι ότι πρέπει να διεκδικήσει δικαιωματικά ρόλο με θέσεις και προτάσεις στην εποχή της εθνικής ανασυγκρότησης. Δυστυχώς, δείχνει αλλού να πατάει και αλλού να βρίσκεται μέσα σε μια προγραμματική, ιδεολογική , πολιτική ασάφεια. Όταν το κόμμα που κατάργησε το Πανεπιστημιακό Άσυλο, αναζητεί τρόπους για να μην ψηφίσει τις ρυθμίσεις Κεραμέως, τι μπορείς να περιμένεις; Για τα άλλα κόμματα δεν έχει νόημα να σταθούμε.
Αυτή την στιγμή εν ολίγοις, ο Κ. Μητσοτάκης παίζει μόνος του. Το πρόβλημά του είναι να πετύχει το στοίχημα της ανάπτυξης, της ανασυγκρότησης, της αποκατάστασης της δημοκρατικής λειτουργίας των θεσμών. Το πρόβλημά του είναι ή θα είναι η ίδια η παράταξή του, ανάλογα με την ικανότητά της να αντέξει τα πολιτικά ανοίγματα και ουσιαστικά την μετάλλαξη της Ν.Δ. Ταυτόχρονα το πρόβλημά του είναι το πρόβλημα που έχει κάθε ένας που νιώθει ότι παίζει μόνος.  Σ΄αυτή την περίοδο φάνηκαν λάθη. Για παράδειγμα η ίδρυση του Γραφείου Πρωθυπουργού στην Θεσσαλονίκη στα πρότυπα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν λάθος. Η κατάθεση των γνωστών τροπολογιών λίγο πριν την ψηφοφορία ήταν λάθος. Η προβολή της αντίληψης « είμαστε μαθητές σας» είναι κάτι παραπάνω από λάθος.
Παίζει μόνος λοιπόν. Ας προσέχει λοιπόν...
Εδώ που τα λέμε, για τα επόμενα χρόνια αποτελεί την μόνη ελπίδα για ένα νέο δρόμο της χώρας. Θα ήταν άσχημο να αποτύχει και να αναζωπυρωθούν τα φαινόμενα λαϊκισμού... 

Τρίτη 6 Αυγούστου 2019

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ



Η κρίση δεν έκανε ζημιά μόνο στην Οικονομία της χώρας, στα οικονομικά της μέσης οικονομικής οικογένειας. Έκανε μεγάλη ζημιά ταυτόχρονα στην κοινή λογική, πολύ περισσότερο που μόνιμα δυνάμεις έκαναν τον διχασμό, την πόλωση, την ψευδολογία, την παραποίηση της πραγματικότητας τρόπους πολιτικής δράσης και επικοινωνίας με τους πολίτες, τους οποίους ταυτόχρονα συμβούλευαν να μην διαβάζουν άρθρα από « εχθρικές εφημερίδες » και να μην ακούνε ειδήσεις από « εχθρικά Κανάλια ». Τους συνιστούσαν δηλαδή να « ρουφάνε» την προπαγάνδα τους χωρίς αντισώματα.
Αυτή η ζημιά στα μυαλά φαίνεται και στον τρόπο που έγινε και γίνεται η συζήτηση για το λεγόμενο Πανεπιστημιακό Άσυλο. Κάποιοι μιλάνε σαν να μην ζούμε στην Δημοκρατική Ελλάδα του 2019, 45 ολόκληρα χρόνια από την πτώση της Δικτατορίας. Ίσως το ξεχνούν. Ίσως να αγνοούν ότι η θεσμοποίησή του με την επιστροφή της Δημοκρατίας συμβόλιζε την Δημοκρατία και την ελευθερία στον αντίποδα της 7χρονης δικτατορίας και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Τι συνέβη από την αρχή σχεδόν, στα τέλη της 10ετίας του ΄70; Η επιβολή του ολοκληρωτισμού περιθωριακών ομάδων που μετέτρεψαν τον χώρο των Α.Ε.Ι σε χώρο δίωξης κάθε αντίθετης προς αυτές άποψης, δίωξης φιλελεύθερων ιδεών, ιδεών που αντιτίθεντο στους αριστερούς ολοκληρωτισμούς. Στην πορεία τα είδαμε όλα: Παράνομες καταλήψεις αιθουσών και κτιρίων στο όνομα έκφρασης ομάδων, μετατροπή Πανεπιστημιακών χώρων σε χώρους παραγωγής μολότοφ, ορμητήρια επιθέσεων στους γύρω χώρους, απειλές και βιαιοπραγίες κατά καθηγητών, διάλυση εκδηλώσεων που θεωρούνται « αντιδραστικές» κατά την άποψη πάντα κάποιου γκρουμπούσκουλου.
Εν ολίγοις στα χρόνια αυτά το άσυλο αποτελούσε σταδιακά όλο και περισσότερο άσυλο όσων δεν σέβονταν εν τέλει το Πανεπιστημιακό Άσυλο, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, στοιχειώδεις δημοκρατικές αρχές. Στα χρόνια αυτά συνέβαινε το εξής καταπληκτικό: Το Πανεπιστήμιο μετατρεπόταν στον μόνο χώρο στην δημοκρατική Ελλάδα όπου ο καθένας μας μπορεί να πει ότι θέλει και όπου θέλει, όπου υπήρχαν δικτατορίσκοι, κριτές που μπορούσαν (!) να απαγορεύουν την διακίνηση ιδεών που απλά δεν θεωρούσαν σωστές. Αποδεικνυόταν στην πράξη εν ολίγοις, ότι στο Πλαίσιο μιας Δημοκρατίας δεν νοείται η ύπαρξη «Ασύλων» που οδηγούν στην καταστρατήγηση της  ελευθερίας κάποιων από κάποιους άλλους. Παράλληλα, η ζωή προχωρούσε και μαζί μ΄αυτά τα νοσηρά, αντιδημοκρατικά φαινόμενα αυξανόταν όλο και περισσότερο η παραβατικότητα, η πραγματοποίηση έκνομων ενεργειών μέσα σε Α.Ε.Ι, αλλά και στους γύρω χώρους.
Η Άννα Διαμαντοπούλου τόλμησε να προωθήσει ένα καινοτόμο, ριζοσπαστικό Νόμο για την λειτουργία των Α.Ε.Ι , ‘οπου πρώτη φορά ουσιαστικά καταργούσε Πανεπιστημιακό Άσυλο. Ο Νόμος αυτός ψηφίστηκε με μια συντριπτική πλειοψηφία 255 βουλευτών το 2011. Δυστυχώς όμως ο λαϊκισμός και ο ψευτοαριστερός χαρακτήρας της αριστεροακροδεξιάς Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ οδήγησε στην κατάργησή αυτού του Νόμου το 2015 από μια οριακή πλειοψηφία. Το κωμικοτραγικό και αναξιοπρεπές στοιχείο που αξίζει να αναφερθεί, είναι ότι υπήρχαν βουλευτές του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ που το 2011 υπερψήφισαν τον Νόμο Διαμαντοπούλου και το 2015 ψήφισαν υπέρ της κατάργησής του!
Η κατάργηση του Νόμου Διαμαντοπούλου λειτούργησε σαν κλείσιμο ματιού για μια νέα κατάσταση ανοχής στην παρανομία.Το μήνυμα απ΄ότι φαίνεται ελήφθη πολύ γρήγορα από τα κατάλοιπα του ολοκληρωτισμού στα Πανεπιστήμια, αλλά και από κοινούς ποινικούς. Έτσι στα τέσσερα τελευταία χρόνια η κατάσταση επιδεινώθηκε. Ναρκέμποροι, Παραγωγοί μολότοφ, διαχειριστές εγκληματικών σελίδων, δήθεν αντιεξουστικές ομάδες  εδρεύουν στο Α.Π.Θ, το Ε.Μ.Π, το ΕΚΠΑ κ.α. Πολίτες και φοιτητές φοβούνται να πλησιάσουν την ΑΣΣΟΕΕ ή να κάνουν μια βόλτα βράδυ στον χώρο του Α.Π.Θ. Η κατάσταση είναι πια ανυπόφορη και τίθενται πια ανοικτά θέματα Δημοκρατίας και Κράτους Δικαίου. Δεν μπορεί τα Πανεπιστήμια  να είναι έρμαια ανεξέλεγκτης βίας ενάντια στην ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την ανοικτή ανομία προς όφελος ατομικών συμφερόντων.
Γι αυτό και πολύ καλά η νέα Κυβέρνηση ψήφισε την αλλαγή του σημερινού θεσμικού πλαισίου. Μόνο που από μόνο του δεν αρκεί για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Χρειάζεται η πολιτική βούληση για την εφαρμογή του, η αξιοποίηση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας που αναζητεί κυριαρχία της απλής λογικής και επιβολή της νομιμότητας και βέβαια ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο λειτουργίας του Πανεπιστημίου που θα κατοχυρώνει το αυτοδιοίκητο, θα επιτρέπει την ενσωμάτωση των βέλτιστων δυνατών πρακτικών που υπάρχουν παγκόσμια και θα προβλέπει την δυνατότητα επιβολής ποινών  σε φοιτητές που καταστρέφουν δημόσια περιουσία ή εμποδίζουν την λειτουργία των Πανεπιστημίων, ποινών που θα μπορούν να φτάνουν μέχρι και την πλήρη αποβολή.
Όσον αφορά τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που σήκωσαν τους τόνους, μας είπαν ότι φοβούνται την αστυνομοκρατία και άλλα τέτοια γλαφυρά, παριστάνοντας ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για το έγκλημα, είναι δικαίωμά τους να μην καταλαβαίνουν ή να παριστάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν. Μόνο που μάλλον πρέπει να κατανοήσουν ότι βρισκόμαστε σε μια νέα φάση που δεν προέκυψε μια άλλη Κυβέρνηση, αλλά και μια μεγάλη, πολύ μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που δεν αντέχει πια τον λαϊκισμό, την ανοησία, την υποκρισία.
Ας το λάβουν υπόψη .....