ΚΙΝΑΛ : ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΑΘΕΡΑ ΟΣΟΥΣ ΤΟ ΣΤΗΡΙΞΑΝ

Δεν φαίνεται να μπορεί να προχωρήσει το ΚΙΝΑΛ. Η κρίση ταυτότητας, στίγματος , η έλλειψη σαφών και πειστικών θέσεων σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια της ηγεσίας του το οδηγεί σε αδιέξοδα. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν αυτή την εκτίμηση. Το ΚΙΝΑΛ συγκεντρώνει ποσοστό της τάξης του 5% σε οριακή απόσταση από το Κ.Κ.Ε και την Ελληνική Λύση που συγκεντρώνουν 4.6% και 4.3% αντίστοιχα. Η ηγεσία του δεν τόλμησε να διερευνήσει τα εκλογικά αποτελέσματα ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα πως έχασε την μάχη του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Δεν έδωσε καμία πειστική εξήγηση πως έγινε και δεν μπόρεσε να εισπράξει τίποτα από την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ. Και βέβαια συνέχισε έτσι και μετεκλογικά.

Ο πολιτικός λόγος του ΚΙΝΑΛ στερείται βαρύτητας και οι ατάκες της Προέδρου του έρχονται να καλύψουν ανεπάρκεια και αδυναμία. Ο προσανατολισμός του δεν είναι σταθερός , ούτε οι στρατηγικές στοχεύσεις του. Αυτά χαρακτηρίζουν την πορεία του από τις εκλογές και μετά με μια επισήμανση: Το τελευταίο διάστημα όλη αυτή η νοσηρή κατάσταση δείχνει να επιδεινώνεται με την απογοήτευση ανάμεσα σε μεγάλο τμήμα φίλων και ψηφοφόρων του να είναι διάσπαρτη για το χάλι του χώρου και οι φυγόκεντρες δυνάμεις να είναι θέμα χρόνου πότε θα εκδηλωθούν καθοριστικά. Οι αυτοκρατορικές εμφανίσεις της Προέδρου του με δηλώσεις που περιλαμβάνουν απαραιτήτως την φράση « δεν θα ανεχτώ» προκαλεί γέλιο σε όσους έζησαν ένα ΠΑΣΟΚ πανίσχυρο μέσα από συγκρούσεις και προωθητικές συνθέσεις.

Ας είμαστε σαφείς. Το ΚΙΝΑΛ στο σημείο που βρίσκεται, πιεσμένο από την μία από τον Κ.Μητσοτάκη που έχει διεισδύσει στον χώρο της Κεντροαριστεράς και έχει καταλάβει το Κέντρο και από την άλλη λεηλατημένο από τον ΣΥΡΙΖΑ προς τον οποίο βλέπει ένα μικρό τμήμα του ακόμα που θέλει να νοιώσει ότι βρίσκεται σε χώρο εξουσίας, δεν έχει και πολλά να κάνει. Πρέπει να τολμήσει να διεκδικήσει νέους, απογοητευμένους  και χώρο από το Κέντρο, όπως και δυναμικά στρώματα, κάτι που σημαίνει απόσταση από τον αδιόρθωτο λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ με τον οποίο υπάρχει χαώδης απόσταση από το 80% των ψηφοφόρων του. Μόνο που αυτό σημαίνει αλλαγές. Απαιτεί σύγχρονη, καινοτόμα, μεταρρυθμιστική ατζέντα, καινοτόμες θέσεις που θα του επιτρέπει να ασκεί αντιπολίτευση προς τη Ν.Δ από την πλευρά αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στην Ελληνική κοινωνία. Απαιτεί νέα ηγεσία. Το πρόβλημα είναι όμως ότι κανείς από τα « μεγάλα » ονόματα δεν μιλάει. Σαν να φοβούνται όλοι ή αν το έχουν πάρει απόφαση και αναζητούν επιβίωση σε ένα κόμμα του 3%-5% που θα φυτοζωεί μέχρι να σβήσει. Εντυπωσιακό...

Έτσι το ΚΙΝΑΛ χάνει την μια ευκαιρία ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης μετά την άλλη. Έχασε την ευκαιρία τω Βουλευτικών Εκλογών. Έχασε την ευκαιρία να συζητηθούν σοβαρά θέματα στο τελευταίο δήθεν Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Αν αληθεύουν όσα ακούγονται για την Συνδιάσκεψη του Μαρτίου, θα προστεθεί κι αυτή στον κύκλο των χαμένων ευκαιριών.

Την ίδια ώρα σαν να άλλαξε προς το χειρότερο η όλη πολιτική συμπεριφορά του, η τακτική του μετά την εκλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Καταψήφισε τον Νόμο για τον έλεγχο των ΜΚΟ, επιλογή που περιβάλλεται από πέπλο μυστηρίου με τον υπεύθυνο εισηγητή Γ. Καμίνη να ψελλίζει ανεπαρκή, ακατανόητα επιχειρήματα. Εμφανίστηκε ο Γείτονας να συναντιέται με τον Φλαμπουράρη και να συζητούν για μορατόριουμ. Επί δύο βδομάδες κυριαρχούσαν σενάρια περί προσέγγισης ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝΑΛ που εκνεύριζαν και απογοήτευαν την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του. Κανείς εκτός από κάποιες άνευρες διαψεύσεις δεν μίλησε επί της ουσίας. Η επιστολή της Νάντιας Γιαννακοπούλου που ζήτησε να λειτουργεί η Κ.Ο και ζήτησε εξηγήσεις για όλα αυτά , αντιμετωπίστηκε ως « εσωστρέφεια» ή ακόμα και ως πρόθεση της νεαράς Βουλευτού που προς τιμή της μίλησε σε αντίθεση με άλλους , να πάει στην Ν.Δ Τρέλα, κακοήθεια, κακότεχνη αλλαγή ρόλων. Η Φώφη Γεννηματά προσπάθησε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και προσπάθησε να φανεί ότι κρατάει ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ.

Ας προσέξουμε όμως ότι αυτή η αλλαγή αντιπολιτευτικής τακτικής που σημειώσαμε πριν , ταυτίζεται με την φημολογία περί νέας εποχής στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ. Τότε ξαφνικά καταψηφίστηκε ο έλεγχος των ΜΚΟ, τότε το « καταψηφίζουμε τα πάντα» φαίνεται να γίνεται γραμμή. Είναι δε χαρακτηριστική η δήλωση κάποιας νέας Βουλευτού από την Λάρισα άγνωστης στο πανελλήνιο που θέλοντας να ασκήσει « σκληρή » κριτική στο Σχέδιο Νόμου του Υπουργείου Εσωτερικών για την Αυτοδιοίκηση και το οποίο παρεπιπτόντως χαιρετίζεται από την μεγάλη πλειοψηφία του αυτοδιοικητικού κόσμου της χώρας, είπε ότι η Κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι με τις κουκούλες γιατί θέλει να καλύψει με κουκούλες όσα κάνει! Τι εννοεί η κυρία αυτή; Ότι η Ν.Δ και το ΚΙΝΑΛ που στο θέμα της Προανακριτικής έχουν ταυτόσημες τακτικές και επιδιώξεις, παίζουν; Γιατί δεν την μάζεψαν από την ηγεσία η οποία έπαθε νευρική κρίση όταν με επιστολή της μια άλλη βουλευτής , η . Νάντια Γιαννακοπούλου είπε τα αυτονόητα; Υπάρχουν άραγε προστατευμενοι από τη ηγεσία βουλευτές και άλλοι που είναι στοχοποιημένοι, ανάλογα με το ποιοι λένε ΝΑΙ σε όλα ή όχι;

Κάτι κινείται δια της διολίσθησης λοιπόν. Καθοδηγείται από στελέχη που μόνιμα βρίσκονται πίσω από την κουρτίνα και πιθανότατα από επιχειρηματικά κέντρα που λάτρεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ και δεν το έκρυψαν. Μπορεί να μην είναι ένα σενάριο που θα φανεί άμεσα.Προωθείται όμως. Μόνο που στηρίζεται σε ένα λάθος λογαριασμό. Σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ θα εισπράξει ψίχουλα, ο Κ. Μητσοτάκης πολύ περισσότερα και οι θεωρητικοί της υπόθεσης θα καταλάβουν ότι διέλυσαν ένα κόμμα συνειδητά ή όχι. Αν πάλι κάποιοι έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να τραβήξουν δυνάμεις πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ , κάνοντας ότι κάνει, αυταπατώνται. Κανένας δεν επιστρέφει από τον ΣΥΡΙΖΑ που πήρε 31.5% στο ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά που θυμίζει μικρομάγαζο και δεν ξέρει τι θέλει και που πάει. 

Ανακεφαλαίωση: Με ανεπαρκή ηγεσία, με ηγετική ομάδα που λειτουργεί ως φράξια για να φιμωθεί όποιος διαφωνεί με τις επιλογές της, με λαϊκίστικη αντιπολιτευτική ατζέντα, δίχως στίγμα, δίχως πολιτικό λόγο με βάρος, βάθος και στόχευση , το ΚΙΝΑΛ δεν έχει πολύ χρόνο ζωής. Αν κάποιοι νοιάζονται, ας μιλήσουν τώρα. Αύριο θα είναι αργά και πολλοί θα έχουν ιστορικές ευθύνες. 

ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ;

Το πιο κωμικοτραγικό που συμβαίνει αυτές τις μέρες στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι ενώ ο Α. Τσίπρας κατάλαβε καλά ότι την πάτησε με την περίφημη αναφορά του περί ελέγχου των αρμών της εξουσίας και έτρεξε να τις δώσει διάφορες ερμηνείες θολώνοντας τα νερά, τα στελέχη του και τα φιλικά σ΄αυτόν Μέσα Ενημέρωσης επιμένουν να υποστηρίζουν κάτι το εξόφθαλμα αντιδημοκρατικό. Άλλωστε υπάρχει μεγάλο τμήμα του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που τα περί διακριτότητας των εξουσιών τα θεωρεί συστημικές λεπτομέρειες. Γαλουχήθηκε με την αντίληψη για την δικατατορία του προλεταριάτου και ότι Νόμος και αλήθεια είναι ότι συμφέρει το κόμμα, με την άποψη ότι είναι ορισμένοι εξ ουρανού προστάτες του λαού και επομένως  ότι και να κάνουν είναι για καλό.

Το είδαμε στην πρώτη φορά « Αριστερά» που κυβέρνησε πολύ αρμονικά με την Ακροδεξιά, σαν να ήταν ομοιδεάτες.Τι επεδίωξαν; Να παρέμβουν αντιθεσμικά στην Τράπεζα κηρύσσοντας πόλεμο στον κεντρικό Τραπεζίτη κάνοντας τα πάντα για να τον αλλάξουν, ενώ δεν μπορούσαν κιόλας. Επεδίωξαν να ελέγξουν τον Τύπο, να φιμώσουν την ελευθεροτυπία του αλά Όρμπαν, να μοιράσουν άδειες τηλεοπτικών αδειών με τρόπο αντισυνταγματικό σε δικούς τους επιχειρηματίες, μιας και αυτοί δεν ήταν απ΄ότι φαίνεται διαπλεκόμενοι. Επιστράτευσαν την Τράπεζα Αττικής για να διευκολύνει, ενώ παρότρυναν επιχειρηματίες να δανείζουν άλλους δικούς τους για να τα καταφέρουν. Προσπάθησαν να ελέγξουν Ανεξάρτητες Αρχές. Έκαναν τα πάντα να ελέγξουν την Δικαιοσύνη αξιοποιώντας μεταγγραφές και ασφαλώς τον Ράσπουτιν. Έστησαν σκευωρία απέναντι σε κορυφαία πολιτικά στοιχεία , οι υποθέσεις των οποίων έχουν αρχειοθετηθεί. Κοινώς ευτελίστηκαν, αποκαλύφτηκαν , ενώ έκαναν τα πάντα για να καλύψουν το σκάνδαλο NOVARTIS. Δεν εξέτασαν περίπου 4.000  εμπλεκόμενους γιατρούς και κάλυψαν την ίδια την Εταιρεία η οποία επί ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ γνώρισε πολύ καλές μέρες αύξησης του τζίρου και των κερδών της. Κατηγορούσαν την διαπλοκή και ταυτόχρονα δάνειζαν, χάριζαν πρόστιμα, « ξεχνούσαν »να ψηφίσουν Νόμους για πάταξη του λαθρεμπόριου καυσίμων και τσιγάρων. Ποιων επιχειρηματιών τα συμφέροντα υποστήριζαν άραγε;

Αυτά επιδιώχθηκαν και απέτυχαν. Η φασίζουσα ρητορική Πολάκη ( « να βάλουμε μερικούς φυλακή για να κερδίσουμε τις εκλογές» ) αποκάλυπτε τα πραγματικά πιστεύω μεγάλου τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου οι σχέσεις με την Δημοκρατία ήταν και είναι προβληματικές. Ο αντιδυτικισμός, ο αντιευρωπαισμός, η αντίθεση στην ελεύθερη οικονομία, η αντίληψη ελέγχου των αρμών, η καταγγελία των πάντων που δεν συμφωνούσαν ως ύποπτοι για διεφθαρμένοι ( όπως επί Στάλιν η κατηγορία ήταν « εχθροί του λαού» ), η καταγγελία των ελίτ συνιστούν άλλωστε την κοινή πλατφόρμα όλων των ακροδεξιών και ακροαριστερών κινημάτων ανά τον πλανήτη.

Όλα αυτά δε εμπόδισαν την μεγάλης έκτασης  ήττα τετράκις μέσα σε λίγους μήνες. Προφανώς ο λαός αποφάσισε ότι δεν μπορεί να περιμένει τίποτα το καλό από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ένιωσε απέχθεια απέναντι στο πολιτικό, ιδεολογικό, οικονομικό, πολιτισμικό, ηθικό πρότυπο της πρώτης φοράς αριστερά. Γι αυτό και το 60%-65% δημιούργησε ένα μέτωπο « ΦΥΓΕΤΕ». Μα πως γίνεται και ένας χώρος που εξ ορισμού είναι ο εκφραστής της κοινωνικής δικαιοσύνης και των λαικών συμφερόντων – όπως θεωρούν – ηττήθηκε με τόσο μεγάλες διαφορές ; Ας το απαντήσουν οι επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται ότι δεν μπορούν ή ότι δεν τους συμφέρει γιατί αν έβαζαν το μαχαίρι στο κόκκαλο μπορεί και να διαλύονταν. Ο περίφημος Απολογισμός πολλών σελίδων γράφτηκε για να βγάλει λάδι τον Α. Τσίπρα και να πει ότι η ήττα οφείλεται σ΄όλους τους άλλους που τους πολέμησαν! Κάθε μετεκλογική κίνηση, πρωτοβουλία και δήλωση δείχνει ότι αδυναμούν να αλλάξουν, να δεχτούν λάθη. Σ΄αυτό το σημείο έρχεται και η δήλωση του Α.Τσίπρα περί « αρμών». Ήθελε να πει από την μία προς τα μέλη « μην φοβάστε, δεν αλλάζουμε ιδεολογικά και πολιτικά» και από την άλλη να ξεφύγει από την ανάγκη πειστικών απαντήσεων για τις ήττες και την δημοσκοπική μείωση των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και την αυτοκριτική του. Όταν είδε τις αντιδράσεις « τα γύρισε». Ωστόσο οι άλλοι φίλοι του συνέχισαν με κορυφαίο παράδειγμα το τιτίβισμα του Πολάκη που σχεδόν απειλητικά μας ενημέρωσε ότι η δεύτερη φορά αριστερά αν και όταν υπάρξει όλα αυτά θα τα κάνει και ότι τότε όλα  « θα είναι αλλιώς». Ευτυχώς που μας το είπε. Για να ξέρουμε.

Ωστόσο, ανάμεσα σ΄όλα αυτά το πιο τρομακτικό και η πιο σκληρή απόδειξη της ανευθυνότητας και της ανθρώπινης και πολιτικής αναισθησίας του Α. Τσίπρα ήταν όταν κατηγόρησε την ηγεσία των Σωμάτων Ασφαλείας ότι στο Μάτι σχεδόν δούλευαν για τους αντιπάλους τους. Οι μοιραίοι, ανίκανοι και αναίσθητοι αυτοί πολιτικοί που την ώρα που καίγονταν άνθρωποι αυτοί παρίσταναν μπροστά στις κάμερες ότι δεν γνώριζαν για θανάτους και ότι συζητούσαν τι θα κάνουν , αποδεικνύουν τον καθεστωτισμό τους, την χονδροπετσιά τους. Αποδεικνύουν ότι είναι έτοιμοι να κατηγορήσουν οποιονδήποτε δεν είναι καθαρά και πειθαρχημένα πειθήνιοι σ΄αυτούς. Αυτό ήταν το πιο αποκαλυπτικό σημείο της ομιλίας του Α. Τσίπρα , το σημείο ντροπής.

Ο Α.Τσίπρας και οι βοηθοί του επιπέδου Πολάκη προσέφεραν μια μεγάλη υπηρεσία. Αυτοαποκαλύφτηκαν. Φανέρωσαν την αντιδημοκρατικότητά τους, τον τυχοδιωκτισμό, τον κυνισμό τους αλλά και τι απόσταση χωρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ με όσους πιστεύουν σε μια πραγματική Δημοκρατία Δυτικού τύπου. Αποκάλυψαν την αστειότητα της δήθεν πρόθεσής τους να φτιάξουν μια σύγχρονη Κεντροαριστερά. Ας προβληματίσει αυτό όσους από τον χώρο του ΠΑΣΟΚ και της πάλαι ποτέ ανανεωτικής αριστεράς έσπευσαν να βοηθήσουν τον χαρισματικό. Καλό θα ήταν να μας πουν και αυτοί πως τα βλέπουν όλα αυτά. Εκτός και αν τους ενδιαφέρει μόνο μια προοπτική εξουσίας που μ΄αυτά και μ΄αυτά δεν θα έρθει κιόλας.

Πρέπει να προβληματίσει όμως και όσους πιστεύουν σε μορατόριουμ. Ιδεολογικό και πολιτικό μορατόριουμ μ΄αυτές τις αντιλήψεις δεν μπορεί να υπάρξει από όσες δυνάμεις από την Κεντροδεξιά ή την Κεντροαριστερά πιστεύουν στην Δημοκρατία, στην Πρόοδο. Ούτε πολύ περισσότερο μπορεί να υπάρχουν συγκλίσεις ή κοινά μέτωπα, όπως κάποιοι – ας μην κρυβόμαστε – εργάζονται σ΄αυτή την κατεύθυνση πίσω από τις κουρτίνες όπως πάντα.   Κάθε αντίθετη πολιτική κατεύθυνση απλά θα περιθωριοποιηθεί. Οι πολίτες είναι ήδη αλλού ......

ΟΙ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ

Aν διαβάσει κανείς ορισμένα δημοσιεύματα από φιλικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ Μ.Μ.Ε θα καταλάβει καλά τι εννοούσε ο Α. Τσίπρας  όταν μιλούσε για τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας. Δεν κρύβονται όπως κρύφτηκε στην δευτερομιλία του ο ίδιος ο Α.Τσίπρας προσπαθώντας να ανασκευάσει.

Οι φίλοι του όμως δεν κρύβονται. Ζητάνε έλεγχο της Δικαιοσύνης, των Ανεξάρτητων Αρχών , της ελευθεροτυπίας του Τύπου. Καλά κάνουν ,αλλά αυτό από τον διαφωτισμό και μετά δεν λέγεται Δημοκρατία. Είναι ο ορισμός του ολοκληρωτισμού. Είναι αυτό που έζησαν τα δήθεν σοσιαλιστικά καθεστώτα του πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού. Είναι Δημοκρατίες αλλά Ερντογάν και Μαδούρο. Είναι κακέκτυπα λαϊκών καθεστώτων στην Λατινική Αμερική.

Σύμφωνα με τα ίδια δημοσιεύματα επανέρχονται στο πόσοι θα έπρεπε να είναι φυλακή μιμούμενοι τον Πολάκη που ζητούσε μερικούς φυλακή για να κερδίσουν εκλογές. Για αυτούς αρκεί μια κατηγορία και ένα λαϊκό δικαστήριο. Δεν υπάρχει δίκη, Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, τεκμήριο αθωότητας, ανάγκη για στοιχεία. Αρκεί μια κατηγορία που να ικανοποιεί κάποιους σε καφενεία. Δεν διδάχτηκαν τίποτα από την παραπομπή 10 πολιτικών  στελεχών και τον ευτελισμό τους με την αρχειοθέτησή των υποθέσεων. Δεν διδάχτηκαν τίποτα με το τι αντιμετωπίζει ο Ρασπούτιν και η παρέα του πιθανότατα από δημοσιογράφους που λειτουργούσαν σαν ραβασάκια και άλλους …. Δεν μας λένε γιατί αναζητώντας και καλά να διερευνήσουν το σκάνδαλο NOVARTIS , το συγκάλυψαν μη ψάχνοντας τα στοιχεία για 4.000 γιατρούς αλλά και τις ευθύνες ιθυνόντων της NOVARTIS ώστε να της επιβληθούν πρόστιμα όπως έγινε σε κάθε χώρα που εξετάστηκε η δράση της και η δικτύωσή της. Δεν μας λένε πως και επί της γιαλαντζί  « αντιδιαπλεκόμενης » αριστερής Κυβέρνησης η NOVARTIS αύξησε τζίρο και κέρδη.

Έπειτα μιλάνε για διαπλοκή. Καλά κάνουν. Σχέση Πολιτικών – Μ.Μ.Ε – Επιχειρηματιών υπήρχε και υπάρχει παντού. Τα λένε όμως αυτά « παρθένες»; Τα λένε άνθρωποι που κυβέρνησαν τεσσεράμισι χρόνια , που ανέβηκαν με την βοήθεια πολύ μεγάλου τμήματος του Κεφαλαίου και που πορεύτηκαν παρέα μ΄αυτό κάνοντας χατήρια, θάβοντας αλλαγές, χαρίζοντας εκατομμύρια πρόστιμα, μη προωθώντας μέτρα ελέγχου του λαθρεμπόριου καυσίμων και τσιγάρων ( σκέφτεστε μήπως κάποιους ;)  , φτιάχνοντας Πετσίτηδες, κρύβοντας τους λόγους «εμπορικών ταξιδιών» σε Βενεζουέλα παρέα με δικηγόρο ειδικευμένο σε offshore… και άλλα πολλά .

Μ ΄αυτά και μ΄αυτά μας πείθουν ότι δεν κατάλαβαν τίποτα, ότι είναι αμετανόητοι. Καλό κάνουν να συνεχίσουν να λένε και να γράφουν τα ίδια. Να μας δείχνουν την πραγματική αντίληψή τους για την Δημοκρατία. Συσπειρώνονται κάποιοι και καλά αριστεροί μ΄αυτά; Συσπειρώνεται και το 65%-70% που δεν θέλει ούτε να ακούσει για αυτούς, τουλάχιστον όσο πιστεύουν σε ολοκληρωτικές θεωρίες. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά , ότι όσο μένουν ίδιοι, δεύτερη φορά αριστερά στην Κυβέρνηση δεν θα υπάρξει… Η πρώτη φορά παρέα με την ακροδεξιά μας έπεισε. Τώρα πειθόμαστε κάθε μέρα και περισσότερο.

ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΛΑΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ

Και ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται προς νέο δρόμο, δρόμο λαμπρών ανοιγμάτων και προόδου. Αυτό προσπαθεί να αποδείξει ο Αλέξης Τσίπρας. Μόνο που με τίποτα δεν μπορεί να κρύψει το πραγματικό ταλέντο του, που είναι ο λαϊκισμός, οι κωλοτούμπες χωρίς αρχές, η ψευτιά, η συκοφάντηση. Κάποιοι δημοσιολογούντες προσπαθούν να μας πείσουν ότι « έτσι είναι η Πολιτική στην Ελλάδα», ότι « πάντα η αντιπολίτευση στην Ελλάδα λέει και μια κουβέντα παραπάνω». Αυτό έχουν καταλάβει; Και αν ακόμα ήταν έτσι, αυτό θεωρούν άραγε ως φυσιολογική πολιτική συμπεριφορά κόμματος Αξιωματικής Αντιπολίτευσης μετά από δέκα χρόνια κρίσης, μνημονίων, βασάνων του λαού;

Εν πάσι περιπτώσει, ότι και να πιστεύουν, ότι και να έχουν στο μυαλό τους οι γεφυροποιοί ΣΥΡΙΖΑ- ΚΙΝΑΛ που διαρρέουν μορατόριουμ, συγκλίσεις και άλλα περίεργα και όμως αληθινά, ο βαριά ηττημένος και ζαλισμένος ΣΥΡΙΖΑ προχωράει ολοταχώς προς τα πίσω. Ότι και να δηλώνει, ότι και να θέλει να εμφανίζεται, έχει στρίψει προς τα πίσω και τρέχει ολοταχώς. Όσο δε θα βλέπει πιθανή επιδείνωση των δημοσκοπικών επιδόσεών του, αυτή η εικόνα , αυτή η ροπή θα δυναμώνει. Ας πιστεύουν οι πρόθυμοι τέως Πασόκοι ότι πιθανά συντελούν σε μια νέα ίδρυση. Προς το παρόν περιμένουν στον θάλαμο αναμένοντες στους σπιτονοικοκύρηδες να τους δεχτούν.  Ας έχουν επενδύσει « όλα τα λεφτά» στον Α. Τσίπρα. Αυτός καθημερινά δίνει δείγματα επιστροφής στο χειρότερο παρελθόν του.

Μήπως δεν είναι ο ίδιος που κατάγγειλε σε πρόσφατη ανοικτή ομιλία του στην Άρτα την Κυβέρνηση για μιζάρισμα στην περίπτωση του φράκτη που ατυχώς κάποιοι σκέφτηκαν για την φύλαξη των θαλασσίων συνόρων; Μήπως ο ίδιος δεν δείχνει απύθμενο θράσος καταγγέλοντας την σημερινή Κυβέρνηση για την ανεπαρκή ως τώρα ασφαλώς διαχείριση του Προσφυγικού- Μεταναστευτικού προβλήματος, προσπαθώντας να μας κάνει όλους να ξεχάσουμε τι συνέβη σ΄αυτή την χώρα το 2015-2016; Ο ίδιος δεν είχε συμφωνήσει με τους Αμερικάνους για την Αμυντική Συμφωνία και σαν αντιπολίτευση δεν την ψήφισε; Ο ίδιος και ο Υπουργός του δεν αναζητούσαν ιδιώτη επενδυτή για την ΛΑΡΚΟ και τώρα μπαίνει μπροστά στον « δρόμο του αγώνα » με το σύνθημα « Κάτω τα χέρια από την ΛΑΡΚΟ», την ΛΑΡΚΟ των τριών αναδιαρθρώσεων , της μιας χρεωκοπίας και των 40.588 μέσου μισθολογικού κόστους; Αυτός , ο ηγέτης της οικολογικής ευαισθησίας που θέλει να εμφανιστεί ως μαχητής για την κλιματική αλλαγή, δεν εμφανίζεται τώρα ως αντιτιθέμενος στην μετάβαση στην αντιλιγνιτική εποχή; Αυτός δεν είναι που κατηγορεί για εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων την Πολιτική κλεισίματος των Λιγνιτικών Μονάδων όταν αυτό επιβάλλεται από την Ευρωπαική Περιβαλλοντική στην οποία αποτυπώνονται αιτήματα οικολογικών δυνάμεων που πάλεψαν σ΄αυτή την κατεύθυνση; Αυτός δεν είναι που ξαναμίλησε για λιποθυμίες μαθητών από την οικονομική ανέχεια; Αυτός δεν είναι που κατηγόρησε την Κυβέρνηση για μιζάρισμα στην περίπτωση των ταυτοτήτων;

Δεν ξέρω αν αυτή είναι η Ελλάδα κατά κάποιους. Γνωρίζω ότι αυτός ήταν και είναι ο Α. Τσίπρας που ποτέ δεν διακρίθηκε για την Παιδεία του και την συνέπειά του. Αυτός ήταν την περίοδο των δήθεν αντιμνημονιακών αγώνων, των δήθεν αγανακτισμένων και των κρεμάλων. Αυτός ήταν ολίγον μεταλλαγμένος για τις ανάγκες του ρόλου του και σαν Πρωθυπουργός που έπαιξε με τις τύχες της χώρας.Αυτός είναι και τώρα και θα είναι. Πολύ απλά, γιατί αυτό μπορεί να κάνει, αυτό ακριβώς είναι το ταλέντο του. Ξεχνάει όμως ότι κυβέρνησε και ότι δεν ήταν τόσο επιτυχής η θητεία του, ούτε και τόσο δα καθαρή. Αν δε το αντελήφθη , ας ξανακοιτάξει γύρω στον κύκλο του και τους φίλους τους.

Γι αυτό καλά θα κάνουν στο ΚΙΝΑΛ να σοβαρευτούν και να μην ανοίγουν τον δρόμο στον τυχοδιωκτισμό και τον λαϊκισμό, όπως δείχνουν να κάνουν το τελευταίο διάστημα. Αν θα έχουν λόγο ύπαρξης , θα έχουν ως εναλλακτική δύναμη, ως μεταρρυθμιστική, σύγχρονα οικολογική δύναμη. Κάθε διαγκωνισμός στον λαϊκισμό με τον original εκφραστή του στην χώρα, τον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο ρόλος του είναι να φερθεί με εθνική ευθύνη και σύγχρονο λόγο και όχι να σέρνεται πίσω από σχήματα που αφού το διασύρουν θα το καταπιούν

Γι αυτό καλά θα κάνουν στην Κυβέρνηση να μην μείνουν στα όποια θετικά βήματα έχουν κάνει,αλλά να επιταχύνουν τις παρεμβάσεις τους για να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας και να φανεί καθαρότερα η απόφασή της να προχωρήσουν σε τολμηρές Μεταρρυθμίσεις. Άλλωστε μόνο στο πεδίο μιας προοδευτικής μεταμόρφωσης της χώρας, θα τραβιέται το χαλί από όσους θέλουν να πορευτούν στον δρόμο της ψευτιάς, του διχασμού, της πολιτικής ανευθυνότητας.

Αυτό που είναι σίγουρο αυτή την στιγμή είναι ότι ακολουθώντας αυτόν τον δρόμο ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο ηττημένος θα βγαίνει , με το 60%-65% των πολιτών να μην θέλει να ξαναζήσει την ατμόσφαιρα, την ουσία της Πολιτικής και το ήθος  όσων μεσουράνησαν ως Κυβέρνηση παρέα με την Ακροδεξιά από τον Ιανουάριο του 2015 έως τον Ιούλιο του 2019. Πολύ περισσότερο που δείχνουν να μην καταλαβαίνουν τι μήνυμα τους έστειλε ο Ελληνικός λαός όχι μία φορά, αλλά τέσσερις. 

ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΣΥΖΗΤΗΣΑΝ « ΤΥΧΑΙΑ» ΓΙΑ ... ΜΟΡΑΤΟΡΙΟΥΜ !

Και ξαφνικά πληροφορηθήκαμε ότι πραγματοποιήθηκε συνάντηση κορυφής μεταξύ των παλαίμαχων Αλέκου Φλαμπουράρη, γνωστού για το επιτυχημένο έργο του ως Υπουργός της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και του Κώστα Γείτονα Υπουργού Κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ επί πολλά χρόνια που δεν διαθέτει σήμερα κάποια επίσημη κοινοβουλευτική, πολιτική , κομματική ιδιότητα. Τι συζήτησαν; Την ανάγκη να υπάρχει ...μορατόριουμ! Ποιον εκπροσωπούσαν άραγε; Τι σημαίνει αυτή η συνάντηση; Τι σημαίνει μορατόριουμ;

Ο κ. Φλαμπουράρης σίγουρα εκπροσωπούσε  τον ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως  τον Αλέξη Τσίπρα. Η συμμετοχή του είναι ορατώς κατ΄εντολήν και ο στόχος η επιδίωξη του Α. Τσίπρα να εμφανιστεί ως πραγματοποιών διεύρυνση, ως μεταλλασόμενος σε σύγχρονο κεντροαριστερό. Προϋπόθεση για να δείξει ότι κάτι επιτυγχάνει αφού το εγχείρημα έχει βαλτώσει, είναι να κάνει κίνηση προς το ΚΙΝΑΛ. Αναμενόμενο και σαφούς επιδίωξης. Η συνάντηση αυτή λοιπόν σε οποιαδήποτε περίπτωση, ακόμα και για να δημιουργήσει σύγχυση, τον βολεύει. Άρα την συνάντηση από την πλευρά του Τσίπρα την καταλαβαίνω.Την δουλειά του κάνει ή επιδιώκει να κάνει.

Ο Κώστας Γείτονας όμως τι ήθελε, τι επεδίωκε σ΄αυτή την συνάντηση; Ποιον εκπροσωπούσε για να μιλάει για μορατόριουμ και να φέρεται ότι σημείωσε το βαρύγδουπο μεν, άνευ πολιτικής σημασίας και αξίας δε απόφθεγμα « αντιπολίτευση δεν κάνεις σε αντιπολίτευση»! Σέβομαι την ιστορία του και την πορεία του αλλά αυτό αποτελεί παράδειγμα πολιτικής ανοησίας. Το κάθε κόμμα αντιπαρατίθεται με οποιοδήποτε άλλο, είτε είναι στην Κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Πρόκειται για βασική αρχή της δημοκρατικής λειτουργίας του Πολιτεύματος. Ωστόσο το ερώτημα είναι απλό: Υπάρχει απόφαση Συνεδρίου, Πολιτικού Συμβουλίου, Κοινοβουλευτικής Ομάδας , Ευρωομάδας του ΠΑΣΟΚ ή του ΚΙΝΑΛ που να αφήνει περιθώρια για τέτοια κίνηση; Απ΄ότι ξέρω μελετώντας ως Πολιτικός Αναλυτής τις Αποφάσεις όλων των κομμάτων, όχι, σαφέστατα όχι. Ποιος λοιπόν έδωσε αυτό το δικαίωμα στον τέως Υπουργό; Ποια παρέα του είπε προχώρα; Όλοι καταλαβαίνουν, όσο και αν πασχίζει το Γραφείο Τύπου του ΚΙΝΑΛ να μας πείσει για ανθρώπινη συνάντηση, ότι ο Κώστας Γείτονας δεν θα έπαιρνε τέτοια πρωτοβουλία αν δεν υπήρχε συμφωνία της Προέδρου του ΚΙΝΑΛ και του πολύ στενού κύκλου που ουσιαστικά αποφασίζει μόνο του για τα πάντα με την βοήθεια υποβολέων πίσω από την κουρτίνα που κάποιοι διακρίθηκαν ως στρατολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο 2012- 2015, όλως περιέργως χωρίς να αντιδρούν εκατοντάδες στελέχη του χώρου. Νομίζω ότι είναι σαφές αυτό. Μόνο που το ΚΙΝΑΛ δεν το βοηθάει μία τέτοια συνάντηση.

Γιατί έγινε αυτή η συνάντηση αυτή την χρονική στιγμή; Εκτιμώ ότι πρόκειται για συνάντηση αποτέλεσμα πανικού από την τελευταία φουρνιά δημοσκοπήσεων που δείχνουν τον Κ.Μητσοτάκη να έχει καταλάβει τον χώρο του Κέντρου και να συγκινεί σημαντiκό ποσοστό του χώρου της Κεντροαριστεράς, τα δύο κόμματα να χάνουν αξιοσημείωτες δυνάμεις γύρω στο ένα τρίτο με ένα τέταρτο της δύναμης που συγκέντρωσαν στις Βουλευτικές Εκλογές. Και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ τον καταλαβαίνω, αν και δεν έχει να κερδίσει και πολλά. Τους επιτελείς του ΚΙΝΑΛ δεν καταλαβαίνω, αφού τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων του συμφωνούν με την Κυβερνητική Πολιτική , αποδέχονται τον Κ. Μητσοτάκη και συμφωνούν με βασικές Πολιτικές της Κυβέρνησης. Δεν καταλαβαίνουν επομένως, ότι λάθος κινήσεις που εκπέμπουν μηνύματα φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ, διευκολύνουν φυγόκεντρες δυνάμεις στο εσωτερικό του που θα οδηγούν τμήματά του και στην αγκαλιά του Α.Τσίπρα και του Κ.Μητσοτάκη , με κερδισμένο τον δεύτερο όπως δείχνουν τα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων; Να έχουν σκεφτεί οι ίδιοι ότι τέτοιες κινήσεις μπορεί να καταστήσουν την Φώφη Γεννηματά μια νέα Μαρία Δαμανάκη που οδηγούσε το 1993 τον Συνασπισμό εκτός Βουλής.

Ας είναι λοπόν πιο προσεκτικοί ειδικά στο ΚΙΝΑΛ. Ας συνειδητοποιήσουν ότι το πρόβλημά τους δεν είναι αν κάνουν πολύ ηχηρή αντιπολίτευση στην Κυβέρνηση, ούτε αν κάνουν αντιπολίτευση/ κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Φωνάζουν και παρ΄όλα αυτά πέφτουν. Άρα δεν πείθουν και κάτι φταίει. Το πρόβλημά τους πάλι δεν είναι αν θα κάνουν σήμερα μορατόριουμ με τον ΣΥΡΙΖΑ και αύριο σύμπραξη. Το πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ – όπως και του ΣΥΡΙΖΑ - είναι πρόβλημα βαθιά ταυτότητας, πρόβλημα Στρατηγικό, Ιδεολογικό, Πολιτικό, Προγραμματικό, πρόβλημα αντιπολιτευτικής ατζέντας και συμμαχιών. Θα έλεγα δε, ότι το ΚΙΝΑΛ, θέλει δεν θέλει έχει πρόβλημα ηγεσίας.

Ας γυρίσουμε όμως στην στην συζήτηση και την συμφωνία για το περίφημο μορατόριουμ. Τι σημαίνει άραγε για το ΚΙΝΑΛ αυτό; Ότι θα ξεχάσουν ποιοι τους χαρακτήριζαν δοσίλογους, υποστηρικτές Κυβερνήσεων Τσολάκογλου, προδότες και ευρωλιγούρηδες, υποτακτικούς; Ότι θα ξεχάσουν ποιοι παράπεμψαν με παρακρατικές μεθόδους δέκα πολιτικά στελέχη ανάμεσά τους και τον Ε. Βενιζέλο; Ότι θα ξεχάσουν ποιοι έφτασαν την χώρα στον γκρεμό και κατακρεούργησαν τη μεσαία τάξη; Ποιοι προσπάθησαν να ελέγξουν Δικαιοσύνη, Ανεξάρτητες Αρχές και Μέσα Ενημέρωσης και ποιοι στηρίζουν καθεστώτα αλλά Μαδούρο; Ότι αύριο τα στελέχη του θα κάνουν κριτική στον Νόμο Βρούτση για το Ασφαλιστικό και « θα ξεχάσουν » να αναφερθούν στον χειρότερο Ασφαλιστικό Νόμο που εμφανίστηκε ποτέ στην χώρα αυτόν του κ. Κατρούγκαλου; Ότι θα μιλάνε για το Μεταναστευτικό και θα ξεχνούν τι συνέβη στο διάστημα 2015-2016 όταν στην χώρα έρχονταν, λιάζονταν και χάνονταν; Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Και αν μπορούν να τα κάνουν Πολιτικά πρόσωπα και επιχειρηματικά συμφέροντα που ευνοούν παρά φύσει σενάρια, δεν μπορούν να τα κάνουν εκατοντάδες χιλιάδες προοδευτικοί πολίτες που δεν μπορούν να ξεχάσουν, που βλέπουν ένα ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει ζητήσει μια συγγνώμη και να συνεχίζει το μετέωρο λαϊκίστικο, αποιδεολογικοποιημένο βήμα του.

Ωστόσο, σε Δημοκρατία ζούμε. Όποιος θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά, μπορεί να το κάνει. Άλλωστε το Ιστορικό Νεκροταφείο είναι γεμάτο από ιστορικά κόμματα που θάφτηκαν αφού ευτελίστηκαν. 

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΣΚΛΗΡΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΓΕΙΩΝΟΥΝ

 νέος κύκλος δημοσκοπήσεων ήρθε να επιβεβαιώσει για άλλη μια φορά αυτούς τους μήνες την απόλυτη κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό, χωρίς κανείς να τις αμφισβητήσει. Βρισκόμαστε επτά μήνες μετά τις Βουλευτικές Εκλογές και επομένως τα αποτελέσματα δεν μπορούν πια να ερμηνευτούν απλά ως ένδειξη κάποιας περιόδου χάριτος ή ανοχής. Άλλωστε δεν αναφερόμαστε σε ένα εύκολο επτάμηνο. Η ένταση στα Ελληνοτουρκικά, το ξέσπασμα του Μεταναστευτικού – Προσφυγικού προβλήματος, η αγωνία για μια νέα αναπτυξιακή πορεία της χώρας δεν άφηναν και δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια. Έπειτα η ύπαρξη μίας Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που θυμάται τον « επαναστατικό» εαυτό της την περίοδο 2010-2015 δεν είναι ότι το καλύτερο για μια χώρα που αναζητεί τον δρόμο της για το μέλλον μέσα από δυσκολίες εθνικού χαρακτήρα.

Ωστόσο, αυτό που εντυπωσιάζει στον νέο κύκλο δημοσκοπήσεων είναι ορισμένα κρίσιμα στοιχεία (έρευνα Opinion Poll ), όπως:

-          Η αποδοχή του τρόπου χειρισμού των προβλημάτων και των υποθέσεων της χώρας από το 55%, ενώ τον Σεπτέμβριο σύμφωνα με δημοσκόπηση της ίδιας εταιρείας ήταν 55.1%. Εν ολίγοις, σαν να μην πέρασε μια μέρα.

-          Η αποδοχή του Κυριάκου Μητσοτάκη ως Πρωθυπουργού από το 61.9% και το τεράστιο προβάδισμα στην προτίμηση για Πρωθυπουργός έναντι του Αλέξη Τσίπρα με 46.2% έναντι μόλις 20%, την στιγμή που η δημοφιλία του φτάνει το 62.4% ποσοστό που τον καθιστά τον μόνο Πολιτικό αρχηγό με θετικό ισοζύγιο με δημοφιλία περίπου διπλάσια από τον δεύτερο Αλέξη Τσίπρα 32.8%.

-          Η σταθερή συγκέντρωση μεγάλων κοινωνικών συναινέσεων σε όλα τα θέματα της πολιτικής ατζέντας με εξαίρεση μόνο το Μεταναστευτικό- Προσφυγικό που εμφανίζει αποδοχή της τάξης μόλις 18%, ποσοστό που σταθερά μειώνεται από τον Σεπτέμβριο που ήταν τότε στο επίπεδο του 27%. Σημειώνουμε την αποδοχή σε κάποιες πολιτικές και επιλογές: Καθιέρωση μέτρων για ψήφο Ελλήνων του Εξωτερικού 76.1%, Πολιτική της Κυβέρνησης έναντι της Τουρκίας 59.6% παρά την δριμύτατη έως ισοπεδωτική κριτική που δέχτηκε για το ταξίδι στις Η.Π.Α και την μη πρόσκληση της Ελλάδας στην Σύσκεψη του Βερολίνου, Οικονομική- Αναπτυξιακή Πολιτική 59.5%, Πολιτική Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη απέναντι στις καταλήψεις κ.λ.π 74.6%

Οι αριθμοί είναι σκληροί και δεν επιδέχονται αμφισβήτησης της κυριαρχίας που αναφέραμε. Ωστόσο στα στοιχεία αυτά πρέπει να προστεθούν και ποιοτικά στοιχεία που δείχνουν την συμφωνία, αποδοχή ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Τα στοιχεία αυτά αναδεικνύουν την διείσδυση του Κ. Μητσοτάκη στους ψηφοφόρους αυτών των δύο βασικών κομμάτων, αλλά και τα προβλήματα ταυτότητας, στρατηγικής, επιτυχημένης και σωστά στοχευμένης αντιπολιτευτικής ατζέντας και των δύο αυτών κομμάτων που δημιουργούν ρωγμές στα εκλογικά ακροατήρια τους.

Ας πάρουμε τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ: Το 27.9% συμφωνεί με την γενική Κυβερνητική Πολιτική και το 30.7% δηλώνει ικανοποίηση από τον τρόπο που χειρίζεται ο Πρωθυπουργός τις υποθέσεις. Το 51.1% συμφωνεί με την Πολιτική για τις καταλήψεις κ.λ.π, το 34.1% με την Πολιτική που ακολουθείται έναντι της Τουρκίας, το 30.3% με την Πολιτική για την Οικονομία και τις Επενδύσεις. Αυτά οδηγεί ένα 9%-10% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να δηλώνει ότι θα ψήφιζε Κ. Μητσοτάκη σε Εκλογές!

Αν δούμε τους ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ, θα βρεθούμε μπροστά σε πολύ υψηλά ποσοστά αποδοχής:  Το 67.8% κρίνει θετικά το έργο της Κυβέρνησης και το 78% το έργο και την παρουσία του Πρωθυπουργού. Το 84.8% συμφωνεί με την τακτική του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το 72.9% με την Πολιτική έναντι της Τουρκίας και το 74.6% με την Οικονομική Πολιτική.

Τι συμπέρασμα προκύπτει; Ότι ο Κ. Μητσοτάκης καταφέρνει και βρίσκει σημαντικά ακροατήρια που τον στηρίζουν πέραν του 40% που πήρε η Ν.Δ στις Βουλευτικές Εκλογές. Έχει καταλάβει το Κέντρο και αγγίζει σημαντικά τμήματα της Κεντροαριστεράς. Αναφερόμαστε σε μια εντυπωσιακή διεύρυνση χωρίς αυτό να γίνεται με εξαγγελίες , αλλά στην βάση της ασκούμενης Πολιτικής. Σημαίνει αυτό ανέφελη πορεία; Ασφαλώς όχι. Το Μεταναστευτικό πρόβλημα, άλλα απρόσμενα γεγονότα ( βλέπουμε τι γίνεται με το Ποδόσφαιρο) , τυχόν λάθη του Επικοινωνιακού Επιτελείου που δεν δείχνει να πορεύεται και δίχως λάθη, τα προβλήματα της καθημερινότητας και η μεταρρυθμιστική ολιγωρία προς το παρόν, μπορούν να δημιουργήσουν ακόμα και εκρηκτικά προβλήματα. Σε δοκιμασία θα τίθεται ασφαλώς και η αντοχή του κορμού της Ν.Δ στα ανοίγματα, σε μια σύγχρονη μεταρρυθμιστική πολιτική αντίληψη.

Από την άλλη η Αντιπολίτευση και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ αν δεν αντιμετωπίσει γρήγορα τα ταυτοτικά, στρατηγικά, ιδεολογικά προβλήματά του και αν αφήσει χρόνο στον οποίο θα διατυπώνει ένα αντιπολιτευτικό λόγο που δεν πείθει κατά μέσο όρο το ένα τρίτο των οπαδών του, τότε θα συνεχίσει να αποσυσπειρώνεται και κινδυνεύει να ανοίγει τον δρόμο σε μια παραπέρα εδραίωση των θέσεων που καταλαμβάνει ο Κ. Μητσοτάκης. Ο χρόνος δεν δουλεύει για αυτόν και η θεωρία « Κυβέρνηση είναι, θα κάνει λάθη και θα το πληρώνει» δεν λύνει το δικό του πρόβλημα. Ο πολιτικός του λόγος μοιάζει με τον τροχό που γυρνάει στον αέρα. Μάλλον θα πρέπει να προβληματιστεί από την διαχρονική εμπειρία των Εργατικών στην Μ. Βρετανία. Το ίδιο  πρόβλημα αντιμετωπίζει το ΚΙΝΑΛ με τις δικές του ιδιομορφίες.

Η ζωή είναι μπροστά μας και το πολιτικό παιχνίδι θα έχει ενδιαφέρον. Άραγε ο Κ. Μητσοτάκης θα καταφέρει τελικά να μετατρέψει την τωρινή του κυριαρχία σε μακροχρόνια ηγεμονία; Αυτό παίζεται αυτή την ώρα.