Αυτή είναι η πρόκληση για την χώρα

To 2019 αποτέλεσε μια χρονιά ανατροπών και Αλλαγής στην Διακυβέρνηση της χώρας. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ πέρασε στην Ιστορία ως η Κυβέρνηση που είπε διαχρονικά τα περισσότερα και μεγαλύτερα ψέματα, αφού εισέπραξε διαδοχικά την κοινωνική αποδοκιμασία σε τέσσερις κάλπες. Οι Εθνικές Εκλογές αποτέλεσαν απλά ένα σταθμό στην δημιουργία ενός πλειoψηφικού ρεύματος υπέρ μίας νέας πορείας, υπέρ της κανονικότητας και μεταρρυθμίσεων που θα καταστήσουν την χώρα οικονομικά ακμαία, με δύναμη, φωνή και κύρος και βέβαια μια χώρα φυσιολογική. Οι ήττες του ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό τους ήταν σίγουρα προδιαγεγραμένες καιρό πριν και έχουν βαθιά στρατηγικά, ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά, πολιτισμικά, ηθικά χαρακτηριστικά.

Οι Εθνικές Εκλογές του Ιουλίου σηματοδότησαν έτσι μια νίκη ατζέντας, μια νίκη μιας ριζικά άλλης πρότασης. Ήταν τιμωρία των ερωτευμένων με την εξουσία δήθεν ριζοσπαστών λαικιστών, αλλά και μήνυμα για πορεία προς τα εμπρός. Στις 7 Ιουλίου νίκησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και μια απαίτηση να εφαρμοστούν άλλες πολιιτκές και όχι αυτές που τσάκισαν την μεσαία τάξη, πόλωσαν και δίχασαν την ελληνική κοινωνία, προκάλεσαν ζημιά στην απλή λογική, στον στοιχειώδη ορθολογισμό. Γι αυτό ακριβώς η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν εκφράζεται μόνο στα γενικά ερωτήματα περί ικανοποίησης από την συνολική κυβερνητική πολιτική, αλλά και σ΄όλα τα θέματα, σ΄όλες τις επιλογές που έχει κάνει η Κυβέρνηση. Η μεγάλη πλειοψηφία δηλώνει ικανοποιημένη σε θέματα από την Οικονομική Πολιτική μέχρι την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, από την πρωτοβουλία για την ψήφο των αποδήμων μέχρι την εκκένωση των καταλήψεων, από τους χειρισμούς στα Ελληνοτουρκικά μέχρι ακόμα και την απαγόρευση του καπνίσματος. Υπάρχει μια αισιοδοξία που καιρό είχε να εμφανιστεί. Απέναντι σ΄αυτό το δεδομένο, η Αντιπολίτευση μάλλον δείχνει να ψάχνεται, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ φανερώνει μια απουσία οποιασδήποτε συγκροτημένης εναλλακτικής πρότασης. Και μόνο το γεγονός ότι επί δύο βδομάδες ασχολείται με το τι συνέβη στο σπίτι του σκηνοθέτη φανερώνει ένδεια. Και μόνο το γεγονός ότι εστιάζει στην απόδειξη ότι στην Ελλάδα κυριαρχεί η ακροδεξιά που στήνει Αστυνομικό Κράτος, αποτελεί ένα πολιτικό ανέκδοτο που δεν πείθει ούτε τους μισούς ψηφοφόρους του και δείχνει  απελπισία.

Οι προκλήσεις για το μέλλον όμως είναι μπροστά. Όσο θα προχωρά η Κυβέρνηση, θα αντιλαμβάνεται ότι θα βρίσκεται όλο και περισσότερο στα πιο κομβικά ζητήματα, στους κόμπους που πρέπει να λύσει, στις παθογένειες της Ελληνικής Κοινωνίας και Οικονομίας. Για να μπορέσει το βιωτικό επίπεδο να φτάσει πάλι στα επίπεδα του 2007-2008 χρειάζονται ρυθμοί ανάπτυξης κοντά στο 5%, αλλιώς η προσπάθεια αυτή θα είναι βασανιστική και θα απαιτήσει μια εικοσαετία, με ότι αυτό σημαίνει και για την ανεργία, την φυγή νέων για το εξωτερικό. Για να καλυφτεί το επενδυτικό χάσμα από τη Ε.Ε απαιτεί 75 δις. ευρώ την επόμενη πενταετία. Η ένταση με την Τουρκία μπορεί να δημιουργήσει επιπλοκές, ενώ το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό είναι μια ανοικτή πρόκληση στην αντιμετώπιση της οποίας δεν παίρνει και καλό βαθμό. Το δημογραφικό αποτελεί μείζον εθνικό πρόβλημα με τους υπολογισμούς να προβλέπουν μείωση του μαθητικού πληθυσμού κατά 500.000 την επόμενη δεκαπενταετία. Ταυτόχρονα όμως απαιτούνται ριζικά μέτρα για την απλοποίηση του φορολογικού, η προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η άμεση και ευρεία μεταρρύθμιση ενός γραφειοκρατικού Κράτους που αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Δίπλα σ΄αυτά και η ανάγκη ενός εκσυγχρονισμού της Παιδείας, ο ενεργειακός μετασχηματισμός, οι προκλήσεις της νέας Τεχνολογικής Επανάστασης .

Εν ολίγοις. Αν το 2019 ήταν η χρονιά μιας μεγάλης Αλλαγής για την χώρα, το 2020 θα είναι η κρίσιμη χρονιά για την προώθηση γενναίων Μεταρρυθμίσεων που θα εμπεδώνουν την αισιοδοξία για ένα άλμα προς το μέλλον.

Αυτή είναι η πρόκληση για την χώρα.

2020: ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΩΝ ΠΡΟΚΛΗΣΕΩΝ

To 2019 αποτέλεσε μια χρονιά ανατροπών και Αλλαγής στην Διακυβέρνηση της χώρας. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ πέρασε στην Ιστορία ως η Κυβέρνηση που είπε διαχρονικά τα περισσότερα και μεγαλύτερα ψέματα, αφού εισέπραξε διαδοχικά την κοινωνική αποδοκιμασία σε τέσσερις κάλπες. Οι Εθνικές Εκλογές αποτέλεσαν απλά ένα σταθμό στην δημιουργία ενός πλειοψηφικού ρεύματος υπέρ μίας νέας πορείας, υπέρ της κανονικότητας και μεταρρυθμίσεων που θα καταστήσουν την χώρα οικονομικά ακμαία, με δύναμη, φωνή και κύρος και βέβαια μια χώρα φυσιολογική. Οι ήττες του ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό τους ήταν σίγουρα προδιαγεγραμένες καιρό πριν και έχουν βαθιά στρατηγικά, ιδεολογικά, πολιτικά, προγραμματικά, πολιτισμικά, ηθικά χαρακτηριστικά. Οι αστειότητες περί παραπλάνησης της κοινωνίας και πολεμικής από τα μεγάλα συμφέροντα που εκστομίζουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκαλούν τουλάχιστον τον γέλωτα, αφού εκφέρεται από αυτούς που υπηρέτησαν ότι κατάγγελαν, που ανέβηκαν στην εξουσία κοροιδεύοντας ότι θα σκίσουν Μνημόνια, θα καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ και άλλα πολλά, γα να γίνουν τα πιο υπάκουα παιδιά του Τραμπ και της Μέρκελ ενώ δεν μπορούσε να κρυφτεί με τίποτα ο έρωτας μεγάλων τμημάτων της οικονομικής ολιγαρχίας προς μια παρδαλή Αριστερά.

Οι Εθνικές Εκλογές του Ιουλίου σηματοδότησαν έτσι μια νίκη ατζέντας, μια νίκη μιας ριζικά άλλης πρότασης. Ήταν τιμωρία των ερωτευμένων με την εξουσία δήθεν ριζοσπαστών λαικιστών, αλλά και μήνυμα για πορεία προς τα εμπρός. Στις 7 Ιουλίου νίκησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά και μια απαίτηση να εφαρμοστούν άλλες πολιτικές και όχι αυτές που τσάκισαν την μεσαία τάξη, πόλωσαν και δίχασαν την ελληνική κοινωνία, προκάλεσαν ζημιά στην απλή λογική, στον στοιχειώδη ορθολογισμό. Γι αυτό ακριβώς η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν εκφράζεται μόνο στα γενικά ερωτήματα περί ικανοποίησης από την συνολική κυβερνητική πολιτική, αλλά και σ΄όλα τα θέματα, σ΄όλες τις επιλογές που έχει κάνει η Κυβέρνηση. Η μεγάλη πλειοψηφία δηλώνει ικανοποιημένη σε θέματα από την Οικονομική Πολιτική μέχρι την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, από την πρωτοβουλία για την ψήφο των αποδήμων μέχρι την εκκένωση των καταλήψεων, από τους χειρισμούς στα Ελληνοτουρκικά μέχρι ακόμα και την απαγόρευση του καπνίσματος. Υπάρχει μια αισιοδοξία που καιρό είχε να εμφανιστεί. Απέναντι σ΄αυτό το δεδομένο, η Αντιπολίτευση μάλλον δείχνει να ψάχνεται, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ φανερώνει μια απουσία οποιασδήποτε συγκροτημένης εναλλακτικής πρότασης. Και μόνο το γεγονός ότι επί δύο βδομάδες ασχολείται με το τι συνέβη στο σπίτι του σκηνοθέτη φανερώνει ένδεια. Και μόνο το γεγονός ότι εστιάζει στην απόδειξη ότι στην Ελλάδα κυριαρχεί η ακροδεξιά που στήνει Αστυνομικό Κράτος, αποτελεί ένα πολιτικό ανέκδοτο που δεν πείθει ούτε τους μισούς ψηφοφόρους του και δείχνει  απελπισία.

Οι προκλήσεις για το μέλλον όμως είναι μπροστά. Όσο θα προχωρά η Κυβέρνηση, θα αντιλαμβάνεται ότι θα βρίσκεται όλο και περισσότερο στα πιο κομβικά ζητήματα, στους κόμπους που πρέπει να λύσει, στις παθογένειες της Ελληνικής Κοινωνίας και Οικονομίας. Για να μπορέσει το βιωτικό επίπεδο να φτάσει πάλι στα επίπεδα του 2007-2008 χρειάζονται ρυθμοί ανάπτυξης κοντά στο 5%, αλλιώς η προσπάθεια αυτή θα είναι βασανιστική και θα απαιτήσει μια εικοσαετία, με ότι αυτό σημαίνει και για την ανεργία, την φυγή νέων για το εξωτερικό. Για να καλυφτεί το επενδυτικό χάσμα από τη Ε.Ε απαιτεί 75 δις. ευρώ την επόμενη πενταετία. Η ένταση με την Τουρκία μπορεί να δημιουργήσει επιπλοκές, ενώ το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό είναι μια ανοικτή πρόκληση στην αντιμετώπιση της οποίας δεν παίρνει και καλό βαθμό. Το δημογραφικό αποτελεί μείζον εθνικό πρόβλημα με τους υπολογισμούς να προβλέπουν μείωση του μαθητικού πληθυσμού κατά 500.000 την επόμενη δεκαπενταετία. Ταυτόχρονα όμως απαιτούνται ριζικά μέτρα για την απλοποίηση του φορολογικού, η προώθηση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, η άμεση και ευρεία μεταρρύθμιση ενός γραφειοκρατικού Κράτους που αποτελεί τροχοπέδη για την ανάπτυξη. Δίπλα σ΄αυτά και η ανάγκη ενός εκσυγχρονισμού της Παιδείας, ο ενεργειακός μετασχηματισμός, οι προκλήσεις της νέας Τεχνολογικής Επανάστασης .

Εν ολίγοις. Αν το 2019 ήταν η χρονιά μιας μεγάλης Αλλαγής για την χώρα, το 2020 θα είναι η κρίσιμη χρονιά για την προώθηση γενναίων Μεταρρυθμίσεων που θα εμπεδώνουν την αισιοδοξία για ένα άλμα προς το μέλλον. Αυτή είναι η πρόκληση για την Κυβέρνηση και την χώρα. Αυτό απαιτεί και μια « μεταμόρφωση» της Αντιπολίτευσης, αν θέλει να συμβάλει θετικά και αν θέλει να έχει και μέλλον.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΕΙΝΑΙ

Έχουμε μια Αστυνομία που αποτελείται από αγγελούδια; Ασφαλώς όχι. Υπήρχαν προβλήματα σε τελευταίες παρεμβάσεις της; Νομίζω ναι, αλλά τέλος πάντων αυτό είναι κάτι που μπορεί να διερευνηθεί και όσοι θεώρησαν ότι είναι καουμπόηδες θα πρέπει να τιμωρηθούν παραδειγματικά. Αυτό και θα πρέπει να γίνει άμεσα και με διαφάνεια ,αλλά και πλήρη στοιχεία στην δημοσιότητα, ώστε να καταλάβουμε. Αν μη τι άλλο αυτό είναι αναγκαίο για να μην προβοκάρεται από « ευαίσθητους» η προσπάθεια αποκατάστασης της νομιμότητας. Στοιχειοθετούν οι παραβιάσεις της επιτρεπτής νόμιμης βίας τις ηλίθιες κατηγορίες περί κλίματος αστυνομοκρατίας , αυταρχισμού ; Ούτε σαν ανέκδοτο. Μάλλον στην Ευρώπη που ο δραστήριος Ευρωβουλευτής αξιότιμος κ. Δ. Ππαδημούλης καταγγέλει συνέχεια την χώρα για άσκηση βίας, για επικράτηση της ακροδεξιάς και άλλα γλαφυρά, μάλλον θα γελού μαζί του.

Το κύριο όμως είναι αυτό αυτή την στιγμή ή να ξεκαθαρίσουν όλες οι δυνάμεις και πριν απ΄όλους ο ΣΥΡΙΖΑ ως το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της χώρας, τι χώρα θέλουν. Το κύριο είναι να αποφασίσει ο ΣΥΡΙΖΑ αν θέλει μια σοβαρή χώρα χωρίς στέκια μπαχαλάκηδων στα Α.Ε.Ι, χωρίς απειλές των θαυμαστών του Κουφοντίνα που συμμετέχουν στον Ρουβίκωνα, χωρίς καψίματα Χριστουγεννιάτικων δέντρων σε πλατείες από ανθρώπους που ως ιδεολογία έχουν το μίσος, χωρίς καταδρομικές στο Μαρούσι ή στην Μητροπόλεως. Θα αντιμετωπίσουμε αυτές τις συμπεριφορές και ενέργειες ως « ομορφιά της ατίθασης νιότης» που έλεγε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, τις ετσιθελικές καταλήψεις ως πολιτιστική έκφραση κατά Κατρούγκαλο ή ως φαινόμενο που ήρθε η ώρα να παταχτεί, να αντιμετωπιστεί ως το τέλος;

Η κοινωνία σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις έχει πάρει τις αποφάσεις της. Η βούλησή της είναι να τελειώνουμε. Δεν ανέχεται Πανεπιστήμια με στέκια γεμάτα κράνη, καδρόνια, υλικά για μολότωφ. Δεν ανέχεται ανόητους να καταστρέφουν ΑΤΜ και Σταθμούς του ΗΣΑΠ, να σπάνε τζάμια καταστημάτων, παριστάνοντας τους λαϊκούς αγωνιστές. Δεν ανέχεται καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων. Θεωρεί ότι είναι ένα απόστημα που πρέπει να σπάσει πριν βρεθούμε προ άλλων φαινομένων σε μαζική κλίμακα που θεωρούσαμε ότι τα είχαμε ξεπεράσει.

Η κοινωνία ξέρει τι θέλει. Ο ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένες δήθεν αντιαυταρχικές εφημερίδες που σιωπούσαν όταν έδερναν ανηλεώς τα ΜΑΤ συνταξιούχους επί αριστεροακροδεξιάς Κυβέρνησης τι λένε; Ο Α. Τσίπρας τι λέει; Ότι το Μαρούσι θύμισε Γάζα, όχι γιατί τα έσπασαν όλα οι μπαχαλάκηδες, αλλά γιατί παρέμβηκε η Αστυνομία; Ντροπή!

Έχω την πεποίθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σιωπά για όλα αυτά τα αρρωστημένα φαινόμενα, αυτό το οργανωμένο παρακράτος που προστατεύτηκε επί Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ γιατί συνδέεται ιδεολογικά και πολιτικά μ΄αυτό. Το πιο σωστό θα ήταν μάλλον να πούμε ότι σημαντικό τμήμα του παραδοσιακού ΣΥΡΙΖΑ έχει σχέσεις αλληλεγγύης, ανοχής. Γι αυτό και στρέφει την συζήτηση προς την Αστυνομία. Οι φωνές για δήθεν στήσιμο αυταρχικού Κράτους είναι μια απέλπιδα προσπάθεια να κρύψει τις θέσεις του που δεν εκφράζουν σημαντικότατο τμήμα των ψηφοφόρων του. Είναι ταυτόχρονα μια προσπάθεια να κρύψει την ένδεια πολιτικής  που τον χαρακτηρίζει και να επιδιώξει να συσπειρώσει ένα ακροατήριο που έτσι κι αλλιώς θα το συσπείρωνε.

Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ξεχνούν ότι αν η κοινωνία θέλει, κανείς δεν μπορεί να την σταματήσει και μ΄αυτά που λέει δεν νομίζω πως πείθει και πολλούς....

ΕΔΩ ΛΕΦΤΑ, ΕΚΕΙ ΛΕΦΤΑ, ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ;

Σε πορεία χρεοκοπίας ο Δήμος Κερατσινίου- Δραπετσώνας

                                                                        Του Ζαχαρία Ζούπη

Παρακολουθώ την δημόσια συζήτηση για τα Οικονομικά του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας και νιώθω θλίψη. Νιώθω ταυτόχρονα οργή που ένας Δήμαρχος κατάφερε να παραλάβει ένα Δήμο με προίκα 17.000.000 ευρώ και το έλλειμμα σύμφωνα με την Έκθεση Ορκωτών λογιστών ήταν 4.150.000 ευρώ στο τέλος του 2018! Το Ταμείο του Δήμου είχε 12.287.000 ευρώ στο τέλος του 2018 και 6.294.000 ευρώ στο τέλος του 2018. Τώρα η Οικονομική Υπηρεσία μιλάει για 3.000.000 ευρώ , πολλά από τα οποία χρωστούνται !

ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ ΕΝΟΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΙΑ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΟΥ ΕΝΕΡΓΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΡΧΗ, ΣΥΝ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΑΝΕΛΑΒΕ , ΠΗΡΕ ΠΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΝΤΕ ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΕΡΓΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΑΡΧΗ ΣΓΟΥΡΟΥ ΠΟΥ ΙΔΡΩΣΕ ΝΑ ΤΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΑΦΟΥ ΑΠΕΝΤΑΧΘΗΚΕ ΤΟ ΕΝΑ ( ΓΗΠΕΔΟ ΣΧΙΣΤΟΥ) ΛΟΓΩ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΩΝ.

Φαντάζομαι ότι όσοι από την Αντιπολίτευση μιλούσαν για εποικοδομητική Αντιπολίτευση και τώρα πυροβολούν τον Δήμαρχο Χρήστο Βρετάκο και καλά κάνουν, να συνειδητοποιούν ότι δεν υπήρχαν ανόητοι και αδαείς στο προηγούμενο Δημοτικό Συμβούλιο που ιδρώναμε και ξεϊδρώναμε , ενημερώναμε τους πολίτες και αγωνιούσαμε βλέποντας τον Δήμο να οδηγείται προς χρεοκοπία. Ποτέ δεν ήμουν λάτρης της καταστροφικής Αντιπολίτευσης, ήμουν όμως σκληρός και ταυτόχρονα σαφής όταν συνέβαιναν πράγματα εις βάρος του Δήμου και των πολιτών.  Δεν μπορώ δε να μην τονίσω για άλλη μια φορά, ότι πριν λίγες  βδομάδες μία παράταξη της Αντιπολίτευσης ψήφιζε το παράνομο και ηθικά απαράδεκτο να μεταφέρονται 2.000.000 ευρώ από τα ανταποδοτικά που πληρώνουμε για καθαριότητα και ηλεκτροφωτισμό για να πάνε για ..μισθοδοσία στο Πράσινο! Ψήφισε δηλαδή την έγκριση μιας κλοπής από τις τσέπες μας, ενώ άλλες παρατάξεις ψήφισαν λευκό λόγω «φιλεργατισμού». Τώρα βλέπουν να αυξάνει ο Δήμαρχος κατά 3.200.000 ευρώ τα τέλη, όταν άλλοι Δήμοι τα μειώνουν και τον καταγγέλουν.

Τα ξέρουν αυτά οι πολίτες; Δεν νομίζω. Δεν είχαμε καταφέρει και πριν να φτάσει η αλήθεια στους πολίτες οι οποίοι έβλεπαν όμορφα πράγματα ( εκατοντάδες συμβασιούχους να καθαρίζουν και βέβαια δεν αναρωτιόντουσαν από που πληρώνονται , τσάμπα συναυλίες, όλα τσάμπα σε Παιδικούς Σταθμούς ανεξάρτητα από την οικογενειακή οικονομική κατάσταση και άλλα πολλά) .Φοβάμαι ότι ούτε τώρα τα μαθαίνουν και πρέπει να τα μάθουν. Υπήρχε όμως και κάτι άλλο. Υπήρχε μια κατάσταση συχνά σιωπής και ανοχής απέναντι σε όσα συνέβαιναν.

« Δεν μου λύθηκε η απορία που πήγαν τα λεφτά» γράφει ο φίλος Λάκης Ιγνατιάδης σε σχόλιό του στο stagona4u.gr. Στεναχωριέμαι, γιατί αν δεν κατάλαβε τις τωρινές ανακοινώσεις τουλάχιστον του Π. Καμά και του Π. Διαλυνάκη , θα περίμενα κάτι να είχα καταφέρει να πω μέσα από συνεχείς παρεμβάσεις μου. Για αυτό στο τέλος, θα επισυνάψω δύο παρεμβάσεις μου για τον Προυπολογισμό του 2019 που νομίζω τα έλεγα όλα.

Ωστόσο, ας συνοψίσω κάποιες αιτίες της πορείας προς την χρεοκοπία του Δήμου, από την καταγραφή των οποίων προκύπτει και τι πρέπει να συμβεί για να φρεναριστεί η πορεία προς την οριστική χρεοκοπία:

-          Ο Δήμαρχος ασκεί τα καθήκοντά του 64 μήνες. Σ΄αυτούς προχώρησε σε ένα πρωτοφανές όργιο πρόσληψης συμβασιούχων.Κατά μέσο όρο οι συμβασιούχοι ήταν πάντα 400- 500. Αν πάρουμε τον χαμηλότερο αριθμό 400 και ορίσουμε ένα μέσο όρο των μικτών αποδοχών στα 1000, αυτό σημαίνει ότι σ΄αυτούς τους 64 μήνες πήγαν 400 συμβασιούχοι επί 64 μήνες επί 1000 ευρώ, άρα περίπου 25 εκατομ. ευρώ! Μάλιστα....Είπατε τίποτα;

-          Ο Δήμαρχος έδωσε αβέρτα υπερωρίες, που δεν γνωρίζω αν ήταν και στα προβλεπόμενα όρια και τις έπαιρναν μόνο οι δικαιούχοι. Ας δώσει τα στοιχεία στην δημοσιότητα. Είχε έτσι ευχαριστημένους εργαζόμενους και Σωματείο. Δεν είναι και άσχημο. Τώρα;

-          Ο Δήμαρχος είχε την λογική του όλα τσάμπα .Πάρτε κόσμε 40 συναυλίες τον χρόνο! Φάτε θέαμα και ήχο και βέβαια όλοι ήταν ευχαριστημένοι. Τον πρώτο χρόνο που άρχισε αυτό το πανηγύρι είχα υπολογίσει και είχα γράψει, ότι αν στην Συναυλία του Σ. Μάλαμα ( ήταν η πρώτη που έγινε) έμπαινε ένα στοιχειώδες εισιτήριο 5 ευρώ( σε άλλους Δήμους είναι για τον ίδιο καλλιτέχνη 15 ευρώ) θα ειχε καλυφτεί το κόστος όλων των άλλων Συναυλιών. Ωστόσο τρία χρόνια επί 40 Συναυλίες σημαίνει ένα χορό εκατομμυρίων για επίδειξη φιλολαικότητας ( δες ψηφοθηρία). Σ΄αυτά ας ενταχθούν κόστος υποδομών αλλά και άλλοι, επιπλέον συμβασιούχοι μέσω ΚΕΚ για φύλαξη, μπαρ κ.λ.π

-          Η λογική του όλα τσάμπα σάρωσε τα πάντα και ταυτόχρονα έριξε την ποιότητα των παρεχόμενων Υπηρεσιών. Αλήθεια, γιατί κάποιος με 30.000 π.χ εισόδημα να μην πληρώνει κάτι όταν πηγαίνει το παιδί του στον Δημοτικό Παιδικό Σταθμό; Είναι κοινωνική πολιτική αυτή;

-          Ο Δήμαρχος δεν φρόντισε να φέρει πόρους από ΕΣΠΑ, ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΑΜΕΙΟ και αλλού. Αν δεν ήταν η πάντα κοντά του Περιφέρεια επί Δούρου θα ήταν στο πουθενά. Το 90% του έργου που διαφημίζει ήταν από τη Περιφέρεια. Δεν κατέθετε Μελέτες όμως ούτε προς τα εκεί, ώστε να εξασφαλίσει κι΄άλλα έργα

-          Δεν ήταν στην λογική του η αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του Δήμου που θα μπορούσε να φέρει σημαντικά έσοδα. Για παράδειγμα με έργο ΣΔΙΤ θα μπορούσε ήδη το Εργοστάσιο Καχραμάνογλου να ήταν ένας Πολυχώρος Πολιτισμού που θα έφερνε και έσοδα.

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΠΟΛΛΑ. Αυτά ‘ομως αρκούν. Το μήνυμα πάντως ας είναι σαφές: Αν δεν αλλάξει ρότα ο Δήμος, θα οδηγηθεί στο κόκκινο, στην χρεοκοπία.Και βέβαια δεν θα φταίει κανένα Μνημόνιο, καμία Κυβέρνηση.Θα φταίει η αλόγιστη διαχείριση των Οικονομικών του Δήμου από ένα Δήμαρχο που ποτέ δεν κατάλαβε την τύχη του και για το πως εκλέχτηκε το 2014 και για το τι προίκα πήρε. Τώρα θα δυσκολευτεί πολύ ,αλλά αυτό είναι δική του υπόθεση. Το θέμα είναι ότι θα έχει πάρει στον λαιμό του ένα Δήμο και 100.000 δημότες που σαν πρώτη γεύση θα πληρώσουν παραπάνω ανταποδοτικά, ενώ έπεται και συνέχεια.

Υ.Γ : Επισυνάπτω δύο παρεμβάσεις μου για τον Προυπολογισμό του 2019 που δείχνουν ότι « δεν ανακάλυψα την Αμερική τώρα» Θα μπορούσα να αναφέρω σειρά παρεμβάσεων , δηλώσεων και τα προηγούμενα χρόνια. Θα ήταν όμως βαρετό. Μπορείτε να τις βρείτε στο zoupis.blogspot.com.

Τρεις παρατηρήσεις ενόψει συζήτησης Προυπολογισμού Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας για το 2019 23 Νοεμβρίου 2018

Εγγράφως είχα ζητήσει κάποια πρόσθετα στοιχεία.τα στοιχεία αυτά μου δόθηκαν , έστω με μια καθυστέρηση.

Ορισμένες παρατηρήσεις:

1. Ρώτησα για την πορεία του Αποθεματικού του Δήμου ( του Ταμείου για να τα λέμε απλά από την πρώτη μέρα που ανέλαβε ο Δήμαρχος μέχρι και σήμερα.Έχουμε και λέμε λοιπόν με βάση τα στοιχεία που η Διοίκηση του Δήμου έδωσε .
- Στις 31/8/ 2014 παρέλαβε παρακαλώ 9.380.049 ευρώ.Βρήκε χρήμα εν ολίγοις και μπόλικο ο Δήμαρχος , την στιγμή που άλλοι Δήμαρχοι παραλάμβαναν κόκκινα ταμεία. Είχε άνεση οικονομική και έτσι εξηγείται η " γενναιοδωρία" του κάνω δήθεν φιλολαική πολιτική με τσάμπα συναυλίες,κ.ά.Για την ιστορία να αναφέρω , ότι ποτέ και κανένας Δήμαρχος του Κερατσινίου ή της Δραπετσώνας η του ενιαίου Δήμου δεν παρέλαβε ποτέ τέτοιο Ταμείο! Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των καταστροφικών δημοτικών αρχών , όπως συλλήβδην χαρακτηρίζει όλους όσους διοίκησαν τον Δήμο από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
- Το Αποθεματικό έφτασε μάλιστα τα 15. 376.163 εκατομ. ευρώ στις 31/12/2016! Προφανώς τα επιπλέον χρήματα είναι αυτά που μπήκαν στο Ταμείο του Δήμου από τον Ο.Λ.Π , γιατί τελεσιδίκησε διεκδίκηση που είχε ξεκινήσει ο Κώστας Χρονόπουλος χρόνια πριν.Το αναφέρω, για να μην νομίζει κανείς , ότι ήρθαν από διεκδίκηση του Χρήστου Βρετάκου .Άλλωστε δεν έχει έρθει στον Δήμο ούτε ευρώ από διεκδίκησή του.
- Είναι ενυπωσιακό, ότι 2 χρόνια μετά , το Αποθεματικό μειώθηκε περίπου κατά 6.000.000 (!) και έφτασε τα 9.697.482 ευρώ.Είδατε κανένα νέο αυτοχρηματοδοτούμενο από τον Δήμο έργο υποδομής, που να εξηγεί αυτή την μείωση; Μην κουράζεστε.Δεν θα βρείτε. Είναι έξοδα για ένα Δήμο που ασκείται στον " άρτο και θεάματα " .Δεν το λες και δημιουργική πορεία αυτό.

2.Ζήτησα τις Προγραμματικές Συμβάσεις μεταξύ Δήμου και ΚΔΒΜ ΙΙ ( του παλιού ΚΕΚ) . Πρόκειται για 18(!) Προγραμματικές Συμβάσεις για τις εκδηλώσεις του Καλοκαιριού, τα Καλλιτεχνικά Τμήματα , του κινηματογράφους,συνολικού ύψους Προυπολογισμού 2.343.040 ευρώ.
Πρόκειται για δραστηριότητες που θα μπορούσε να υλοποιήσει ο Δήμος και με λιγότερα χρήματα , που ποτέ δεν πήρα πειστική εξήγηση γιατί γίνονται μέσω ΚΔΒΜ ΙΙ .Πρόκειται κατά την γνώμη μου για χρηματοδότηση δημοτικής Α.Ε που απαγορεύεται ρητά από τον Δήμο , για την οποία κωφεύει η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής
Πρόκειται σε κάθε περίπτωση , για πολλά λεφτά. Έτσι δεν είναι;

3. Ζήτησα τον αριθμό συμβασιούχων σε Δήμο και ΚΔΒΜ ΙΙ.Η απάντηση ήταν αποκαλυπτική.Αν και μειώθηκαν σε σχέση με πέρυσι , είναι σήμερα 391 ! Δεν λες και λίγους 400 συμβασιούχους , οι οποίοι το λιγότερο κοστίζουν 5.000.000 τον χρόνο στον Δήμο.Όμως, όταν " λεφτά υπάρχουν ¨" ελέω άλλων , τότε προσλαμβάνεις, ξοδεύεις...

ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΣΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟ.

ΑΦΟΥ Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ, ΑΣ ΤΑ ΠΕΙ ΟΛΑ 7 Φεβρουαρίου 2019

Δήλωση – Παρέμβαση Ζαχαρία Ζούπη, Δημοτικού Συμβούλου Κερατσινίου- Δραπετσώνας,επικεφαλής της Δημοτικής Κίνησης « ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ»

Διάβασα μια πρόσφατη δήλωση του Δημάρχου για την κατάσταση των Οικονομικών του Δήμου.Δεν μπορούσα ως δημοτικός σύμβουλος και επικεφαλής της δημοτικής κίνησης ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ να μην μιλήσω.

Το θέμα άλλωστε είναι πολύ σοβαρό,αλλά και ενδεικτικό της αντίληψης διοίκησης και οικονομικής διαχείρισης του Δημάρχου.

Ορισμένες παρατηρήσεις λοιπόν:

-          Ο Δήμαρχος λέει την αλήθεια ότι παρέλαβε Ταμείο 9.300.000 ευρώ ( Για την ακρίβεια ήταν 9.380.049 ευρώ) Συμπέρασμα πρώτο: Ήταν ένας τυχερός Δήμαρχος.Παρέλαβε ακμαίο Ταμείο και γι αυτό ας αφήσει την καταστροφολογία και την κρισιολογία ( « πορευτήκαμε σε δύσκολες συνθήκες» και άλλα τέτοια , οι προηγούμενες Δημοτικές Αρχές κατέστρεψαν την πόλη και άλλα παρόμοια) .Παρατήρηση: Λίγοι Δήμοι,πάρα πολλοί λίγοι σ’ ‘ολη την χώρα, παρέλαβαν τέτοιου ύψους Ταμείο. Πάρα πολλοί παρέλαβαν ελλειματικά Ταμεία ή Ταμεία με λιγότερα αποθεματικά και έκαναν πολύ πιο πλούσιο έργο.

-          Ο Δήμαρχος αναφέρεται στα 6.800.000 ευρώ που πήρε ο Δήμος από την COSCO, ευλογάει τα γένια του για τις προσπάθειες που έκανε και δίνει συγχαρητήρια στην Νομική Υπηρεσία του Δήμου. Ξεχνάει εντελώς τυχαία να πει, ότι αυτά τα χρήματα δεν τα πήρε ο Δήμος γιατί σκέφτηκε να τα διεκδικήσει ο κ.Βρετάκος. Η διεκδίκηση αυτών των χρημάτων ξεκίνησε από τον Κώστα Χρονόπουλο όταν ήταν Δήμαρχος της Δραπετσώνας. Μιλάμε δηλαδή για αγώνα χρόνων από την εποχή που ο Δήμος Δραπετσώνας ήταν ξεχωριστός Δήμος.

-          Έχουμε και λέμε λοιπόν: ο κ. Βρετάκος βρήκε έτοιμα 9.380.049 ευρώ την 1^η Σεπτεμβρίου 2014 όταν ανέλαβε. Όπως λέει ο ίδιος στην δήλωσή του όταν μπήκαν και τα χρήματα από την COSCO( εξηγήσαμε πως), το Ταμείο έφτασε τα 16.600.000 ευρώ ! Όλα έτοιμα, όλα από αγώνες και προσπάθειες άλλων! Ξέρετε πόσα υπήρχαν στο Ταμείο στις 31-12-2018 ; Σύμφωνα με την απάντηση που μου έδωσε η υπεύθυνη Οικονομικών του Δήμου στην συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, 6.500.000 ευρώ! Δηλαδή μείον 10.000.000 ευρώ! Δεν το λες και σχεδιασμένη διαχειριση και αξιοποίηση των πόρων του Δήμου, των χρημάτων δηλαδή των δημοτών!

-          Μήπως έγιναν υποδομές αυτά τα χρόνια ; ΟΧΙ! Μήπως έγινε κανένα αυτοχρηματοδοτούμενο έργο ; ΟΧΙ. Ο Δήμαρχος αναφέρεται σε διάφορα όπου ξοδεύτηκαν αυτά τα λεφτά.Κάποια ευρώ πήγαν σ΄αυτά ασφαλώς. Ωστόσο ξεχνάει βασικές αιτίες .Πρώτη και καλύτερη η δίχως σχεδιασμό και πολιτική προσωπικού τακτική αριθμού συμβασιούχων που πέρασαν κάθε ρεκόρ στον Δήμο και μάλιστα σε εποχές κρισης και ενώ τα έσοδα του Δήμου μεώνονταν! Σε κάθε φάση αυτά τα χρόνια ο αριθμός των συμβασιούχων έφτανε από 400- 500 άτομα ! Μιλάμε για ρεκόρ! Βάλτε τώρα 4 χρόνια επί 12μήνες επί 450 μ.ο συμβασιούχους επί 1000 ευρώ κατά μέσο όρο μικτό κόστος μισθοδοσίας και θα βρείτε το μυστικό! Όταν θες να γεμίζεις προσωπικό ατα έχεις.Όταν αυξάνεις τα λειτουργικά τόσο υπερβολικά , τα λεφτά μειώνονται.Απλό ! Σ΄αυτό βάλτε και τις τσάμπα συναυλίες και τα εκατομύρια προς το Κ.Ε.Κ του Δήμου για χρηματοδότηση εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών. Ε, δεν θέλει και πολύ κόπο να μειώσεις το Ταμείο κατά 10 εκατομμύρια χωρις ουσιαστικό έργο χρηματοδοτούμενο από τον Δήμο

-          Αυτά τα χρόνια τα έσοδα του Δήμου μειώνονταν και τα έξοδα αυξάνονταν.Ταυτόχρονα όμως ο κ.Βρετάκος δεν έχει να αναφέρει ούτε 1 ευρώ έσοδο από κάποιο έργο που προώθησε από το Πράσινο Ταμείο, το ΕΣΠΑ , την  Περιφέρεια. Όλα τα έργα που υλοποιούνται, χρηματοδοτούνται από την Περιφέρεια με βάση μελέτες και προτάσες προηγούμενων Δημοτικών Αρχών ! Πολλά έργα π.χ οι πολυδιαφημισμένες Παιδικές Χαρές που η ανακατασκευή τους είχε εγκριθεί από το 2013.  Δεν είναι όμως μόνο ότι δεν έφερε πόρους διεκδικώντας. Η Δημοτική Αρχή κατάφερε να είναι η πρώτη στην ιστορία του Δήμου που έχασε και χρηματοδότηση! Αναφέρομαι στην παρέμβαση στο Γήπεδο « ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΣΑΛΠΕΑΣ» στο Σχιστό, όπου χάθηκαν λόγω ολιγωριών 300.000 ευρώ από την Περιφέρεια που ειχαν εγκριθεί και έγινε παρέμβαση με χρήματα του Δήμου ύψους 200.000.Συνολική χασούρα; 500.000 ευρώ!

Αυτή είναι η αλήθεια για τα Οικονομικά του Δήμου.Όταν δεν έχεις Σχέδιο Ανάπυξης και έργων  για τον Δήμο, πολιτική εσόδων- εξόδων,πολιτική για να φέρεις πόρους , Πολιτική αύξησης εσόδων του Δήμου, τότε τσαλαβουτάς με μια δήθεν φιλολαική αντίληψη άρτου και θεάματος και αθρόων προσλήψεων αναμένοντας και ψηφαλάκια.Αυτό όμως δεν το λες σοβαρή Διοίκηση Δήμου!   

Τα προβλήματα αυτά τα εντοπιζα αυτά τα χρόνια, η Δημοτική Αρχή κώφευε. Δυστυχώς κώφευαν και κάποιοι μέχρι πρόσφατα  θαυμαστές του Δημάρχου που τώρα είναι υποψήφιοι και διεκδικούν την Δημαρχεία!  Ας μην πω άλλα .... 

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΜΑΣ

Αλήθεια, πόσο περίεργη χώρα είμαστε! Ένας πρώην Πρωθυπουγός σε μια κρίσιμη φάση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων με ορατούς τους κινδύνους, έγραψε ένα άρθρο όπου κατάθετε γεγονότα και όχι γενικές εκτιμήσεις για την πορεία από την Συμφωνία του Ελσίνκι μέχρι και σήμερα. Με βάση αυτά αποτιμούσε τα γεγονότα και κατέγραφε την άποψή του για το σήμερα. Και τότε κάποιοι ηλεκτρίστηκαν. Όχι, δεν είναι οι χυδαίες εκφράσεις του γραφικού Π. Πολάκη που με απασχολούν. Ας τον χειροκροτούν οι εναπομείναντες αμετανόητοι δήθεν αριστεροί οπαδοί του. Ούτε βέβαια με απασχολούν οι ανοησίες ενός πρώην υποτιθέμενου  Υφυπουργού σαν τον Τέρενς Κουίκ που πέρασε στην Ιστορία ως ο κύριος « ταξιδεύω και όλα είναι όμορφα». Ποιος τον λαμβάνει υπόψη πια.

Αν κάτι με απασχολεί είναι το συνολικό κλίμα επιβολής σιωπής, καταγραφής προθέσεων μέχρι και  απονομής ευθυνών περί πρόκλησης ρήγματος στο κλίμα εθνικής συναίνεσης που αν δεν το καταλάβατε υπάρχει! Διαβάστε για παράδειγμα την ομιλία του Α. Τσίπρα στην συζήτηση για ψήφο των Ελλήνων του Εξωτερικού και θα καταλάβατε πόσο ομοψυχία υπάρχει. Εκτός και το να συναινούν όλοι τουλάχιστον στο να αντιτίθενται στην Τούρκικη προκλητικότητα είναι κάτι το φοβερό, που μπορεί και να μην υπήρχε.

Τέτοιο κλίμα συνωμοσιολογίας, λογοκρισίας και εχθροπάθειας δεν αντέχεται. Πολύ περισσότερο που δημιουργείται από την παρέμβαση ενός Πολιτικού , που όταν μιλάει - σε πείσμα όλων όσων θεωρούν ότι προστατεύουν το έθνος- πέφτει μέσα. Να θυμούνται άραγε την παρέμβασή του όταν επεσήμαινε τον κίνδυνο να οδηγηθούμε στο Δ.Ν.Τ, αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία σπατάλης ; Όρμηξαν όλοι να τον καταγγείλουν. Σ΄αυτούς τους λίγους, βάλτε και το ΠΑΣΟΚ. Κι όμως, σε λίγους μήνες ξεσπούσε η κρίση, η χώρα χρεοκοπούσε και λίγο αργότερα η Κυβέρνηση Γ.Α.Π υπέγραφε το πρώτο Μνημόνιο! Ας φυλάγονται λοιπόν κάποιοι, ας διαβάζουν με προσοχή και ας αναλογίζονται και λίγο. Το πρόβλημα με το τελευταίο άρθρο είναι μη τυχόν και είχε ευθύνες ο Κώστας Καραμανλής για την εγκατάλειψη της Συμφωνίας του Ελσίνκι, μη τυχόν και γραφεί κάτι για αυτόν, μη τυχόν και διασαλευτεί η ηρεμία του Πολιτικού Συστήματος ; Έλεος! Ποιον κοροϊδεύουν;

Αυτή την στιγμή γίνονται δεκάδες αναλύσεις καθημερινά για το που πάνε τα Ελληνοτουρκικά, τροφοδοτούνται ψευδαισθήσεις σχετικά με τις προθέσεις της Τουρκίας, χαιρόμαστε που παίζοντας κατ΄ουσίαν άμυνα, βγαίνουν ομόφωνες αποφάσεις της Τουρκίας που πράγματι είναι σημαντικές. Στρατηγοί και απόστρατοι μας καθησυχάζουν ότι είμαστε αποτρεπτικά πανίσχυροι. Μάλιστα! Ποιος έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων όλο αυτό το διάστημα; Μα η Τουρκία που βάζει και την ατζέντα. Γιατί έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων; Μα γιατί έχει σαφή Στρατηγική . Αποβλέπει στην αναγόρευση της Τουρκίας σε Περιφερειακή δύναμη και χρησιμοποιεί οποιαδήποτε μεθόδευση για να το πετύχει.  Τι κάνουμε εμείς  μέχρι τώρα; Όταν ξεφεύγει ο Ερντογάν όπως για παράδειγμα στην περίπτωση της Συμφωνίας Τουρκίας- Λιβύης, ζητάμε την στήριξη του ξένου παράγοντα και είναι σημαντικό βέβαια που το πετύχαμε. Ωστόσο, έτσι θα πάει; Δεν μοιάζει αυτή η τακτική σαν το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι; Ποια ακριβώς είναι η Στρατηγική μας;

Στο Ελσίνκι για παράδειγμα ο « διχαστικός» και « μικρόψυχος» κατά Κουμουτσάκο Σημίτης πέτυχε το ακατόρθωτο: Να μπει η Κύπρος στην Ε.Ε αν και διχοτομημένη και βέβαια να αρχίσει η προενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας , με την Συμφωνία οι όποιες διαφορές να πάνε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αυτό ποτέ δεν έγινε από την Κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Δεν έγινε για πολλούς λόγους και κανείς δεν μπορεί να το αποδώσει σε έλλειψη πατριωτισμού του πρώην Πρωθυπουργού. Μπορεί να οφειλόταν σε φόβο για τις τυχόν αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου. Μπορεί να οφείλεται στην εμφάνιση Ερντογάν. Μπορεί να οφείλεται στο δόγμα ότι η μοναδική διαφορά είναι η υφαλοκρηπίδα. Δεν έγινε όμως.

Στα χρόνια που πέρασαν, άλλαξαν πολλά. Αποδείχτηκε για παράδειγμα ότι η γραμμή της ένταξης στην Τουρκία απέτυχε. Φάνηκε ότι η Τουρκία έχει ανοίξει όλη την ατζέντα των διεκδικήσεων. Φάνηκε ότι υπερεξοπλίζεται, δυναμώνοντας και την Εθνική Αμυντική Βιομηχανία της, την ίδια ώρα που εμείς την δική μας την κάναμε χρεοκοπημένη ΔΕΚΟ. Άλλαξαν λοιπόν όλα τα δεδομένα. Διαμορφώθηκε συνολική, νέα Στρατηγική; Όχι. Βλέπουμε για παράδειγμα προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο; Κανείς δεν ξέρει. Πως αντιμετωπίζουμε την εξοπλιστική ανισσοροπία; Κανείς δεν ξέρει.  Είναι απλό. Δεν έχουμε Εθνική Στρατηγική και η όποια Εθνική ομοψυχία είναι λόγια, αφού υπάρχει μόνο στην απάντηση στην Τούρκικη προκλητικότητα και όχι στην γραμμή πλεύσης μακροπρόθεσμα.

Ας αφήσουμε λοιπόν την εθνική υποκρισία μας και τις ανόητες παρεμβάσεις περί διχαστικών παρεμβάσεων κι ας δούμε το μέλλον, το δυνάμωμα της πατρίδας, την νέα Στρατηγική. Διαφορετικά …Άστο καλύτερα…

ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΡΕΤΑΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

O Kώστας Δουζίνας δεν είναι τυχαίος. Πρώην Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ , Πρόεδρος του Ινστιτούτου « Ν.Πουλαντζάς » και Καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου έχει άποψη για τις Ελληνικές, Ευρωπαϊκές και Βρετανικές εξελίξεις. Γι αυτό και μου έκανε εντύπωση ένα άρθρο του για τον « νεανικό σεισμό » στην Μ. Βρετανία που η δυναμική του θα ανέτρεπε τους συσχετισμούς υπέρ των Εργατικών. Στο άρθρο που γράφτηκε στις 4-12 , σε απόσταση αναπνοής δηλαδή από τις εκλογές που έγιναν, σημειωνόταν «.. Ο Κόρμπιν άνοιξε τη συζήτηση για την Αριστερά του 21ου αιώνα. Στις επόμενες δέκα μέρες ο ηγέτης των Εργατικών πρέπει να  πείσει τους νέους ξανά ότι μόνο ο σοσιαλισμός προστατεύει το μέλλον τους. Αν το πετύχει, θα αλλάξει τη Βρετανία και την Ευρώπη…».  Απ΄ότι φαίνεται, κάποιες τέτοιες εκτιμήσεις και προσεγγίσεις πρέπει να είχε διαβάσει και ο Α. Τσίπρας και δήλωνε ότι οι εκλογές στην Μ. Βρετανία θα σημάνουν την αλλαγή υπέρ των δυνάμεων του Σοσιαλισμού. Και τότε άνοιξαν οι κάλπες…

Τι ανέδειξαν λοιπόν οι κάλπες; Ανέδειξαν θριαμβευτή ένα καραμπινάτο, επικίνδυνο λαϊκιστή, μια απόλυτη κυριαρχία των Συντηρητικών με ποσοστό 43.6% και τους Εργατικούς να βρίσκονται στην πιο δεινή θέση των τελευταίων δεκαετιών , συγκεντρώνοντας 60 έδρες λιγότερες. Οι Συντηρητικοί πήραν πολλούς ψηφοφόρους για πρώτη φορά και οι Εργατικοί έχασαν προπύργιά τους στον Βορρά και στην Κεντρική Αγγλία. Απ΄ότι φαίνεται, ο προσδοκούμενος « νεανικός σεισμός» δεν είχε τα Ρίχτερ που χρειάζονταν. Μάλιστα ας μου επιτραπεί να αμφισβητήσω στοιχεία που διαβάζω σε άρθρα αναλυτών για τα ποσοστά που πήραν οι Εργατικοί στις μικρότερες ηλικίες ( 18-24: 57%, 25-34: 55%, 35-44%). Αν αυτά τα στοιχεία ίσχυαν, ποτέ οι Συντηρητικοί δεν θα συγκέντρωναν 43.6%. Γι αυτό καλό θα ήταν να μην γράφονται σχόλια και εκτιμήσεις σαν την περίφημη, ότι ο Κόρμπιν μεν έχασε, ο αριστερός του λόγος του όμως έχει απήχηση στους νέους. Ας το πούμε απλά: Ο Κόμπιν και ο αριστερός του λόγος συνολικά συνετρίβησαν. Αν δε δεν προσέξουν οι Εργατικοί μπορεί να θυμηθούν πάλι την εποχή Θάτσερ που είχαν να δουν Κυβέρνηση…18 ολόκληρα χρόνια.

Οι βασικές αιτίες που οι ψηφοφόροι γύρισαν την πλάτη στους Εργατικούς ήταν η παρουσία του Κόρμπιν, η απελπιστικά ασαφής θέση για το BREXIT και η Οικονομική του Πρόταση. Σύμφωνα με την μέτρηση της OPINIUM, αυτοί που εγκατέλειψαν τους Εργατικούς κατά σειρά που αναφέρονται οι αιτίες συγκεντρώνουν ποσοστά 37%, 21%, 6%. Ο Κόρμπιν φερόταν σαν να βρισκόταν σ΄άλλη χώρα. Όλοι έβλεπαν την ιδεοληψία του και την αδυναμία του να αντιληφθεί τις διεργασίες της Βρετανικής Κοινωνίας. Τέσσερα χρόνια  μια χώρα ταλανίζεται για το BREXIT ή όχι και όταν ήρθε η ώρα , θεώρησε ότι αυτό το θέμα είναι υπερεκτιμημένο! Εξέπεμψε ένα θολό μήνυμα για το τι θέλει. Θεώρησε ότι με την μαζική εγγραφή νέων μελών και μια πολιτική που στηριζόταν σε αποκρατικοποιήσεις και φόρους, θα πείσει. Τελικά έπεσε σε τοίχο.

Ας συνοψίσουμε τα αίτια της εκλογικής καταστροφής: Αδυναμία Κόρμπιν, στρουθοκαμηλισμός απέναντι στις προτεραιότητες και διεργασίες της κοινωνίας, ιδεοληπτικός λόγος, ψευδαίσθηση για την δυναμική των νέων, αυταπάτη ότι γράφοντας μέλη ανατρέπεις πολιτικούς συσχετισμούς, πολιτικός λόγος δεκαετίας ‘ 80. Αυτά είναι τα μηνύματα από την Βρετανία. Ας τα λάβουν κάποιοι και στην Ελλάδα. Γιατί τα αίτια της συντριβής Κόρμπιν, όλο και κάτι μας θυμίζει για το πώς κινούνται κάποιοι στην χώρα.

 Έτσι δεν είναι;

ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΩΣ ΜΕΛΛΟΝ

                      

Η επιστολή των 120 πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ και η συγκέντρωση  τους με ομιλητή τον Α. Τσίπρα άναψαν πάλι τις συζητήσεις για την μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ και το κυρίαρχο ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μετεξελιχθεί σε ένα κόμμα της σύγχρονης Σοσιαλδημοκρατίας; Νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο σύντομη και πιο σαφής απάντηση από την πρόσφατη ατάκα του Πέτρου Ευθυμίου που εν ολίγοις παρατήρησε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όπως διαμορφώνεται δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ΠΑΣΟΚ που θα πρόκυπτε αν το 1995 εκλεγόταν Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ο Α. Τσοχατζόπουλος. Δεν έχει άδικο, γιατί η απάντηση στο ερώτημα που αιωρείται, είναι σαφής και καθαρή όσον αφορά τουλάχιστον στο ορατό μέλλον. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζε και συνεχίζει να εκφράζει μια συσπείρωση που βλέπει ως μέλλον τις παθογένειες του παρελθόντος. Αποτελεί το τελευταίο οχυρό των φοβικών συνδρόμων της Μεταπολίτευσης.

Οι μεταγραφές που υπέγραψαν το κείμενο δεν δείχνει τίποτε άλλο παρά την αλήθεια ότι σειρά στελεχών που έχουν ενταχθεί άλλωστε εδώ και καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν αποδεικνύουν νέες προσχωρήσεις, ακολουθούν την κατεύθυνση που επέλεξαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η συνήθης αντίδραση ενός ολόκληρου κόσμου που διαπαιδαγωγήθηκε ότι Πολιτική ενασχόληση σημαίνει επαφή με την εξουσία.

Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατο να προχωρήσει απλά δια μεταγραφών συχνά αποστράτων  στελεχών γιατί είναι πρόβλημα κυρίαρχα στρατηγικό, πολιτικό, ιδεολογικό, προγραμματικό, αξιακό και σ΄αυτό το επίπεδο δεν έχει γίνει κανένα απολύτως βήμα και δεν φαίνεται να υπάρχουν και οι προϋποθέσεις για να γίνει. Στην ομιλία για παράδειγμα του Α. Τσίπρα στην συγκέντρωση των πασοκογενών στελεχών , το μόνο που πρότεινε ήταν μια συσπείρωση για να φύγει η Δεξιά. Μάλιστα… Πέντε μόλις μήνες μετά την βαριά ήττα του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στις Εθνικές Εκλογές  δεν έχουν να προτείνουν τίποτα απολύτως απέναντι σε μια Κυβέρνηση που χαίρει υψηλότατης συναίνεσης σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις. Εμφανίζουν ως αντίπαλο κάποιον που δεν υπάρχει, δηλαδή μια ακροδεξιά με νεοφιλελεύθερες θέσεις(!) που είναι λάτρης της αστυνομοκρατίας και θέλει να ρουφήξει το αίμα των αδυνάμων. Το λες και πολιτική ζαλάδα, αδυναμία αναπροσαρμογών, μη κατανόηση της πραγματικότητας , άρνησης να συνειδητοποιήσουν ότι έχασαν συντριπτικά σε τρεις εκλογικές μάχες.

Το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ συναντά και θα συναντά προβλήματα όσο δεν γίνεται καν η παραμικρή προσπάθεια να εκτιμηθούν οι πολιτικές επιλογές, οι συμπεριφορές και η αντίληψη ως εξουσία , οι ιδεολογικές θέσεις που δημιούργησαν ένα κραταιό αντι- σύριζα μέτωπο της τάξης τουλάχιστον του 65%. Η συζήτηση αυτή αποφεύγεται και μάλιστα στελέχη φοβούνται τι θα πρόκυπτε αν ποτέ γινόταν. Πως όμως μπορεί να διαμορφωθεί ένα νέο αφήγημα, ένα νέο προγραμματικό πλαίσιο αν δεν προηγηθεί μια διεργασία αποσαφηνίσεων. Φαίνεται πως  ο Α.Τσίπρας θεωρεί ότι μόνος του μπορεί, ότι όλα είναι θέμα ταχυδακτυλουργικών χειρισμών, ότι θα επαναληφθεί ότι το 2012 και μετά. Θα υποστεί τραύματα και στην περίπτωση που στις ερχόμενες Εθνικές Εκλογές ηττηθεί, θα έχει χάσει όλο μα όλο το πολιτικό του κεφάλαιο και ο ΣΥΡΙΖΑ θα αντιμετωπίσει υπαρξιακό πρόβλημα. Άλλωστε δεν είναι μόνο τα στρατηγικά, ιδεολογικά, πολιτικά κενά του.Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε σε κανένα κοινωνικό χώρο να αποκτήσει ρίζες. Στην Αυτοδιοίκηση, στα Επιμελητήρια, σε Σωματεία, στους Φοιτητικούς Συλλόγους, στο Τεχνικό Επιμελητήριο καταλαμβάνει από την τρίτη θέση και κάτω όπου γίνονται αρχαιρεσίες, Είναι εν ολίγοις ένα Κόμμα κορυφής χωρίς γερά θεμέλια. Όσον αφορά το 31.5% συνιστά ένα ευκαιριακό ποσοστό όσων φοβήθηκαν την επελαύνουσα Ν.Δ και σήμερα φαίνεται να έχει γίνει 24%-25%.

Δύσκολοι καιροί για βασιλιάδες χωρίς στέμμα, χωρίς βασίλειο, χωρίς γραμμή και με εμμονή σε διχαστικές αντιλήψεις , σε δήθεν αντισυστημικές και αντιαυταρχικές θέσεις και σε ψέματα. Τα ψέματα ή οι ψευδαισθήσεις και οι ψεύτικες ελπίδες μια φορά έπιασαν. Δύσκολα το βλέπω να πετυχαίνει η ίδια τακτική ….

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ

Τελικά έχει γίνει απίστευτα κουραστική η προσπάθεια του Α. Τσίπρα και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να μας πείσει ότι περίπου ζούμε επί Μουσολίνι. Ακραία βία, αγριότητες αστυνομοκρατία, ανελέητο Κράτος της Δεξιάς αποτελούν το μόνιμο λεξιλόγιό τους και τους καθιστά υποψήφιους για ανεκδοτοποίηση. Ποιοι δε μιλάνε; Αυτοί  που ως Κυβέρνηση μας είχαν κάνει να ξεχάσουμε πως είναι να περπατάς ελεύθερα στην Ηρώδου Αττικού, αφού επί χρόνια ήταν αποκλεισμένη με οχήματα και διμοιρίες των ΜΑΤ. Αυτοί που στις κρίσιμες μέρες του 2015  ανακοίνωναν δια στόματος Υπουργού Αμύνης και μάλιστα ενώπιον του Πρωθυπουργού ότι ο Στρατός  θα εγγυηθεί την εσωτερική ηρεμία!  Αυτοί που συχνά , μα πάρα πολύ συχνά ξυλοφόρτωναν τους συνταξιούχους που τολμούσαν να είναι οι μόνοι σχεδόν που κατέβαιναν στον δρόμο. Δεν έγραφαν τίποτα τότε η ΕΦΣΥΝ και η ΑΥΓΗ. Είχαν ξεχάσει την ευαισθησία τους.  Ας είμαστε όμως δίκαιοι. Ήταν πολύ χαλαροί όταν είχαν να κάνουν με τους Ρουβίκωνες ακόμα και όταν αυτοί έκαναν ντου στην Βουλή. Αν οι αστυνομικές δυνάμεις τους συλλάμβαναν , παρέμβαινε ο ευαίσθητος για τα ανθρώπινα δικαιώματα Πρόεδρος της Βουλής και ή καταχέριαζε τον Αστυνομικό επικεφαλής ή έδινε εντολή να μην πάνε στην ΓΑΔΑ και να τους πάνε με ταξί στο …σπίτι! Λίγο πιο πάνω στην Βασ. Σοφίας μπορεί να μαυρίζονταν στο ξύλο συνταξιούχοι, οι Ρουβίκωνες όμως πήγαιναν κυριλέ σπίτι τους.

Και τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν μπορούν να μιλάνε; Ασφαλώς και όχι. Σε Δημοκρατία ζούμε και για αυτό μπορούν να λένε άπαντες ότι θέλουν. Αυτή είναι η ομορφιά της Δημοκρατίας και για αυτό αξίζει να την υπερασπιζόμαστε , υπερασπιζόμενοι το Σύνταγμα και τους Νόμους είτε εμείς ως πολίτες , είτε οι Αρχές που είναι εξουσιοδοτημένες να το κάνουν. Καλό θα ήταν βέβαια, επειδή ο λαός τους τίμησε με 31.5% και τους ανέδειξε στην θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να είναι σοβαροί και να μην καρφώνονται. Έγιναν  για παράδειγμα σειρά συγκεντρώσεων προς τιμή του αδικοχαμένου Γρηγορόπουλου που η μνήμη του κάθε χρόνο ταλαιπωρείται και χρησιμοποιείται από μπαχαλάκηδες και δεν άνοιξε μύτη.

Πως και δεν λέει τίποτα για αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ; Δεν αξίζουν συγχαρητήρια στην Αστυνομία ; Δεν του αρέσουν τα ΜΑΤ; Ας τα καταργούσε όταν επί τεσσεράμισι χρόνια κυβερνούσε την χώρα. Πως και δεν το έκανε;  Δεν βλέπει όμως την μεγάλη εικόνα; Ότι όσοι ήθελαν κατέβηκαν στις εκδηλώσεις για το Πολυτεχνείο και την επέτειο από την δολοφονία Γρηγορόπουλου και όλα ήταν απίστευτα ήσυχα; Δεν βλέπει ότι τα Εξάρχεια σιγά σιγά μεταμορφώνονται και τα κατειλημμένα κτίρια αδειάζουν; Δεν βλέπει ότι οι μπαχαλάκηδες εκτίθενται νιώθοντας ασφυξία και πηγαίνοντας σε γειτονιές για να τα σπάσουν, αποκαλυπτόμενοι φια την έλλειψη κάθε ιδεολογικού πρόσημου στην καταστροφική δράση τους; Αυτό γίνεται αυτή την περίοδο και αυτό θα συνεχίσει να γίνεται  μέχρι να υπάρχει τέλος σ΄όλο αυτό που βιώνουμε δεκαετίες. Και ας μην βαυκαλίζονται κάποιοι .Θα έρθει και η ώρα του Ρουβίκωνα κι ας απειλεί, όπως και η ώρα της κατάληψης στα Χανιά και ας την υποστηρίζουν οι πολύ επαναστάτες της ΕΛΜΕ Χανίων που έβγαλαν ανακοίνωση.

Το έργο άρχισε και θα τελειώσει. Η Ελλάδα θα γίνει κανονικό Κράτος και όχι τόπος διακοπών διαφόρων συλλογικοτήτων από όλη την Ευρώπη που μας επισκέπτονται για να εξασκηθούν στον ακτιβισμό, στην ετοιμασία και χρήση μολότοφ. Θα γίνει και αυτό δεν θα είναι νίκη καμίας ακροδεξιάς ή  αστυνομοκρατίας, αλλά νίκη της Δημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν θα πρέπει να επιλέξει : Με την Δημοκρατία ή με τους μπαχαλάκηδες , τις παράνομες καταλήψεις , την χρησιμοποίηση των Α.Ε.Ι ως άντρα εξορμήσεων για κάψιμο, σπασίματα, έκνομες ενέργειες;

Ας απαντήσει σ΄αυτό το βασικό ερώτημα και στα άλλα θα βγει άκρη. Γιατί αν τον ΣΥΡΙΖΑ τον απασχολούν απαράδεκτες , παράνομες ενέργειες αστυνομικών οργάνων, για αυτό πρώτο νοιαζόμαστε όλοι και δεύτερο η Δημοκρατία έχει φροντίσει και για αυτό. Έχει θεσμούς , ελεγκτικούς μηχανισμούς, Ανεξάρτητες Αρχές για να βάλει στην θέση του όποιον νομίζει ότι είναι ο Επιθεωρητής Κάλλαχαν. Αν πιάνεσαι όμως από κάποιες φωτο και καταγγελίες για να καταγγείλεις αυτό που θα κατάγγελλες ακόμα και αν δεν γινόταν τίποτα, τότε είσαι υποκριτής.

Θα πρέπει για αυτό  να απαντήσει καθαρά και να μην κρύβεται…

O ΣΥΡΙΖΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΑΔΙΕΞΟΔΑ

Tην αντίθεση στην βία, τον φόβο και την αστυνομοκρατία άκουσα να βάζει ως βασικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ ή του νέου ΣΥΡΙΖΑ ή του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ( Πέστε το όπως αρέσει στον καθένα) ο Α. Τσίπρας , μιλώντας στην Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου. Αισθάνθηκα ότι βρισκόμαστε κάπου παραμονές δικτατορίας , αλλά ηρέμησα. Συνέχισε λέγοντας ότι « θα τους ταράξουμε στην νομιμότητα». « Δόξα σοι ο Θεός» σκέφτηκα. Κάποιος θα μας σώσει από τους Ρουβίκωνες, από τους καταληψίες δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων, από τους μπαχαλάκηδες, από την χρησιμοποίηση Πανεπιστημιακών χώρων ως γιάφκες, από όσους μαζεύουν τα μπάζα από τις ανακαινίσεις σπιτιών και τα πάνε στις ταράτσες μήπως χρειαστούν για να τα πετάνε στα κεφάλια αστυνομικών. Κάποιος θα μας σώσει από όσους θέλουν την Ελλάδα Κράτος που να υπάρχει τάξη, ασφάλεια , χώρα που να τηρούνται οι Νόμοι. Μετά σκέφτηκα  τότε πως ο Α. ΤσΊπρας θα ταράξει κάποιους στην νομιμότητα αφού ο ίδιος θεωρεί ως φόβητρο την εφαρμογή της νομιμότητας. Πολιτική, ιδεολογική και διανοητική σκιζοφρένεια.

Αυτό χαρακτηρίζει την πλήρη σύγχυση του ΣΥΡΙΖΑ στην πορεία του από τις εκλογές και μετά. Δεν μπορεί να καταλάβει με τίποτα, ότι αν συνεχίσει με μια ρητορική που δεν πείθει και παραπέμπει στον ΣΥΡΙΖΑ του 3%-4% , τότε θα χάνει και θα απομονώνεται. Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της OPINION POLL το 74% τάσσεται υπέρ της κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου. Ανάμεσά τους το 50.6% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ! Στο δε ερώτημα αν σ΄αυτό το διάστημα αισθάνονται ότι οικοδομείται Κράτος της Ακροδεξιάς, της αστυνομοκρατίας και του αυταρχισμού, το 68.3% απαντάει όχι. Ανάμεσά τους το 40% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ! Συμπέρασμα; Η γραμμή Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, δεν πείθει ούτε καν ένα πολύ μεγάλο τμήμα των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια γραμμή για να συσπειρώσει όσους έχουν ανάγκη από φαντάσματα για να συσπειρωθούν. Δεν είναι πάντως γραμμή Κόμματος που κυβέρνησε και θέλει να κυβερνήσει κάποια στιγμή και πάλι.

Συμπέρασμα; Χρειάζεται πλήρης πολιτική, ιδεολογική, στρατηγική επανατοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί άραγε; Η ζωή θα δείξει πιο μακροπρόθεσμα. Το σίγουρο είναι ότι σ΄αυτό το διάστημα και σε ένα ορατό χρονικό διάστημα δεν μπορεί. Γι αυτό εμφανίζει ανομοιογενείς συσπειρώσεις με Κουντουρά και Ραγκούση, Κόκκαλη και Πολάκη, Ρεπούση και Παπαχριστόπουλο που δεν οδηγεί πουθενά. Το σίγουρο είναι ότι ο Α. Τσίπρας είναι αποδυναμωμένος μετά από τρεις ήττες, ότι ένα τμήμα των ψηφοφόρων του πείθεται από τις πολιτικές επιλογές του Κ. Μητσοτάκη και ότι αν συνεχίσει έτσι θα βρεθεί προ απροόπτων.Ήδη άλλωστε χάνει δυνάμεις και το 31.5% φαίνεται να έχει μετατραπεί σε 23%-24%.

Ας δούμε ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα από την έρευνα της OPINION POLL που αφορούν στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ: Το 34.4% συμφωνεί με τον τρόπο που χειρίζεται η Κυβέρνηση τα θέματα, το 36% δηλώνει ικανοποιημένο με τους χειρισμούς του Κ. Μητσοτάκη, ενώ το 42% δεν είναι ικανοποιημένο από την αντιπολιτευτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα το 61.6% βλέπει ότι δημιουργείται ένα θετικό κλίμα στην Οικονομία, το 50.6% τάσεται υπέρ της κατάργησης του Πανεπιστημιακού Ασύλου και το 44% δεν πιστεύει ότι κυριαρχεί αστυνομοκρατία και αυταρχισμός. Συμπέρασμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται πάνω σε κινούμενη άμμο. Αν δεν βρει, την Στρατηγική και τον πολιτικό λόγο που θα συνενώνει τα πιο διαφορετικά ακροατήρια που τον ψήφισαν, θα βρεθεί μπροστά σε αναταράξεις και κίνδυνο μείωσης των δυνάμεών του.

Πολύ περισσότερο που σύμφωνα με την ίδια έρευνα, το 59.3% των ψηφοφόρων του δεν πιστεύει ότι έχει νόημα στην εποχή μας ο διαχωρισμός Αριστεράς- Δεξιάς.  Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει ως ατού το 31.5% που πήρε στις τελευταίες εκλογές και να έχει δώρο και bonus την αδυναμία του ΚΙΝΑΛ, αλλά τίποτα δεν είναι αιώνιο. 

ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ ...

                                                  

Οι δημοσκοπήσεις, η μία μετά την άλλη καταγράφουν με μικρές, οριακές διαφοροποιήσεις την απόλυτη κυριαρχία της Ν.Δ και του Κ.Μητσοτάκη ενώ κλείνουν πέντε μήνες από τις Εθνικές Εκλογές. Στην τελευταία έρευνα της OPINION POLL η Ν.Δ προηγείται του ΣΥΡΙΖΑ κατά 17.5% στην πρόθεση ψήφου. Η διαφορά είναι σχεδόν διπλάσια από αυτή των Εκλογών αφού η ίδια φαίνεται να ενισχύεται, την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει δυνάμεις. Όλες οι έρευνες που δημοσιεύτηκαν μέσα στον Νοέμβριο, δίνουν διαφορές από 14% έως και 18.1%.

Δεν ειναι όμως μόνο αυτό. Η Κυβέρνηση δείχνει να κερδίζει την μάχη της πολιτικής ατζέντας κατά κράτος. Το 74.6% συμφωνεί με τα μέτρα διευκόλυνσης των Ελλήνων του Εξωτερικού, το 74% συμφωνεί με την κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου, το 72.2 βλέπει θετικά με την συνταγματική καθιέρωση του ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος, ενώ το 64% θεωρεί ότι  υπάρχει ένα νέο,πιο αισιόδοξο κλίμα στην Οικονομία. Η Κυβέρνηση επικρατεί σε όλα τα θέματα που πήρε πρωτοβουλίες. Η αχίλλειος πτέρνα της συνεχίζει να είναι το Μεταναστευτικό – Προσφυγικό, αφού μόλις το 27.4% δηλώνει ικανοποιημένο από την Πολιτική της Κυβέρνησης στο συγκεκριμένο θέμα, την στιγμή που η ικανοποίηση από την συνολική Κυβερνητική Πολιτική  φτάνει το 60.2%. Ας σημειωθεί ότι μεγάλα ποσοστά τόσο των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ , όσο πολύ περισσότερο του ΚΙΝΑΛ συμφωνούν με τις κυβερνητικές επιλογές.

Αυτές οι υψηλές επιδόσεις οφείλονται ασφαλώς στον Κ. Μητσοτάκη που συγκεντρώνει το 64.2% των θετικών απόψεων για το έργο και τις πρωτοβουλίες του , ενώ κυριαρχεί συντριπτικά του Α. Τσίπρα για Πρωθυπουργός με 49.9% έναντι 16.8%! Οφείλονται όμως και στην μεγάλη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ. Το 42% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ικανοποιημένο από την αντιπολιτευτική τακτική του. Όλα δείχνουν ότι μη έχοντας βγάλει τα αναγκαία συμπεράσματα από τις τρεις  αλλεπάλληλες πολιτικές ήττες, πορεύεται σε στρατηγικό, ιδεολογικό, πολιτικό κενό. Βασικές θέσεις που παίρνει και σε επί μέρους θέματα, φαίνεται να μην εκφράζουν σημαντικά τμήματα των ψηφοφόρων του , με δεδομένο ότι και το 31.5% που πήρε στις Εκλογές ήταν ανομοιογενές και επομένως ετερόκλητο και ασταθές. Επομένως ο δρόμος μπροστά του δεν είναι εύκολος, ούτε σίγουρος. Όσο αφορά το ΚΙΝΑΛ, είναι κοινό μυστικό ότι αντιμετωπίζει ταυτοτικό, στρατηγικό πρόβλημα, πρόβλημα ηγεσίας. Το πρόσφατο Συνέδριο δεν φαίνεται να έλυσε κανένα πρόβλημα ώστε να ανοίξει ο δρόμος ενδυνάμωσης του ΚΙΝΑΛ. Το 51% των ψηφοφόρων του σύμφωνα με την έρευνα δεν θεωρεί ότι το Συνέδριο βοήθησε.

Ο Κ.Μητσοτάκης φαίνεται να « παίζει μόνος». Ωστόσο θα πρέπει να επισημανθεί ότι οι τεκτονικές πλάκες του Πολιτικού Συστήματος συνεχίζουν να μετακινούνται. Όπως την τελευταία 10ετία αυτό οδήγησε στην εμφάνιση και την συρρίκνωση στην συνέχεια νέων κομμάτων, όπως οδήγησε στην συμπίεση του ΠΑΣΟΚ και στην εκτίναξη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και στο μέλλον μπορεί να υπάρξουν αλλαγές που δεν μπορούμε από σήμερα να προκαθορίσουμε. Μπορεί για παράδειγμα να υπάρξει μια πολύχρονη ηγεμονία και κυριαρχία στην Διακυβέρνηση του Κ. Μητσοτάκη, όσο τα θετικά βήματα της Κυβέρνησης ακολουθούνται από την αμηχανία, την απροσδιοριστία της Αντιπολίτευσης. Ωστόσο, στην Πολιτική τα πάντα ρει και τα γεγονότα συχνά ανατρέπουν τους σχεδιασμούς. Ας θεωρήσουμε για παράδειγμα ότι το Μεταναστευτικό- Προσφυγικό ξεφύγει από κάθε έλεγχο και ότι μία διεθνής ύφεση δημιουργήσει ξαφνικά προβλήματα στο θετικό κλίμα στην Οικονομία. Τότε όλα είναι διαφορετικά. Κάποιες δυνάμεις θα εκφράσουν τις νέες δυναμικές.

Τα πάντα ρει λοιπόν σε μια εποχή που όλα αλλάζουν.Ποιος φανταζόταν πριν δέκα, δεκαπέντε χρόνια ότι το 68.3% θα απαντούσε σε μια έρευνα ότι ο διαχωρισμός Δεξιάς- Αριστεράς δεν έχει νόημα. Οι καταστάσεις, οι διεργασίες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο είναι πιο περίπλοκες απ΄ότι τις αντιλαμβανόμαστε. Η πρόκληση για το Πολιτικό Σύστημα αλλά και για κάθε κόμμα ξεχωριστά είναι πόσο τις « πιάνει» , πως κατορθώνει να προσαρμόζεται και να εκφράζει τις νέες ανάγκες και απαιτήσεις.

Αυτό είναι το διαρκές στοίχημα για όλους το επόμενο διάστημα ...

ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ

Ο Δημοσιογράφος Τ. Παπάς της Εφημερίδας των Συντακτών είναι γνωστός από παλιά. Έχουμε γράψει και βιβλίο μαζί, πριν πολλά χρόνια. Φαίνεται όμως ότι δεν μπορεί με τίποτα να δει την πραγματικότητα. Λογικό. Ήταν τόσο υποστηρικτής του ΣΥΡΙΖΑ και όταν ήταν στην Αντιπολίτευση και όταν ήταν στην Κυβέρνηση που τον ζήλευαν και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο αντικειμενική δημοσιογραφία ...

Δικαίωμά του να πιστεύει και να γράφει ότι θέλει. Σε Δημοκρατία ζούμε και όχι σε κανένα ολοκληρωτικό, αυταρχικό Κράτος. Αυτό που δεν είναι δικαίωμά του είναι να παίρνει δημοσκόπηση της OPINION POLL και αφού γράφει ένα άρθρο ευφυολόγημα στο οποίο περίπου περιγράφει μια κατάσταση όπου σχεδόν όπου νάναι πέφτει η Κυβέρνηση (!) αναρωτιέται: Μα καλά στα γραφεία της Ν.Δ έγινε η δημοσκόπηση; Μάλιστα, δεν τολμάει να κατονομάσει την Εταιρεία, αλλά αναφέρεται στην "τελευταία δημοσκόπηση" .Το άρθρο του με τον τίτλο « το μούσι της μαιμούς» γράφτηκε όμως την μέρα που δημοσιοποιήθηκε η έρευνα της OPINION POLL.

Αθλιότητα. Αθλιότητα σαν κι αυτή που ζήσαμε τα χρόνια πριν τις Ευρωεκλογές και τις Εθνικές. Τότε που οι Εταιρείες Δημοσκοπήσεων ( πλην αυτών που έδιναν μόνο 2%-3% διαφορά μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ) ήταν ύποπτες , βαλτές, συστημικές και άλλα πολλά. Κι όμως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε με 9.5% στις Ευρωεκλογές και με 8.5% , ενώ εξαφανίστηκε στις Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές. Και τότε ο κ. Παπάς υπερασπιζόταν τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ και εμφάνιζε ότι « το ματσάκι παίζεται». Αλήθεια , έχει να πει κάτι για αυτά ; Ξεκινήσαμε πάλι τα ίδια;

Ο κ. Παπάς μπορεί να γράφει ότι θέλει. Δεν έχει δικαίωμα όμως να πλήττει έτσι επειδή δεν επαληθεύονται οι απόψεις του από την δημοσκόπηση , το κύρος , το ανεπηρέαστο και την επιστημονική επάρκεια των ερευνών της OPINION POLL. Ας είναι πιο προσεκτικός απ΄ότι στο προχειρογραμένο στο πόδι άρθρο του.

Απλά του θυμίζω ως υπεύθυνος Ερευνών της OPINION POLL, ότι στις Ευρωεκλογές προβλέψαμε το εκλογικό αποτέλεσμα με ακρίβεια 100% και στις Εθνικές, πέσαμε έξω μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ κατά..0.5% . Δεν έχουν σημασία όμως αυτά για τον κ. Παπά, απ΄ότι φαίνεται. Η αντίληψή του είναι ότι αν η πραγματικότητα δεν ταιράζει με τις αντιλήψεις και τις απόψεις του, τόσο χειρότερο για την πραγματικότητα.

Ας βγει λίγο στην κοινωνία, ας αφουγκραστεί και λίγο την πραγματικότητα, τον παλμό των ανθρώπων. Η ιδεοληψία οδηγεί σε απόσταση από την κοινωνία, εκτός και αν δεν τον ενδιαφέρει αυτό, παρά μόνο να ρίξει λάσπη σε εμένα προσωπικά και στην OPINION POLL. Αυτά όμως δεν περνάνε. Ας δει δε και τις δημοσκοπήσεις όλων των Εταιρειών αυτού του μήνα που δίνουν διαφορές 14% - 18%υπέρ της Ν.Δ. Όλες στα γραφεία της Ν.Δ έγιναν κύριε Παπά; Θα υπήρχε συνωστισμός...

Ηρεμία λοιπόν. Ηρεμία και αυτοσυγκράτηση. Δεν κάνει κακό ...Αντίθετα, σε γλυτώνει από το να εκτίθεσαι...

ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

                                   

Σε λίγες μέρες η δολοφονία ενός νέου παιδιού από ένα πιστολέρο αστυνομικό θα χρησιμοποιηθεί για άλλη μια φορά για να υποδηλώσουν παρουσία δήθεν αναρχικοί, σίγουρα μπαχαλάκηδες, αμφισβητίες χωρίς ιδεολογία που το μόνο που γνωρίζουν είναι να καταστρέφουν. Είναι όλοι αυτοί που βεβηλώνουν κάθε χρόνο την μνήμη του αδικοχαμένου νέου για να κάνουν επαναστατική προπόνηση και μετατρέπουν την Αθήνα σε πεδίο μάχης. Είναι αυτοί που δεν ακούν καν τις κάθε χρόνο εκκλήσεις της οικογένειας Γργηγορόπουλου, να μην χρησιμοποιείται για κανένα λόγο και από κανένα η μνήμη του παιδιού τους. Άλλωστε αλήθεια, τι νόημα έχουν αυτές οι συγκεντρώσεις; Ο δολοφόνος συνελήφθη , καταδικάστηκε χωρίς κανένα ελαφρυντικό και εκτίει την ποινή του. Ο νεαρός Γρηγορόπουλος άλλωστε δεν είναι σύμβολο αγώνα. Ήταν ένα νέο παιδί.  Ήταν ένας νέος που τον πυροβόλησαν εν ψυχρώ. Δεν είναι ούτε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ούτε υπήρχε κανένα σχέδιο κάποιων κύκλων κατά κάποιου επικίνδυνου επαναστάτη.

Σε κάθε περίπτωση, σε Δημοκρατία ζούμε και ο καθένας μπορεί να οργανώσει όποτε θέλει συγκέντρωση και να επιλέξει να τιμήσει όποιον θέλει. Δεν βρέθηκε για παράδειγμα κανένας να οργανώσει συγκέντρωση κατά των θυμάτων της τρομοκρατίας. Δεν βρέθηκε ποτέ κανένας να τιμήσει την μνήμη των δολοφονημένων της MARFIN μπροστά στα μάτια εκατοντάδων διαδηλωτών. Δεν βρέθηκε κανένας ποτέ να τιμήσει την μνήμη του αδικοχαμένου Αξαρλιάν από τους δολοφόνους που είχαν αρχηγό τον Κουφοντίνα  που αργότερα έγινε και συγγραφέας, εκτίει πια την ποινή του σε ένα αγρό και όταν έπαιρνε άδειες τον υποδέχονταν σαν ήρωα αλληλέγγυοί τους ανάμεσά τους και από τον ακίνδυνο κατά κάποιους Ρουβίκωνα.

Αυτή είναι η Ελλάδα που ανεχτήκαμε. Αυτήν την Ελλάδα πρέπει να την αλλάξουμε και είναι παρήγορο ότι μια Κυβέρνηση πήρε την απόφαση να βάλει τάξη στα Πανεπιστήμια, να εκκενώσει πολύχρονες καταλήψεις, να « απελευθερώσει » χώρους, να αντιμετωπίσει μέχρι τέλους όλα αυτά τα αρρωστημένα φαινόμενα που έγιναν ανεκτά επί χρόνια και επί σειράς Κυβερνήσεων και ξέφυγε εντελώς στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί πια να γίνει ανεκτό να χτυπάνε φοιτητές μέσα σε Γενικές Συνελεύσεις, να ψάχνουν Πρυτάνεις και Καθηγητές για να τους προπηλακίσουν , να μετατρέπουν υπόγεια και χώρους Σχολών σε γιάφκες. Δεν μπορεί να παρακολουθούμε τα μπασίματα του Ρουβίκωνα όπου θέλει και τις απειλές καταλήψεων κατά της οργανωμένης Πολιτείας . Σ΄αυτά τα φαινόμενα πρέπει να υπάρχει ένα οριστικό τέλος. Στην φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου πήραν ένα μάθημα. Ας πάρουν πολλά μαθήματα και στο επόμενο διάστημα μέχρι να αναπνεύσουν Α.Ε.Ι, γειτονιές, σπίτια.

Απέναντι σ αυτό τον στόχο θα έπρεπε όλα τα κόμματα να είναι μαζί. Κάποιοι είναι μόνο στα λόγια, αποφεύγουν να καταγγείλουν, μιλάνε με τόσους αστερίσκους που στο τέλος συγχωρούνται όλοι αυτοί οι δήθεν αμφισβητίες. Όσοι θέλουν, ας συνεχίσουν έτσι. Το κοινωνικό κλίμα άλλαξε και θα απομονωθούν. Πρόκειται γα προοδευτική εξέλιξη και όχι συντηρητισμό. Έτσι το εμφανίζουν μόνο αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε πια σε Κράτος αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας. Γελοιότητες. Όλοι οι άλλοι ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για ένα μεγάλο κίνημα κανονικότητας, σοβαρότητας, μετατροπής της Ελλάδας σε σοβαρό Κράτος. Δεν είναι όλα υπόθεση της Αστυνομίας.

ΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ ΤΗΣ Ν.Δ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

                  

Επιμένω σταθερά από τις Εθνικές Εκλογές μέχρι σήμερα, από τις πρώτες δημοσκοπήσεις μέχρι σήμερα, ότι η 7^η Ιουλίου δεν ήταν απλά μία στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ δέχτηκε μια μεγάλης έκτασης ήττα (την τρίτη κατά σειρά σε λίγους μήνες), μια στιγμή απλής εναλλαγής στην εξουσία. Η 7^η Ιουλίου ήταν μια στιγμή τομής. Ήρθε σαν αποτέλεσμα μίας ογκούμενης απαίτησης να ηττηθεί ο λαϊκισμός και η ψευδολογία, τα παιχνίδια με τους θεσμούς και ο τυχοδιωκτισμός, ο παραλογισμός και η ιδεοληψία. Ήταν μια στιγμή που σηματοδοτούσε μία στροφή μίας ταλαιπωρημένης κοινωνίας προς τις καθαρές κουβέντες, προς μια νέα αναπτυξιακή πορεία, προς την σοβαρότητα και την κανονικότητα. Η κοινωνία παίρνοντας γεύση από το αριστεροακροδεξιό αφήγημα και τις πρακτικές μιας παρδαλής Αριστεράς,  απαίτησε να προχωρήσουμε προς το μέλλον, να γίνουμε επιτέλους Κράτος, σοβαρό Κράτος.

Αυτό είναι το πιο σημαντικό στοιχείο της εποχής και όχι οι υψηλές επιδόσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Κυβέρνησης στις δημοσκοπήσεις. Αυτές είναι καθαρές και ασφαλώς σημαντικές  ως προς το μήνυμα που εκπέμπουν έτσι κι αλλιώς. Ο Κ. Μητσοτάκης είναι ο απόλυτος κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού, διευρύνει την εκλογική διαφορά της Ν.Δ από τον ΣΥΡΙΖΑ και έχει καταλάβει τον χώρο του Κέντρου. Ωστόσο, βρισκόμαστε στον τέταρτο μήνα της νέας διακυβέρνησης. Μία αποτυχία στην αντιμετώπιση του Προσφυγικού- Μεταναστευτικού προβλήματος και μια πιθανή διεθνής ύφεση που θα επηρέαζε σε κάθε περίπτωση και την πορεία της χώρας θα μπορούσε να ανατρέψει το κλίμα. Ας μην κρυβόμαστε. Στην κατάσταση ζαλάδας και ιδεολογικής- πολιτικής- στρατηγικής απροσδιοριστίας που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και της πλήρους αδυναμίας του ΚΙΝΑΛ να αξιοποιήσει ζωτικούς χώρους ώστε να επανέλθει πιο δυναμικά στο παιχνίδι, ο Κ. Μητσοτάκης έχει αντίπαλο τις υψηλές προσδοκίες που υπάρχουν και το κλίμα αισιοδοξίας και ελπίδας που υπάρχει στην χώρα αυτούς τους μήνες.

Το πιο σημαντικό στοιχείο της περιόδου που προκύπτει και από όλες τις δημοσκοπήσεις είναι η επικράτηση κατά κράτος της ατζέντας της Ν.Δ και ο υψηλός βαθμός αποδοχής των κυβερνητικών επιλογών. Ας πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, το θέμα του Πανεπιστημιακού Ασύλου, των ανακαταλήψεων κτιρίων που είναι υπό κατάληψη, η αντιμετώπιση των μπαχαλάκηδων που μας απασχόλησαν έντονα και θα μας απασχολήσουν . Η κατάργηση του Πανεπιστημιακού Ασύλου βρίσκει σύμφωνη την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Υπέρ τασσόταν πάνω από το 70% στην έρευνα της OPINION POLL το Σεπτέμβριο και πάνω από το 65% στην έρευνα της PULSE τον Νοέμβριο. Υπέρ της κατάργησης τασσόταν και ένα ποσοστό 40%- 50% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ. Υπέρ της ανακατάληψης των κτιρίων που είναι υπό κατάληψη τασσόταν πάνω από το 70% στην έρευνα της OPINION POLL τον Σεπτέμβριο και πάλι ο μισός σχεδόν ΣΥΡΙΖΑ εκφραζόταν θετικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι όλα αυτά τα περί αυταρχισμού, ακροδεξιών πρακτικών της Κυβέρνησης και περί αστυνομοκρατίας που κραυγάζουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με μπροστάρη τον Α. Τσίπρα, όπως και η ΑΥΓΗ ή η Εφημερίδα των Συντακτών απευθύνονται σε μικρά ακροατήρια εμφανώς μειοψηφικά. Δείχνουν μη συνειδητοποίηση της νέας κατάστασης. Η κοινωνία απαιτεί κανονικότητα, σεβασμό της νομιμότητας, τάξη παντού ξεκινώντας από τα Πανεπιστήμια. Απαιτεί απλά σοβαρό δημοκρατικό Κράτος, λειτουργίες δημοσίων χώρων όπως σε όλες τις χώρες κατ΄αρχάς της Δύσης  και αυτό προϋποθέτει κάθετη αντιμετώπιση της δράσης όλων αυτών που θεωρούν τσιφλίκι τα Πανεπιστήμια, χώρος τραμπουκισμού και παρανομίας ή ακόμα και εκκόλαψης νέων τρομοκρατών. Είναι τόσες οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει αυτή η χώρα και αυτή η κοινωνία που δεν μπορεί να παρακολουθεί δήθεν αναρχικούς που ψάχνουν κανένα Πρύτανη να δείρουν, που ξυλοφορτώνουν φοιτητές ή Ρουβίκωνες που μπαίνουν όπου θέλουν και απειλούν, που κηρύσουν casus belli την εκδίωξή του από το άντρο του.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτό δεν συνιστά συντηρητισμό. Αποτελεί κοινωνική απαίτηση για μια νέα Ελλάδα. Όσοι δεν το καταλάβουν έγκαιρα και δεν πάρουν σαφείς θέσεις, αφήνοντας τα μεν ναι αλλά ή αναδεικνύοντας ψεύτικους κινδύνους, θα το πληρώσουν ακριβά. Γιά αυτό κινδυνεύει ο ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο απ΄ότι μπορεί να κατανοήσει ακόμα. Γι αυτό έχει περιθώρια το ΚΙΝΑΛ να παρέμβει καθοριστικά αφήνοντας τις επαμφοτερίζουσες θέσεις όπως αυτή που εξέφρασε στην Βουλή κατά την ψηφοφορία για την κατάργηση του καταργημένου από μπαχαλάκηδες Πανεπιστημακού Ασύλου.

Όποιος θέλει και μπορεί το καταλαβαίνει. Αν όχι, η ζωή θα δώσει πολύ σκληρές απαντήσεις. Αν όχι, όλοι δουλεύουν για τον Κ. Μητσοτάκη.