ΟΤΑΝ ΦΤΑΝΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΣΩΤΗΡΗ ΤΣΙΟΔΡΑ

 

 

Τα 1295 κρούσματα του κορονοιού που ανακοινώθηκαν την Τρίτη, μας σόκαραν όλους μας προβλημάτισαν για την έκταση που μπορεί να πάρει η διάδοση του επικίνδυνου ιού. Η παρουσία του κ. Τσιόδρα στην συνέντευξη τύπου ήταν σημαντική και μας αφύπνισε μας έβαλε σε ένα νέο τρόπο σκέψης για την συμπεριφορά μας. Έπρεπε να είσαι πολύ μικρόψυχος και ζαλισμένος από την πορεία του κόμματός σου για να βγεις να του ασκήσεις κριτική. Κι όμως φάνηκε ότι υπάρχουν τέτοια στελέχη που επιτέθηκαν στον Καθηγητή σύμβολο για την άριστη αντιμετώπιση της πρώτης φάσης της πανδημίας σε συνεργασία με μια Κυβέρνηση που πήρε έγκαιρα μέτρα και βέβαια την συμμόρφωση του λαού. Αναφερόμαστε στον Ν. Παππά και τον Χ. Γιαννούλη , γνωστά για το πολωτικό και διχαστικό τόνο εκφοράς του πολιτικού λόγου, οι οποίοι εξέφραζαν ασφαλώς και όλο τον ΣΥΡΙΖΑ αφού εξέδωσαν κοινή ανακοίνωση για μια αναφορά στα λεωφορεία , με την επίσημη κομματική ιδιότητα ως Τομεάρχης και Αναπληρωτής Τομεάρχης Συγκοινωνιών. Πρόκειται για ανακοίνωση ντροπή, χαρακτηριστική του επικίνδυνου τρόπου σκέψης που έχουν.

Η κοινή αυτή δήλωση ξάφνιασε με το θράσος, την ασέβεια και την αμετροέπεια. Ωστόσο, κακώς ξάφνιασε. Δυστυχώς ποτέ η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν είδε με καλό μάτι  την παρουσία του κ. Τσιόδρα παρουσιάζοντάς τον ότι παίζει το παιχνίδι της Κυβέρνησης λόγω της επιτυχίας στην αντιμετώπιση της πρώτης φάσης. Είναι κοινό μυστικό, ότι όταν τότε ο κ. Ξανθός είχε δηλώσει πως και ακόμα και αν υπήρχε Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τον κ. Τσιόδρα θα φώναζαν ως επιστημονικό υπεύθυνο, δεν φάνηκε να εκφράζει και πολύ το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Θυμόμαστε δε τις δηλώσεις ότι « στο τέλος θα τα πούμε», « στο τέλος θα κάνουμε τον λογαριασμό». Η εθνική ομοψυχία που εμφανιζόταν από αναλυτές και δημοσιογράφους ποτέ δεν υπήρχε κατ΄ουσία. Στην κοινωνία υπήρχε, στα κόμματα και βασικά από πλευρά ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρχε.  Τότε , μόνο το ΚΙΝΑΛ από την Αντιπολίτευση διαδραμάτιζε ένα θετικό ρόλο με ιδέες και προτάσεις.Αυτή είναι η αλήθεια. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό: Θεωρεί ότι μόνο σε ερείπια μπορεί να κάνει πολιτική. Το είχε και το έχει και σήμερα. Έτσι ανέβηκαν μετά τα πρώτα Μνημόνια με πόλωση, διχαστικό μίσος και ψέματα , έτσι θεωρούν ότι μπορούν να ξανανέβουν. Κάνουν λάθος εκτίμησης και θα το πληρώσουν. Ήδη το πληρώνουν δημοσκοπικά. Αυτό όμως είναι δικό τους θέμα.

Ας δούμε δε καθαρά, ότι ειδικά μετά τις δημοσκοπήσεις του Μαΐου και από τον ΣΥΡΙΖΑ και από το ΚΙΝΑΛ υπάρχει η επιλογή μιας μετωπικής αντιπολίτευσης και για τον κορονοιό και για την οικονομική κρίση λόγω του κορονοιού και για την όξυνση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις. Θα σημείωνα δε , ότι κάποιες φορές δείχνουν να συναγωνίζονται σε τόνους αν και δεν φαίνεται ότι αυτή η τακτική τους ευνοεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει φτάσει στο 18%-19% δημοσκοπικά και το ΚΙΝΑΛ ΣΤΟ 6.5%-7%. Γι αυτό και αυτή την περίοδο έχουμε ακούσει διάφορα περίεργα. Είναι φανερό: Η καταγραφόμενη σ΄όλες τις έρευνες απόλυτη κυριαρχία του Κ. Μητσοτάκη έχει φοβίσει, αλλά αυτό δεν τροφοδοτεί στα κόμματα της αντιπολίτευσης μια ανασύνταξη, κάποια διαφοροποίηση στην αντιπολιτευτική τακτική. Το αντίθετο. Συνεχίζουν να μηδενίζουν τα πάντα. Να παρουσιάζουν ότι η Κυβέρνηση προχωράει από αποτυχία σε αποτυχία! Πρόκειται για ατάκες με τις οποίες διαφωνεί το 70% των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ και τουλάχιστον το 30-40% του ΣΥΡΙΖΑ. Ας συνεχίσουν έτσι... Προσφέρουν μεγίστη προσφορά στον Κ. Μητσοτάκη.

Ας επιστρέψουμε όμως στα 1295 κρούσματα. Αν θέλει κάποιος να το δει ψύχραιμα θα πρέπει να κάνει μια διπλή διαπίστωση : Είναι πολύ περισσότερα από τις αρχές Σεπτεμβρίου ή Οκτωβρίου – Ακόμα και μ΄αυτό τον αριθμό η Ελλάδα δείχνει να απέχει πολύ από τις τραγικές διαστάσεις που έχει πάρει η πανδημία στην Γαλλία , στην Ιταλία και Ισπανία που έζησαν μια τραγική εμπειρία με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς και στην πρώτη φάση, αλλά και τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Η χώρα μας εξακολουθούσε  να βρίσκεται από πολύ χαμηλά έως μέτρια επίπεδα επιδημιολογικού φορτίου sars-cov-2, σύμφωνα με τη αξιολόγηση των Ευρωπαϊκών χωρών από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Ελέγχου Πρόληψης Νοσημάτων (ECDC) για την εξέλιξη της επιδημίας του κορονοϊού πέντε μέρες πριν. Εκείνη την μέρα είχαν εντοπιστεί 882 κρούσματα στην χώρα. Σ΄αυτές τις μέρες φτάσαμε τα 1295 και την ίδια στιγμή η Γαλλία συμπληρώνει τρίτη μέρα με 50.000 κρούσματα, Ιταλία- Ισπανία- Ηνωμένο Βασίλειο ξεπερνούν τα 20.000 κρούσματα ημερησίως. Η Τσεχία με πληθυσμό αντίστοιχο με τον δικό μας έχει φτάσει τα 15.000 κρούσματα ημερησίως , η Ολλανδία στέλνει ασθενείς σε Μ.Ε.Θ στην Γερμανία  οποία δεν τα πάει και ιδιαίτερα καλά. Στην Ελβετία με μισό πληθυσμό από τον δικό μας είχαν 1200 κρούσματα την μέρα πριν 12 μέρες, 5.600 πριν 5 μέρες και έφτασε 13.000.

Τι δείχνουν αυτά τα στοιχεία; Ότι η Ελλάδα είναι προς το παρόν σε πολύ καλύτερο σημείο από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Μιλάμε όμως για ένα ιδιαίτερα επιθετικό δεύτερο κύμα με βάση την διεθνή εμπειρία και γι αυτό κανείς δεν ξέρει την δυναμική που μπορεί να υπάρχει στην χώρα μας. Αυτό είναι το πρόβλημα και όχι όσα στο πρόχειρο και με ανευθυνότητα έλεγαν διάφοροι τους τελευταίους μήνες . Το Μάιο ο ΣΥΡΙΖΑ έβλεπε κίνδυνο από το άνοιγμα των σχολείων και διαψεύστηκε οικτρά.  Τον Μάιο έκανε κριτική που δεν άνοιγε η Κυβέρνηση τον Τουρισμό και στην συνέχεια έκανε κριτική που τον άνοιξε, αν και τα στοιχεία έδειχναν ότι  υπήρχε μικρή σχετικά επίδραση στα κρούσματα. Κατά την διάρκεια του Καλοκαιριού στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και του ΚΙΝΑΛ όσους μιλούσαν για τον ρόλο των νέων στην μετάδοση του ιού. Τώρα που τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά, σιωπούν Στελέχη και των δύο κομμάτων κατακεραύνωναν και όσους τόνιζαν την αξία της ατομικής ευθύνης και τους  παντούσαν ότι συγκαλύπτουν τις Κυβερνητικές ευθύνες! Γι αυτούς δεν υπήρχαν πάρτυ , συγκεντρώσεις, ξενυχτάδικα. Στην συνέχεια εντόπιζαν ότι με το σχέδιο λειτουργίας των σχολείων που είχε καταρτίσει η Υπουργός Παιδείας , θα μετατρέπονταν τα σχολεία σε εστίες υπερμετάδοσης. Πουθενά δεν το είδαμε. Εν ολίγοις, από την μία διάψευση στην άλλη και ούτε μια συγγνώμη για την αρλουμπολογία.

Σημαίνει, ότι η Κυβέρνηση δεν έχει ευθύνες; Ασφαλώς όχι . Διεφάνη μέσα από τις αποφάσεις της ότι υπήρχαν πιο καθυστερημένα αντανακλαστικά από αυτά του Μαρτίου, από ένα σχετικό εφησυχασμό και από ένα ορατό φόβο για την πορεία της Οικονομίας. Διεφάνη και από την ασάφεια ανά διαστήματα του μηνύματος  που περνούσε , μα και την ανυπαρξία ελέγχων. Διεφάνη από την καθυστέρηση να ληφθούν από πολύ πιο πριν μέτρα ενίσχυσης των ΜΜΜ και βασικά του στόλου λεωφορείων σε συνεργασία με ιδιώτες, χωρίς βέβαια να μπορεί να αλλάξει ριζικά η κατάσταση και στα λεωφορεία, πολύ περισσότερο στο Μετρό και στον Ηλεκτρικό. Ακόμα και τα τελευατία δύο νέα μέτρα που ανακοίνωσε ο Πρωθυπουργός θα μπορούσε να ανακοινωθούν τουλάχιστον δύο εβδομάδες πριν.

Τώρα είμαστε μπροστά σε μια κρίσιμη κατάσταση. Η τόλμη να αποφασιστούν τοπικά lock down όταν κρίνεται απαραίτητο με αυστηρά υγειονομικά κριτήρια και η ατομική ευθύνη όλων μας για την τήρηση των μέτρων που έχουν αποφασιστεί θα κρίνουν την συγκράτηση ή την έξαρση της πανδημίας. Το ίδιο και οι αυστηροί έλεγχοι και η αντιμετώπιση των επικίνδυνων ιδεοληπτικών των δήθεν κινημάτων κατά της μάσκας , αλλά και η τήρηση της νέας Νομοθεσίας για τις συγκεντρώσεις . Σ΄αυτή την φάση οι πολίτες έχουμε κάθε λόγο να δώσουμε από κοινού την μάχη. Η Υγεία και η Ζωή Είναι υπόθεση όλων μας. Αν κάποιες ηγεσίες ή κάποια στελέχη θέλουν να δηλητηριάζουν την δημόσια σφαίρα, να λένε ανούσιες προτάσεις ή και να επιτίθενται απέναντι ακόμα και στον Σωτήρη Τσιόδρα ας το κάνουν. Η κρίση της κοινωνίας θα είναι πολύ σκληρή για τέτοιες συμπεριφορές.

Τώρα είναι η ώρα της συνείδησης, η ώρα της καρδιάς που τόνισε και ο Σ. Τσιόδρας.

ΚΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ Ο ΠΑΝΙΚΟΣ

 

                            

 

Παρακολουθώντας την συζήτηση για την πρόταση δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Υπουργού Οικονομικών Χ. Σταικούρα , αναρωτήθηκα πολλές φορές ποιος ήταν ο πολιτικός, επικοινωνιακός στόχος του Α. Τσίπρα. Ένα είδα και κατάλαβα σίγουρα: Ότι και να είχε στο μυαλό του ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τσίπρας, οδήγησε το κόμμα του  σε μια πολιτική, επικοινωνιακή ήττα. Έδωσε την δυνατότητα στην Ν.Δ να συσπειρωθεί παραπέρα, να ακουστούν θέματα που καίνε τον ΣΥΡΙΖΑ γιατί έχει πια κυβερνητικό παρελθόν που δεν εκρίθη και θετικά αφού οδήγησε σε ένα τσουνάμι από βαριές ήττες. Τι να φταίει λοιπόν; Γιατί ο Α. Τσίπας αντί να επιλέξει άλλα πεδία αντιπαράθεσης ίσως πιο προνομιακά για αυτόν, μόνιμα το τελευταίο διάστημα κάνει λάθη, το ένα μετά το άλλο και μάλιστα με φρενήρη ρυθμό;

Δεν μπορώ να εντοπίσω τις αιτίες παρά σε σε τρεις βασικές :

ΠΡΩΤΟ: Ακόμα δεν έχει χωνέψει την ήττα και όχι μόνο αυτό. Οι δημοσκοπήσεις η μία μετά την άλλη αναδεικνύουν κάτι το μοναδικό. Αντί  δεκαπέντε μήνες μετά την νέα διακυβέρνηση η Ν.Δ να εμφανίζει φθορά πολύ περισσότερο έχοντας να αντιμετωπίσει πανδημία- οικονομική κρίση λόγω αυτής – όξυνση στις Ελληνοτουρκικές , πτώση εμφανίζει ο ΣΥΡΙΖΑ!  Όλες οι δημοσκοπήσεις δίνουν διαφορές από 16% στην καλύτερη περίπτωση μέχρι 21%. Για πρώτη φορά δημοσκοπήσεις δίνουν μάλιστα τον ΣΥΡΙΖΑ στο 18%- 19%! Εν ολίγοις ο ΣΥΡΙΖΑ χάνει τον ενα στους τρεις ψηφοφόρους του, με το 13%-15% των ψηφοφόρων του να οδεύει προς την Ν.Δ .Ταυτόχρονα οι προτιμήσεις για τον Α.Τσίπρα ως καταλληλότερο Πρωθυπουργό απέχουν έτη φωτός από τον Κ.Μητσοτάκη αλλά πολύ και από τον κανένα, καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση με 17%-18%.

Τα δεδομένα αυτά φαίνεται ότι αντί να ωθήσουν σε αναγκαίες προσαρμογές, φαίνεται ότι δημιουργούν ζαλάδα και πανικό. Κακός σύμβουλος λοιπόν το άγχος και ο πανικός. Αν συνεχίσει έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπει σε μεγαλύτερες περιπέτειες και θα αυξηθεί η αμφισβήτηση της δυνατότητας του Α. Τσίπρα να ηγηθεί στις νέες συνθήκες. Η πρόταση δυσπιστίας δείχνει να εντάσσεται σε μια τακτική χωρίς λογική και αποσαφηνισμένη στρατηγική.

ΔΕΥΤΕΡΟ: Το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι μόνο η δημοσκοπική πτώση του, αλλά και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της. Σημαντικό τμήμα της εκλογικής βάσης του φαίνεται να αντιμετωπίζει θετικά τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τις πολιτικές επιλογές του. Στην τελευταία έρευνα της OPINION POLL ( 15-10 ) προκύπτει ότι το 50% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ικανοποιημένο από τον τρόπο που αντιμετωπίζει η Κυβέρνηση την πανδημία,το 44.1% τον τρόπο που χειρίζεται τα προβλήματα με την Τουρκία και το 30.9% δηλώνει ικανοποιημένο από το συνολικό έργο της Κυβέρνησης.Ταυτόχρονα το 69.1% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει λίγο ή καθόλου ικανοποιημένο από την αντιπολιτευτική τακτική του , ενώ το 20% θεωρεί καταλληλότερο για Πρωθυπουργό τον Κ. Μητσοτάκη ( 42% τον Α. Τσίπρα και 36% τον Κανένα).

Τι δείχνουν αυτά τα στοιχεία; Έντονα σημάδια ιδεολογικής, πολιτικής αποσύνθεσης και μια διόλου ευκαταφρόνητη διείσδυση του Κ. Μητσοτάκη και σ΄αυτό το πολιτικό ακροατήριο. Είναι φανερό ότι χαλαρώνουν έως και σπάνε οι δεσμοί που οδήγησαν το 31.5% να ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ πέρυσι τον Ιούλιο. Αυτό το πρόβλημα δεν αντιμετωπίζεται με τακτικές της περιόδου 2011- 2015. Όσο πρυτανευουν τέτοια σκεπτικά, τόσο τα προβλήματα αυτά θα εντείνονται, ακόμα και αν η Ν.Δ υφίσταται ζημιές και φθορές. Το ίδιο ισχύει και αν υπάρχει επιμονή μιας τακτικής μηδενισμού της Κυβερνητικής παρέμβασης στα καυτά προβλήματα της εποχής, αφού στην κοινή γνώμη υπάρχει διαφορετική κυρίαρχη άποψη και αυτό εκφράζεται και στον χώρο του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Αυτό φαίνεται και από την αδιαφορία  με την οποία υποδέχτηκε η κοινή γνώμη την πρόταση δυσπιστίας.

ΤΡΙΤΟ : Με δεδομένη την ιδεολογική – πολιτική – προγραμματική απροσδιοριστία του ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και την απομάκρυνση από την εξουσία που έχει φθείρει την συγκολλητική ουσία που εξασφάλιζε σιωπή, εκφράζονται πια πιο ανοιχτά οι διαφορετικές απόψεις σχεδόν σ΄όλα τα θέματα. Δεν είναι μόνο αν ο Τσακαλώτος αμφισβητεί τον Α. Τσίπρα. Είναι πως όταν υπάρχει λαϊκισμός στα κοινωνικά και οικονομικά, πατριωτικός εθνικισμός στα εθνικά, μηδενικός απολογισμός για το παρελθόν, ανύπαρκτο αφήγημα για τοι μέλλον και απουσία συγκεκριμένων εναλλακτικών πολιτικών , λείπει η πλατφόρμα  ενιαιοποίησης και αυτό ενισχύει και θα ενισχύει τις φυγόκεντρες δυνάμεις. Πολύ περισσότερο όταν είναι ανοιχτό και το ταυτοτικό, φυσιογνωμικό πρόβλημά του που παίρνει  υπαρξιακές διαστάσεις.

Όταν υπάρχουν τόσα και τέτοιας ποιότητας ανοικτά θέματα, πρωτοβουλίες σαν την πρόταση δυσπιστίας δεν ενώνουν, δείχνουν αδυναμία, ενισχύουν την εχθρότητα όλων όσων δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και δεν συμβάλλουν στο σπάσιμο του τείχους απομόνωσης του ΣΥΡΙΖΑ όπως εκφράστηκε και στις εκλογές, όπως συνεχίζει να εκφράζεται και στην συνέχεια.

Αυτές οι τρεις βασικές αιτίες φαίνεται να είναι πίσω από την αποσπασματικότητα, τον λαϊκισμό , τον τυχοδιωκτισμό πρωτοβουλιών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτές είναι και οι αιτίες που έσπρωξαν σε μια κίνηση σαν την πρόταση δυσπιστίας και μάλιστα όχι ενάντια στην Κυβέρνηση αλλά κατά του Χ. Σταικούρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει λαβωμένος από αυτή την διαδικασία, προσφέροντας ταυτόχρονα ένα μεγάλο δώρο στον Κ.Μητσοτάκη .

Μάλλον στον ΣΥΡΙΖΑ  πρέπει να τα ξανασκεφτούν τα θέματα και το ίδιο ισχύει και για άλλες δυνάμεις της Αντιπολίτευσης.Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύον θανάσιμα...

 

 

ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ

 

Λίγες ώρες μας χωρίζουν από την ανακοίνωση της δικαστικής απόφασης για τη Χρυσή Αυγή. Το παραπεμπτικό βούλευμα την χαρακτηρίζει εγκληματική οργάνωση, που δρα υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος. Ακριβώς επ αυτού, θα αποφασίσει το Α΄Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, και αυτό καθιστά την Τετάρτη 7 Οκτωβρίου ως μεγάλη μέρα για την Ελληνική Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία μας. 

 

Ο Ελληνικός λαός πριν από δεκαπέντε μήνες έδωσε ένα σκληρό μάθημα στη νεοναζιστική, εγκληματική οργάνωση, αφήνοντάς την έξω από την Βουλή. Τώρα, πια είναι η ώρα της Δικαιοσύνης, που διαθέτει το κύρος, τη θεσμική ευθύνη, τα στοιχεία, και έχει πλήρη επίγνωση του ρόλου της, ώστε να πάρει δίκαιη απόφαση. Δεν χρειάζεται ούτε υποβολείς, ούτε φωνές ούτε όψιμες αντιφασιστικές κορώνες ουτε βεβαια συλλαλητήρια. Η Τετάρτη ανήκει στην Δικαιοσύνη και μόνο.  Προσωπικά είμαι αισιόδοξος. Θεωρώ ότι με την απόφαση οι νεοναζί θα δεχτούν άλλο ένα σκληρό πλήγμα. Προσωπικά ευρισκόμενος υπό καθεστώς απειλών γι αυτά που έγραφα όταν η Χρυσή Αυγή ξεκινούσε την ανοδική της πορεία, όπως και για τη μέτρηση της ΟPINION POLL που πρώτη έδειχνε ότι η εγκληματική οργάνωση έχει μπει σε πορεία που θα την οδηγούσε εκτος Βουλής είμαι πολύ ικανοποιημένος ότι σύσσωμος ο πολιτικος κόσμος είναι κάθετα αντίθετος στους φασίστες. Γι αυτο και δεν έχει κανένα  νόημα κάποιοι με γενικόλογα συνθήματα να προσπαθουν τώρα « που πέφτει η αυλαία» να εμφανιστούν ως δήθεν καθαρόαιμοι αντιφασίστες, ως πιο πολύ εν πάσει  περιπτώσει αντιφασίστες σε σχέση με άλλους.

 

Ιστορική ημέρα λοιπόν η Τετάρτη Αυτή ακριβώς τη στιγμή, έχουμε χρέος να αναλογιστούμε:

 

ΠΡΩΤΟ: Ότι αυτή η δίκη δεν θα γινόταν ποτέ, αν η δολοφονία του Παύλου Φύσσα δεν έδινε την αφορμή για μια συνολική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής και όχι μόνο όσων ενεπλάκησαν στη θρασύδειλη επίθεση και δολοφονία στο Κερατσίνι. Λόγω αυτού του χειρισμού, βρισκόμαστε σήμερα σ αυτή την στιγμή! Οι χειρισμοί της Κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου και προσωπικά του Νίκου Δένδια. Το πιο ευκολο ήταν ο Ρουπακιάς και κάποιοι ακόμα  να παραπεμφθούν σε δίκη μόνο για το συγκεκριμένο έγκλημα και  να είναι ήδη φυλακή κι όχι σαν τον Ρουπακιά που ακόμα « τη περνάει» σπιτι του. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

 

ΔΕΥΤΕΡΟ: Πως μια περιθωριακή, νεοναζιστική οργάνωση κατόρθωνε να αποκτήσει μαζική βάση, να εισέρχεται με την λαϊκή ψήφο στη Βουλή, να αποκτά πρόσβαση στους νέους και στα λαϊκά στρώματα. Τώρα, το βλέπουμε καθαρά: Ο λαϊκισμός, η βιαιότητα αντιδράσεων στα πρώτα χρόνια των Μνημονίων, ο διχαστικός λόγος, οι τυφλές καταγγελίες απαξίωσης και ενοχοποίησης συλλήβδην του Πολιτικού Συστήματος άρα και της Δημοκρατίας τροφοδοτούσαν με οξυγόνο τη νεοναζιστική συμμορία. Το μπλοκ της Χρυσής Αυγής ήταν  εκεί στην Πλατεία μαζι με τους άλλους αγανακτισμένους  διαφόρων ιδεολογικών και πολιτικών προσανατολισμών κάτω από το πανό « Η Χούντα δεν έφυγε το 1974» Όλα την νομιμοποιούσαν, της έδιναν χώρο. Το μίσος,  ο αντιευρωπαϊσμός της έδιναν ασυλία. Άλλωστε συμμετείχε και στο μπλοκ των δυνάμεων που έριξε τη Κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου καταψηφίζοντας την υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα ως Προέδρου της Δημοκρατίας , όπως και στο μπλοκ  του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015. Κάποιες δε φορές αποδεικνυόταν και αρκετά χρήσιμη στην Βουλή...  

 

ΤΡΙΤΟ: Η Χρυσή Αυγή αναπτυσσόταν. Τα γενικόλογα περί χτυπήματος των φασιστών δε έπιαναν.  Χρειάστηκαν η συστηματική αποκάλυψη της «ιδεολογίας» της, καμπάνιες ενημέρωσης, οι προσπάθειες πολιτικής απομόνωσης και βασικά  στο τέλος ο ανοικτός χαρακτηρισμός της ως εγκληματικής οργάνωσης και η παραπομπή της μ΄ αυτη τη κατηγορία σε δίκη, για να φτάσουμε στο σήμερα. Στις βουλευτικες εκλογές μετά το 2012 η Χρυσή Αυγή συγκέντρωνε ποσοστά 69.7%( Μάιος 2012), 6.92% ( Ιούνιος 2012), 6.28% ( Ιανουάριος 2015),  6.99% ( Σεπτέμβριος 2015) Εν ολιγοις    διατηρούσε τις δυνάμεις της και μετά την δολοφονία του Π.  Φύσσα. Περίπου 400.000 πολίτες την ψήφιζε και μετά την δολοφονία. Μάλιστα στην Β Πειραιά,  στις γειτονιές του Παύλου η  Χ.Α επαιρνε στις δυο Βουλευτικες Εκλογες μετά τη δολοφονία 8.18% κι 8.4%!!!!

 

ΤΕΤΑΡΤΟ: Ολως περιέργως η δίκη κράτησε πεντέμισι χρόνια! Κάποτε η ηγεσία της Δικαιοσύνης αλλά και η Πολιτική Ηγεσία, η Κυβέρνηση της εποχής η οποία ήταν και Κυβέρνηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς θα πρέπει να μας εξηγήσουν γιατί συνέβη αυτό. Ήταν συνήθεις ολιγωρίες ή και σκοπιμότητες; Οφείλονται απαντήσεις οι οποίες βέβαια θα κριθούν.

 

Ας τα κρατήσουμε αυτά στο μυαλό μας. Η Δημοκρατία δείχνει άλλη μια φορά τη δύναμή της κατά όσων την επιβουλεύονται, όμως ο κίνδυνος του νεοναζισμού είναι πάντα παρών.Στις δημοσκοπήσεις που γίνονται , το άθροισμα Χ.Α και κόμματος Κασιδιάρη φλερτάρει με το 2%. Η υπεράσπιση της Δημοκρατίας και των θεσμών της, η εξάλειψη κάθε παράγοντα διασποράς κλίματος μίσους και διχασμού, η αποτελεσματική αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων, ιδιαίτερα στη δύσκολη εποχή που διανύουμε, αλλά και η συνεχής ενημέρωση, ιδιαίτερα των νέων, για τις αποκρουστικές ιδέες κατάλυσης της Δημοκρατίας από τους φασίστες είναι τα πιο αποτελεσματικά αντισώματα απέναντι σε κάθε επανεμφάνιση νεοναζιστικών ,ρατσιστικών,  εγκληματικών συμμοριών.

 

 

Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

 

 

Αν έχω καταλάβει καλά, την ώρα που η χώρα δίνει σκληρές μάχες για την μη διάδοση του κορονοιού, για να αντιμετωπιστεί η Τουρκική επιθετικότητα και βέβαια η Οικονομική κρίση σαν αποτέλεσμα της πανδημίας, στον ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει μια πολύ σοβαρή συζήτηση για το αν πρέπει ή όχι ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ απατεώνα τον Πρωθυπουργό της χώρας. Οι τόνοι της αντιπαράθεσης δε έχουν ανέβει για τα καλά, αφού ο κ.Ε. Τσακαλώτος είπε ότι δεν είναι και πρέπον, εδώ που τα λέμε. Αστεία εικόνα ενός πολύ αριστερού κόμματος που κυβέρνησε παρέα με την ακροδεξιά για τεσσεράμισι χρόνια και τώρα ψάχνει να βρει τι είναι και που πάει, βλέποντας ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την Ν.Δ να προηγείται στην Πρόθεση ψήφου από 16% έως 20% ( η οποία απογειώνεται κι άλλο αν κάποιος κάνει πλήρη αναγωγή) , τον ΣΥΡΙΖΑ πακτωμένο κάπου στο 20% κατά μέσο όρο ( 11.5% κάτω της εκλογικής επίδοσής του)  και τον Α. Τσίπρα να υπολείπεται του Κ. Μητσοτάκη 25%-30% στην καταλληλότητα για Πρωθυπουργός.

Αντί να δούμε μία αντιπαράθεση για την ουσία μιας αντιπολιτευτικής πολιτικής που εκ των πραγμάτων δεν φαίνεται να πείθει ή για τα αίτια της ήττας σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις ή για την πτωτική πορεία και την συρρίκνωση της επιρροής του ή για την φυσιογνωμία και ταυτότητα που επιλέγει να διαμορφώσει, βλέπουμε μία αντιπαράθεση ιδεολογικής και πολιτικής παρακμής. Απ΄ότι φαίνεται ο Α. Τσίπρας επιλέγει μια τακτική βασισμένη στην επίθεση, στις ύβρεις, μια ολοκληρωτική επιστροφή στον λαϊκισμό  και ενοχλείται πολύ πια από όποιον λέει έστω δειλά « πρέπει να το ξαναδούμε». Γι αυτό και η ένταση μιας και είναι πια υπό συζήτηση αν ο Α. Τσίπρας είναι το ισχυρό χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος το γνωρίζει, αλλά και κατανοεί ότι μ΄αυτές τις δημοσκοπήσεις μάλλον εύκολος αντίπαλος είναι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πολύ απλά επομένως δημιουργεί ή θα προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα αυστηρά προσωποπαγές κόμμα, ώστε να αντιμετωπίσει τους κραδασμούς μετά από μια ακόμα ήττα. Συμπέρασμα; Όσοι πίστεψαν στα αλήθεια  για επανιδρύσεις, για ευρείες προοδευτικές παρατάξεις, για σύγχρονες Κεντροαριστερές μάλλον αρχίζουν να αισθάνονται άσχημα για τις ευγενείς αυταπάτες τους.

Αν δε έχουν ψευδαισθήσεις, ας κοιτάξουν και γύρω τους. Βρίσκονται στον ίδιο χώρο με μια Βουλευτή που αποκάλεσε τον Πρωθυπουργό της χώρας άπατρι, με ένα αψύ στέλεχος που αφού έβρισε τους πάντες και μετά έτρεχε να κρυφτεί πίσω από την Βουλευτική ασυλία εβγαλε άχρηστο και τον Καθηγητή Σύψα, όπως και με ένα πρώην διανοούμενο του εκσυγχρονισμού που μετά τα 70 ανακάλυψε την ορμή της εξέγερσης και μας δηλώνει ότι θα έβαζε αυτός τις φωτιές στην Μόρια, όπως και ότι θα αντισταθεί(!) κατά τυχόν προληπτικών μέτρων για τους 65 και άνω που είναι η πιο επικίνδυνη ηλικιακά κατηγορία απέναντι στον κορονοιό.

Ας κοιτάξουν την νεολαία αυτού του κόμματος που αφού πήγε στον Γράμμο για κατασκήνωση για να μας θυμίσει τον εμφύλιο, στηρίζει τώρα τις καταλήψεις των μαθητών παρέα με τους ψεκασμένους και τους γραφικούς συνωμοσιολόγους. Ας σκεφτούν καλά την στάση τους απέναντι στην Κυβέρνηση που δημιουργει την εικόνα ανθρώπων που θα ήθελαν μια υγειονομική, οικονομική ή και εθνική καταστροφή, μήπως και ρεφάρουν και ας διαβάσουν καλά τις εξελίξεις με την υπόθεση Παπαγγελόπουλου ή και του παλιού γνώριμου για πολλούς απ΄αυτούς Χρήστου Καλογρίτσα.

Μιλάμε για μια τραγωδία με ένα κόμμα που κατηγορεί την Κυβέρνηση γιατί δεν παίρνει έγκαιρα μέτρα για τον κορονοιό για να τα αμφισβητήσει και να τα ειρωνευτεί δια στόματος αρχηγού , όταν αυτά προωθούνται.  Για ένα κόμμα που οικονομικά ζητάει απλά πιο πολλά, σε πιο πολλούς και μάλιστα εμπροσθοβαρώς από τον Μάρτιο, σαν να λέει « θα τιναχτεί κάποια στιγμή η μπάνκα στον αέρα, που θα πάει». Για ένα κόμμα που οδηγείται από αδιέξοδα σε αδιέξοδα και με αυτά που λέει και κάνει βοηθάει πολύ, μα πάρα πολύ τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Κρίμα, γιατί θα ήταν χρήσιμο ένα μεγάλο, σύγχρονο , Κεντροαριστερό κόμμα που να μιλάει με την γλώσσα της αλήθειας, της λογικής και του μέλλοντος. Φαίνεται όμως μέχρι στιγμής ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει και επομένως κινδυνεύει από ακόμα μεγαλύτερη συρρίκνωση. Τώρα είναι η ώρα του ΚΙΝΑΛ θα έλεγε κάποιος, αλλά δεν φαίνεται κι αυτό να μπορεί. Ένα κόμμα που στην πρώτη φάση της πανδημίας έδωσε δείγματα πολύ σοβαρής τακτικής, παρασύρεται, νομίζει ότι αν μιμηθεί λίγο τον ΣΥΡΙΖΑ κάτι θα « τσιμπήσει». Με χάιδεμα των νέων, με αποφυγή παραδοχής της ατομικής ευθύνης, με φράσεις σαν « η Κυβέρνηση παίζει κορώνα γράμματα την Παιδεία και την Υγεία» με ανακάλυψη αυταρχισμού ενάντια στις καταλήψεις σχολείων( πολύ γραφικό αυτό!) δεν εμφανίζει κάτι νέο, κάτι διαφορετικό. Αφού η original δύναμη που λέει τέτοια κενού περιεχομένου φραστικά σχήματα υπάρχει και συνήθως ο original κερδίζει τον μικρό που πάει να τον μιμηθεί. Το ΚΙΝΑΛ έχει χώρο, αρκεί να εκφράσει κριτικά πειστικό λόγο απέναντι στις Κυβερνητικές ολιγωρίες ή και τα λάθη, προτείνοντας λύσεις, δείχνοντας ότι είναι μια χρήσιμη δύναμη. Ας το κάνει όμως γιατί με τις γενικόλογες καταγγελίες ή την αλαζονεία του « εμείς τα είχαμε πει έγκαιρα» κινδυνεύει να πέσει σε τοίχο.

Τα δύσκολα για την χώρα είναι μπροστά ακόμα, όμως όπως παίζεται το πολιτικό παιχνίδι μέχρι στιγμής το κερδίζει άνετα ο νυν Πρωθυπουργός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν υπάρξει ολιγωρίες, ορατά  σφάλματα, δείγματα αλλαζονείας. Σημαίνει ότι η Αντιπολίτευση με τον ανερμάτιστο, αγχωμένο, στείρα καταγγελτικό λόγο της του προσφέρει μεγάλες υπηρεσίες. Την ώρα που κοινωνικές κατηγορίες μπορεί να αγανακτούν με την Κυβερνητική Πολιτική, σηκώνουν το κεφάλι, κοιτάνε γύρω και τρομάζουν. Οι εναλλακτικές λύσεις είναι τόσο μα τόσο φτωχές και κάποιες από αυτές τόσο μα τόσο επικίνδυνες.

Κρίμα, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, αν υπήρχε δηλαδή σοβαρή, συγκροτημενη Αντιπολίτευση και η χώρα και το Πολιτικό Σύστημα και η Δημοκρατία και οι πολίτες θα έβγαιναν κερδισμένοι.