Σάββατο 28 Μαΐου 2011

ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ...

ΠΑΡΕΠΙΠΤΟΝΤΩΣ ,ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΗΝΑ ΥΠΕΒΑΛΑ ΓΡΑΠΤΩΣ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ- ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟΝ ΡΩΤΟΥΣΑ ΠΟΣΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΕ ,ΜΕ ΤΙ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ,ΜΕ ΤΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙ ΚΡΙΤΗΡΙΑ .
ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΘΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΩ ΠΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.ΩΣΤΟΣΟ , ΠΟΙΟΣ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΑΕΙ ,ΝΑ ΚΡΥΒΕΙ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ,ΝΑ ΦΕΡΕΤΑΙ ΜΕ ΤΕΤΟΙΑ ΑΔΙΑΦΑΝΕΙΑ ? ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ ?

ΠΕΡΙ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ


του Ζαχαρία Ζούπη, Πολιτικού Αναλυτή
Αν δεν κάνω λάθος, η συζήτηση για την αναγκαιότητα ύπαρξης ευρύτερων συναινέσεων πάνω σε ένα πρόγραμμα αναγκαίων μεταρρυθμίσεων για την σωτηρία της χώρας διεξάγεται εδώ και πολύ καιρό. Ωστόσο, μπορεί η παρέμβαση του κ.Όλι Ρεν να ήταν unfair, όμως ας είμαστε ειλικρινείς. Θέτει δεν θέτει το ζήτημα η τρόικα και μάλιστα είναι ντροπή μας που το θέτει ,το πρόβλημα παραμένει. Η σωτηρία της Ελλάδας, μίας ουσιαστικά χρεωκοπημένης χώρας που συντηρείται προς το παρόν λόγω των 110 δισ.ευρώ του τρισκατάρατου Μνημονίου, δεν είναι ευθύνη και δεν μπορεί να διασφαλιστεί απλά και μόνο από μία Κυβέρνηση, όσο ισχυρή και αν είναι κοινοβουλευτικά, όσο καλά και αν θεωρήσουμε ότι μπορεί να κάνει την δουλιά της. Απαιτεί ευρεία κοινωνικη και πολιτικά συμφωνία στην βάση της λογικής. Προυποθέτει γενική συστράτευση για την υλοποίηση ενός σαφούς πλαίσιου στόχων και μέτρων. 
Εννοείται ότι αναφερόμαστε σε συμφωνία δυνάμεων στην οποία δεν μπορεί να συμμετέχουν εκ των πραγμάτων όσοι προτείνουν την επιστροφη μας στην δραχμή χωρίς να έχουν το θάρρος να ενημερώσουν την κοινωνία για τις συνέπειες μίας τέτοιας κίνησης ,όσοι αρέσκονται στην γενική καταγγελία των πάντων η όσοι προτείνουν στην ελληνική κοινωνία περίπου το μοντέλλο της Βόρειας Κορέας .Αυτοί ας φωνάζουν και ας επιδιώκουν να " τσιμπήσουν " κάτι, αφού είναι φυσικό να βρίσκουν ακροατήρια στην" τελευταία κομμουνιστική χώρα της Ευρώπης ". Αναφερόμαστε λοιπόν στις δυνάμεις που ας θεωρήσουμε ότι έχουν στοιχειώδη αίσθηση της κατάστασης και της πραγματικότητας .

ΜΙΑ ΑΡΝΗΣΗ - ΕΚΠΛΗΞΗ (;) ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ ΤΖΑΝΗ

ΕΝΑΣ ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΟΥ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΗΝ ΑΥΤΕΝΕΡΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ

Του Ζαχαρία Ζούπη, Δημοτ.Συμβούλου- π.Αντιδημάρχου




Στην τελευταία συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κερατσινίου - Δραπετσώνας μία έκπληξη (;) περίμενε τον φίλο Γιώργο Τσιρίδη, πολλούς Δημοτικούς Συμβούλους που δεν γνώριζαν τις εσωτερικές συζητήσεις στην παράταξη " ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ -ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ ", αλλά και μια σειρά ενεργούς πολίτες που δεν περίμεναν τέτοια συμπεριφορά του Δημάρχου Λουκά Τζανή απέναντι στην πρότασή τους, την διαθεσιμότητά τους και την θέλησή τους να προσφέρουν. Αναφέρομαι στην πρόταση του Δημοτικού Συμβούλου Γ.Τσιρίδη να συγκροτηθεί μία ευρεία Επιτροπή που θα συζητάει, θα επεξεργάζεται θέματα και απόψεις και συνολικά θα προσπαθει να προωθήσει μαζί με την Δημοτική Αρχή την Ανάπλαση των Λιπασμάτων.
Επρόκειτο για μία πρόταση που είχε αναδειχθεί στην πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου " Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗ ", στην οποία συμμετείχαν κοντά στους 200 πολίτες που ειχαν συμφωνήσει να κατατεθεί μία τέτοια πρόταση στο Δημοτικό Συμβούλιο. Σημειωτέον δε, ότι μία τέτοια Επιτροπή στο πλαίσιο του Δήμου Δραπετσώνας λειτουργούσε επί σειρά ετών και ότι τώρα πια ήταν ευκαιρία να αναθερμανθεί η λειτουργία της, αλλά και να διευρυνθεί πολιτικά, αυτοδιοικητικά - παραταξιακά, κοινωνικά και γεωγραφικά στο πλαίσιο του ενιαίου πια Δήμου Κερατσινίου - Δραπετσώνας και ενώ η Ανάπλαση της περιοχής έχει αναδειχθεί σε στρατηγικής σημασίας παρέμβαση για τη ανάπτυξη όλης της ευρύτερης περιοχής Πειραιά και υπάρχει η αίθηση ότι αναμένονται εξελίξεις.

Κι' ομως, ο "ευαίσθητος" απέναντι στην συμμετοχή των πολιτών και την διαφάνεια Λουκάς Τζανής απέρριψε δίχως πολλά, πολλά την πρόταση !

Παρασκευή 27 Μαΐου 2011

ΕΝΑ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΦΡΕΝΟΚΟΜΕΙΟ


Του Ζαχαρία Ζούπη, Πολιτικού Αναλυτή 

Τελικά αυτή η χώρα δεν "παίζεται με τίποτα". Γιατί όταν έχεις φτάσει στο χείλος της χρεωκοπίας και της καταστροφής και ακόμα συζητούνται ανοησίες, σημαίνει οτι υπάρχει συλλογική μυωπία, πριν απ' ολα του πολιτικού κόσμου, αλλά και στην συνέχεια όλων όσων έμαθαν να ζουν σε τεχνητή ευμάρεια και η χώρα να πορεύεται επί 30 χρόνια με ξέφρενους ρυθμούς δανεισμού για να μπορεί η κάθε ανεύθυνη Κυβέρνηση να διορίζει χιλιάδες ακόμα και από τα παράθυρα, να εμφανίζει δήθεν κοινωνικό - φιλολαικό πρόσωπο με δανεικά και όλοι μαζί να ζούμε χαρούμενοι στην τελευταία "χώρα του υπαρκτού σοσιαλισμού" στην Ευρώπη. Ξεχνώντας προφανώς, ότι όλες αυτές οι χώρες κατέρρευσαν η μία μετά την άλλη μέσα σε ένα χρόνο ... 

Ας πάρουμε για παράδειγμα την αντιμετώπιση που είχε η φωνή αγωνίας της Ελληνίδας Επιτρόπου Μαρίας Δαμανάκη, η γνωστή δήλωσή της. Προφανώς η κυρία Δαμανάκη δεν είναι μυθομανής. Κινείται σε κύκλους της Ευρωπαικής Ένωσης, μιλάει με Επιτρόπους, τεχνοκράτες, οικονομολόγους, εν γένει σοβαρότερους ανθρώπους από κάτι μεγαλοδημοσιογράφους που δείχνουν να ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο με το συμφέρον του Συγκροτήματος που ανήκουν παρά της χώρας.Δέχεται επομένως ερεθίσματα και θέλησε να εκπέμψει ένα ΣΟΣ σε μία χώρα που ένα τμήμα του πληθυσμού πιστεύει ότι " όλα είναι ένα ψέμμα ", ότι "όλα είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας κατά της Ελλάδας" και εν ολίγοις δεν τρέχει και τίποτα ... Που το κακό λοιπόν ;

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Πριν τέσσερις περίπου μήνες εκλέχτηκε μια νέα δύναμη στην Διοίκηση του Δήμου. Σημαίες της είχε τα συνθήματα για «ανεξαρτησία», διαφάνεια, διαβούλευση, ανανέωση. Στη ρητορική της περιείχε γενικόλογους στόχους για «νέα οράματα», «νέες ιδέες» και άλλα παρόμοια. Σ’αυτούς τους μήνες έχουν συμβεί πολλά που έχουν διαψεύσει όσους πίστεψαν αυτές τις διακηρύξεις και τον εκφραστή τους, τωρινό Δήμαρχο Λουκά Τζανή. Δεν είναι της ώρας μια τέτοια ανάλυση. Αυτό που είναι σαφές είναι ότι η συζήτηση για τα ανταποδοτικά τέλη, το Τεχνικό Πρόγραμμα και τον Προϋπολογισμό του νέου Καλλικρατικού Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας αποτέλεσε μια άσχημη εμπειρία, μια πλήρη διάψευση των προσδοκιών για μια νέα αρχή, αλλά και όλων των άλλων διακηρύξεων. Ας επισημάνουμε ορισμένα κρίσιμα θέματα:

ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑΣ

Του Ζαχαρία Ζούπη, Πολιτικού Αναλυτή 

Η χώρα μας από την απελευθέρωσή της τουλάχιστον και μετά δε φημιζόταν ποτέ για τον ορθό λόγο, για την αξιοκρατία, για την ανάδειξη των πραγματικά χρήσιμων κοινωνικών, οικονομικών και επιστημονικών δυνάμεων,για το σύγχρονο πνεύμα. 

Από την Μεταπολίτευση δε και μετά σε αυτά τα στοιχεία του Ελληνικού Κράτους προστέθηκαν με προοδευτική και ενίοτε αριστερή επίφαση ο άκρατος λαϊκισμός, εκχυδαϊσμός της Δημοκρατίας που κατά τ’άλλα εδραιωνόταν και διευρυνόταν, η δήθεν συμμετοχική αντίληψη που μετατράπηκε στο «νταβατζιλίκι» συνδικαλιστών και αγροτοσυνεταιριστών, η άποψη ότι η ανεργία αντιμετωπίζεται με εκατοντάδες χιλιάδες αναξιοκρατικούς διορισμούς στο στενό και δημόσιο τομέα και όχι μέσα από μια αναπτυξιακή διαδικασία. Προστέθηκε η αντίληψη ότι μπορείς να κάνεις τα πάντα αρκεί να έχεις τις κατάλληλες διασυνδέσεις, ότι τα Κρατικά Ταμεία είναι μια «μυθική οντότητα» όπου πάντα υπάρχουν χρήματα, ότι είναι «μαγκιά» να κλέβεις το Κράτος δια της συνεχούς, προκλητικής φοροδιαφυγής και της προκλητικής κατασπατάλησης των καλλιεργειών. Έτσι φτάσαμε στην Κρίση, παριστάνοντας ακόμα και τώρα ότι δεν έχουμε καταλάβει πως φτάσαμε σε αυτό σημείο. 

ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ...



Ένα χρόνο μετά το Μνημόνιο, η χώρα βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση, οι πολίτες σε κατάσταση πλήρους απογοήτευσης και όλοι μας σε ένα φαύλο κύκλο από αντιφατικές φήμες, αρνητικά αποτελέσματα, ολιγωρίες ενδοκυβερνητικές εμπλοκές και στοιχήματα για το πότε ακριβώς θα γίνει η αναδιάρθρωση και με ποιους όρους.
Εν τέλει ένα ερώτημα αιωρείται. Που πάει η χώρα; Για να είμαστε δε ειλικρινείς, σε μία χώρα με τόσο υπονομευμένη την κοινωνική συνοχή, το ερώτημα αυτό αιωρείται από 
τον καθένα μας. Που οδεύω εγώ ως άτομο ακόμα και αν καταστραφεί η χώρα;

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΑΣΠΗ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ


Δήλωση-καταγγελία του Δημ.συμβούλου Κερατσινίου-Δραπετσώνας Ζαχαρία Ζούπη
Από το καλοκαίρι και μετά έχω βρεθεί στο επίκεντρο συνεχών και πρωτοφανών επιθέσεων από διάφορα κέντρα που στήριξαν περισσότερο ή λιγότερο ανοικτά την υποψηφιότητα Τζανή. Περίμενα επιθέσεις. Σε εκλογική μάχη πηγαίναμε. Αρχικά διεκδικούσα τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και νομίζω με αξιώσεις. Για πολλούς μάλιστα ήμουν η καταλληλότερη επιλογή. Στη συνέχεια τάχθηκα στο πλάι του Αλέκου Χρυσού, όχι επειδή έγινα ξανά λάτρης του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού ,αλλά επειδή όπως και όλοι οι διεκδικητές του χρίσματος, είχα δώσει τον πολιτικό και ανθρώπινο λόγο μου και έχω το «κακό», σε αντίθεση με άλλους να τον τηρώ. Διαδραμάτισα εν ολίγοις ένα πρωταγωνιστικό λόγο κα ήταν λογικό να συγκεντρώσω τα πυρά, αφού αποτέλεσα από τις βασικές αιχμές της παράταξης ,ιδιαίτερα στο Κερατσίνι.