ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΕΝ ΟΨΕΙ ...

ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΕΝΟΨΕΙ

Δύο μόλις μήνες μετά τις εκλογές και τίποτα δεν είναι το ίδιο. Μόλις δύο μήνες μετά ! Από την αίσθηση του στρατηγικού χαρακτήρα της δεύτερης εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ  και της παντοκρατορίας του στην αίσθηση ότι ανά πάσα στιγμή όλα μπορούν να καταρρεύσουν. Από την κατηγορηματική άρνηση του Α. Τσίπρα να συζητήσει οτιδήποτε για Κυβέρνηση συνεργασίας , στην έκκλησή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μεσολαβήσει για να υπάρξουν συναινέσεις ! Από τις υποσχέσεις για παράλληλα προγράμματα στην σκληρή εφαρμογή του 3^ου και πιο σκληρού απ όλα Μνημονίου ,και από τα « υπερήφανα » συνθήματα για « κανένα σπίτι σε τραπεζίτη » στους μαζικούς πειστηριασμούς . Από την «αλλαγή της Ευρώπης » και « το χτύπημα του νεοφιλελευθερισμού » στις συνεχείς αποτυχημένες διαπραγματεύσεις, στην επιβολή μέτρων που οι προηγούμενες Κυβερνήσεις δεν περνούσαν, στην φοροεπιδρομή . Μα δεν είναι στιγμές που η Πολιτική έχει μια άγρια ομορφιά; Το δυστύχημα είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που μαρσάρει διαρκώς  κολλημένη στο τέλμα και τώρα μπαίνει και πάλι σε μια φάση πολιτικής αστάθειας.

Η μαύρη τρύπα της κρίσης δεν θα άφηνε και δεν θα αφήσει ανέγγιχτο  και στο επόμενο διάστημα τον ΣΥΡΙΖΑ .Θα πρέπει να ξαναδούν τις αναλύσεις τους όσοι αναλυτές ,δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι ανέλυαν πριν λίγες μόλις βδομάδες την απόλυτη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ για τα επόμενα χρόνια .Βιάστηκαν ,έκαναν λάθος, όσοι βέβαια δεν ήταν στημένοι αρθρογράφοι. Περιέγραφαν το αδύνατο και αυτό που δεν έχει συμβεί σε καμιά χώρα που πέρασε  μεγάλη κρίση ,ιδαίτερα κρίση επιβίωσης. Η κρίση θανάτωσε το ΠΑΣΟΚ , έφερε σκληρό πλήγμα στην Ν.Δ. Δεν θα άγγιζε τον ΣΥΡΙΖΑ ; Θα έλεγα πολύ περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ που μεταμορφώθηκε από κόμμα μιας δήθεν ριζοσπαστικής αριστεράς σε ένα κόμμα που εφαρμόζει τα πάντα, από το κόμμα που θα έσκιζε τα Μνημόνια στο κόμμα που εφαρμόζει ακόμα και αυτά που αρνιόταν ο Σαμαράς. Από κόμμα ελπίδα σε κόμμα που θα μειώσει δραματικά τις συντάξεις , θα αυξήσει την ύφεση και την ανεργία ,θα κάνει πλειστηριασμούς και θα υπογράψει το κλείσιμο χιλιάδων ακόμα επιχειρήσεων με την φορολογική πολιτική που εφαρμόζει γιατί αρνείται να δει την μείωση δαπανών .

Έτσι ,το τι συνέβη στην Βουλή με την διαφοροποίηση τριών βουλευτών δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Κακώς κάποιοι κάνουν τους ξαφνιασμένους. Όσοι πίστευαν ότι φεύγοντας τα στελέχη της ΛΑΕ ,λύνονταν τα χέρια του Α.Τσίπρα , μάλλον δεν κατάλαβαν τίποτα για το τι συνέβη τα τελευταία πέντε χρόνια και το 5% έγινε 36.5% .Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την πιο λαϊκίστικη αντιπολίτευση που γνώρισε ποτέ η χώρα ,μηδένισε τα πάντα, δεν ψήφισε ποτέ τίποτα .Στελέχη του διακρίθηκαν σε ύβρεις ,προπηλακισμούς ,απλουστεύσεις της πραγματικότητας ,επικίνδυνες για την χώρα τακτικές, απελπιστικά κοστοβόρες για την χώρα ψευδαισθήσεις η και τυχοδιωκτικές ενέργειες . Λέτε να αρκούσε μια « κωλοτούμπα » και « οι ηγετικές δυνατότητες » του Α.Τσίπρα που πολύ εκθείαζαν σαν να ζούσαμε σε μια νέα σταλινική περίοδο για να μεταλλαχτεί επί της ουσίας ένα κόμμα ; Μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων ήταν και είναι εκτός τόπου και χρόνου όσο και αν η λατρεία της εξουσίας ενσωματώνει κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις και δημιουργεί τάσεις εξωραϊσμού και των πιο απαράδεκτων πολιτικών, πολιτικών και ιδεολογικών υποχωρήσεων. Τον Σεπτέμβριο πολλοί μα πάρα πολλοί πολίτες ψήφισαν με την ελπίδα « ότι κάτι θα γίνει »,ότι παρά τις δύσκολες συνθήκες « η Αριστερά θα βάλει την σφραγίδα της ».Δεν νομίζω ότι αισθάνονται άνετα αυτές οι δυνάμεις με ότι συμβαίνει αυτή την περίοδο η με ότι καταλαβαίνουν ότι θα συμβεί. Άλλωστε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν προχώρησε σε κάποιο συντεταγμένο πολιτικό – ιδεολογικό επανακαθορισμό .Απλά εμφάνισε το Μνημόνιο δήθεν σαν αναγκαία κίνηση για να κερδηθεί χρόνος ( και να γίνει άραγε τι; ) και μετέτρεψε τον ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα σε μηχανισμό στήριξης χειρισμών του Α. Τσίπρα και μιας παρέας του Μαξίμου ,όπως και τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σχολιάζουν. Αυτή είναι και η βάση των διαφοροποιήσεων στο επόμενο διάστημα.

Όμως υπάρχει και κάτι άλλο που ξεπερνάει τα όρια της αλλαζονείας . Ήταν γνωστό στον Πρωθυπουργό τι είχε συμφωνήσει και υπογράψει. Ήταν γνωστό τι μέτρα θα εφάρμοζε. Πως λοιπόν αρνιόταν κάθε συζήτηση για ευρύτερη συνεργασία προεκλογικά; Πως έσπευσε να σχηματίσει Κυβέρνηση των 155 με τους αγαπημένους του ΑΝΕΛ ; Που στήριζε την αισιοδοξία του ότι η Κυβέρνησή του έχει ορίζοντα τετραετίας; Πόνταρε σε άφωνα ,άβουλα πολιτικά στελέχη και σε βουλευτές που εφαρμόζουν όπως στην εφηβεία τους  δημοκρατικό συγκεντρωτισμό; Έτσι φτάσαμε πάλι σε ένα κρίσιμο σημείο για την χώρα ( γιατί αυτό είναι το βασικό και όχι το μέλλον του οποιουδήποτε κόμματος ) , σε μια επαναφορά κλίματος πολιτικής αστάθειας με ότι αυτό σημαίνει και για το κλίμα στον οικονομία και τις υποτιθέμενες επενδύσεις . Έτσι φτάσαμε από τον Πρωθυπουργό που δεν σήκωνε κουβέντα, στον Πρωθυπουργό που ζητάει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας μεσολάβηση για συναινέσεις. Βλέπετε μπροστά υπάρχουν πολλά, μα πάρα πολλά κρίσιμα θέματα .Από μέτρα για τους αγρότες μέχρι το Ασφαλιστικό και από τις εργασιακές σχέσεις μέχρι το νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων. Μιλάμε για πραγματικό ναρκοπέδιο ….

Και τώρα ; Μα τώρα πρέπει πρώτα ο Α. Τσίπρας να αποσαφηνίσει τι θέλει.  Αν ως συναίνεση ορίζει να πάνε οι άλλοι να του ψηφίσουν αυτά που δυσκολεύεται, μάλλον δεν έχει κατανοήσει ότι έχει υποστεί μεγάλο πλήγμα το πολιτικό του κεφάλαιο ,όπως και η αξιοπιστία του. Ο ίδιος κορόιδεψε ανοικτά τους πολιτικούς αρχηγούς κατ ΄επανάληψη το κρίσιμο Καλοκαίρι που περάσαμε με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν θέματα και στα κόμματά τους αφού φάνηκαν ως ενδοτικοί .Τους ζήτησε στήριξη και του την έδωσαν, ενώ δεσμεύτηκε για μη εκλογές και τελικά έκανε εκλογές στο όνομα του εσωκομματικού του προβλήματος ,ενώ ο ίδιος ομολόγησε ότι το είχε σκεφτεί καιρό πριν. Τους πήγε σε εκλογές και τους κατηγορούσε ,ότι αυτοί τον πίεζαν να υπογράψει Μνημόνιο ενώ όλη η Ελλάδα έχει καταλάβει πια την επιβάρυνση της χώρας κατά δεκάδες δις. από τις πιρουέτες Α. Τσίπρα- Γ. Βαρουφάκη .Πριν τους έβαλε να ψηφίσουν το Μνημόνιό του ,δίχως καμιά διαπραγμάτευση. Προεκλογικά εμφανίστηκε και πάλι αντιμνημονιακός και μίλαγε για παράλληλο πρόγραμμα κλείνοντας το μάτι ότι δεν θα εφαρμόσει και πάρα πολύ το δικό του Μνημόνιο. Ε ,όπως και να το κάνουμε η συναίνεση προυποθέτει και αξιοπιστία και συνεννοήσεις και ο Α.Τσίπρας έκαψε πολλά χαρτιά και μάλλον πρόωρα .Αν και έξυπνος πολιτικός , φαίνεται να ξεμένει από χαρτιά μόλις στον 11^ο μήνα θητείας του και ας θριάμβευσε τρεις φορές στις κάλπες . Καμιά συναίνεση δεν μπορεί να περιμένει αλά καρτ με την μορφή της ψήφισης ένός ,δύο κρίσιμων νομοσχεδίων που περιμένει – και θα έχει προσθέτω εγώ – διαρροές . Είναι μόνος και ακόμα και αν η αντιπολίτευση στο σύνολό της μοιάζει να παραπαίει ,ας μην έχει ψευδαισθήσεις. Περικυκλώνεται σταθερά, μένει όλο και και πιο μόνος τόσο πολιτικά ,όσο και κοινωνικά γιατί δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι οι πολίτες θα υποδέχονται στωικά τα μέτρα .

Υπάρχει πάλι η περίπτωση ,ο Α.Τσίπρας να παίζει, να προσπαθεί να « ρίξει την μπάλα στην εξέδρα » ,να προσπαθεί να εκθέσει τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης προσπαθώντας να τους ρίξει το βάρος για κάποιο πολύ πιθανό « ατύχημα ».Γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ότι το GREXIT είναι πάντα εδώ, λίγο πιο πέρα .Όμως η χώρα δεν προχωράει με τακτικισμούς ,με « κολπάκια »,με τρικ . Είναι σε δεινή θέση ,η κοινωνία βογγάει, οι πολίτες είναι ζαλισμένοι από φόρους ,ανέχεια, ανεργία έλλειψη προοπτικής ,ενώ εμφανίζονται και οι κίνδυνοι μιας ανάφλεξης στην περιοχή με την Ελλάδα στην μέση. Αυτή την ώρα ,ο Α.Τσίπρας  - αν τον νοιάζει η χώρα – θα μπορούσε και θα έπρεπε να πάρει την πρωτοβουλία της συγκρότησης μιας Κυβέρνησης ευρείας βάσης  με προγραμματική συμφωνία σε όλα και όχι σε μερικά που τον καίνε. Μια Κυβέρνηση με προγραμματική Συμφωνία και με πρόσωπα που θα μπορούν να υπηρετήσουν ένα τέτοιο σκοπό .Τότε θα ήταν διαφορετικά ,πολύ περισσότερο, αν ο Α.Τσίπρας  έκανε και μια στοιχειώδη και εντελώς απαραίτητη αυτοκριτική για την πορεία ,την πολιτική συμπεριφορά και τις επιλογές του.

Η αλήθεια είναι ότι δεν το βλέπω .Σημειώνω όμως ,ότι Πρωθυπουργός γίνεσαι κερδίζοντας και λόγω συγκυρίας εκλογές. Ηγέτης γίνεσαι με τις επιλογές σου ,με την ευθύνη και την ειλικρίνεια απέναντι σάυτή την χώρα που αναζητά εναγωνίως φως ,ελπίδα,προοπτική . Δεν γίνεσαι πάντως προκαλώντας πιθανά τέταρτη εκλογική μάχη σε ένα χρόνο με καταστροφικά αποτελέσματα για την χώρα, την κοινωνία, και  την οικονομία.