Εικόνα πρώτη: Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του
Κερατσινίου-Δραπετσώνας τον Φεβρουάριο του 2015 μέσα σε ένα κλίμα ελπίδας και
ανάτασης. Το Συμβούλιο ομοφωνεί ουσιαστικά σε ένα ψήφισμα που τάσσεται κατά
της πώλησης του Λιμανιού του Πειραιά, αλλά το κλίμα δεν οφείλεται κυρίως
σ’αυτό. Το κλίμα αισιοδοξίας οφείλεται βασικά στην ελπίδα ότι ανοίγει ένας νέος
δρόμος για την Ανάπλαση της πρώην Βιομηχανικής Ζώνης, το όνειρο χρόνων για τους
κατοίκους της περιοχής. Ο π. Υπουργός
ΥΠΕΚΑ Π. Λαφαζάνης δεσμεύεται ότι θα περάσει άμεσα τροπολογία των
ρυθμίσεων Μανιάτη που απογείωνε τον συντελεστή δόμησης και έδινε την δυνατότητα
βιομηχανικών και βιοτεχνικών χρήσεων στην έκταση των 640 στρεμμάτων, κάνοντας
ορατό τον κίνδυνο τσιμεντοποίησης της περιοχής και επιστροφής στην «εποχή του
φουγάρου». Ο εκπρόσωπος της Περιφέρειας δεσμεύεται για ελέγχους τήρησης των
προβλεπόμενων στην Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων των «δραστηριοτήτων
Μελισσανίδη» από τις Υπηρεσίες της Περιφέρειας, όπως και για τη διασφάλιση των
απαραίτητων πόρων για την αγορά τμημάτων της έκτασης και την πραγματοποίηση
Μελέτης και Αρχιτεκτονικού Διαγωνισμού. Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι αντάλλαξαν απόψεις
και είχαν καταλήξει σε ένα κατ’αρχήν πλαίσιο για το μέλλον της Ανάπλασης. Τι τροφοδοτούσε το κλίμα αισιοδοξίας και
ελπίδας ακόμα και σε δυνάμεις που δεν ήταν ΣΥΡΙΖΑ; Το γεγονός ότι, στην
Κυβέρνηση, Περιφέρεια και Δήμο ήταν για πρώτη φορά δυνάμεις με αντίστοιχες
πολιτικές, ιδεολογικές, αυτοδιοικητικές απόψεις. Αυτό σαφώς δημιουργούσε δύναμη
πυρός και για την Ανάπλαση των Λιπασμάτων.
Εικόνα δεύτερη: Συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου μόλις οκτώ μήνες
μετά (9/10). Όλα είναι εντελώς διαφορετικά:
·
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ προχωράει με ρυθμούς
τυφώνα Κατρίν. Ο Υπουργός και οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που σε δεκάδες συσκέψεις
είχαν δηλώσει ότι θα την καταψηφίσουν, δηλώνουν ότι την θεωρούν αναπόφευκτη.
Βλέπετε, έτσι κι αλλιώς συμπεριλαμβάνεται στο 3ο Μνημόνιο. Οι προσπάθειες να
εμφανιστεί ο Αλέξης Τσίπρας «δέσμιος του ΤΑΙΠΕΔ» ακούγονται τουλάχιστον
αστείες. Το ΤΑΙΠΕΔ και ο Πρόεδρος του Στέργιος Πιτσιόρλας απλά υλοποιεί τις
κατευθύνσεις του Πρωθυπουργού. Ποια είναι η αλήθεια; Τίποτα δεν είναι όπως
χθες. Τα μεγάλα λόγια τσακίζονται στα βράχια της πραγματικότητας. Η
ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ με τη μορφή της πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου
μετοχών, είναι πια γεγονός. Όσοι ισχυρίζονται ότι «το θέμα παλεύεται», είναι
τουλάχιστον ρομαντικοί. Όλα προχωρούν με τη μορφή του κατεπείγοντος. Κανείς από
αυτούς που χειρίζονται το θέμα δεν αισθάνονται την ανάγκη να δώσουν κάποιες
εξηγήσεις. Είναι έτσι, γιατί είναι έτσι…
·
Η
περίφημη «τροπολογία Λαφαζάνη» την οποία χαιρέτησα με δήλωσή μου, ποτέ δεν
προχώρησε. Δεν άρκεσαν επτά μήνες κυβερνητικής θητείας και κοινοβουλευτικού
κύκλου για να ψηφιστεί από τη Βουλή μια απλή, συμφωνημένη από όλους αλλαγή των
«ρυθμίσεων Μανιάτη». Αναποτελεσματικότητα; Τυπολατρία; Σχεδιασμός; Η ουσία
είναι ότι ακόμα στο χώρο της Ανάπλασης ισχύει η πρόβλεψη για βιομηχανικές,
βιοτεχνικές χρήσεις και ο Σ.Δ. παραμένει 0,6 σε μια περίοδο που η κατάρρευση
της αξίας της Εθνικής Τράπεζας που είναι ο βασικός κάτοχος και της τιμής
ακινήτων ανοίγουν τον δρόμο σε επιθετικές κινήσεις εξαγοράς των εκτάσεων από
ιδιώτες-επενδυτές. Οπότε τότε όλα θα έχουν τελειώσει…
·
Η ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ συμπαρασύρει και όλη
την παράκτια ζώνη (πάνω από 100 στρέμματα). Άρα το πάζλ συμπληρώνεται. Ας
σημειώσω σ’αυτό το σημείο ότι στη διάθεση του Δημοτικού Συμβουλίου δεν ήταν η
Σύμβαση Παραχώρησης, ώστε να επαληθευτούν όλα όσα γράφονται σε εφημερίδες. Ως
«άπιστος Θωμάς» λοιπόν επισημαίνω ότι μπορεί τα πράγματα να μην είναι ακριβώς
έτσι και κάποιες περιοχές, κάποια σημεία της παράκτιας ζώνης να μην
παραχωρούνται και να χρησιμοποιούνται ως «άλλοθι αγώνα». Εν ολίγοις για να
εμφανιστούν ότι κάτω από την πάλη μας, κατακτήσαμε να μην παραχωρηθούν περιοχές
που ήταν ίσως δήθεν έτοιμες να παραχωρηθούν.
·
Η «δραστηριότητα Μελισσανίδη» συνεχίζεται και
γιατί όχι, μπορεί να την δούμε να επεκτείνεται. Οι έλεγχοι από τις Υπηρεσίες
της Περιφέρειας δεν έχουν γίνει και αν έχουν γίνει, δεν έχουμε δει πορίσματα,
γνωματεύσεις.
Οκτώ μήνες, δύο τόσο διαφορετικές εικόνες, κανένας Απολογισμός από τους
«χειριστές» της υπόθεσης. Αυτοί γνώριζαν πολύ καλά τι μέλλει γενέσθαι. Τα
άλλα ήταν για το θεαθήναι. Και μέσα σε
αυτό το διάστημα η Δημοτική Αρχή να αποκοιμίζεται (;), να μην αξιοποιεί την
ομόφωνη απόφαση του Φεβρουαρίου, να αρνείται να συγκροτήσει μόνιμη Επιτροπή για
την Ανάπλαση, να αποφεύγει ακόμα και να καλέσει τους επικεφαλής των παρατάξεων
για να επιδιώξει μια συνεννόηση, να μην υλοποιεί το Πρόγραμμα δράσεων που
ομόφωνα είχε ψηφιστεί να κάνει συναντήσεις με Υπουργούς, ΤΑΙΠΕΔ, ΟΛΠ,
Περιφέρεια κ.α. Λες και το θέμα είναι δικό της και μπορεί να συζητάει εν
κρυπτώ, χωρίς ποτέ να ενημερώνει ολοκληρωμένα το Δημοτικό Συμβούλιο. Στο
Δημοτικό Συμβούλιο μάλιστα συνέβη το εξής περίεργο. Παραβρέθηκε ο αναπληρωτής
Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΛΠ και δεν του δόθηκε καν ο λόγος. Από την άλλη, όταν
ρώτησα αν έχει καλεστεί το ΤΑΙΠΕΔ, εισέπραξα την απάντηση … ότι δεν
αναγνωρίζουν το ρόλο του! Επαναστατικός οίστρος ή εμπαιγμός; Το ΤΑΙΠΕΔ δεν
καλείται στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου, ενώ ο Δήμαρχος έχει
συναντηθεί με τον Πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ!!! Κανένα άλλο σχόλιο σ’αυτό το σημείο… οι
δε προτάσεις βουλευτών για την Ανάπλαση των Λιπασμάτων (όπως για παράδειγμα της
Ε. Καρακώστα για χαρακτηρισμό του χώρου και των διατηρητέων κτηρίων και
ιστορικών μνημείων), μάλλον αντιμετωπίζονται εχθρικά.
Μ’αυτά και μ’εκείνα, έγινε και η κινητοποίηση ενάντια στην ιδιωτικοποίηση
του ΟΛΠ και μια σειρά θέματα που αφορούν στην Ανάπλαση.
Κινητοποίηση με τη συμμετοχή
λίγων εκατοντάδων πολιτών, με καμιά ομοιογένεια στόχων και σκεπτικών. Μάλλον
απόδειξη ότι ούτε «γενικός ξεσηκωμός» μπορεί να υπάρξει, ούτε ότι η συντριπτική
πλειοψηφία των πολιτών συναισθάνεται ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια «ιστορική
αναμέτρηση». Αυτά γράφονταν στο κάλεσμα του Δήμου. Δεν ξέρω ποιους αγγίζουν όλα
αυτά.
The game is over λοιπόν,
όσον αφορά στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ. Το καθήκον του Δήμου έτσι κι αλλιώς
στις νέες συνθήκες είναι να σώσει ότι σώζεται για το χώρο της Ανάπλασης και να
δρομολογήσει θετικές πρωτοβουλίες για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη. Να
επικεντρώσει:
·
Στην ψήφιση της «τροπολογίας» ή του «Νομοσχεδίου
Λαφαζάνη» από την τωρινή Βουλή. Φαντάζομαι ότι ο κ. Π. Σκουρλέτης δε θα έχει
κάποια αντίρρηση. Εκτός και αν έχει…
·
Στην άσκηση πίεσης και την διαπραγμάτευση για να
μην ενσωματωθούν στην Σύμβαση Παραχώρησης μια σειρά εκτάσεις της παράκτιας
Ζώνης. Προσοχή! Αφού δούμε στα σοβαρά την Σύμβαση που δεν έχουν δει ούτε το
Δημοτικό Συμβούλιο, ούτε οι φορείς της πόλης.
·
Στην προώθηση των πράξεων αποχαρακτηρισμών των κυρίως εκτάσεων που βρίσκονται σ’αυτήν.
·
Στη συνεργασία με την Περιφέρεια Αττικής για την
απόκτηση τμήματος των εκτάσεων και την υλοποίηση του Διεθνούς Αρχιτεκτονικού
Διαγωνισμού, που συζητάμε τουλάχιστον επί ένα χρόνο.
Παράλληλα, η Δημοτική Αρχή πρέπει να επανεξετάσει το ρόλο της, τη σχέση
της με το Δημοτικό Συμβούλιο και τις άλλες παρατάξεις, με τους Βουλευτές και
τους φορείς της πόλης. Με «ατομικό παιχνίδι, αποφυγή δημιουργίας ενός
ενιαίου μετώπου, συναντήσεις στις οποίες συμμετέχει ένας κλειστός κύκλος
ανθρώπων δεν βγαίνει άκρη. Με ασκήσεις «επαναστατικής ανάτασης» μια φορά τον
μήνα ενώ γίνονται σοβαρές διαβουλεύσεις, δεν οδηγούμαστε πουθενά. Εδώ και τώρα
χρειάζεται σοβαρή διαβούλευση και συμφωνία σε ένα σαφές πλαίσιο στόχων –
βημάτων. Γι αυτό και χρειάζεται άμεσα
σύσκεψη. Εκπροσώπων του Δήμου με τη συμμετοχή όλων των παρατάξεων, ΥΠΕΚΑ,
Περιφέρεια Αττικής, ΟΛΠ, ΤΑΙΠΕΔ, βασικών φορέων και προσώπων που έχουν
ασχοληθεί με την υπόθεση.
Αν συνεχίσει με μια από τα ίδια,
θα οδηγηθούμε σε πολύ άσχημες εξελίξεις και ασφαλώς θα τις χρεωθεί όλες αυτές η
ίδια…
