ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

                         ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ

Τελικά , όλο και κάτι κινείται . Αναφέρομαι στον χώρο των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς που μετά το αρχικό κάλεσμα της Φώφης Γεννηματά , παρατηρείται κάποια κινητικότητα. Ας καταγράψουμε κάποιες κινήσεις : Αρχικά απάντησαν με επιστολές οι Σταύρος Θεοδωράκης και Γιώργος Παπανδρέου διατυπώνοντας τις σκέψεις ,τις προτάσεις τους και βέβαια τις ενστάσεις τους . Στην συνέχεια πήρε αιφνιδιαστικά ο Σ.Θ την Φ.Γ και πραγματοποιήθηκε η μεταξύ τους συνάντηση στην οποία καταλήχτηκε η συγκρότηση Επιτροπής που θα εξετάσει τις δυνατότητες συγκλίσεων. Χρειάστηκαν τέλος δύο ολόκληρες βδομάδες διαβουλεύσεων για να συγκροτηθεί αισίως . Άρα , έστω αργά μέσα σε κλίμα καχυποψιών ματαιοδοξιών , συνήθους μιζέριας και γρίνιας ,ισορροπιών ,κάτι κινείται. Τώρα , αν κάτι προκύψει , η ζωή θα δείξει. Άλλωστε αυτό συνδέεται και με το τι ο καθένας προσδοκά .Άλλο περιμένει και αλλιώς κρίνει τα τεκταινόμενα κάποιος που θέλει έστω κάτι για να το  ψηφίσει και να μην αναγκαστεί να διαλέξει ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Κυριάκο  ,άλλο κάποιος που στο μυαλό του έχει ένα σχήμα ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ plus με ολίγον ΠΟΤΑΜΙ  και άλλο κάποιος που πιστεύει ότι χρειάζεται μια γενναία υπερβατική κίνηση ίδρυσης ενός νέου σύγχρονου πολιτικού φορέα που θα συνενώνει τις δυνάμεις του Κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας , τις δυνάμεις του εκσυγχρονισμού και της μεταρρύθμισης σε νέα προγραμματική βάση . νέα ορμή .

Η ζωή λοιπόν θα δείξει τι θα συμβεί και αν οι πρωταγωνιστές διαθέτουν γενναιότητα , συγκροτημένο σχέδιο ,υπερβατική δυνατότητα , δύναμη συνθέσεων και κάλυψης δυνάμεων σε κάθε χώρο που έχουν άλλη άποψη . Τίποτα από αυτά δεν είναι σίγουρα. Θα δούμε λοιπόν .Οπωσδήποτε πάντως , η συγκρότηση της Επιτροπής έχει κάποια οφθαλμοφανή προβλήματα :

1.       Από αυτή λείπει το ΚΙΔΗΣΟ ,το οποίο αν μη τι άλλο όταν συμμετείχε στις βουλευτικές εκλογές τον Ιανουάριο του 2015 συγκέντρωσε ένα ποσοστό της τάξης του 2,5%

2.       Η σύνθεση της Επιτροπής παραπέμπει περισσότερο σε μια συνάντηση  μηχανισμών με πολύ υπερτονισμένες τις ισορροπίες .

3.       Από την Επιτροπή , μια Επιτροπή που συγκροτήθηκε με αγωνιώδεις συναντήσεις κορυφής ,με βέτο για το αν θα συμμετέχει ο ένας η ο άλλος είναι  απούσα η κοινωνία. Όσοι εμφανίζονται ως εκπρόσωποι της κοινωνίας είναι πολιτικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και του ΠΟΤΑΜΙΟΥ που επιλέχτηκαν από τις ηγεσίες τους και όχι κάποια μαζική διαδικασία

4.       Από την Επιτροπή λείπει η μεγάλη δύναμη ,οι ανέντακτοι του χώρου που σήμερα παρακολουθούν τις εξελίξεις με ελπίδα μεν ,αλλά και με ταυτόχρονη αμηχανία και απογοήτευση για την συρρίκνωση του ευρύτερου χώρου και την πορεία της χώρας .Οι λεγόμενες Κινήσεις για την Κεντροαριστερά δεν καλύπτουν βέβαια αυτό το κενό. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από πολιτικές « παρέες » αξιόλογων μεν στελεχών ,αλλά χωρίς κοινωνικές αναφορές .

5.       Πάντα υπάρχει η αμφιβολία για την δυνατότητα να προκύψει κάτι ,αφού είναι γνωστό τι λένε για τις Επιτροπές.

6.       Το γεγονός ότι το χρονοδιάγραμμα εργασιών της Επιτροπής ορίστηκε για δίμηνο ,για να τελειώσει περίπου επομένως αρχές Ιουνίου στην καλύτερη περίπτωση σε συνδυασμό με την πραγματοποίηση Συνεδρίου της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ μέσα Μαΐου δημιουργεί εύλογα ερωτήματα για την σχέση της μιας πρωτοβουλίας με την άλλη .

7.       Υπάρχει πάντα το ερώτημα ,αν επιταχυνθούν οι πολιτικές εξελίξεις και έχουμε αιφνιδιαστικές βουλευτικές εκλογές τι θα συμβεί .Το ερώτημα αυτό παραμένει αναπάντητο ,αφού οι δυνάμεις του χώρου μάλλον προσεύχονται να μην συμβεί κάτι τέτοιο. Τα δημοσκοπικά ευρήματα δεν είναι και τόσο αισιόδοξα για καμιά δύναμη από αυτές που αναφέρονται στον χώρο της ευρύτερης Κεντροαριστεράς  .Γι αυτό άλλωστε ενώ ασκούν πού σκληρή κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για το σύνολο της πολιτικής του ,ζητάνε να προκύψει Κυβέρνηση από την σημερινή Βουλή. Δέχονται δηλαδή ακόμα και ως ενδεχόμενο να συγκυβερνήσουν με αυτούς που οι ίδιοι καταγγέλουν ότι καταστρέφουν την χώρα; Σε κάθε περίπτωση αντιφατική πολιτικά και επικοινωνιακά θέση που αφήνει ανοικτό το « γήπεδο » συσπείρωσης των δυνάμεων που πιστεύουν ότι η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πρέπει να πέσει το συντομότερο δυνατό ,στον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Αυτές οι παρατηρήσεις κατ΄αρχήν . Ωστόσο όπως ανέφερα : Η ζωή θα δείξει .Ας περάσουμε όμως στην ουσία .

                         Λίγες αναφορές για την πορεία προσπαθειών για την Κεντροαριστερά  

Αν κάτι έχει νόημα σε μια μικρή αναδρομή είναι από την μια να κατανοήσουμε τι έχει συμβεί και τι έφταιξε στο λάβωμα προσπαθειών που έγιναν  κατά καιρούς και από την άλλη να γίνει κατανοητό σε όλους ,ότι η προσπάθεια δεν αφορά στον χρόνο που κάποιοι εντάχθηκαν σε μια τέτοια λογική και μετά . Αντίθετα , η προσπάθεια έστω με άλλους όρους ,άλλους συσχετισμούς δυνάμεων ,άλλες συνθήκες έχει τις ρίζες της στις αρχές της δεκαετίας του ΄90 .

Για να δούμε :

1.       Η πρώτη ουσιαστικά μαζική κίνηση για την συνάντηση δυνάμεων της ανανεωτικής μετακομμουνιστικής αριστεράς και των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας εκδηλώθηκε με την αποχώρηση δεκάδων στελεχών από την Κ.Ε του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και όλη την Περιφέρεια τον Σεπτέμβριο του 1993 επί Προεδρίας Μαρίας Δαμανάκη . Σ΄αυτή την πρωτοβουλία ηγήθηκε ο Μίμης Ανδρουλάκης ( μαζί του ο Ζ. Ζούπης , Τ. Θεοδωρικάκος , Γ. Νυσταζάκης, Σ.Κυριάκος κ.ά ) ο οποίος είχε δημοσιεύσει ολοκληρωμένη την προσέγγισή του για την ανάγκη ενός νέου πολιτικού αστερισμού στο βιβλίο του με τον τίτλο « ΜΕΤΑ » .Η κίνηση αυτή καταγέλθηκε ως προδοτική για την Αριστερά ακόμα και από σημερινούς πρωταγωνιστές στην προσπάθεια για μια νέα Κεντροαριστερά , ενώ από το παντοδύναμο ΠΑΣΟΚ εκείνης της εποχής αντιμετωπίστηκε ως « προσπάθεια εισοδισμού » η ως προσπάθεια κάποιων να συμμετέχουν στην νομή της εξουσίας στην οποία θα έπρεπε ασφαλώς να συμμετέχουν οι original. Σύντομα έσβησε ,ενώ στελέχη που συμμετείχαν στην προσπάθεια νωρίτερα η αργότερα εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ και ο Μ.Α ιδιώτευσε για χρόνια ( χρειάστηκαν 16 χρόνια για να συμμετέχει σε ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ , όταν ο Γιώργος Παπανδρέου επιχείρησε την γνωστή αμφίπλευρη διεύρυνση ). Έσβησε μεν , αλλά έβαλε τον σπόρο …

2.       Πολύ ουσιαστική , όχι ως μαζική πολιτική πρωτοβουλία ,αλλά ως προσπάθεια διακριτικής συνάντησης και ώσμωσης ιδεών αποτέλεσε ο ΟΠΕΚ ,ο γνωστός Όμιλος Προβληματισμού που ίδρυσε ο Κώστας Σημίτης και στον οποίο συμμετείχαν στελέχη όπως η Μαρία Δαμανάκη ,ο Μιχάλης Παπαγιανάκης κ.ά Ήταν μια σημαντική προσπάθεια που δεν θέλησε και δεν επεδίωξε να παίξει ρόλο πολιτικού υποκειμένου.Η δραστηριότητά του έπεσε στην συνέχεια και επί άλλων επικεφαλής του Ομίλου με μόνη εξαίρεση το « παράρτημα » του ΟΠΕΚ Πειραιά που προχώρησε επί χρόνια σε μαζικές πρωτοβουλίες ,εκδηλώσεις ,παρεμβάσεις , μη έχοντας πάντα την έγκριση του κεντρικού ΟΠΕΚ

3.       Σημαντική περίοδος που αναθέρμανε τις ελπίδες για μια νέα , σύγχρονη Κεντροαριστερά ήταν η εκλογή του Κώστα Σημίτη στην Πρωθυπουργία και την Προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Το τρίπτυχό του ήταν ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ – ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ – ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ και από μόνο του τόνωνε τις ελπίδες και τις προσδοκίες όσων πίστευαν αυθεντικά σε μια νέα πορεία του ευρύτερου προοδευτικού  χώρου .Πολύ περισσότερο που η ομιλία του στο Συνέδριο του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ το 1996 ( επί Προεδρίας πια Νίκου Κωνσταντόπουλου ) ήταν έμπρακτη απόδειξη των προθέσεών του .Αυτή η ομιλία που καταχειροκροτήθηκε από τα στελέχη του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ , σηματοδότησε και την συνεργασία δυνάμεων του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ που βρίσκονταν κοντά στην ηγετική ομάδα  και  τμημάτων του « αριστερού  » ΠΑΣΟΚ ( για να μην ξεχνιόμαστε ,με ηγέτη τον Άκη Τσοχατζόπουλο ) για να αποτραπεί αυτή η προοπτική. Έτσι , μια νέα ίδρυση ποτέ δεν έγινε ,όπως δεν έγινε και επανίδρυση του ΠΑΣΟΚ .Εμποδίστηκε μέσα στην δίνη των ευνουχίστηκαν εσωκομματικών ισορροπιών κυρίαρχα του ΠΑΣΟΚ ,αλλά και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ . Αποτέλεσε όμως και επιλογή του Κώστα Σημίτη από ένα σημείο και μετά , αφού επέλεξε την προώθηση στόχων όπως ένταξη της χώρας στο ευρώ, ένταξη και της Κύπρου ,υλοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων ,προώθηση των έργων του Γ΄ Κ.Π.Σ , ενώ αντιμετώπισε και μια σειρά σκληρά μέτωπα ,όπως στην περίπτωση των ταυτοτήτων η της μεταρρύθμισης του ασφαλιστικού.

Έτσι , δεν γεννήθηκε μεν κάτι καινούργιο ,όμως σημαντικές δυνάμεις προερχόμενες από την Αριστερά ήρθαν πιο κοντά σ΄αυτή την ιδέα. Πολύ περισσότερες πάντως από αυτές του εγχειρήματος του 1993 . Πολλά στελέχη βρέθηκαν κοντά στο ΠΑΣΟΚ η και εντάχθηκαν σ΄αυτό .

4.       Σ΄αυτά τα χρόνια ( 1995-2004 ) άνθισαν μια σειρά κινήσεις πολιτών για την Κεντροαριστερά .Αναφέρομαι σε μαζικές Κινήσεις , με πανελλαδική εκπροσώπηση και δομή . Αρχικά εμφανίστηκε το Δίκτυο Παρέμβασης για την Κεντροαριστερά ( Π.Παρασκευόπουλος , Ζ. Ζούπης , Α. Πουλαρίκας ,Μ. Χαρίσης κ.ά ) και στην συνέχεια η ΑΕΚΑ μετά την αποχώρηση στελεχών υπό τον Ν. Μπίστη από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ οι οποίες ήταν και οι μαζικότερες ,προχωρώντας μια σειρά πρωτοβουλίες και σε συνεργασία. Στην πορεία εμφανίστηκε και η «  Πρωτοβουλία

των 17 » με αξιόλογη παρουσία ,αλλά μικρότερη μαζικότητα. Στην πορεία και αφού οι δύο πρώτες διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην διάδοση της ιδέας μιας επανίδρυσης του Προοδευτικού χώρου, παρά την εχθρότητα και από το ΠΑΣΟΚ και από τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ , έκλεισαν τον ρόλο τους με τα βασικά στελέχη τους να ενσωματώνονται στο ΠΑΣΟΚ η να συνεργάζονται μ΄αυτό ,βασικά λόγω του μεταρρυθμιστικού , φιλοευρωπαϊκού λόγου του Κώστα Σημίτη .Απορίας άξιο είναι, ότι κανένα από αυτά τα στελέχη δεν συμμετέχουν στην τελευταία επιτροπή ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙΟΥ .

5.       Αν πάμε τώρα στα χρόνια της κρίσης ,σημαντική στιγμή αποτέλεσε η ίδρυση της ΔΗΜΑΡ από την αποχώρηση στελεχών από τον ΣΥΡΙΖΑ λόγω της αντιευρωπαϊκής αριστερόστροφης στροφής  του ,όπως καταγγέλθηκε από τους ίδιους . Η παρουσία της ήταν ενθαρρυντική, ελπιδοφόρα και αγκαλιάστηκε εκλογικά από ένα σημαντικό ποσοστό ,φέρνοντας την κυβερνητικό εταίρο στην Κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ ήταν νέο πολιτικό προϊόν , δεν είχε φθορές από το παρελθόν και παρά το κράτημα του ΠΑΣΟΚ και της ηγεσίας του εμφανίστηκε κάποια στιγμή ως ο πιθανός εν δυνάμει βασικός φορέας της Κεντροαριστεράς  .Τότε την σκυτάλη πήρε ο Φώτης Κουβέλης και τα διέλυσε όλα με αλλεπάλληλες αποφάσεις του ( αποχώρηση από την Κυβέρνηση , καταψήφιση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ.ά) .Οι αποφάσεις του οδήγησε σειρά στελεχών υπό τον Σπύρο Λυκούδη να αποχωρήσουν από την ΔΗΜΑΡ και να συνεργαστούν στην συνέχεια με το ΠΟΤΑΜΙ που ιδρύθηκε μετά την καταβαράθρωση της ΔΗΜΑΡ  ,ενώ την εναπομείνουσα ΔΗΜΑΡ με πολύ χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις  να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ στο πλαίσιο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ .

Η περίοδος της Κρίσης απέδειξε όμως και κάτι ακόμα : Ότι οι μηχανισμοί δεν σταματάνε να υπονομεύουν ποτέ ,αφού αν κάτι αισθάνονται ως ρόλο και αποστολή τους είναι η αυτοσυντήρησή τους ακόμα και όταν το κόμμα που υποτίθεται ότι υπηρετούν κατρακυλάει και χαροπαλεύει εκλογικά. Όσοι συμμετείχαν στο εγχείρημα της ΕΛΙΑΣ και στην ιδιαίτερα σημαντική « Πρωτοβουλία των 58 » αισθάνθηκαν πραγματική πολιτική πίκρα από το συνειδητό κάψιμο αυτών των Κινήσεων ,αλλά και έκπληξη από την έλλειψη λογικής την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ βρισκόταν  από το 45%  στα τάρταρα και από την άλλη η ΔΗΜΑΡ είχε την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει. Ο Ε. Βενιζέλος και ο Φ. Κουβέλης σίγουρα έχουν να πουν πολλά για την συμβολή τους σ΄αυτό το πολιτικό αποτέλεσμα.

Συνολικά ,φαίνεται όλα τα εγχειρήματα να οδηγούνται ουσιαστικά σε αποτυχία , να μην έχουν καλή σχέση με το timing , να μην βρίσκουν απήχηση στους κατά καιρούς « κομματικά πατριώτες » , να δέχονται πάντα τρικλοποδιές από όσους αισθάνονται ότι μειώνεται ο πολιτικός ρόλος τους. Τώρα ; Όπως είπαμε η ζωή θα δείξει…. Ένα είναι σίγουρο. Αν και τώρα δεν επιτευχθεί κάτι που θα είναι πραγματικά νέο και που θα συγκινήσει κύρια την νεολαία και όσους αισθάνονται εκτός των τειχών ,τότε δεν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία.

               Η νέα προσπάθεια για μια σύγχρονη Κεντροαριστερά

Η νέα αυτή προσπάθεια που έχει ξεκινήσει ,όπως τέλος πάντων έχει ξεκινήσει , προωθείται σε ένα ριζικά νέο τοπίο :

1.       Γιατί η χώρα και η Οικονομία της είναι κατεστραμμένες και το μέλλον φαντάζει ακόμα χειρότερο .Αυτή την στιγμή δεν φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ .

2.       Γιατί πέραν της οικονομικής θέσης  των Ελλήνων , έχει υποστεί ήττες η λογική ,ο ορθολογισμός , η αλήθεια. Εν ολίγοις, πέραν της τσέπης μας ,έχουν πάθει ζημιά και τα μυαλά μας. Ακούμε ως επίσημο λόγο , θεωρίες και ιδεολογικά – πολιτικά σχήματα που ακούγονταν περιθωριακά ακόμα και στα φοιτητικά αμφιθέατρα της δεκαετίας του ΄70 και του ΄80.

3.       Γιατί η εκλογική βάση της Κεντροαριστεράς σκόρπισε . Από το 47%-48% συνολικά το 2009 , έφτασε στο 11% αθροιστικά στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 .Μιλάμε για πτώση ευρωπαϊκό και παγκόσμιο  ρεκόρ ,αφού πουθενά όμοροι χώροι δεν μειώθηκαν σε αντίστοιχα χρονικά διαστήματα πέραν του 15-20% .Αυτό ακόμα και σε χώρες που πέρασαν σοβαρές κρίσεις.

4.       Γιατί ο κοινωνικός χώρος που εξέφρασε αποσυντέθηκε .Ας σκεφτούμε τον χώρο των δημοσίων υπαλλήλων που πολύ γρήγορα εγκατέλειψε την δύναμη που την ευεργέτησε οικονομικά, συνταξιοδοτικά ,κοινωνικά , επιδοματικά ,ρουσφετολογικά  από την δεκαετία του ΄80 και μετά και μετατράπηκε σε προνομιακό χώρο για τον ΣΥΡΙΖΑ.

5.       Γιατί το κυρίαρχο κόμμα του χώρου , η βασική της έκφραση το ΠΑΣΟΚ συρρικνώθηκε. Από το 43.92% το 2009 ,πήγε στο 12.28% στις δεύτερες εκλογές του 2012 ,στο 4.68% τον Ιανουάριο του 2015 και πανηγύρισε τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους επειδή πήρε 6.29% κατεβαίνοντας μαζί με την ΔΗΜΑΡ και ενώ δεν κατέβηκε το ΚΙΔΗΣΟ που είχε πάρει περίπου 2.5% λίγους μήνες πριν. Ταυτόχρονα , η ηλικιακή σύνθεση των ψηφοφόρων του δείχνει ένα κόμμα δίχως μέλλον.

6.       Γιατί υπάρχει ένας απογοητευτικός κατακερματισμός του χώρου σε κόμματα, κινήσεις ,προσωπικότητες, ομάδες .Κατακερματισμός που διώχνει κόσμο στο σπίτι του .

7.       Γιατί παλιά και νέα  κόμματα του χώρου βιώνουν μια υπαρξιακή κρίση μέσα σε συνθήκες που μπορεί να κυοφορούν ένα ακόμα πιο ισχυρό δικομματισμό ,κάτι που θα συμπιέσει παραπέρα τις δυνάμεις τους.

8.       Γιατί από την μια όσοι έφυγαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να επανακάμπτουν ακόμα και όταν διαφοροποιούνται από αυτόν και από την άλλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται από σειρά ερευνών να ασκεί μια γοητεία σε κεντρογενείς ψηφοφόρους που μισούν τον λαικισμό, την πελατειοκρατία, τον ανορθολογισμό .

Οι παραπάνω παράγοντες μπορεί να λειτουργήσουν απελευθερωτικά .Οι κίνδυνοι μπορεί να κάνουν τα μυαλά πολλών να το σκεφτούν  διαφορετικά .Δεν είναι και σίγουρο όμως . Ακόμα βλέπουμε αντιστάσεις από σημαντικό τμήμα του μηχανισμού του ΠΑΣΟΚ ,αλλά και αντιδράσεις  από το ΠΟΤΑΜΙ αφού τμήμα της βάσης του γαλουχήθηκε σε σχήματα « νέο εναντίον παλιού » , « πολιτική χωρίς πολιτικούς » κ.ά

Ωστόσο, όταν δημιουργούνται τέτοιες αρνητικές συνθήκες , η λύση δεν βρίσκεται σε αγωνιώδεις , αγχωτικές συνενώσεις – συγκολλήσεις  μηχανισμών και στελεχών που μπορεί να εξασφαλίσουν μια πρόσκαιρη επιβίωση .Η λύση σε τέτοιες συνθήκες βρίσκεται σε ένα άλμα στο μέλλον. Στην συγκεκριμένη περίπτωση και μετά από όσα έγιναν , από όσα έχουν συμβεί , η λύση βρίσκεται στην δημιουργία ενός νέου , ισχυρού μεταρρυθμιστικού ,εκσυγχρονιστικού , πόλου που υπερβαίνει τα σημερινά σχήματα ,τα κομματικά επιτελεία και τις ηγεσίες τους . Αυτό που συζητάμε εν ολίγοις , δεν είναι « κάτι να γίνει ».Μια τέτοια οπτική είναι εκτός πραγματικότητας .Αν κάτι χρειάζεται σήμερα στον χώρο της Κεντροαριστεράς για να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή ,είναι η θεμελίωση μιας νέας στρατηγικής πρότασης ,μιας νέας πρότασης για την ελληνική κοινωνία που θα συγκινήσει, θα δώσει ελπίδα και θα οδηγήσει στην αντιμετώπιση του ελληνικού δράματος .

Αυτό είναι νέα Κεντροαριστερά που μπορεί να αγκαλιαστεί από τους πολίτες εκφέροντας αληθινές , ριζοσπαστικά μεταρρυθμιστικές προτάσεις .Δεν είναι Κεντροαριστερά η αποφυγή κάθε αφήγησης για το τι έγινε και το θα γίνει .Δεν είναι Κεντροαριστερά η ρητορική μιας δήθεν ανανέωσης ,συχνά με στοιχεία επικίνδυνης αποπολιτικοποίησης ,ούτε η εμφάνιση ως νέου μιας συντήρησης ξεπερασμένων σχημάτων μιας χρήσης .Δεν είναι Κεντροαριστερά η ανάλωση για το ποιοι θα είναι σε μια επιτροπή η το ποιος θα είναι ο ηγέτης που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να είναι κάποιος από τους τωρινούς .

Έχουν τα πολιτικά αντανακλαστικά αυτά οι ηγεσίες που σήμερα συνομιλούν η τα στελέχη που τις περιστοιχίζουν να υπερβούν τον εαυτό τους , τα κόμματά τους ,τις παθογένειές τους ; Αν ναι , τότε υπάρχει ελπίδα .Αν όχι ,αν το θέμα είναι άλλη μια άσκηση τακτικισμού ,τότε στην επόμενη φάση θα υπάρχουν δύο ισχυρά κόμματα ,ο ΣΥΡΙΖΑ και η Ν.Δ ,με την Κεντροαριστερά αν όχι άφαντη, σίγουρα φτωχό συγγενή .Τουλάχιστον για το επόμενο διάστημα ,μέχρι δυνάμεις εκτός των τειχών πάρουν άλλου τύπου πρωτοβουλίες κάποια στιγμή.

Ιδού η Ρόδος ,ιδού και το πήδημα!