Το ΚΙΝΑΛ οδεύει στο Συνέδριό του έχοντας λάβει ένα μεγάλο δώρο από τον Αλέξη Τσίπρα, Το άγχος, η αγαρμποσύνη, η προοπτική μιας μεγάλης ήττας οδήγησαν τον Πρωθυπουργό σε μεταγγραφικές κινήσεις άνευ αξίας, σε « κεντροαεριστερές » θεατρικές παραστάσεις και δήθεν προοδευτικά σουαρέ, που οδήγησαν και σε εσωκομματικά προβλήματα , αλλά και σε πεισμάτωμα τμήματος τουλάχιστον των δυνάμεων του ΚΙΝΑΛ. Η προσπάθεια συμπίεσης του ΚΙΝΑΛ ήταν τόσο εμφανής που εκνεύρισε πολλούς ταλαντευόμενους ψηφοφόρους από τον χώρο του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς. Για αυτό και ο « ηγέτης- καταπέλτης» φάνηκε να αναδιπλώθηκε λίγο. Όλα αυτά άλλωστε δεν είχαν καμία πολιτική αξία.Πρώτη φορά επιχειρήθηκε και επιχειρείται να στηθεί κάποιος πόλος δίχως μια σαφή ιδεολογική- πολιτική- προγραμματική πλατφόρμα. Όπως και να το κάνουμε, το σχήμα ακροδεξιό μέτωπο- νέα κεντροαριστερά- λαμπερός ηγέτης δεν φαίνεται να έπεισε και πολλούς. Ήταν από την σύλληψή του μηδενικής αξίας με μόνο στόχο μερικές ψήφους για να σωθεί, ότι σώνεται.
Το ΚΙΝΑΛ λοιπόν πήρε ένα απρόσμενο δώρο, σε μια στιγμή που η πορεία του δημιουργούσε προβληματισμούς για την εκλογική επίδοσή του στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Σε πανελλαδικές μετρήσεις για παράδειγμα της OPINION POLL το τελευταίο τρίμηνο η πρόθεση ψήφου με αναγωγή χωρίς λευκά- άκυρα – αποχή κυμαινόταν από 3,8% έως 4,5%. Ωστόσο, ο όποιος πατριωτισμός των ηλικιών πάνω από 70 αρκεί για να αλλάξει την πορεία του Κινήματος και να το οδηγήσει σε ποσοστά που θα δείχνουν πραγματική ανάκαμψη σε σχέση με το 6.29% που συγκέντρωσε η Δημοκρατική Συμπαράταξη τον Σεπτέμβριο του 2015; Δεν το νομίζω. Αρκεί επίσης μια οργανωτική ανασυγκρότηση με εκλεγμένα πια όργανα; Πάλι δεν το πιστεύω. Το ΚΙΝΑΛ μέσα από την πορεία αποχωρήσεων του ΠΟΤΑΜΙΟΥ και της ΔΗΜΑΡ έχει δεχτεί πλήγμα. Σ΄αυτό συνετέλεσε και η ανεπάρκεια που φάνηκε για να τονωθεί το ηθικό και να αποσαφηνιστεί η στρατηγική του από την αρχή.
Το κυρίως πρόβλημα του ΚΙΝΑΛ είναι βασικά πολιτικό και αν αυτό δεν επιλυθεί, θα υπάρχουν απρόσμενα προβλήματα στο μέλλον. Δεν φαίνεται να διαθέτει ούτε μια σύγχρονη και σαφή μεταρρυθμιστική ατζέντα και κυρίως στρατηγική επόμενης μέρας. Αυτοί οι δύο παράγοντες οδηγούν σε μια αδέξια τακτική ίσων αποστάσεων που απομακρύνει τμήματα του Κέντρου που δεν κατανοούν πως μπορεί να έχουν ίδιες ευθύνες για όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. Η ασάφεια για το θέμα της κυβερνησιμότητας της χώρας έρχεται να ενισχύσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις. Το 70%-75% του « ΦΥΓΕΤΕ » βλέπουν σ΄αυτή την ασάφεια ένα κίνδυνο κλεισίματος ματιού κάποιων προς τον ΣΥΡΙΖΑ και αυτό το απεχθάνονται. Τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ εμφανίζουν μια επιχειρηματολογία του επιπέδου, ότι αν το ΚΙΝΑΛ έχει δύναμη , θα δει τι θα κάνει σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας της Ν.Δ, αν δε δεν έχει εκλογική δύναμη έτσι κι αλλιώς θα μείνουν έξω από τις διεργασίες. Καταλαβαίνει κανείς μια τέτοια πρόταση; Ταυτόχρονα ο όψιμος αντιδεξιισμός αλά δεκαετία του ΄80 κάποιων δημιουργεί ερωτηματικά μήπως πλην της Γέφυρας Εξωτερικού, υπάρχει και Γέφυρα Εσωτερικού.
Ας τα πούμε πιο απλά. Υπάρχει σημαντικό τμήμα του πολιτικού Κέντρου για τους οποίους το βασικό ζητούμενο είναι η πολιτική σταθερότητα και οι οποίοι επιθυμούν την στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την ύπαρξη μιας ισχυρής Κυβέρνησης με μεταρρυθμιστική ατζέντα. Όσο λοιπόν δεν διαφαίνεται η δυνατότητα ύπαρξης συνεργασιών τόσο το ενδεχόμενο αυτοδυναμίας της Ν.Δ ενισχύεται και το ΚΙΝΑΛ αποδυναμώμεται με μια θολή γραμμή.
Τα πράγματα στην Πολιτική είναι απλά, αρκεί να θες να δεις την πραγματικότητα. Το ΚΙΝΑΛ πρέπει να υπάρχει και να είναι και ισχυρό. Πρέπει όμως να απαντήσει σε κρίσιμα και απλά ερωτήματα. Διαφορετικά ...
