Κυριακή 3 Μαΐου 2015

ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

ΩΡΑ ΓΙΑ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ

Σερφάρεις, τριγυρνάς στα διάφορα sites και blogs, ακούς ειδήσεις, προσπαθείς να ενημερωθείς για το που οδεύει η διαπραγμάτευση. Για το τι θα γίνει με τη χώρα, με την ανασφάλεια που μας βασανίζει , με το στέγνωμα των κρατικών ταμείων, με την παράλυση της αγοράς και τις απολύσεις που άρχισαν να γίνονται και πάλι μαζικά. Και παγώνεις. Συνειδητοποιείς ότι όλα είναι στον αέρα, ότι όλα μπορεί να εκραγούν από στιγμή σε στιγμή. Όχι από τις δηλώσεις των «έξω», αλλά πριν απ’όλα από τη διαφορετικότητα, την αντιφατικότητα, την ανεύθυνη ψευτοεπαναστατικότητα πρωτοκλασάτων στελεχών της Κυβέρνησης που τροφοδοτούν φόβο, ανασφάλεια, ανησυχία. «Η ελπίδα κέρδισε το φόβο» διατυμπάνιζαν τις πρώτες μέρες μετά τις εκλογές στελέχη της Κυβέρνησης. Εκατό περίπου μέρες μετά , την ανησυχία και το φόβο τον τροφοδοτούν τα ίδια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που δείχνουν να μην ξέρουν τι ακριβώς θέλουν. Εκτός και αν κάποια απ’αυτά ξεχνούν συνειδητά ότι ο λαός έδωσε σαφή εντολή: Διαπραγμάτευση και έντιμη συμφωνία πάντα εντός του ευρώ.

Μη μιλάς λοιπόν, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς.
Ας σταχυολογήσουμε απλά κάποιες δηλώσεις σε μια και μόνο μέρα. Είναι Κυριακή 3 Μαΐου και διαβάζω το Μανώλη Γλέζο να σημειώνει ότι απομακρύνεται το ενδεχόμενο «έντιμης συμφωνίας» και ταυτόχρονα την πρόβλεψη του Δημήτρη Παπαδημούλη για την επίτευξη καλής συμφωνίας με τους δανειστές, παρά την νέα εμπλοκή στο Brussels Group. Παγώνω όταν η ματιά μου πέφτει στη δήλωση-«προειδοποίηση» του Νίκου Μάνιου ότι «αν δεν υποχωρήσουν οι Ευρωπαίοι, σε 15 μέρες θα έχουμε θα έχουμε πιστωτικό γεγονός»! Αναρωτιέμαι ταυτόχρονα, από πότε η προειδοποίηση αυτοκτονίας είναι απειλή. Τι σημασία έχει όμως; Κοιτάω παρακάτω και ο Πάνος Σκουρλέτης δηλώνει «σχεδόν μάταιο» το ενδεχόμενο να επιτευχθεί συμφωνία σε επίπεδο τεχνοκρατών και ζητάει πρωτοβουλία από τον πρωθυπουργό (τι δηλαδή;), ενώ η Λούκα Κατσέλη (εμπνεύστρια κάποτε του «Λεφτά υπάρχουν» και Πρόεδρος σήμερα της Εθνικής Τράπεζας) ζητάει να κλείσει η συμφωνία με αμοιβαίες υποχωρήσεις, συμπληρώνοντας ότι «το ελληνικό τραπεζικό σύστημα είναι στα όριά του»! Διαβάζω τη δήλωση του ανθρώπου που πέφτει σχεδόν πάντα έξω στις εκτιμήσεις του , του Αλέκου Φλαμπουράρη ότι είναι πιθανό ένα αδιέξοδο που θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου και βεβαίως τον Παναγιώτη Λαφαζάνη να δίνει και πάλι τα ρέστα του, τασσόμενος και πάλι με συνέντευξή του υπέρ της ρήξης. Την ίδια ώρα ο Πρωθυπουργός συσκέπτεται στο Μέγαρο Μαξίμου με τον κ. Τσακαλώτο, ενώ ο Υπουργός Οικονομικών είναι στην Αίγινα και τα non paper γράφουν ότι πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι.

Κάποια στιγμή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αναρωτήθηκε «ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα». Τώρα μάλλον πρέπει να αναρωτηθούμε αν κυβερνάται. Εκατό μόλις μέρες μετά τις εκλογές η Κυβέρνηση δείχνει αμήχανη, εγκλωβισμένη στις εσωτερικές της ισορροπίες και στα εύκολα συνθήματα που είπε, δίχως σχέδιο, δίχως σαφείς επιλογές. «Το χέρι της τρέμει» και για συμφωνία και για ρήξη. Αναλώνει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς το πολιτικό κεφάλαιο που είχε και ενώ ο χρόνος κυλάει απελπιστικά γρήγορα, δεν παίρνει αποφάσεις. Η Ελληνική τραγωδία ξεκίνησε με το περίφημο «The game is over» του Γιούνκερ. Πολύ φοβάμαι ότι αυτές τις ώρες παίζεται η επιδείνωσή της  με πάλι κάποια παρόμοια φράση. Δεν απέχουμε πολύ από ένα νέο «the game is over». Αυτή είναι η αλήθεια…

Η Κυβέρνηση αγνοεί ή προτιμά να ξεχνάει, ότι ο πολιτικός χρόνος είναι εξαιρετικά πυκνός. «Παρά πέντε είναι νωρίς και πέντε είναι αργά» είχε πει ο Β.Ι.Λένιν. Η κρίσιμη ώρα είναι τώρα και αυτή τη στιγμή δεν πρέπει να μένει κολλημένη σε επαναστατικές ονειρώξεις κάποιων που θα οδηγήσουν τη χώρα, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ στην καταστροφή. Οι πολίτες ανησυχούν και οι δείκτες χειροτερεύουν για την Κυβέρνηση. Μέρα με τη μέρα, ώρα με την ώρα. Θέλουν να στηρίξουν την προσπάθεια της Κυβέρνησης και γι αυτό δηλώνουν κατά 58.3% ότι πιστεύουν στη στρατηγική της Κυβέρνησης στην έρευνα της GPO (στις 10/2/2015 το ποσοστό αυτό έφτανε στο 90%!). Ταυτοχρόνως όμως ζητάνε με το συντριπτικό 78.1% συμφωνία και κατά 75% πάσει θυσία ευρώ (από την ίδια έρευνα). Ταυτόχρονα αισθάνονται κατά 50% ανησυχία και το 56.8% φοβάται πιθανή χρεωκοπία (στους τελευταίους δύο μήνες, αυξήθηκε … 19 μονάδες αυτός ο δείκτης!) σύμφωνα με έρευνα της marc την ίδια περίοδο. Η απαίτηση για άμεση άρση της αβεβαιότητας και του αδιεξόδου και ύπαρξη συμφωνίας είναι τόσο ισχυρή, ώστε οι πολίτες απορρίπτουν κάθε ιδέα δημοψηφίσματος (61.9%) και εκλογών (72.2%) στην έρευνα της GPO, ενώ και στην έρευνα της marc το 58.1% απορρίπτει κάθε ιδέα δημοψηφίσματος, ιδέα στην οποία αναφέρθηκε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Η αγωνία των πολιτών είναι τόσο μεγάλη ώστε στο ερώτημα (έρευνα marc) αν θα γινόταν δημοψήφισμα τι θα ψήφιζαν. το 54.2% δηλώνει εξασφάλιση της χρηματοδότησης ακόμα και με μνημονιακά μέτρα!

Αυτή είναι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην κοινωνία και το παιχνίδι είναι πια στα χέρια του Αλέξη Τσίπρα. Δεν μπορεί να κρύβεται .Θα δράσει ως Πρωθυπουργός για να σώσει τη χώρα έστω και με το κόστος της τρίμηνης ολιγωρίας του ή ως Προέδρος του ΣΥΡΙΖΑ που θα πρέπει αν ισορροπήσει αυτά που δεν ισορροπούνται με τίποτα; Στο χέρι του είναι να λύσει τον γόρδιο δεσμό διαθέτοντας μέχρι σήμερα υψηλή δημοφιλία, αλλά και τη διάθεση πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων να βάλουν  πλάτη σε μια σοβαρή προσπάθεια. Στο χέρι του είναι να περάσει στην Ιστορία ως Πρωθυπουργός πους τα χέρια του κατάρρευσε η χώρα ή που την έσωσε. Μόνο που πρέπει να αποφασίσει πολύ γρήγορα. Ο χρόνος τελειώνει και σε κάθε περίπτωση, δε λειτουργεί πια υπέρ της χώρας ή και υπέρ του. Κάθε καθυστέρηση θα πονέσει πιο πολύ, θα μας φέρει πιο κοντά σε μια πιο επώδυνη συμφωνία.

Ας αποφασίσει λοιπόν και σαν πρωτοβουλία, ας καλέσει μια σύσκεψη πολιτικών αρχηγών. Ας δείξει ότι τον ενδιαφέρει η Εθνική Συνεννόηση, η Εθνική Ενότητα και όχι μια ψεύτικη ισορροπία συνιστωσών στο όνομα μιας εξουσίας που πάει να αποβεί μοιραία. Ότι θέλει να στείλει μήνυμα συστράτευσης αλλά και τερματισμού όλων αυτών των απαράδεκτων, γελοίων, ανήθικων, ολοκληρωτικής έμπνευσης χαρακτηρισμών περί «εσωτερικής τρόϊκας», εντολοδόχων των δανειστών που τροφοδοτούν μίσος, εμποδίζουν οποιοδήποτε ουσιαστικό διάλογο και λειτουργούν ως προσπάθεια φίμωσης και επιβολής προληπτικής αυτολογοκρισίας. Κάτι γνωρίζουν ορισμένοι απότι φαίνεται από την εμπειρία της σταλινικής τακτικής «της ανάδειξης “εχθρών του λαού” σε συνθήκες ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης» στις πάλαι ποτέ χώρες του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού.


Θα αποφασίσει λοιπόν να λειτουργήσει ως Εθνικός Ηγέτης και πραγματικός Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας; Δεν μπορώ να γνωρίζω, όσο και αν δεν μπορώ να κρύψω την απαισιοδοξία μου… Θα έλεγα ότι το καλύτερο τώρα θα ήταν να ετοιμάζονται οι δυνάμεις που θα καλεστούν να στηρίξουν την ανόρθωση της χώρας.