.
Συμπληρώθηκαν δύο
χρόνια αυτής της ασυνάρτητης Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ και αντί οι πρωταγωνιστές
της να επιλέξουν τον δρόμο της περισυλλογής,του αναστοχασμού και της
αυτοκριτικής , αποφάσισαν να
το...γιορτάσουν! Αν αυτο δεν είναι άλλο ένα δείγμα προβληματικής σχέσης με την
πραγματικότητα ,τότε τι είναι ; Γιατί τι πραγματικά από αυτά που συμβαίνουν
στην ελληνική κοινωνία και βιώνουν τα νοικοκυριά από τις επιλογλες της
αριστεροδεξιάς Κυβέρνησης .
Ίσως ο κ. Α.Τσίπρας
και η στενή παρέα του Μαξίμου να νομίζουν ότι παριστάνοντας πως ξεχνούν τι έχει
συμβεί αυτούς τους 24 μήνες, θα πάθουμε αμνησία και οι υπόλοιποι . Υπάρχουν
όμως καταστάσεις,επιλογές και συμπεριφορές που θα μείνουν αξέχαστες και μάλιστα
για πολλά χρόνια. Να νομίζουν ότι ξεχνάμε την ομιλία του Α. Τσίπρα το βράδυ
των εκλογών τον Ιανουάριο του 2015 όπου ανάμεσα στα άλλα έλεγε « Η Ελλάδα
αφήνει πίσω της την λιτότητα της καταστροφής. Αφήνει πίσω της τον φόβο και και
τον αυταρχισμό. Αφήνει πίσω της μια πενταετία ταπείνωσης και οδύνης ». Δύο
χρόνια μετά μόνο αυτές οι λέξεις μπορουν να περιγράψουν την σημερινή κατάσταση:
λιτότητα- καταστροφή- φόβος- αυταρχισμός- ταπείνωση- οδύνη. Πως τα φέρνει η ζωή
...
Υπάρχουν λοιπόν καταστάσεις και επιλογές που δεν
ξεχνιούνται. Πως να ξεχάσεις για παράδειγμα την υποτιθέμενη διαπραγμάτευση του
πρώτου επταμήνου από το δίδυμο Τσίπρα- Βαρουφάκη , που οδήγησε σε ζημιά ύψους
90 δις. ευρώ στην Οικονομία, στα capital controls και άρα
σε μια δεύτερη ταχύτητα του ευρώ, το πιο ψεύτικο δημοψήφισμα που έχει
πραγματοποιηθεί σε Δημοκρατία μέσα σε ένα πρωτοφανές πολωτικό, διχαστικό κλίμα
και εντέλει το 3ο αριστερό Μνημόνιο που πληρώνουμε και πολύ ακριβά.
Πως να ξεχάσεις τα συνεχή ψέμματα , τα σκισήματα των
Μνημονίων, τους δήθεν εθνικά υπερήφανους ψευτοτσαμπουκάδες και μετά την αποδοχή
των πάντων. Πως να ξεχάσεις ότι είναι η μόνη Κυβέρνηση που δέχτηκε την ένταξη
όλης της ακίνητης περιουσίας της χώρας για 100 χρόνια στο Υπερταμείο
ιδιωτικοποιήσεων η τους περίφημους κόφτες ,που καμμια άλλη μνημονιακή Κυβέρνηση
δεν δέχτηκε .
Πως να ξεχάσεις τις συνεχείς αυξήσεις εισφορών, τις συνεχείς
μειώσεις των συντάξεων , τις αδιάκοπες επιβαρύνσεις από άμεσους και έμμεσους
φόρους .Πως να ξεχάσεις το μοίρασμα « αντίδωρου» στους συνταξιούχους , τα
κηρύγματα περί μη συζήτησης με τους εταίρους για το τι θα κάνουμε στην χώρα και
την ταπεινωτική, ευτελιστική επιστολή Τσακαλώτου αμέσως μετά όπου περίπου έλεγε
« συγγνώμη , δεν θα το ξανακάνουμε».
Πως να ξεχάσεις πως προσπάθησε να παρέμβει στα Κανάλια ,άρα
στην πολυφωνία και τον πλουραλισμό , για να εισπράξουν μια απόφαση του ΣτΕ που
τους πετούσε τον Νόμο στον κάλαθο των αχρήστων. Πως να ξεχάσεις την προσπάθεια
ελέγχου του Τύπου για την δημιουργία μιας σκληρής συριζαίικης διαπλοκής , τον
εκφοβισμό δημοσιογράφων με συνεχείς μηνύσεις και φραστκούς προπηλακισμούς.
Πως να ξεχάσεις την ανευθυνότητα στην διαχείριση του
Μεταναστευτικού , τα έρχονται ,λιάζονται και εξαφανίζονται; Την ανικανότητα
στην συνέχεια να διαχειριστούν τις ζωές 50.000 ανθρώπων, την φραστική
ευαισθησία, τα μεγάλα λόγια και ταυτόχρονα το πέταγμα ανθρώπων σαν σακιά σε
σκηνες με βροχές,χιόνια και πολικό ψύχος;
Πως να ξεχάσεις την μόνιμη αναζήτηση εξωτερικών και
εσωτερικών εχθρών, την στοχοποίηση ανθρώπων και απόψεων, την εύκολη
συκοφάνηση,το στόλισμα πολιτικών με χαρακτηρισμούς όπως δοσίλογοι, νενέδες, στα
τέσσερα κ.ά για επιλογές που στην συνέχεια έκαναν οι ίδιοι και μάλιστα πιο
επώδυνα;
Πως να ξεχάσεις, ότι και πάλι με ανοικτή την δεύτερη
αξιολόγηση έχουμε βρεθεί μπροστά σε πολύ σοβαρούς κινδύνους ,ότι και πάλι
ακροβατούμε στα βράχια .Ότι και πάλι συζητούνται σενάρια για GREXIT και
απομόνωσης της χώρας ως μη επιδεκτικής για μεταρρύθμιση και επιστροφη στην
κανονικότητα.
Δεν ξεχνιούνται όλα
αυτά .Μπορεί να έχουν απωθηθεί στο πίσω μέρος του εγκεφάλου κάποιων χιλιάδων
που βρέθηκαν σε κυβερνητικά και κρατικά πόστα .Στην συντριπτική πλειοψηφία του
λαού όμως ,αυτά δεν ξεχνιούνται.
Απο εκεί και πέρα ας
γιορτάσουν .Σε Δημοκρατία ζούμε . Μόνο που στις Δημοκρατίες στο τέλος
αποδίδονται ευθύνες,σίγουρα πολιτικές και συχνα όχι μόνο ...
