Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ
ΤΩΡΑ
«Δεν ήταν ματς μεταξύ κρατών. Ήταν
ένα ματς μεταξύ όλων των άλλων κρατών και της Ελλάδας». Αυτή τη δήλωση έκανε ο
Αυστριακός Υπουργός Οικονομικών, γνωστού για την φιλελληνική στάση του, αμέσως
μετά την τελευταία επεισοδιακή συνεδρίαση του Eurogroup. Πρόκειται για δραματική δήλωση που περιγράφει την πλήρη
απομόνωση της χώρας σε μια χρονική στιγμή που θα έπρεπε να κλείνει (για να μην
πω να έχει κλείσει) Συμφωνία. Την ίδια στιγμή δε φαίνονται να έρχονται ρούβλια
από τη Ρωσία, να υπογράφεται καμία συμφωνία με την Κίνα, να έρχεται βοήθεια από
την Ινδία και οι ΗΠΑ βλέπουν με άλλο μάτι τη χώρα μετά τον περίφημο Νόμο για
την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού. Πλήρης απομόνωση δηλαδή, ενώ τα Ταμεία
στεγνώνουν, η Κυβέρνηση καταφεύγει στον εσωτερικό δανεισμό για να διασφαλίσει
αγχωτικά έστω μισθούς και συντάξεις του επόμενου δεκαπενθήμερου, η Αγορά
αναζητεί σανίδα σωτηρίας και η ανασφάλεια για το μέλλον της χώρας απογειώνεται.
Τα εύλογα ερωτήματα που προκύπτουν είναι: Το
αδιέξοδο στη διαπραγμάτευση οφείλεται στην δυσκαμψία των δανειστών ή σε
παραλείψεις, ολιγωρίες και ασάφεια προθέσεων της Ελληνικής Κυβέρνησης; Πως
γίνεται και στο Eurogroup
διαμορφώθηκε σκορ 18-1; Η παγκόσμια απομόνωση της χώρας οφείλεται σε
συνωμοσία ολόκληρου του πλανήτη εις βάρος μας (και ποιος αλήθεια θα ήταν ο
λόγος μιας τέτοιας συνωμοσίας) ή σε λάθος χειρισμούς της Κυβέρνησης; Που
οφείλεται η λάθος εκτίμηση στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ ότι «δε θα μπορέσουν οι
δανειστές να αρνηθούν την πρόταση που θα τους κάνουμε»; Τι σκοπεύει να κάνει η Κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει την Οικονομική
Ασφυξία με δεδομένο ότι δεν μπορούμε να βγούμε στις Αγορές, αλλά και τα
περιθώρια παραπέρα εσωτερικού δανεισμού έχουν στενέψει; Τι συζητάει ο
Α.Τσίπρας με την Μέρκελ; Γιατί δεν ενημερώνονται τα κόμματα και η κοινωνία για
το ακριβές σημείο που βρίσκεται η διαπραγμάτευση και συντηρείται μια
εντυπωσιακή άγνοια, θολούρα και ασάφεια;
Αυτά πάντως που σε κάθε περίπτωση είναι σίγουρα είναι τα κάτωθι:
1. - Οι πολίτες
σε ποσοστά 70-75% - όπως φαίνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις- θέλουν «έντιμη
συμφωνία» εντός του ευρώ. Ότι και να έχει συμβεί, ότι και να έχει ειπωθεί,
υπάρχει ένα «σκληρό» 70% που δεν μπορεί να διανοηθεί την Ελλάδα εκτός σκληρού
πυρήνα της Ευρώπης.
2. - Η Κυβέρνηση
φαίνεται πια ότι δεν διέθετε όχι απλά PLAN
B, αλλά ούτε PLAN A. Ξεκίνησε διαπραγμάτευση στηριγμένη στην τακτική «βλέποντας
και κάνοντας».
3. - Η συμμαχία
ΣΥΡΙΖΑ-Καμμένου, αλλά κυρίως η άποψη ενός μεγάλου τμήματος του ΣΥΡΙΖΑ για ρήξη
λειτουργεί καθηλωτικά για οποιαδήποτε Συμφωνία. Μάλιστα λειτουργεί υπέρ της
«Αριστερής Πλατφόρμας» που όλο και πιο ανοιχτά αναφέρεται σε ρήξη, αλλαγή
νομίσματος, μη μπαίνοντας βέβαια στον κόπο να περιγράψουν τις επιπτώσεις και
τις προοπτικές μιας τέτοιας επιλογής.
4. - Ο χρόνος δε
λειτουργεί πια υπέρ της Κυβέρνησης και της χώρας. Στην πραγματικότητα ποτέ δε
λειτουργούσε υπέρ κι αυτό φάνηκε και φαίνεται όλο και πιο καθαρά. Αν δε έχουν
αμφιβολίες, ας ρωτήσουν τους Υπουργούς και συμβούλους του Γιώργου Παπανδρέου
που σήμερα είναι κυβερνητικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τι σήμαινε η πεντάμηνη σπατάλη
χρόνου από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι τον Απρίλιο του 2010. Τότε που ο Γ.
Παπανδρέου μοίραζε 500 εκατομμύρια ευρώ σαν επίδομα αλληλεγγύης, για να
υπογράψει λίγο αργότερα Μνημόνιο.
5. Η Κυβέρνηση και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας οφείλουν να
πάρουν τις οριστικές τους αποφάσεις πριν καταρρεύσει εντελώς η χώρα και αυτοί
ακόμα συζητούν. Ας πάρουν την οποιαδήποτε απόφαση και ας κριθούν από
το λαό. Θέλουν εκλογές; Εκλογές. Θέλουν δημοψήφισμα; Δημοψήφισμα. Βάζοντας όμως
το πραγματικό διακύβευμα, το οποίο σε κάθε περίπτωση θα είναι ευρώ ή δραχμή. Ας
μην έχουν δε ψευδαισθήσεις. Οι σημερινές δημοσκοπήσεις θα αποδειχθούν χαρτιά
για πέταμα, όταν θα τίθεται σε δοκιμασία η προοπτική της χώρας. Θα αναπτυχθούν
άλλες δυναμικές, άλλοι συσχετισμοί, άλλες καταστάσεις. Και ασφαλώς ας μην
ξεχνούν ότι οι δημοσκοπήσεις ήδη καταγράφουν προβλήματα και ότι θα πρέπει να
εξηγήσουν γιατί μια Κυβέρνηση ξαναπάει τη χώρα σε εκλογές μέσα σε τέσσερις ή
πέντε μήνες. Σε εκλογές η και σε δημοψήφισμα .
Η κλεψύδρα λοιπόν έχει αναποδογυρίσει. Ο χρόνος κυλάει πια απελπιστικά
γρήγορα. Η αναποτελεσματικότητα και η ασάφεια των Κυβερνητικών
προθέσεων δεν καλύπτονται από απαράδεκτες κυβερνητικές τακτικές και δηλώσεις
που παραπέμπουν σε άλλες εποχές. Είναι απαράδεκτη για παράδειγμα η ενοχοποίηση
κάθε αντίθετης άποψης και οι χαρακτηρισμοί περί «ραγιαδισμού», «πέμπτης
φάλαγγας», «εντεταλμένων της Μέρκελ» και άλλες ανόητες και επικίνδυνες
επιθέσεις. Είναι πολιτικά ανήθικες οι κατηγορίες για « τρόικα εσωτερικού » .Θυμίζουν
την κλασική σταλινική αντιμετώπιση αντιπάλων και τους περίφημους ορισμούς
«εχθρών του λαού». Αρκετά δίχασαν απολίτικα κάποιοι τον λαό από το 2010 και
μετά. Ας μη συνεχίσουν. Θα τους γυρίσει μπούμερανγκ.
Είναι εκτός τόπου και χρόνου η
άποψη ότι «κάποιοι θέλουν να τιμωρήσουν μια χώρα που έχει αριστερή Κυβέρνηση».
Αν κάποιοι νομίζουν ότι έτσι προετοιμάζουν το έδαφος δικαιολογίας για μια
αποτυχία στη διαπραγμάτευση, για μια ανιστόρητη ρήξη που θα φτωχοποιήσει πέρα
από κάθε όριο τη χώρα, πέφτουν απλά έξω. Αν πάλι κάποιοι με δηλώσεις τους
κινούν το χαρτί της Χρυσής Αυγής, ας σταματήσουν να παίζουν με τη φωτιά. Το
χαρτί «ή εμείς ή το χάος» δεν πείθει. Το μόνο που κατορθώνουν ανεύθυνα και
τυχοδιωκτικά, είναι να αναβαθμίζουν τον πολιτικό ρόλο αυτής της νεοναζιστικής
εγκληματικής συμμορίας και μάλιστα σε μια περίοδο που δικάζεται.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ιστορικές ευθύνες αυτή την στιγμή απέναντι στη
χώρα. Είναι πριν απ’όλα Πρωθυπουργός και όχι Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλει να
πάρει τις ευθύνες του χωρίς αυτές να διαχέονται σε Καμμένους, Βαρουφάκηδες,
«αριστερές πλατφόρμες» και διάφορες άγνωστες συνιστώσες. Έχει χρέος να μαζέψει
τις πολεμικές, ανεύθυνες, τυχοδιωκτικές φωνές στελεχών του. Να κάνει τις
επιλογές του εντός του ευρώ. Να ενημερώσει τα Κόμματα σε σύσκεψη υπό τον
Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να εγγυηθεί την εθνική ενότητα και όχι τον διχασμό που
καλλιεργούν στελέχη του που ζουν με ονειρώξεις «εφόδου στα χειμερινά ανάκτορα».
Σε τελευταία ανάλυση ας καταλήξει τι θέλει και τι δε θέλει και ας μας κάνει
όλους κοινωνούς των προβληματισμών του για να κρίνουμε και τον ίδιο και την
Κυβέρνηση του. Ας θυμηθεί δε ως αριστερός που είναι την εμπειρία της Συμφωνίας
του Μπρεστ Λιτόφσκ και τι σήμαιναν για τη νεογέννητη ΕΣΣΔ οι καθυστερήσεις
υπογραφής της.
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Για τη χώρα, για την Οικονομία,
για τη ζωή της. Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα και για τον Αλέξη Τσίπρα …
Δεν υπάρχει άλλος χρόνος … Μετά ,
θα είναι αργά για δάκρυα ….
