Η κατάπτυστη αίτηση αναίρεσης της απόφασης της αρμόδιας Επιτροπής για την χορήγηση πολιτικού ασύλου στον πρώτο από τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς ήταν ανοικτή πράξη πολιτικής αναλγησίας, ωμότητας, σκληρότητας και κυνισμού. Όσα και αν διέρρευσαν μετά από το Μαξίμου για να καλυφτούν τα ακάλυπτα, οι δηλώσεις Τζανακόπουλου παραμένουν. Οι προσπάθειες να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις δεν πείθουν κανένα. Τα πράγματα είναι απλά. Ο Αλέξης Τσίπρας – ο μεγάλος αυτός αριστερός ηγέτης - λειτούργησε σαν εκτελεστικό όργανο του Ερντογάν αποδεικνύοντας τους ισχυρισμούς ότι από την πρώτη στιγμή είχε υποσχεθεί τη παράδοσή τους η σαν ένα φοβισμένο ανθρωπάκι με το πρώτο φτάρνισμα Τούρκου αξιωματούχου έτρεξε να ξεφορτωθεί « το πρόβλημα ».
Τόλμησαν δε να πουν ότι « δεν συμπαθούν πραξικοπηματίες » δείχνοντας ότι έχουν αποφανθεί και επί της ουσίας ( Πως άραγε; Με τι πληροφορίες και στοιχεία ). Δεν γνώριζαν άραγε, ότι με βάση το Διεθνές Δίκαιο για τέτοιες περιπτώσεις το πιο σοβαρό στοιχείο που λαμβάνεται υπόψη είναι αν υπάρχουν οι συνθήκες δίκαιης δίκης στην χώρα που επιστρέφουν οι κατηγορούμενοι; Υπάρχει έστω ένας Έλληνας, ένας άνθρωπος σ΄όλο τον πλανήτη που θεωρεί ότι υπάρχουν; Άρα, τι χοντροπετσιά, τι αχαρακτήριστη στάση ήταν αυτή του Έλληνα Πρωθυπουργού;
Ασφαλώς η διεθνής κοινή γνώμη σχολιάζει αρνητικά όλη αυτή την κίνηση. Συγγνώμη, αφαιρώ την ΧΟΥΡΙΕΤ. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίζεται σαν ένας αριστερός που βοηθάει ένα ουσιαστικά δικτάτορα να θριαμβολογήσει στο εσωτερικό της Τουρκίας. Θα σχολίαζε κάποιος Δικό του ασφαλώς το πρόβλημα και θα κριθεί πια και για αυτό. Ωστόσο η ζημιά της εικόνας της χώρας και της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν είναι είναι θέμα του. Όπως δεν είναι θέμα του οι δεσμεύσεις και οι συμφωνίες του κατά την τελευταία συνάντηση με τον Ερντογάν στην Ελλάδα μετά από δική μας πρόσκληση. Γιατί δεν μπορεί στην συνάντηση - φιάσκο για την ελληνική εξωτερική πολιτική να διαδραματίστηκαν απλά οι προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν.Κάποια πράγματα συζητήθηκαν εντός κλεισμένων θυρών και αυτό γίνεται κάθε μέρα και πιο αισθητό.
Υπάρχει εμπιστοσύνη στο τι συζητήθηκε και ποια ήταν η πραγματική ατζέντα αυτής της συνάντησης ; Ποιος να εμπιστευτεί το δίδυμο Τσίπρα – Κοτζιά , με Υπουργό Άμυνας την ίδια ώρα τον Πάνο Καμένο; Ποιος να εμπιστευτεί αυτή την ομάδα και στο που μπορούν να οδηγήσουν τς ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το Σκοπιανό, το Κυπριακό, το Μεταναστευτικό κ.ά ; Δεν νομίζω ότι είναι και πολλοί πια. Η Κυβέρνηση αυτή δείχνει ότι αντιμετωπίζει ερασιτεχικά αλλά και αναποτελεσματικά τα εθνικά θέματα, όπως και ότι κανένας δεν μπορεί να αποκλείσει ότι τα χειρίζεται και υπό την σκοπιά ανομολόγητων πολιτικών, μικροκομματικών επιδιώξεων. Άρα πρέπει να πέσει άπλετο φως και σ΄αυτά τα κρίσιμα ζητήματα.
Κρίμα ... Έμελλε να δούμε κι αυτόν τον εξευτελισμό. Μια αριστερή Κυβέρνηση να κάνει πιρουέττες δείχνοντας ότι θα προτιμούσε να παραδοθούν οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί. Όπως με τον δημοσιογράφο και την οικογένειά του πριν λίγους μήνες που ζήτησε πολιτικό άσυλο στον Έβρο και βρέθηκε παραδομένος και φυλακισμένος. Για όποιον δεν θυμάται το περιστατικό, το κατήγγειλαν ακτιβιστικές οργανώσεις και όταν έκαναν ερώτηση βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τους επανέφερε στην τάξη ο κ. Ν.Κοτζιάς , επιβάλοντας από τότε σιωπή... Σαν να μην έγινε τίποτα.
Τι μπορεί να περιμένει όμως κάποιος από μια Κυβέρνηση που « πούλησε » μπόλικη αριστερή ευαισθησία για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και έφτασε στα χέρια της να πεθαίνουν άνθρωποι έχοντας ζήσει σε απάνθρωπες συνθήκες και τον αρμόδιο Υπουργό να παριστάνει τον άνθρωπο που εξαγγέλει και άλλες απώλειες ζωών.
