Ο Αλέξης Τσίπρας έχει βαλθεί να αποδείξει ότι μετά τον Δεληγιάννη είναι ο πιο λαϊκιστής, κυνικός, τυχοδιώκτης Πρωθυπουργός που γνώρισε η Ελλάδα. Χαρισματικός επικοινωνιακά υπερασπίζεται κάτι ταυτόχρονα με το αντίθετό του, βιάζοντας την στοιχειώδη λογική. Έχοντας υπονομεύσει την πορεία της χώρας για πολλά χρόνια, κάνει και μια ακόμα χειρότερη ζημιά: Φέρνει στην επιφάνεια σταθερά τον ανορθολογισμό, την παρανοικότητα, την καθυστέρηση, την ψευδολογία.
Οι πρόσφατες παρεμβάσεις του και η ομιλία του στο Συνέδριο του SPD είναι πολύ χαρακτηριστικές. Καλεί σε αγώνα κατά της ακροδεξιάς, ο άνθρωπος που συγκυβερνά χωρίς δισταγμό με τον Π.Καμένο επί τέσσερα χρόνια. Εμφανίζεται ως ηγετική μορφή της μάχης κατά του λαϊκισμού, ο ηγέτης της πρώτης επικίνδυνα λαϊκίστικης Κυβέρνησης για την χώρα και για όλη την Ευρώπη. Πάει στο Συνέδριο του SPD και καταγγέλλει το ΚΙΝΑΛ ότι συμπλέει με την Ν.Δ, παριστάνοντας ότι ξεχνάει πως το SPD συγκυβερνά με την αγαπημένη του Μέρκελ και τον Ζεεχόφερ. Εμφανίζεται ως υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπερασπίζεται το καθεστώς Μαδούρο, αγνοώντας ακόμα και το γεγονός πως εκατοντάδες διαδηλωτές έχουν εκτελεσθεί εν ψυχρώ. Αυτολανσάρεται ως εκφραστής Πολιτικών ενάντια στην λιτότητα, ενώ την ίδια ώρα έχει βυθίσει την Ελληνική Οικονομία και έχει βιάσει την μέση Ελληνική Οικογένεια δια της υπερφορολόγησης. Εμφανίζεται ως δήθεν ευαίσθητος για τους μετανάστες και δεν ντρέπεται για το αίσχος της Ευρώπης, την χωματερή ανθρώπων στην Μόρια. Αδίστακτα μιλάει για την επιλογή του με καθαρό μυαλό τον Ιούλιο του 2015, ξεχνώντας την 6μηνη Τσιπροβαρουφακιάδα που μας κόστισε 100 δις., ένα 3ο Μνημόνιο και κλείσιμο των Τραπεζών.
Αυτός είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ένας ακραίος λαϊκιστής και οπορτουνιστής. Ένα Πολιτικό σαν κι αυτό δεν τον αντιμετωπίζεις δια ευγενικής αντιπαράθεσης.
