Η τρομοκρατική, δολοφονική επίθεση κατά του ΣΚΑΙ απέδειξε με τον ποιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στην Δύση που συνεχίζουν να υπάρχουν τρομοκρατικοί πυρήνες που ανανεώνονται και απλώνονται. Σ΄όλη την Ευρώπη για παράδειγμα, όταν μιλάμε πια για τρομοκρατικά χτυπήματα, αναφερόμαστε σε χτυπήματα τζιχαντιστών. Ποια να είναι άραγε τα αίτια που αναπαραγάγουν αυτό το επικίνδυνο γεγονός και καθιστούν και σ΄αυτό το θέμα την Ελλάδα μη κανονική χώρα; Θα σπεύσουν διάφοροι θεωρητικοί να μιλήσουν για την φτώχεια, για την αντίδραση στο σύστημα , για την κρίση και άλλα σπουδαία άνευ αξίας. Γιατί αυτά υπάρχουν σ΄όλες τις χώρες.
Αυτό που διαφοροποιεί την χώρα μας από όλες τις άλλες είναι η αρρωστημένη αντίληψη σε τμήμα του πληθυσμού που θεωρούν πολύ επαναστατικό να αναμασούν τα περί επιτρεπτής και μη βίας, ανεκτό να καταλαμβάνονται δημόσιοι χώροι και ο ΡΟΥΒΙΚΩΝΑΣ να έχει αποκτήσει έδρα καταλαμβάνοντας Πανεπιστημιακό χώρο, τα Εξάρχεια να είναι άνδρο έκνομων ενεργειών και θέμα αέναης ανάλυσης λίγες εκατοντάδες δήθεν αναρχικοί να καίνε την Αθήνα όποτε θέλουν. Αυτό που μας διαφοροποιεί από άλλες χώρες είναι ότι οι Αρχές παρακολουθούν με παχυδερμισμό τον γάμο ποινικών και ψευτοαντιεξουσιαστών, ότι ακόμα και οι δολοφόνοι της 17 Νοέμβρη αντιμετωπίζονται περίπου ως ήρωες , με τον αρχιεκτελεστή της να κάνει το τελευταίο διάστημα διακοπές σε αγροτικές φυλακές, μειώνοντας ταυτόχρονα και την θητεία του. Αυτό που μας διαφοροποιεί είναι επίσης η ανοχή της Κυβέρνησης η οποία δια εκπροσώπου της συζητούσε μαζί τους για νομοθετικές ρυθμίσεις, ενώ την ίδια ώρα ο Πρωθυπουργός Α.Τσίπρας δεν είχε την ευθιξία να επισκεφτεί καν πρώην Πρωθυπουργό που έπεσε θύμα τρομοκρατικής επίθεσης κινδυνεύοντας να χάσει την ζωή του. Όσο φανερό είναι ο συντονισμός ποινικών, δήθεν αναρχικών, τρομοκρατών και δικτύων σε αρχές, τόσο φανερό είναι ότι αυτή η Κυβέρνηση παρακολουθεί με ανοχή αυτά τα φαινόμενα, θεωρώντας αυτούς τους πρωταγωνιστές « ακτιβιστικών» έως τρομοκρατικών ενεργειών εν δυνάμει ψηφοφόρους.
Ας επιστρέψουμε στο συγκεκριμένο χτύπημα στον ΣΚΑΙ. Γιατί ξάφνιασε άραγε; Επί χρόνια καλλιεργείται ένα μίσος κατά του συγκεκριμένου Μέσου Ενημέρωσης. Έχει γίνει στόχος αλλεπάλληλων επιθέσεων. Δύσκολα θα βρεις ομιλίες στην Βουλή του ίδιου του Πρωθυπουργού που να μην επιτίθεται κατά του ΣΚΑΙ, να μην τον ειρωνεύεται. Γνωστές είναι δε οι δηλώσεις γνωστών κυβερνητικών στελεχών τουλάχιστον ολοκληρωτικής και σίγουρα αντιδημοκρατικής έως φασίζουσας αντίληψης για βοθροκάναλο ή για συγκρότημα που θα πρεπε να ανατιναχτεί. Αποκορύφωμα της επίθεσης ήταν η επιβολή του εμπάργκο από την Κυβέρνηση, μια γελοία πολιτικά απόφαση, μιας και η δήθεν αφορμή ήταν το ρεπορτάζ δημοσιογράφου που επαληθεύτηκε πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρις. Όλα αυτά είναι προφάσεις μιας Κυβέρνησης που έχει αλλεργία απέναντι στα Μ.Μ.Ε και αφού κατάφερε να κλείσει το MEGA, του έμεινε ο ΣΚΑΙ να του κάνει κριτική. Η Κυβέρνηση δείχνει πρωτοφανή αντιδημοκρατική λογική απέναντι στα Μέσα Ενημέρωσης από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία,Το ίδιο άλλωστε ισχύει και για όποιον έχει αντίθετη άποψη από αυτόν. Δεν είναι και περίεργο. Οι θεσμοί, η Δημοκρατία, το Κράτος , τα Μέσα Ενημέρωσης θα έπρεπε να ελεγχθούν, να καθυποταχτούν. Ξεχνά όμως ότι αυτά δεν γίνονται.Μπορεί να έχει ντοπάρει ένα κομματικό ακροατήριο βολεμένο για τα καλά, όμως κανείς δεν μπορεί να παίζει με την Δημοκρατία.Όταν λοιπόν έχει στοχοποιήσει τόσο πολύ τον ΣΚΑΙ, γιατί μας κάνει εντύπωση το γεγονός; Πολύ φοβάμαι,ότι θα ζήσουμε κι άλλα παρόμοια περιστατικά....
Θα περίμενε κάποιος να αρπάξει την ευκαιρία για να εμφανίσει ένα άλλο πρόσωπο. Ωστόσο δεν μπορείς να κάνεις κάτι που δεν πιστεύεις. Γι αυτό ο κυβερνητικός εκπρόσωπος χάθηκε για αρκετές ώρες μετά το συμβάν, για να κάνει μια απλή, αυτονόητη δήλωση καταδίκης. Γι αυτό είχε προηγηθεί επί ώρες σύσκεψη στο Μαξίμου, για να δουν πως θα αντιμετωπίσουν το γεγονός! Γι αυτό είπαν κάτι περίεργα περί « εργαλειοποίησης» και άλλα γραφικά.Σαν να προσπαθούσαν να κρυφτούν.Καταλάβαιναν ότι όλα είχαν κάνει και πει λειτουργούσαν σαν πολιτικό και ιδεολογικό άλλοθι ενός πρωτότυπου πέραν των άλλων χτυπήματος. Πρωτότυπο, όπως και πολλά άλλα γεγονότα είναι πρωτότυπα, αφού δήθεν αναρχικοί, δήθεν ακτιβιστές και τρομοκράτες δεν χτυπούν την εξουσία, αλλά όσους τα βάζουν με την σημερινή εξουσία. Έχασε την ευκαιρία η Κυβέρνηση , που θα μπορούσε σαν απάντηση στους τρομοκράτες να άρει αν μη τι άλλο το γελοίο εμπάργκο και να μην επιτρέψει κρατικοδίαιτους δημοσιογράφους να πλασάρουν την βολική θεωρία της προβοκάτσιας. Δεν μπορεί όμως ,Αυτή είναι η Κυβέρνησή μας. Στηρίζεται στο μίσος, στην στοχοποίηση, στην λάσπη, στην αντιδημοκρατικότητα.
Κι όμως, αυτό που είναι πιο απαραίτητο παρά ποτέ είναι μια πολιτική συμφωνία όλων των δυνάμεων του δημοκρατικού τόξου για πόλεμο με κάθε τρόπο κατά της τρομοκρατίας και των έκνομων συμπεριφορών ψευτοαντισυστημικών. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το αντέχει, ας πάρουν την πρωτοβουλία όλες οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Έτσι κι αλλιώς, σύντομα δεν θα είναι Κυβέρνηση.Αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να εκτίθεται, ας συνεχίζει να εκτίθεται...
