Τέτοιες μέρες τρία χρόνια πριν κατέρρεε μια Κυβέρνηση, όχι γιατι έχανε την δεδηλωμένη αλλά γιατί δεν ψηφιζόταν από ένα πολιτικό μπλοκ δυνάμεων αποτελούμενο από τους ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ , ΔΗΜΑΡ Κουβέλη και κάποιους σκόρπιους βουλευτές ...που ξαφνικά απέκτησαν πρόβλημα συνείδησης. Θυμάστε τι είχε προηγηθεί. Όποιος βουλευτής « τολμούσε » να πει ότι μπορεί να ψηφίσει τον κ.Δήμα κατηγορόταν περίπου ότι « τα είχε πιάσει», ότι είχε πουληθεί, ενώ διάφοροι γελοίοι τύποι κατήγγειλαν μέχρι και εκβιασμούς που ποτέ δεν επαληθεύτηκαν και βέβαια από τότε όλα τα σκέπασε η σιωπή. Η δουλειά είχε γίνει με την βρωμιά ,τα ψέμματα και την πολιτική αλητεία, το γνωστό δηλαδή ήθος που από το 2010 έχουμε βιώσει σε πολλά γεγονότα.
Και τι έγινε μετά; Το μετά το ζούμε τρία ολόκληρα χρόνια, ξεκινώντας από το φοβερό και τρομερό πρώτο οχτάμηνο του 2015 που κόστισε στην χώρα 100 δισ. ευρώ, κατάρρευση της Οικονομίας, επιστροφή στην ύφεση, capital controls που παρεπιπτόντως παρέμειναν. Οι τυχοδιώκτες που θα άλλαζαν την Ευρώπη αφού οι εταίροι και οι αγορές θα τρόμαζαν και μόνο που θα έβλεπαν τον Α.Τσίπρα, τον Γ.Βαρουφάκη και όλο τον « στρατό της εξέγερσης » και θα έτρεχαν πανικόβλητοι, σύρθηκαν ταπεινωμένοι σε ένα τρίτο,σκληρό, αχρείαστο Μνημόνιο με μέτρα μπροστά στα οποία τα μέτρα του email Χαρδούβελη έμοιαζαν με « Παιδική Χαρά » όπως προφητικά είχε προβλέψει ο Ε.Βενιζέλος. Είχαν μεσολαβήσει βέβαια απίστευτα κηρύγματα μίσους και διχασμού, ντροπιαστικοί χαρακτηρισμοί για κάθε ένα που διατύπωνε μια διαφορετική άποψη και ένα δημοψήφισμα που θα διδάσκεται στο μέλλον σαν κορυφαίο παράδειγμα πολιτικής απάτης και κοροϊδίας του λαού.
Ακολούθησαν τρία χρόνια απίστευτης σκληρής, αντιλαικής πολιτικής με μέτρα που αν τολμούσε να περάσει άλλη Κυβέρνηση, « θα καιγόταν η Ελλάδα». Η εξουσία όμως κράτησε « πιστούς» τον μισό τουλάχιστον ΣΥΡΙΖΑ με χαρακτηριστική οσφυοκαμψία.
Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αυτό το παγκόσμια διαχρονικά παράδειγμα τόσο αρμονικής συνεργασίας κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς με ένα κόμμα της ακροδεξιάς με χαρακτηριστκή υπακοή και βουλευτική πειθαρχία ντροπής, εξουθένωσε την μεσαία τάξη, φόρτωσε φόρους τους πάντες χωρίς « ταξικό πρόσημο », προσπάθησε να κάνει αντιδημοκρατικές παρεμβάσεις σε όλους τους θεσμούς , φτωχοποίησε κι άλλους έλληνες. Έχουν δε φροντίσει να φορτώσουν την χώρα και την κοινωνία μέτρα και μετά την υποτιθέμενη λήξη του Μνημονίου με μέτρα 5 δισ. ευρώ μέχρι το 2021, καθόρισαν τα επιτόκια μέχρι το 2060 και μια υποθήκευση όλης της ακίνητης περιουσίας της χώρας μέσω του Υπερταμείου για 99 χρόνια.
Κι όμως στην συζήτηση για τον Προυπολογισμό 2018 τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μιλούσαν σαν για τον τελευταίο Μνημονιακό Προυπολογισμό, ενώ παρεπιπτόντως φορτώνουν μέτρα 1,9 δις. ευρώ επιπλέον και για το 2018. Μιλούσαν για Ανάπτυξη, για πάταξη της φοροδιαφυγής και άλλα σπουδαία και ψεύτικα που προετοίμαζουν το έδαφος για εκλογές. Μιλούσαν για αυτά στελέχη που στήριξαν την υπερφορολόγηση, την πολιτική των υπερπλεονασμάτων και του στραγγαλισμού της Ελληνικής Κοινωνίας, την ανακατανομή όχι του πλούτου ,αλλά της μιζέριας. Ταυτοχρονα καμάρωναν για το χαρτζιλίκι του κοινωνικού μερίσματος η του νέου δώρου προς τους νέους με συνολικά ποσά που πρόκυψαν από την κλοπή της κοινωνίας.
Είναι φανερό.Ξέρουν ότι χάνουν και φροντίζουν το πως θα χάσουν ώστε αξιοποιώντας τυχόν παιχνίδια γνωστών, αλλά πολύ λίγων και στον χώρο της Κεντροδεξιάς, όσο και της Κεντροαριστεράς , να παραμείνουν στο παιχνίδι και να ξαναρχίσουν από την αρχή όσα ζήσαμε να κάνουν σαν Αντιπολίτευση,πιθανά αντιπολιτευόμενοι αυτά που ψήφισαν οι ίδιοι. Από λαϊκιστές, ανθρώπους δίχως αρχές όλα να τα περιμένεις.
Για αυτό το μείζον είναι να διαμορφωθεί μέσα από ένα σοβαρό διάλογο, το Εθνικό Μεταρρυθμιστικό Πρόγραμμα των επόμενων χρόνων που θα κάνει την κοινωνία να ανασάνει και την χώρα να μπει σε ανοδική πορεία. Αν αυτό δεν γίνει, ας μην υποτιμάει κανείς την δύναμη του λαϊκισμού, της εξουσιολαγνείας, του τυχοδιωκτισμού. Το θετικό είναι ότι οι πραγματικά φιλοευρωπαικές, μεταρρυθμιστικές δυνάμεις της χώρας – ότι και να λένε τώρα- είναι αρκετά κοντά , την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κοινωνικά και πολιτικά απομονωμένος , ενώ οι ΑΝΕΛ μάλλον μένουν εκτός Βουλής.
Ας έχουν όμως κάποιοι την επίγνωση των κινδύνων για την χώρα, αν επικρατήσει η πολιτική ανοησία που υπήρξε μετά τος πρώτες εκλογές του 2012, που δημιουργήθηκε Κυβέρνηση μετά από δεύτερες εκλογές που δεν χρειάζονταν , αφού πρώτα είχαν καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ εν δυνάμει κόμμα εξουσίας και επόμενη Κυβέρνηση.
Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού.
