Μέσα σε οκτώ μήνες θα διαμορφωθεί πλήρως το πολιτικό σκηνικό για τα επόμενα χρόνια. Μέσα σ΄αυτο το διάστημα θα πραγματοποιηθούν Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές, Ευρωεκλογές και κατά πάσα πιθανότητα Βουλευτικές. Μέσα σε λίγους μήνες θα κριθούν οι συσχετισμοί σε όλα τα επίπεδα, που θα καθορίσουν προς τα που θα πορευτεί η χώρα. Όλα δείχνουν ότι θα κυριαρχήσει μια σκληρή αντιπαράθεση. Η πορεία προς αυτές τις διαδοχικές αναμετρήσεις δεν θα είναι σχολική εκδρομή και αυτό δείχνει το κλίμα που διαμορφώνεται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ και η Κυβέρνηση δείχνουν να έχουν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν τα πάντα για να μην υποστούν στρατηγική ήττα. Γνωρίζουν ότι θα χάσουν και ότι η ήττα θα είναι μεγάλης έκτασης. Ωστόσο, τα στιχεία που συνθέτουν μια στρατηγική ήττα είναι και ποιοτικά. Γι αυτό φαίνεται να στοχεύουν ταυτόχρονα στους εξής πολύ φανερούς στόχους που αλληλοσυνδέονται: Ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ στις Βουλευτικές Εκλογές που θα υπερβαίνει το 20%- Μη σχηματισμός αυτοδύναμης Κυβέρνησης της Ν.Δ- Χτύπημα του ΚΙΝΑΛ, ώστε να καθιερωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ πια ως η μόνη αξιόμαχη πολιτική δύναμη μιας υποτιθέμενης Κεντροαριστεράς- Αποφυγή ύπαρξης δυνάμεων που στο σύνολό τους δεν μπορούν να συγκεντρώσουν 180 βουλευτές για να διασφαλιστεί η εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Ιανουάριο του 2020, ώστε να υπάρχει δυνατότητα να προκληθούν προωρες εκλογές ακόμα και στην περίπτωση που έχει σχηματιστεί αυτοδύναμη ή μη Κυβέρνηση στο ενδιάμεσο διάστημα.
Εν ολίγοις, οι στοχεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ , στοχεύσεις που του διασφαλίζουν πολιτικό λόγο και ρόλο στο μετεκλογικό σκηνικό, συνδέονται άμεσα με σκηνικό πολιτικής αποσταθεροποίησης. Είναι άραγε αυτό το σκηνικό που έχει ανάγκη η χώρα; Ασφαλως όχι. Η χώρα μπορεί να ολοκλήρωσε το κύκλο του 3ουΜνημονίου, αλλά είναι μια χώρα που σέρνεται αναπτυξιακά, παραγωγικά, μια χώρα που έχει μπροστά της πολύ δρόμο και μάλιστα σε καθεστώς μόνιμης εποπτείας από τους δανειστές, μια χώρα που αδυνατεί ακόμα να βγει στις αγορές και να δανειστεί. Όλα τα άλλα είναι επικίνδυνα ψέματα. Το μέλλον της χώρας θα κριθεί κυριολεκτικά στην διετία 2019-2010. Σ΄αυτή την διετία θα κριθεί η επανεκκίνση της Οικονομίας και η Αναπτυξιακή της πορεία, ο εκσυγχρονισμός του Κράτους, η εκπομπή μηνύματος πραγματικής αισιοδοξίας για το μέλλον και εμπιστοσύνης για τις αγορές. Θα ήταν τραγικό αυτή η χρονική περίοδος να ξοδευτεί σε μια παρατεταμένη μάχη συσχετισμών, συνεχών εκλογών και πολιτικής αστάθειας και στο τέλος της η χώρα να βρεθεί μροστά σε ένα νέο τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει αποφασίσει να πολεμήσει με κάθε τρόπο. Δικαίωμά του ασφαλώς, αρκεί οι τρόποι που θα χρησιμοποιήσει να μην δηλητηριάζουν την ατμόσφαιρα στην χώρα και να μην υποθηκεύουν την πορεία της. Εν ολίγοις η προσφυγή στο τρίπτυχο λάσπη, ψέματα, υποσχέσεις θα είναι καταστροφική και για τον ίδιο και για την χώρα. Όποιοι έχουν στο μυαλό τους, ότι μια ξέφρενη πορεία πόλωσης, διχασμού, υποσχεσιολογίας, τινάγματος του αποθεματικού στον αέρα θα « βολέψει » τον ΣΥΡΙΖΑ έστω και εις βάρος της χώρας, θα καταλάβουν ότι έχουν λάθος εκτίμηση. Πρώτον, γιατί το 2018, 2019 δεν είναι 2014 και δεν πιάνουν τα πολυχρησιμοποιημένα « κόλπα». Δεύτερο, γιατί αν θέλει να έχει μέλλον ο ΣΥΡΙΖΑ ή να εμφανίσει μια εικόνα υπεύθυνης πολιτικής δύναμης, δεν μπορεί να εμφανίζεται ως το κόμμα που σταθερά ψεύδεται, δημιουργεί ένταση, αποσταθεροποιεί.
Τι προκρίνει μέχρι στιγμής η ηγεσία της Κυβέρνησης και πρακτικά « ο κύκλος του Μαξίμου» ; Το αντίθετο δυστυχώς. Νομίζω πως θα το πληρώσει ακριβά, αν συνεχίσει έτσι. Δεν είναι τυχαίο ότι κανένα τρυκ που χρησιμοποίησε τον τελευταίο χρόνο δεν κατόρθωσε να πιάσει και η δημοσκοπική διαφορά μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ διατηρήθηκε σε διψήφια ποσοστά. Δεν είναι τυχαίο, ότι ο ανασχηματισμός συνάντησε τέτοια αδιαφορία έως και δυσφημία, ότι το Μακεδονικό δημιουργεί τέτοιες εντάσεις, ότι υπάρχει ένα « κίνημα» πια για να φύγει η σημερινή Κυβέρνηση, οτι λίγοι πια πιστεύουν την οποια υπόσχεση που διατυπώνεται από τον κ. Τσίπρα, ότι ελάχιστοι παρακολουθούν την σκανδαλολογία.
Ας το σκεφτούν. Άλλωστε η Αριστερά , στο όνομα της οποίας ομιλούν στον ΣΥΡΙΖΑ, συγκέντρωσε την λαϊκή συναίνεση και συσπείρωση , όταν εξέφρασε την λαϊκή ενότητα είτε γα την απελευθέρωση της χώρας, είτε για την Δημοκρατία στην συνέχεια. Το ψέμα, η λογική του μίσους, η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων έπιασε στην περίοδο των πρώτων Μνημονίων λόγω του σοκ που υπέστη η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα η μεσαία τάξη. Τα εξέφρασε ο ΣΥΡΙΖΑ σαν λαϊκιστικό μόρφωμα με αναφορές στην αριστερά στις συνθήκες που κυριάρχησαν. Ίσως πρέπει να αντιληφθεί ότι είναι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ που τώρα σόκαρε και απογοήτευσε την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας.
