Πρέπει να έχει νεύρα τελευταία ο Αλέξης Τσίπρας. Στο Ευρωκοινοβούλιο για παράδειγμα, κατάλαβε κατ΄αρχήν ότι υπάρχουν πολιτικοί που δεν σκοπεύουν να σιωπούν ότι και να λέει. Δεν περίμενε ότι θα βρισκόταν ευρωβουλευτής όπως ο Εστεμπάν Γκονζάλες Πονς, ο οποίος θα ήταν και ενημερωμένος και ευθαρσής αναφερόμενος στην περίπτωσή του. Κι ο οποίος δεν θα δίσταζε να υπενθυμίσει στον επηρμένο έλληνα Πρωθυπουργό ότι ήταν το πρόσωπο που, με τη βοήθεια του asset του, του Βαρουφάκη, έπαιξε την Ελλάδα στα ζάρια το πρώτο εξάμηνο του 2015, ζημιώνοντάς τη βαρύτατα, κι ότι η περίπτωσή του είναι μοντέλο ακαδημαϊκής μελέτης του λαϊκισμού.
Ο Τσίπρας ξαφνιάστηκε δυσάρεστα επειδή πίστευε ότι στην Ευρωβουλή όλοι θα τον χειροκροτούσαν, ως υποτακτικό και πειθήνιο στις ευρωπαϊκές εντολές. Υπήρξε, όντως, ο πιο πειθήνιος Μνημονιακός Πρωθυπουργός αλλά αυτό δεν είναι ίδιον του πολιτικού ο οποίος να απαιτεί σεβασμό. Ισα ίσα. Μπορεί απλώς να είναι ένα χρήσιμο πρόσωπο για τους δανειστές, επειδή με τη ρητορική του χειραγώγησε τους έλληνες πολίτες, προκειμένου να δεχτούν αδιαμαρτύρητα λύσεις τις οποίες, όσο εκείνος ήταν στην αντιπολίτευση, πολεμούσε.
Αλλά και μετά τον αιφνιδιασμό που είχε, ο Τσίπρας συνέχισε να παραποιεί την πραγματικότητα. Στη δευτερολογία του, αναρωτήθηκε γιατί η Ελλάδα χρειάστηκε τρία συνεχόμενα προγράμματα και οχτώ χρόνια ενώ άλλες χώρες όπως η Κύπρος και η Πορτογαλία εξήλθαν σε τρία χρόνια, ενώ αναρωτήθηκε γιατί τα πρώτα Μνημόνια υστέρησαν σε μεταρρυθμίσεις. Μα δεν είναι εμφανές ότι αυτό συνέβη επειδή ο ίδιος και οι υπόλοιπες δήθεν αντισυστημικές/αντιμνημονιακές δυνάμεις υπονόμευσαν κάθε μεταρρύθμιση; Ποιος κρυβόταν πίσω από τους Αγανακτισμένους; Ποιοι μούντζωναν και επετίθεντο κατά της Βουλής; Ποιοι αποκαλούσαν γερμανοτσολιάδες και προδότες όσους αγωνίζονταν να υλοποιήσουν Μνημόνια; Ποιον νόμιζε ότι θα κορόιδευε; Την Κ.Ε ή την Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ;
Τι επικαλείται ο Τσίπρας απευθυνόμενος στους Ευρωπαίους; Οτι άλλαξε. Ακόμα κι αν άλλαξε, το έκανε υπέρ της διατήρησης της αγαπημένης του, όπως φαίνεται, εξουσίας. Αλλά οι πράξεις και οι επιλογές του οποιουδήποτε στην πολιτική δεν διαγράφονται – επειδή δεν γίνεται να διαγραφούν οι συνέπειες. Η απώλεια του ενός τετάρτου από τη δυναμική της οικονομίας είναι εδώ. Οι λαϊκιστές είναι εδώ. Αλλά κυρίως η κοροϊδία των πολιτών από το ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στρατόπεδο συνεχίζεται.
Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας κατάλαβε στο σχεδόν άδειο Ευρωκοινοβούλιο ότι έχει ημερομηνία λήξεως. Αλλά, για να έχει τόσα νεύρα, κάτι θα κατάλαβε. Άλλωστε, όταν δίνεις όλα όσα σου ζητάνε, έρχεται η ώρα που δεν είσαι χρήσιμος πια.
