Οι εκλογές κατά το Σύνταγμα, γίνονται κάθε τέσσερα χρόνια. Εκτός αν πέσει η Κυβέρνηση και δεν μπορεί να αναδειχθεί νέα από την Βουλή ή αν προκύψει έκτακτος εθνικής σημασίας λόγος. Ωστόσο, στην Ελλάδα ζούμε και ξέρουμε ότι οι προβλέψεις του Συντάγματος έχουν γίνει λάστιχο. Αρκεί να θυμηθούμε, ότι από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα , μόνο 3 από τις 17 εκλογικές αναμετρήσεις έχουν γίνει κανονικά. Αρκεί να θυμηθούμε, ότι από το 2009 και μετά – μέσα δηλαδή σε 9 χρόνια- έχουν γίνει 5 εκλογές! Η ότι το 2015 γκρεμίστηκε μια Κυβέρνηση στς διόμισυ χρόνια της θητείας της επειδή δεν εκλέχτηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με την κατηγορία της συναλλαγής να επικρέμαται πάνω από κάθε βουλευτή σκεφτόταν να ψηφίσει υπέρ.
Γι αυτό και είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν τις διαβεβαιώσεις στελεχών της Κυβέρνησης, ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές στο τέλος της τετραετίας. Όσο δε επαναλαμβάνουν σχεδόν καθημερινά αυτή την « δέσμευση» , τόσο λιγότεροι το πιστεύουν. Ταυτόχρονα η επανάληψη της συζήτησης για τον εκλογικό νόμο και το pressingπρος το Κίνημα Αλλλαγής να ψηφίσει Απλή Αναλογική σε μια επαναφορά του θέματος σε μια προσπάθεια να γίνουν οι ερχόμενες εκλογές με αυτήν, δείχνει ότι κάτι ετοιμάζεται και βέβαια ότι τα ιδια τα επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχονται την ήττα που έρχεται.
Δεν είναι όμως μόνο τα παραπάνω που μας έχουν βάλει σε μια φάση που ανά πάσα στιγμή μπορούν να γίνουν εκλογές. Όλα δείχνουν ότι η λήξη του τρίτου Προγράμματος και η συζήτηση για την ρύθμιση του χρέους δεν κυλάνε και τόσο εύκολα. Πολύ περισσότερο, όταν δεκάδες προαπαιτούμενα δεν έχουν ικανοποιηθεί και οι εταίροι- δανειστές ακούν ένα νέο αφήγημα και από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό στηριγμένο σε μια επιστροφή στο λαμπρό παρελθόν που στηριζόταν στο τρίπτυχο προσλήψεις- επιδόματα- παροχές, παίζοντας με την φωτιά και την είσοδο σε μια νέα φάση που μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνα σημεία της χώρας, η οποία έτσι κι αλλιώς είναι βαλτωμένη.
Όλα αυτά πιέζουν τη Κυβέρνηση , η οποία ασφαλώς θα ήθελε να εξαντλήσει την τετραετία. Στο ερώτημα « πότε προβλέπεις εκλογές» δεν υπάρχουν ασφαλείς απαντήσεις. Εκτιμώ ότι ούτε ο Α.Τσίπρας το γνωρίζει, έχει καταλήξει. Ωστόσο, ελιναι ρεαλιστής και δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα κλανει εκλογές μετά από μια μείωση των συνταξεων μέχρι και 18% και με τον κίνδυνο το αφορολόγητο να έρθει μπροστά και να εφαρμοστεί από το 2019. Οπότε, το πιο πιθανό σενάριο είναι να έχουμε ένα Φθινόπωρο εκλογών όπου ο Α.Τσίπρας θα μπορεί να επκαλεστεί ως επιτυχία του την έξοδο από το Πρόγραμμα κι ας έχει ψηφίσει μέτρα μέχρι το 2021, Υπερταμείο για 99 χρόνια κ.ά Δεν μπορεί δε να αποκλειστεί και ένας εκλογικός αιφνιδιασμός με ατζέντα ακριβώς την λήξη του Προγράμματος εμφανιζόμενοι πάλι να διεκδικούν ρυθμίσεις που οι κακοί εταίροι δεν τα δέχονται.
Πέρα όμως από τα παιχνίδια τακτικής υπάρχει και η ουσία.Όλη αυτή η ρευστότητα και μάλιστα η προοπτική συνεχών εκλογών ( μία ή δύο φορές βουλευτικές, ευρωεκλογές, εκλογές για την Αυτοδιοίκηση ) αυξάνει την αβεβαιότητα και καταναλώνει τον προσδοκώμενο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Ποιος τρελός θα κάνει επενδύσεις σε μια χώρα που πέρα από τις άλλες παθογένειες, είναι έτοιμη να κάνει τρεις ή τέσσερις εκλογές μέσα σε ένα χρόνο , με το που θα βγει από το Πρόγραμμα; Μιλάμε για σκιζοφρένεια.
Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ, υπάρχει ανάγκη για μια νέα αρχή. Αυτή δεν μπορεί να γίνει αν δεν γίνουν το νωριτερο δυνατόν εκλογές. Αυτό υπαγορεύει το συμφέρον της χώρας και αν το καλοσκεφτούν οι επικοινωνιολόγοι του Μαξίμου ίσως και τον ΣΥΡΙΖΑ.Δεν έχει φανεί , ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ του.
