Η απόφαση του ΠΟΤΑΜΙΟΥ να αποχωρήσει από το ΚΙΝΑΛ δεν ξάφνιασε. Εδώ και καιρό, ίσως από την αρχή κιόλας, φαινόταν ότι μιλούσαμε για ένα γάμο με το ζόρι τον οποίο δεν τον ήθελε μάλλον κανείς. Η πίεση των δημοσκοπικών ευρημάτων του περυσινού Σεπτεμβρίου φαίνεται να έδρασε καταλυτικά. Το ΠΟΤΑΜΙ εμφανιζόταν στο 1%- 1,5% και η ΔΗΣΥ γύρω στο 5%. Αναφερόμαστε σε ευρήματα σε μια περίοδο μακριά από εκλογικό χρόνο και την διαφαινόμενη οξύτατη πόλωση. Συμπέρασμα; Ο γάμος έγινε άρον άρον υπό τον φόβο άλωσης του κεντρώου , κεντροαριστερού χώρου από την Ν.Δ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως γι αυτό και όλα έγιναν ανάποδα. Πρώτα εκλέχτηκε αρχηγός και μετά συγκροτήθηκε κόμμα και αναζητήθηκε το πολιτικό στίγμα και η στρατηγική. Ακολούθησαν τα « πρωτότυπα». Διορισμένοι σύνεδροι, διορισμένη Πολιτική Γραμματεία, διορισμένη Κ.Ε, διορισμένες Νομαρχιακές Επιτροπές για να μοιραστεί « σωστά» η εσωκομματική εξουσία και όχι μόνο. Αλήθεια, τότε πως και πολλοί που σήμερα μιλάνε για Δημοκρατία, σιώπησαν; Θέματα Δημοκρατίας τίθενται όταν κάποιος από τους αρχηγούς των κομμάτων δεν εισακούγεται μόνο ενώ ο αποκλεισμός δεκάδων χιλιάδων στελεχών μη ενταγμένων σε κόμματα και ομάδες από τα όργανα δεν ήταν κάτι το άξιο λόγου;
Η αποχώρηση λοιπόν του ΠΟΤΑΜΙΟΥ δεν ξάφνιασε. Το μόνο νέο στο γεγονος είναι ότι είδαμε και ένα ποτάμι να γυρνάει πίσω. Αν κάτι ξάφνιασε ήταν πως και το πήρε απόφαση τώρα ο Σταύρος Θεοδωράκης γνωρίζοντας ότι οι επιδόσεις του αυτόνομου ΠΟΤΑΜΙΟΥ δεν θα ξεπερνούν στην καλύτερη περίπτωση το 1%. Τώρα που αν φύγει έστω και ένας βουλευτής του, χάνει το προνόμιο της παρέμβασης στις συζητήσεις αρχηγών κομμάτων στην Βουλή. Τώρα που αν κάποιος κάνει μια πολιτική ανατομία της εναπομείνουσας Κοινοβουλευτικής ομάδας του, θα βρεθεί προ μιας προφανούς αλήθειας ότι κάθε ένας βουλευτής του βλέπει προς άλλη κατεύθυνση. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί να μην έφτασε το ΚΙΝΑΛ σε εκλογές με το ΠΟΤΑΜΙ ενταγμένο σ΄αυτό, αλλά ότι μπορεί και το ΠΟΤΑΜΙ να μην φτάσει σε εκλογές με την σημερινή τουλάχιστον μορφή του. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα.
Ήταν πολιτικές οι διαφορές του διαζυγίου; Όσο και αν είναι προφανές ότι υπήρχαν και υπάρχουν πολιτικές διαφορές , δεν νομίζω ότι εκεί ήταν το μείζον. Άλλωστε πολλοί θα θυμούνται ότι πολύ πριν πάμε στον γάμο, είχε προηγηθεί και η σύσταση μιας Επιτροπής ΔΗΣΥ- ΠΟΤΑΜΙΟΥ που αναζήτησε να διαμορφώσει μια προγραμματική πρόταση. Η Επιτροπή κατέληξε μετά από μήνες και παρ΄όλα αυτά ο γάμος τότε δεν προχώρησε. Κρίμα, αλλά τα πολιτικά ζητήματα συχνά συνιστούν άλλοθι άλλων καταστάσεων. Υπήρχαν θέματα Δημοκρατίας και αυτοκρατορικής στάσης της κ. Φώφης Γεννηματά; Ας το συζητούσαν, ας έβρισκαν λύση. Πάντως, είτε δημοκρατικά είτε αντιδημοκρατικά τα δύο θέματα που εξόργισαν τον αρχηγό του ΠΟΤΑΜΙΟΥ ήταν θέματα στα οποία οι θέσεις της αρχηγού του ΚΙΝΑΛ το εναρμόνισαν με την βούληση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Γιατί για παράδειγμα το αίτημα για εκλογές ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ είναι το αίτημα πια της πλειοψηφίας των πολιτών, συν ότι συσπείρωσε δυνάμεις που έβλεπαν ότι μια τακτική δήθεν ίσων αποστάσεων δεν ήταν τίποτα παραπάνω από απόδειξη έλλειψης στρατηγικής.Δηλαδή την στιγμή που ο Α.Τσίπρας ετοιμάζεται για εκλογές και προσπαθεί να διεμβολίσει το ΚΙΝΑΛ, τι θα έπρεπε να πει ένα κόμμα της Αντιπολίτευσης ; Ότι το Σύνταγμα προβλέπει ολοκλήρωση της τετραετίας; Αστειότητες ...
Πολλοί γράφουν βέβαια ότι τα αίτια είναι αλλού, ότι « ο Σταύρος δεν μπορούσε δεύτερος» κ.ά, ότι συζητάει με τον ένα ή τον άλλο. Πολιτικός Αναλυτής είμαι, δεν είμαι ψυχαναλυτής. Πολύ περισσότερο δεν είμαι συνωμοσιολόγος και δικαστής προθέσεων. ‘Αλλωστε μεσα σε ένα χρόνο θα γίνουν όλα: Βουλευτικές- Ευρωεκλογές- Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές. Όλα θα φανούν. Το σαφές είναι ένα. Ότι ενώ ετοιμάζεται η μητέρα των μαχών για την διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού για τα επόμενα χρόνια οι δυνάμεις του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς χάνουν την ευκαιρία να παρέμβουν ενωμένες δυναμικά, αποφασιστικά, βάζοντας την σφραγίδα τους. Ασφαλώς πολλοί στο ΚΙΝΑΛ χαίρονται γιατί δεν θα υπάρχουν πια παραφωνίες. Θα διαφωνήσω.Μάλλον ξεχνούν, ότι σε σημαντικά θέματα, δεν ήταν μόνο ο Σταύρος Θεοδωράκης που διαφοροποιούταν. Για παράδειγμα , ο Γιώργος Παπανδρέου την στιγμή που η Φώφη Γενηματά έπαιρνε την γνωστή θέση για το Σκοπιανό, καλούσε τον Ζάεφ να προχωρήσει γρήγορα για να πάρει την σκυτάλη και η Ελλάδα να ολοκληρωθεί η Συμφωνία. Αυτό πως ονομάζεται άραγε αν όχι σαφής διαφοροποίηση ; Ωστόσο, αυτή η πολυχρωμία δεν θα ήταν η δύναμη μιας νέας Κεντροαριστεράς;
Εν πάσει περιπτώσει μπορεί το ΚΙΝΑΛ υπό όρους και προυποθέσεις να προχωρήσει δυναμικά. Δεν ήταν πάντως ο Σ.Θεοδωράκης και το ΠΟΤΑΜΙ ή τουλάχιστον δεν ήταν οι μόνοι παράγοντες της μη απογείωσής του. Ας μην ψάχνει για εύκολες εξηγήσεις κανένας σε ένα χώρο που δείχνει να μην μπορεί να φήσει παλιές παθογένειες. Το σίγουρο είναι ότι δύο « παίκτες» χαίρονται αυτή τη στιγμή. Ο ένας είναι ο Α.Τσίπρας που ελπίζει να εισπράξει από αυτόν τον χώρο. Ο άλλος είναι ο Κ. Μητσοτάκης ο οποίος δεν χρειάζεται να κάνει και πολλά. Ο πολωτικός , ανεύθυνος, ανιστόρητος λόγος του ΣΥΡΙΖΑ, η ανακάλυψη συνωμοσιών και οι επικίνδυνα διχαστικές γραμμές που στήνουν τα κυβερνητικά επιτελεία σπρώχνουν κεντρώους ψηφοφόρους σ΄αυτόν.
Κρίμα για την Κεντροαριστερά που αυτή την ώρα δείχνει τέτοια έλλειψη έστω στοιχειώδους ενστίκτου αυτοσυντήρησης και απογοητεύει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
