Δεν είναι κακό μια Κυβέρνηση να πανηγυρίζει, όταν πετυχαίνει κάποιο μεγάλο στόχο, όταν με μια πρωτοβουλία της προχωράει την χώρα μπροστά. Τι συμβαίνει όμως όταν έχεις να κάνεις με μια Κυβέρνηση που την έχουν τρελάνει στην σφαλιάρα και με την σειρά της αυτή εμάς για τρισήμισυ ολόκληρα χρόνια ; Τι συμβαίνει όταν ενώ τα μέτρα ψηφίζονται σαν σε ριπή πολυβόλου και αυτή προετοιμάζει φιέστα γιατί « κατόρθωσε να βγάλει την χώρα από τα Μνημόνια» ; Όταν στελέχη της μιλάνε για την μετά τις 21 Αυγούστου περίοδο σαν να πρόκειται για την Δευτέρα Παρουσία και παίζουν με την αγωνία εκατοντάδων συνταξιούχων που η σύνταξή τους έχουν ψηφίσει δύο φορες μάλιστα να μειωθουν μέχρι και 20% από την 1η Ιανουαρίου του 2018 ; Αν δεν είναι ψυχοπαθολογοκή εξάρτηση από το διαρκές ψέμα και την κοροιδία του λαού, είναι σύμπτωμα κρίσης πανικού από τις δημοσκοπήσες που δείχνουν συντριβή. Μπορεί βεβαια, να είναι και τα δύο.
Πως μπορεί να μιλάει μια Κυβέρνηση όταν έφαγε το καψώνι της ζωης της και της έκοψαν δόση 15 δις. ευρώ για μόλις 28 εκατομ. ευρώ επειδή προχώρησε μονομερώς ; Πως μπορεί και μιλάει για ολιγόμηνη αναβολή ( προσοχή, όχι ακύρωση ) της μείωσης των συντάξεων , μέτρο ύψους 1,8 εκατομ. ευρώ ; Που θα βρει τέτοιου ύψους ισοδύναμα; Που είναι η καθαρή έξοδος , όταν τρώει προληπτικώς τέτοιες σφαλιάρες ; Κι όμως αυτή η Κυβέρνηση ήταν η πιο μνημονιακή από τις μνημονιακές Κυβερνήσεις. Ψήφισε ένα τρίτο Μνημόνιο που στις αρχές του 2015 ήταν αχρείαστο. Ψήφισε 450 προαπαιτούμενο σ΄αυτό το αριστερό Μνημόνιο , πέτυχε υπέρβαση 4 δις. ευρώ στο πλεόνασμα του 2017, λιώνοντας τους πάντες και υπονομεύοντας την Ανάπτυξη. Ψήφισε το Υπερταμείο για 100 χρόνια , μέτρο που καμμία άλλη μνημονιακή Κυβέρνηση δεν είχε δεχτεί και επιτόκια μέχρι το 2060. Εππλέον ψήφισε μέτρα ύψους 5,1 δις. ευρώ μέχρι και το 2022, ανάμεσά τους η μείωση των συντάξεων και η μείωση του αφορολόγητου από 8.636 ευρώ στα 5.681 ευρώ για το 2020.
Σε μια τέτοια κατάσταση καμμία Κυβέρνηση δεν θα είχε το σθένος να πανηγυρίσει παρά μόνο γα να παραπλανήσει και να κάνει ίσως κάποιους λίγους υπερήφανους για τα επιεύγματα της Αριστερής διακυβέρνησης μήπως και συγκρατηθεί κανένα ψηφαλάκι. Το Μνημόνιο όμως είναι εδώ και το Eurogroup έδωσε ένα ηχηρό μήνυμα για όσους μιλούσαν για « ευελιξία ».Και όταν λήξει το τρίτο, θα ισχύει το τέταρτο και μετά το διαρκές Μνημόνιο ( πέστε το όπως θέλετε) με εποπτεία μέχρι να αποπληρωθεί το 75% του δανείου, άπιαστα επτόκια μέχρι το 2060 και μην ξεχνάτε και το Υπερταμείο.Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα που έχει μπροστά της η χώρα.
Η Κυβέρνηση αυτή δεν φόρτωσε μόνο την χώρα με ένα τρίτο Μνημόνιο, την Οικονομία με μια ζημιά 100 δις. ευρώ, με ανυπόφορη φτωχοποίηση και αποκρουστικό περιβάλλον για Ανάπτυξη. Υπονόμευσε την πορεία και της επόμενης Κυβέρνησης δημιουργώντας όρους παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας και παρακμής συνολικά της χώρας. Γιατί η σκληρή πραγματικότητα ολοκληρώνεται και με άλλα δεδομένα που κάνουν την ζωή μας ακόμα πιο δύσκολη και μια σοβαρή Κυβέρνηση έπρεπε να απευθυνθεί στους πολίτες με την γλώσσα της αλήθειας ( τι ζητάω και εγώ τώρα) για τον δρόμο που έχουμε να διανύσουμε.
Η χώρα έχει τον βραχνά ενός υψηλότατου Δημόσιου χρέους. Πάνω από 3 εκατομ. πολίτες χρωστάνε στην Εφορία και τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Οι στόχοι για τους ρυθμούς Ανάπτυξης σε συνδυασμό με τα πλεονάσματα οδηγούν σε αδιέξοδο. Τα ευρωπαικά οργαμνα αναμένυν ότι η Ανάπτυξη θα φτάσει κατά μέσο όρο 3% μέχρι το 2022 και 1% μετά το το 2060 σε συνδυασμό με ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μέχρι το 2022 και 2,2 % στην συνέχεια. Η επίτευξη αυτών των στόχων μοιάζει με τον τετραγωνισμό του κύκλου και δεν έχει συμβεί ποτέ και σε καμία χώρα, Ας σκεφτούμε, ότι η Ιταλία τρέχει με πλεονάσματα 2% για 25 χρόνια με μέση ανάπτυξη από το 1992 0,7%. Η περιοριστική πολιτική θα συνεχιστεί με πρώτο θύμα τη κατανάλωση, ενώ το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών εξακολουθεί να είναι σχεδόν 25% μικρότερο από τα προ κρίσης επίπεδα. Ταυτόχρονα έχουμε γήρανση του πληθυσμού, αδύναμη παραγωγικότητα, την τελευταία θέση ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε στην ανταγωνιστικότητα, υψηλή ανεργία, αδύναμες Τράπεζες με το βουνό των μη εξυπηρετούμενων δανείων (πάνω από το 40% ) να περιορίζει την ικανότητά τους να τονώσουν τη Ανάπτυξη και να αντέξουν μια νέα κρίση.
Σκεφτείτε όλα αυτά και από την άλλη αναλογιστείτε ότι η Κυβέρνηση πανηγυρίζει και ετοιμάζει φιέστες για τα τέλη του Αυγούστου. Βγάλτε μόνοι σας τα συμπερασματά σας με τι έχουμε να κάνουμε...
