Ο Αύγουστος όπως έλεγε ο Ουμπέρτο Έκο δεν παράγει ειδήσεις, ωστόσο φαίνεται να έχει διαψευστεί πανηγυρικά. Θυμηθείτε για παράδειγμα την αγωνία του Καλοκαιριού του 2015, τι νιώσαμε όλοι όταν νιώθαμε ότι το δίδυμο Τσίπρα – Βαρουφάκη μας οδηγούσε στον γκρεμό μετά από μια θεατρική παράσταση με τον τίτλο « περήφανη διαπραγμάτευση »που τα είχε όλα.Αναζήτηση κάποιων δις. από Κίνα, Ρωσία, συναντήσεις με αξιωματούχους της υπερήφανης Δημοκρατίας Μαδούρο, διχασμό, ψευτοδημοψήφισμα κοροιδία, κλείσιμο Τραπεζών, capital controls. Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά. Άλλωστε όλα όσα συνέβησαν θα διερευνηθούν στην ώρα τους, αφού η προσηλωμένη στην διαφάνεια Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αρνείται να συσταθεί Εξεταστική Επιτροπή τώρα. Μέχρι τότε ας ζει το μαρτύριο της σταγόνας από τις αποκαλύψεις Βαρουφάκη και άλλων στελεχών της , μη διαψεύδοντας τίποτα και περιμένοντας την κατάθεση του Γιάνη στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής που πέτυχε ο Ε.Βενιζέλος.
Το Καλοκαίρι βέβαια του 2017 δεν θυμίζει σε τίποτα το 2015. Φέρνει στην επιφάνεια όμως κινήσεις , πρωτοβουλίες, απέλπιδες προσπάθειες της Κυβέρνησης να πιαστεί από κάπου ,αλλά και αποκαλύπτει το σκεπτικό του σκληρού, ηγετικού της πυρήνα. Ας πάρουμε την περίπτωση της Βενεζουέλας.
Η ένοχη σιωπή απέναντι στα εγκλήματα Μαδούρο, στις δολοφονίες διαδηλωτών, στις συλλήψεις ηγετών της Αντιπολίτευσης, η καταπάτηση του Συντάγματος, η εγκαθίδυση χούντας « αν είναι για το καλό του Σοσιαλισμού » είναι κάτι παραπάνω από εκκωφαντική, προκλητική. Όλες οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, ο ΟΗΕ, οι Η. Π.Α , όλες οι χώρες της Ε.Ε έχουν καταδικάσει το λουτρό άιματος στην Βενεζουέλα, τις ολοκληρωτικές πρακτικές του καθεστώντος. Η Ελλάδα της πρωτοδεύτερης φοράς Αριστεράς με ολίγη από Ακροδεξιά δεν ακούγεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Α. Τσίπρας σιωπά. Δείχνει έτσι την αντιδημοκρατικότητα της φιλοσοφίας του, τηναντίληψη ότι « όλα επιτρέπονται , αν είναι για το καλό του λαού ».Το καλό βέβαια το ορίζουμε εμείς, μια αδίστακτη νομενκλατούρα που για να κρατήσει την εξουσία της τα δέχεται όλα έξω και εμφανίζεται με επαναστατική ρητορική στο εσωτερικό της χώρας.
Δεν είναι ένα δευτερεύον θέμα αυτό. Υπάρχει ασφαλώς πάντα μια δέσμη αμείλικτων ερωτημάτων για τις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ , καθεστώντος. Τι ταξίδια έκανε ο πολύς κ. Παπάς και τι συζήτησε; Πήρε μήπως και τίποτα; Τι ήθελε ειδικό δικηγόρο στις offshore εταιρείες μαζί του; Τι συζήτησε ο Τσίπρας με τον εκπρόσωπο της Κυβέρνησης της Βενεζουέλας αφού περίμενε δύο ώρες; Θα απαντηθούν κι αυτα τα ερωτήματα όπως θα απαντηθούν και πολλά άλλα .
Το βασικό ομως και επικίδυνο είναι ότι ο δήθεν αλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ προς το ευρωπαικότερο δεν φαίνεται να αλλάζει καθόλου στο σκεπτικό και την φιλοσοφία του. Η σιωπή για την χούντα Μαδούρο δείχνει την γνωστή παλαιοκομμουνιστική αντίληψη περί « αστικής δημοκρατίας» , την οποία όπου μπορούμε την χτυπάμε. Άλλοτε προσπαθώντας να ελέγξουμε την Ενημέρωση. Άλλοτε επιδιώκοντας να διασύρουμε και να ευτελίσουμε την Δικαιοσύνη. Άλλοτε υποβαθμίζοντας τον ρόλο των Ανεξάρτητων Αρχών .’Αλλοτε κατηγορώντας όποιον τολμά να έχει άλλη άποψη από την επιθυμητή. Άλλοτε μη διστάζοντας να δημιουργείται συμμαχία με κλασσικούς εκπρόσωπους του πολιτικού, μιντιακού, επιχειρηματικού παρακράτους.Άλλοτε ισοπεδώνοντας την παιδεία, τους μισθούς, τις συντάξεις ,δημιουργώντας στρατό υποτακτικών, ανθρώπων που μαθαίνουν γρήγορα να κρατάνε σημαίες ευκαιρίας.
Αυτά είναι τα πιο ανησυχητικά σημάδια από την στάση του ΣΥΡΙΖΑαπέναντι στην χούντα Μαδούρο. Όσοι θεωρούν ότι η ηγεσία του άλλαξε, ότι έγινε πιο ευρωπαική, ότι μπορεί να διαδραματίσει ρόλο ακόμα και στην ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς απλά αυταπατώνται αν δεν έχουν συμφέροντα από την προβολή μιας τέτοιας άποψης. Όταν κάποιος στηρίζει χούντα , όταν κάποιος κάνει συνέχεια κωλοτούμπες , όποιος εχει εθιστεί και εκπαιδευτεί στο ψέμα, την παραπληροφόρηση, την κατασκευή εχθρών, είναι απλά επικίνδυνος για την Δημοκρατία και τους θεσμούς.
Σοφόν το σαφές
