Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σκηνές ροκ, στιγμές παράνοιας και απόλυτης παρακμής μ΄αυτή την περίεργη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Ας θυμηθούμε μερικά περιστατικά για γέλια και για κλάματα. Ο Πρωθυπουργός της χώρας γελώντας ανακοίνωνε ότι θα βάλει γραβάτα, την ιδια ώρα που στην Ολομέλεια της Βουλής η αριστεροακροδεξιά πλειοψηφία των ηρωικών 153 μαχητών ψήφιζε μέτρα 5 δις. ευρώ σε βάρος της ζωής μας. Σε λίγες μέρες του φορούσαν την γραβάτα φιόγκο και παρ΄ όλα αυτά βγήκε να κάνει δηλώσεις για το φως που φαίνεται μπροστά μας! Τελειώνει το Eurogroup και ο αναντικατάστατος εταίρος του κ. Τσίπρα κάνει ανάρτηση με μια γραβάτα γεμάτη πέη, ίσως εκφράζοντας έτσι την αίσθηση που είχε από την Συμφωνία. Σε λίγες ώρες ανακάλυψε ότι το έκανε το παιδί του ! Παραιτείται ο Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΤ και ο Υπουργός που φιλοδοξούσε να γίνει Καναλάρχης τιτιβίζει κάτι με « αρχ...α» ! Λίγο αργότερα ψελίζει κάτι για ανθρώπινο λάθος.
Η Ε.Ε προωθεί την ψήφιση καταδίκης της Κίνας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το μπλοκάρει η Ελλάδα της « πρώτης φοράς Αριστεράς», δείχνοντας την πραγματική ευαισθησία της για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αίσθησή της ότι κυβερνάει υποκατάστημα της Κίνας. Μετά την κατακραυγή ,ακολουθεί σιωπή, η σιωπή άραγε της ντροπής; Λίγες μέρες πριν, Τούρκοι που ζητούν πολιτικό άσυλο από την Ελλάδα της Αριστερής Κυβέρνησης παραδίνονται σε χρόνο ρεκόρ στο καθεστώς Ερντογάν και ο κ.Κοτζιάς μαλώνει ακόμα και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ζήτησαν εξηγήσεις ,αλλά και τον Συνήγορο του Πολίτη που άρχισε διερεύνηση του θέματος. Μέρες μετά, Τσίπρας, Κοτζιάς, Τόσκας, Μουζάλας, Καμένος σιωπούν ένοχα, δεν δίνουν καμία εξήγηση !
Το ερώτημα προκύπτει αβίαστα : Μπορεί κανείς στο εσωτερικό η στο εξωτερικό να πάρει στα σοβαρά μια τέτοιας συμπεριφοράς Κυβέρνηση ; Μπορεί η κοινωνία και οι πολίτες να στηριχτούν για την υπέρβαση της κρίσης στην Κυβέρνηση συνεργασίας ριζοσπαστών που τα δέχονται όλα και ψεκασμένων ακροδεξιών; Εδώ μιλάμε για την απόλυτη παρακμή που ουσιαστικά αντικατοπτρίζει το πραγματικό πρόβλημα της χώρας που δεν είναι μόνο η αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, αλλά και της υπαρξιακής, παρακμιακής κατάστασης που έχει περιέλθει. Το ανησυχητικό δε είναι ότι κάθε μέρα που περνάει, τέτοια φαινόμενα πληθαίνουν και εντείνουν τα αδιέξοδα.
Είναι φανερό, ότι αυτή η Κυβέρνηση δεν μπορεί να κυβερνήσει. Είναι μια Κυβέρνηση δυόμισυ πια ετών που ηττήθηκε σε όλα τα επίπεδα, που διαψεύστηκε σε ότι και αν είπε, που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, που υπονόμευσε ανεπανάληπτα την πορεία της χώρας. Αυτό δεν φάνηκε το 2015; Αυτό δεν φάνηκε και με τα αποτελέσματα της 2ης αξιολόγησης με την οποία ευτελίστηκαν για άλλη μια φορά, αποδεχόμενοι τα πάντα για να πάρουν μια δόση που θα μπορούσαν να την πάρουν έτσι κι αλλιώς από πέρυσι.
Δεν οδηγούμαστε επομένως πουθενά με αυτή την απίθανη παρέα που παριστάνει πως κυβερνάει και διαπραγματεύεται. Δύο βασικοί στόχοι πια είναι αναγκαίοι για να μπορούμε να ελπίζουμε ότι κάτι μπορεί να γίνει στην χώρα: Η στρατηγική, καθολική πολιτική, ιδεολογική, ηθική ήττα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την μία και η επίτευξη της μέγιστης εθνικής συναίνεσης μετά από εκλογές στην βάση ενός σχεδίου ανόρθωσης της χώρας .
Αλλιώς, μία θα είναι η προοπτική της χώρας. Η απομάκρυνση της χώρας από την Ε.Ε που δείχνει να προχωράει ξεπερνώντας τη κρίση, η απομόνωσή της, η πλήρης κατάρρευσή της.
