Αν παρακολουθούσες τον Α. Τσίπρα να μιλάει στο Υπουργικό Συμβούλιο που έγινε πριν το Εurogroup , θα καταλάβαινες ότι χρειάζεται πολύ κουράγιο να παρακαλάς ουσιαστικά να δεχτείς αυτό που λίγες μέρες πριν απέρριψες. Χρειάζεται δε ακόμα μεγαλύτερο κουράγιο για να το καταπιούν αυτό όσοι σε ακούν, πού περισσότερο αυτοί που ψήφισαν τα πάντα ,μέτρα ύψους 4,9 δις. ευρώ με την ελπίδα να βάλει ο Πρωθυπουργός γραβάτα και λίγες μέρες να ψηφίζουν η και να ξεψηφίζουν μέτρα που είχαν ψηφίσει. ‘Αλλωστε, ότι και να έγινε στο Eurogroup ( το άρθρο γραφόταν παραμονές ) είναι σίγουρο,ότι ποτέ διαπραγμάτευση δεν οδήγησε σε μηδενική αποκομιδή. Είπαν δεν θα παρθούν μέτρα ούτε ενός ευρω και ψήφισαν μέτρα 4, 9 δις. ευρώ .Είπαν θα πάρουν χρέος , ποσοτική χαλάρωσης και δεν πήραν απολύτως τίποτα. Είχαν φτάσει στο σημείο να μιλάνε για το τέλος της λιτότητας και τώρα ψελίζουν κάτι για την ανάπτυξη που έρχεται. Μιλάμε για πανωλεθρία, για τιτανικό.
Δεν είναι όμως μόνο αυτά. Σε όλα τα επίπεδα η Κυβέρνηση αυτή οδεύει από ήττα σε ήττα.
Επέλεξαν για συμμάχους τον Μελανσόν και τον Σουλτς ενώ κάποιοι ήλπιζαν ακόμα και σε άνοδι της ακροδεξιάς στην Ευρώπη μήπως και ζοριστούν οι εταίροι.Βλέπουν την Ευρώπη να αλλάζει άλλά όχι όπως το περίμεναν. Παντού – όπου έγιναν εκλογές- οι σειρήνες του ακροαριστερού και ακροδεξιού λαϊκισμού δέχτηκαν ήττες. Ο Μακρόν σάρωσε τους πάντες, η Μέρκελ οδεύει σε άνετη νίκη , στην Μ. Βρεττανία οι ψηφοφόροι τιμώρησαν την Μέι ,στην Ιταλία οι κάλπες έκρυβαν σκληρές εκπλήξεις αφού ο γελωτοποιός Γκρίλο βρέθηκε εκτός δεύτερου γύρου στις μεγάλες πόλεις, ο Φάρατζ εξαϋλώθηκε, η Λεπέν δέχτηκε σκληρό πλήγμα.Η διαφαινόμενη συμμαχία Μακρόν - Μέρκελ φαίνεται ότι στον χρονικό ορίζοντα των επόμενων τεσσάρων χρόνων θα βάλουν την σφραγίδα τους στην πορεία και τις διαδικασίες της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Όλα τα άλλα περί « συμμαχίας του Νότου » η περί ευρύτατων δυνάμεων που στέκονται στο πλάι της χώρας μόνο ο Τσίπρας και οι δημοσιογράφοι της Αίθουσας Σύνταξης φαίνεται να τα λένε, χωρίς να είναι βέβαιο ότι τα πιστεύουν κι αυτοί.
Από το ριζοσπαστικό κίνημα που το 2011 σημείωνε ότι « ο κίνδυνος χρεωκοπίας είναι παραμύθι δίχως δράκο» ( Τσίπρας στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ) , φτάσαμε στον απίστευτο λαϊκισμό του σκισίματος των Μνημονίων, στα ψέμματα του Προγράμματος Θεσσαλονίκης, στα capital controls, στο δημοψήφισμα των γενναίων κόντρα στους μενουμευρωπαίους και από εκεί στο μνημονιακό ταξίδι. 3ο Μνημόνιο, 3οΜνημόνιο plus, 4ο Μνημόνιο και ασφαλώς μέτρα,μέτρα ,μέτρα και διασφάλιση μιας μακρόχρονης εποπτείας. Μόνο με το Υπερταμείο οι μεγάλοι επαναστάτες δέχτηκαν ότι δεν είχε δεχτεί κανένας δοσίλογος: την εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια!
Πως λοιπόν να μην είναι ζαλισμένοι; Πολύ περισσότερο που απέτυχαν οδυνηρά στη Επιχείρηση ελέγχου των Μέσων Ενημέρωσης , που αποκαλύπτεται ότι οι ευαίσθητοι παραδίνουν στο καθεστώς Ερντογάν δημοσιογράφους που ζητούν πολιτικό άσυλο, που το πρωί ο Τσίπρας ανακοινώνει κατάργηση των Πανελλαδικών Εξετάσεων και το απόγευμα τον μαζεύει ο Υπουργός του. Πολύ περισσότερο που γυρνάνε σε Νόμους του 1982 για να βρουν δρόμους για το μέλλον της χώρας και τον εκσυγχρονισμό της Παιδείας στην χώρα, ενώ συνυπάρχουν και δεν μιλάνε όταν οι εταίροι τους στην Κυβέρνηση παραληρούν απέναντι σε μετανάστες. Είναι ζαλισμένοι. Φαίνεται. Και μόνο ότι στα social media αγιοποιούν σχεδόν τον Τσοχατζόπουλο και τον Μαρτίνη γιατί « θα μιλήσουν», δείχνει φτώχεια, αδιέξοδα.
Μάλλον κάποιοι καταλαβαίνουν ότι το χειρότερο δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει στις εκλογές. Αυτό θα γίνει έτσι κι αλλιώς και το γνωρίζουν και οι ίδιοι. Το χειρότερο είναι, που από πριν θα έχουν χάσει την ψυχή τους, κάθε ίχνος αρχών και αξιοπιστίας, που δεν θα έχει μείνει τίποτα ιδεολογικά και πολιτικά που να θυμίζει ριζοσπαστισμό και αμφισβήτηση. Αντίθετα θα έχουν περάσει στην ιστορία ως δύναμη κοροϊδίας και ψεύδους , ανικανότητας και ως ο τελευταίος προμαχώνας των παθογενειών της Μεταπολίτευσης.
