Τελικά όλοι έχουν μπερδευτεί, ακόμα και οι δικοί του. Τι είναι τέλος πάντων ο Αλέξης Τσίπρας ; Ο αρχηγός της κατά πατέρα Παπά δρακογεννιάς που την ειδε η Ευρώπη και φοβήθηκε η κυνικοί της εξουσίας ικανοί να παραστήσουν τον οποιονδήποτε για να επιβιώσουν ; Ένας νέος Άρης Βελουχιώτης η ο Θεόδωρος Δηλιγιάννης του αιώνα μας; Η μετενσάρκωση του Τσε η το αγαπημένο παιδί της Μέρκελ; Ο Αλιέντε η ο νέος Ανδρέας Παπανδρέου; Ο ασυμβίβαστος αντιδεξιός η ο λάτρης του Κωνσταντίνου Καραμανλή ; Αυτός που καταγγέλει την καταστροφή που έφεραν στην Ελλάδα οι δυνάμεις του δικομματισμού η θαυμαστής των ιστορικών ηγετών της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ; Ένας ακτιβιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων η ένας που σιωπά απέναντι στα εγκλήματα της χούντας Μαδούρο; Ένας ριζοσπάστης αριστερός η κάποιος που του αρέσει να συνωστίζεται στις φωτογραφίες των ηγετών των σοσιαλδημοκρατών της Ευρώπης; Μακάρι να ήξερε και ο ίδιος ...
Το σίγουρο είναι ότι έχει καταγραφεί στην λαική συνείδηση ως ψεύτης , ως ένας Πολιτικός που έκανε ακριβώς τα αντίθετα απ ότι κατά καιρούς είπε, ως ένας Πρωθυπουργός που φρόντισε να ναρκοθετήσει την πορεία της επόμενης Κυβέρνησης ψηφίζοντας μέτρα μέχρι το 1923, επιτόκια μέχρι το 2060 και Υπερταμείο για 100 χρόνια την ίδια στιγμή που υπόσχεται έξοδο από το Μνημόνιο ( το 3ο γιατί έχει ψηφίσει και 4ο ) σε ένα χρόνο. Ακόμα χειρότερα. Έχει καταγραφεί ως ένας Πολιτικός απίστευτης αμετροέπειας και θράσους. Ως ένας κυνικος της εξουσίας πουθα κάνει το οτιδήποτε για να μείνει στο παιχίδι. Γνωρίζοντας, ότι δεν μπορεί πια να πείσει, θα προσπαθήσει να αλλάξει ατζέντα, θα προσπαθήσει να απαξιώσει αντιπάλους. Θα το προσπαθήσει ειδικά τώρα, που ξέρει ότι δεν κινδυνεύει απλά να χάσει,αλλά και να βρεθεί προ συντριπτικής εκλογικής ήττας , μιας στρατηγικής σημασίας ήττα.
Μέχρι τώρα είχε την ζαλάδα του Κυριάκου Μητσοτάκη που σε χρόνο ρεκόρ πήρε καταλυτική υπεροχή σε όλους τους δημοσκοπικούς δείκτες, αν και μεγάλο τμήμα στελεχών της Ν.Δ διακρίνονται για την αφωνία τους. Τώρα πια έχει την ζαλάδα της Κεντροαριστεράς που δείχνει να προχωράει μέσα από την ενότητα όλων των δυνάμεών της και διεκδικώντας τον ρόλο στο πολιτικό σκηνικό που της αρμόζει. Αν αυτή η προσπάθεια δεν ναυαγήσει και αυτό είναι το πιο πιθανό, τότε ο Τσίπρας θα βρεθεί πρικυκλωμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να μετατραπεί σε « πολιτικό κεφαλοτύρι» που θα μπάζει από παντού και θα χάνει δυνάμεις από παντού. Γι αυτό και το αποτυχημένο άρθρο για τον Α. Παπανδρέου ,για αυτό και ο Πολάκης άφησε την Σοβιετία και την Βενεζουέλα και επιτέθηκε στον Σαύρο Θεοδωράκη. Γι αυτό και οι « ΑΥΡΙΑΝΕΣ » της εποχής προβόκαραν τον Γ. Καμίνη.
Τα κόλπα όμως δεν πιάνουν πια. Όταν δεν έχεις αρχές, ιδέες, αφήγημα και ο απολογισμός σου ειναι για γέλια και για κλάματα, τότε το μέλλον σου είναι ζοφερό ...
