Τελικά έχουν αρχίσει να γίνονται βαρετές οι δημοσκοπήσεις. Με πεισματικό τρόπο και με μικρές διαφοροποιήσεις, καταγράφονται σταθερά μεγέθη, κάτι που στο συνολό τους δείχνουν πια τάσεις και όχι βέβαια απλές εικόνες της στιγμής.
Τα βασικά δεδομένα που δεν φαίνεται να αλλάζουν είναι:
1. Το σταθερό προβάδισμα της Ν.Δ με διψήφια διαφορά. Μπορεί η ψαλίδα να ανοιγοκλείνει ανά διαστήματα, αλλά το προβάδισμα είναι σταθερό, καθαρό, μεγάλο και δείχνει αδιαμφισβήτητη πορεία νίκης της Ν.Δ. Αν κάτι κρίνεται αυτή την ώρα είναι η αυτοδυναμία,αλλά αυτή δεν θα κριθεί από την διαφορά Ν.Δ- ΣΥΡΙΖΑ.
2. Το για πρώτη φορά τόσο μεγάλο εύρος προβαδίσματος όσα χρόνια γίνονται δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα, κάτι που προϊδεάζει για πιθανή αύξηση της διαφοράς στην τελική ευθεία για τις εκλογές. Είναι γνωστό ότι σημαντικό τμήμα αναποφάσιστων επιλέγουν ακόμα και το τελευταίο τριήμερο τον νικητή, ενώ τμήμα ψηφοφόρων που σήμερα δηλώνουν κάποιο κόμμα επανατοποθετούνται ανάλογα με τον νικητή και την δυναμική που αναπτύσσεται.
3. Η σταθεροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά πάνω από το 20%, με την φανερή αδυναμία του να επανασυσπειρώσει σημαντικό τμήμα αυτών που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ. Αυτοί οι πολίτες φαίνεται να έχουν πάρει οριστικό διαζύγιο από τον ΣΥΡΙΖΑ αισθανόμενοι πιο πολύ και από τους υπόλοιπους αγανακτισμένοι.
4. Η κατάρρευση του μύθου, ότι αφού ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει μικρή συσπείρωση, έχει περιθώρια για να γυρίσει το παιχνίδι. Οι έρευνες δείχνουν , ότι ακόμα και αν όλοι οι αναποφάσιστοι σήμερα που είχαν ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβριο του 2015 ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ, πάλι θα προηγείται η Ν.Δ
5. Όλα δείχνουν ότι τον ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούν τα φαντάσματα της μεγάλης πολιτικής απάτης που τον έφεραν στην εξουσία και της κοροιδίας του ψευτοδημοψηφίσματος. Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτό. Δεν μπορεί να πείσει και ότι είναι σε θέση να κυβερνήσει με συγκεκριμένη στόχευση και αποτελεσματικότητα. Όταν το 72% κρίνει αρνητικά το έργο της Κυβέρνησης έναντι ενός 18% που το κρίνει θετικά, ενώ το 73% θεωρεί ότι η χώρα κινείται προς την λάθος κατεύθυνση, όταν μόνο το 12% θεωρεί ότι μπορεί να χειρισττεί καλύτερα τα Ελληνοτουρκικά και μόνο το 13% το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων, σε τι μπορεί να ελπίζει;
6. Τον συνοδεύουν όμως και επιλογές που τον εγκλωβίζουν και τον δυσκολεύουν το λιγότερο να πείσει για διλήμματα που προωθεί επίσημα. Πως να δυσκολεύσει για παράδειγμα το Κίνημα Αλλαγής λέγοντάς του ότι είναι αδιανόητο να συγκυβερνήσει με την Ν.Δ αν χρειαστεί, όταν κυβερνάει με τους ΑΝΕΛ και ορισμένους αυτοκαθοριζόμενους ως Καραμανλικοί επί τρισήμισυ χρόνια ; Πως να πείσει ότι η Ν.Δ έχει κάνει ακροδεξιές επιλογές, όταν οι ΑΝΕΛ συγκυβερνούν και τα ανοίγματα φαίνεται να είναι προς τον Φαήλο Κρανιδιώτη ή την κ. Παπακώστα;
7. Οι δείκτες που περιγράφουν συνολικά την πορεία και απόδοση της Κυβέρνησης είναι δείκτες που λογικά θα οδηγούσαν σε χαμηλότερη εκλογική επίδοση. Το γεγονός ότι δεν συμβαίνει δεν οφείλεται κυρίως στην Κυβερνητική επικοινωνιακή ικανότητα ,αλλά σε μια « διπλή αδυναμία» . Η μία είναι η αδυναμία του Κινήματος Αλλαγής να πείσει – μέχρι τώρα τουλάχιστον -ψηφοφόρους βασικά του ΠΑΣΟΚ που στράφηκαν προς τον ΣΥΡΙΖΑ , να επαναπατριστούν. Η άλλη είναι η αδυναμία του πολυδιασπασμένου χώρου από τα αριστερά να συγκροτήσουν ένα αξιόμαχο πόλο που θα διεκδικήσει ρόλο. Αν κάτι από αυτά συνέβαινε , η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν πολύ πιο μεγάλη και θορυβώδης.
8. Το Κίνημα Αλλαγής μη εξασφαλίζοντας την αποσαφήνιση της Στρατηγικής του, της συγκρότησής του με όρους κοινωνίας, πραγματικής αντιπροσώπευσης και δημοκρατικής λειτουργίας, της φυσιογνωμίας του αδυνατεί ακόμα και δημοσκοπικά να περάσει στην εκτίμηση ψήφου το 8%- 9% , αν και το άθροισμα των ποσοστών ΠΑΣΟΚ, ΔΗΣΥ τον Σεπτέμβριο του 2015 ήταν κοντά στο 11%. Το ποσοστό αυτό ίσως φανεί εύθραστο σε συνθήκες πόλωσης και όταν θα τίθεται το απλό δίλημα « Να φύγουν οι σημερινοί κυβερνώντες ή υπάρχουν περιθώρια ενός come back ». Σ΄αυτη τη περίπτωση ίσως να εμφανιστεί εύκολος στόχος και παιχτεί η τρίτη θεση που φαίνεται να κατεχει , αλλά που παίζεται με το Κ.Κ.Ε και την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, κόμματα με σκληρούς πυρήνες.
9. Υπάρχει ένας σταθερά μεγάλος χώρος αναποφάσιστων , πολιτών που προσανατολίζονται προς αποχή, λευκό, άκυρο. Πρόκειται για πολίτες που αισθάνονται « εκτός των τειχών», που αισθάνονται πλήρη απογοήτευση για το παρόν και το μέλλον, που δείχνει ένα αντισυστημισμό. Αυτός ο χώρος, η κατεύθυνση που θα ακολουθήσει στην τελική ευθεία μπορεί να τροφοδοτησει νέες ακραίες συμπεριφορές και ίσως ψήφο που να κρύβει εκπλήξεις.
Αυτά είναι κοινά συμπεράσματα, τα κοινά δεδομένα από το σύνολο των ερευνών και αυτή την περίοδο και σ΄όλο το τελευταίο διάστημα των τελευταίων χρόνων. Μόνο οι γνωστές πια δύο Εταιρείες εμφανίζουν αποτελέσματα που ούτε λίγο ,ούτε πολύ , εμφανιζουν την διαφορά ΣΥΡΙΖΑ, Ν.Δ σχεδόν στα όρια του στατιστικού λάθους . Δεν τις λαμβάνω υπόψη. Αυτό που φαίνεται καθαρά , είναι ότι η πορεία προς τις εκλογές θα είναι πορεία γνωρίζοντας τον νικητή και περιμένοντας τις λεπτομέρειες που θα καθορίσουν το ακριβές πολιτικό σκηνικό και τον συσχετισμό των δυνάμεων.
